To nie jest książka dla dorosłych, a raczej dla nastolatków i to chyba też tak niezbyt wymagających względem literatury. Strasznie infantylna i nudna... Nie wiem czemu doczytałam ją do końca, ale poczułam wielką ulgę, gdy już dobrnęłam do końca. Mam nauczkę, aby nie wybierać książek po średniej ocen na tymże portalu.

To nie jest książka dla dorosłych, a raczej dla nastolatków i to chyba też tak niezbyt wymagających względem literatury. Strasznie infantylna i nudna... Nie wiem czemu doczytałam ją do końca, ale poczułam wielką ulgę, gdy już dobrnęłam do końca. Mam nauczkę, aby nie wybierać książek po średniej ocen na tymże portalu.

Wiecie co? Ta powieść bardziej inspiruje do działania niż niejeden poradnik.
"Sztuka sięgania gwiazd" to ciepły balsam dla duszy, i uspokajacz dla osób, które są na życiowym zakręcie i panuje w nich ogromny chaos. W tej powieści znajdą się i śmieszne momenty, i mrożące krew w żyłach (scena z tarantulą),i radosne czy smutne... Jak życie. I dzięki tej opowieści nie tylko znajdziemy w sobie siłę do zmiany, ale też widzimy, że jest ona konieczna, aby cokolwiek zyskać. Główną bohaterkę od razu można polubić, i kibicować jej w projekcie, jakim wymyśliła. I ten projekt naprawdę inspiruje do działania. Nie żadne suche rady w poradnikach. Dla wrażliwych - koniecznie trzeba zaopatrzyć się w chusteczki. Naprawdę warto przeczytać. Być może komuś to pomoże?
Książkę dołączam do Wielkobukowego Binga 2024 pod hasłem "Motyw: sekrety przeszłości".

Wiecie co? Ta powieść bardziej inspiruje do działania niż niejeden poradnik.
"Sztuka sięgania gwiazd" to ciepły balsam dla duszy, i uspokajacz dla osób, które są na życiowym zakręcie i panuje w nich ogromny chaos. W tej powieści znajdą się i śmieszne momenty, i mrożące krew w żyłach (scena z tarantulą),i radosne czy smutne... Jak życie. I dzięki tej opowieści nie tylko...

Przeczytałam z paczką chusteczek i setką karteczek do zaznaczania najważniejszych momentów. Na tych stronach znalazłam siebie. Ale odkryłam również, że teraz czas na mnie, aby zrzucić ciężar odmawiania sobie wszystkiego i zacząć żyć pełnią życia. Czas, aby stanąć twarzą w twarz ze swoimi lękami, przytulić je, poznać i nauczyć się oddychać pełną piersią pomimo strachu.
Jest dopiero początek roku, a ja wiem, że to była najlepsza książka tego roku. I chyba nawet życia.

Przeczytałam z paczką chusteczek i setką karteczek do zaznaczania najważniejszych momentów. Na tych stronach znalazłam siebie. Ale odkryłam również, że teraz czas na mnie, aby zrzucić ciężar odmawiania sobie wszystkiego i zacząć żyć pełnią życia. Czas, aby stanąć twarzą w twarz ze swoimi lękami, przytulić je, poznać i nauczyć się oddychać pełną piersią pomimo strachu.
Jest...

