Znakomita książka przedstawiająca temat melkickich (chalcedońskich) wspólnot kościelnych na obszarach Bliskiego Wschodu zajętych w VII w. przez muzułmanów. Ta problematyka jest często marginalizowana i to nie tylko przez wzgląd na nieuwzględnianie różnic między różnymi odłamami chrześcijaństwa bliskowschodniego (żyli tam przecież, i żyją do dzisiaj, nestorianie czy miafizyci),ale także na nazbyt apologetyczną wobec islamu wizję stosunków religijnych w kalifacie, a potem w państwach sukcesyjnych powstałych po jego rozpadzie. Autor bardzo dobrze pokazuje, jak - z jednej strony - skomplikowana jest to tematyka (różnice regionalne, odmienne podejście różnych dynastii muzułmańskich, rola wypraw krzyżowych),a z drugiej jak bardzo w tym wszystkim dostrzec można wierność Kościoła melkickiego kulturze grecko-arabskiej oraz starożytnej teologii.

W monografii Kościelniak prowadzi czytelnika zgodnie z chronologią wydarzeń od podboju muzułmańskiego aż po opanowanie całego obszaru przez Turków osmańskich. Autor w ramach części chronologicznych dzieli materiał na trzy obszary: patriarchaty Antiochii, Jerozolimy oraz Aleksandrii. Stara się uporządkować najważniejsze daty, ustalić kolejność patriarchów, ale także wskazać na najważniejsze źródła pisane i archeologiczne, realia życia codziennego pod władzą muzułmańską, a wreszcie jak melkici ustosunkowywali się do polityki Rzymu i Konstantynopola, zwłaszcza do kwestii unii kościelnej. W książce można dostrzec fascynację Autora trwaniem w bardzo niesprzyjających warunkach tradycji teologicznej łączącej elementy greckie i semickie, ponadto zaś stojącej na stanowisku koncyliacyjnym w stosunku do schizm i podziałów chrześcijaństwa średniowiecznego.

Tomasz Babnis

Znakomita książka przedstawiająca temat melkickich (chalcedońskich) wspólnot kościelnych na obszarach Bliskiego Wschodu zajętych w VII w. przez muzułmanów. Ta problematyka jest często marginalizowana i to nie tylko przez wzgląd na nieuwzględnianie różnic między różnymi odłamami chrześcijaństwa bliskowschodniego (żyli tam przecież, i żyją do dzisiaj, nestorianie czy...

Jedna z najważniejszych książek napisana w języku polskim dotycząca obecności chrześcijan na Bliskim Wschodzie. Autor, Krzysztof Kościelniak (nawiasem mówiąc znawca języka arabskiego) prowadzi niesamowitą narrację relacji na styku dwóch kultur grecko-chrześcijańskiej i arabskiej, z wszechobecną nutką łacinników. Źródła historyczne doskonale dobrane (mnogość dodanych fragmentów przetłumaczonych na j. polski poraża),do tego mapy, ryciny oraz fotografie. Rewelacja, zdziwiony jestem, że wydane w 2004 roku, a dopiero teraz dodane na lubimyczytać.pl. Polecam serdecznie i dziękuję za uwagę.

Jedna z najważniejszych książek napisana w języku polskim dotycząca obecności chrześcijan na Bliskim Wschodzie. Autor, Krzysztof Kościelniak (nawiasem mówiąc znawca języka arabskiego) prowadzi niesamowitą narrację relacji na styku dwóch kultur grecko-chrześcijańskiej i arabskiej, z wszechobecną nutką łacinników. Źródła historyczne doskonale dobrane (mnogość dodanych...