Sol boi się praktycznie wszystkiego, unika wszelkich niebezpieczeństw. Stach przed lataniem, powoduje, że nie odmawia swojej najlepszej przyjaciółce przyjazdu do Paryża. Niestety Stela ginie w dramatycznych okolicznościach, wcześniej zostawiając dla Sole list, w którym padają słowa: „Musisz wybiec życiu naprzeciw! Zdziwisz się, co jesteś w stanie zrobić! Żyj, dopóki jesteś żywa!”. Dziewczyna postanawia sporządzić listę stu rzeczy, których najbardziej się boi, ale których od zawsze pragnie. Jej pierwszym wzywaniem na liście jest skok ze spadochronem. Czy Sole odważy się zrobić, coś, czego boi się bardziej niż skoku na bungee, czyli wyznać miłość komuś, w kim skrycie się kocha od dawna?
,,Gdy myślę o moim życiu teraz, śmierć Stelli wydaje mi się jeszcze bardziej absurdalna. Dziewczyna, która niczego się nie bała, została zabita przez Terror. Ja natomiast, sterroryzowana życiowym strachem, wciąż tu jestem’’.
,,Bo są dwie główne rzeczy, które przeszkadzają w nabywaniu doświadczenia: nieśmiałość, która jakby przyćmiewa umysł, i strach, który malując możliwe niebezpieczeństwa, odradza od brania się do czegoś. Od tych rzeczy wspaniale uwalnia głupota. Niewielu ludzi w pełni rozumie, jak wiele innych jeszcze korzyści przysparza to, kiedy się wobec niczego nie odczuwa nieśmiałości i gotowym jest brać się do wszystkiego’’.
Sztuka sięgania gwiazd to jedna z piękniejszych książek, jakie przeczytałam w swoim czytelniczym życiu ze względu na przesłanie, jakie ze sobą niesie – żyj, po prostu żyj. Wydaje się to banalne, ale w momencie, kiedy uzmysłowimy sobie, że to najcenniejsza ze wszystkich rad, nic nas nie powinno powstrzymać. Sol jest mi bardzo bliska. Jestem tak jak ona zbudowana ze strachu. Nie wiem, czy stać mnie na sporządzenie listy stu rzeczy, których się boję, ale chyba powinnam się, nad tym dobrze zastanowić. Jestem z siebie dumna, bo kilka lęków udało mi się pokonać m.in. jazda windą, wejście do ciemnego lasu nocą, wzięcia małego, domowego pajączka na ręce, celem wyrzucenia go przez okno… To niestety nie oznacza, że przestałam się bać. Jest we mnie jeszcze sporo lęków, które muszę przepracować. Ale taka książka jak ta, pozwala mi dostrzec, w jakim kierunku powinnam iść. Ode mnie 10/10.
PS. Może kiedyś skoczę ze spadochronem ;).

Sol boi się praktycznie wszystkiego, unika wszelkich niebezpieczeństw. Stach przed lataniem, powoduje, że nie odmawia swojej najlepszej przyjaciółce przyjazdu do Paryża. Niestety Stela ginie w dramatycznych okolicznościach, wcześniej zostawiając dla Sole list, w którym padają słowa: „Musisz wybiec życiu naprzeciw! Zdziwisz się, co jesteś w stanie zrobić! Żyj, dopóki jesteś...

Macie taką książkę, która otwiera Wam oczy i głowę? Którą czytając czujecie, że jest napisana dla Was i że bardzo jej potrzebowałyście?
To jest taka książka.
Piękna, mądra i bardzo zmieniająca a do tego ma wątek romantyczny i moją ukochaną „Dumę i uprzedzenie” w tle.
Wyciągnęłam ja ze stosiku hańby i wiem, że nie mogłam trafić w lepszy czas.
To książka o odwadze, mimo, że podszytej strachem i lękiem. O tym, że życie mamy tylko i aż jedno i warto je przeżyć w zgodzie z tym co w duszy i sercu gra.
Sole to młoda kobieta żyjąca pod kloszem lęków wpojonych przez matkę. Boi się niemal wszystkiego i jest totalnie zamknięta na zmiany i nowości. Jej najbliższa przyjaciółka Stella to jej przeciwieństwo – szalona, żądna przygód i chwytająca życie garściami.
Gdy Stella ginie w zamachu, Sole postanawia zrobić coś niezwykle szalonego – przez 100 dni każdego dnia będzie robić jedną rzecz, która ją przeraża.
I tak zaczyna się podróż Sole do samej siebie, ale także podróż do zmiany w postrzeganiu strachu. Podczas tej drogi Sole odkrywa, że strach może blokować, ale może też być sposobnością, by doświadczyć czegoś nowego i ważnego, poszerzyć swoje horyzonty oraz poczuć niezapomnianie emocje.
Tak jak wspomniałam, jest też wątek romantyczny. Sole odnajduje miłość swego życia, odważa się na nią i przy boku ukochanego chce żyć do utraty tchu, bo wie jak kruche jest życie.

Macie taką książkę, która otwiera Wam oczy i głowę? Którą czytając czujecie, że jest napisana dla Was i że bardzo jej potrzebowałyście?
To jest taka książka.
Piękna, mądra i bardzo zmieniająca a do tego ma wątek romantyczny i moją ukochaną „Dumę i uprzedzenie” w tle.
Wyciągnęłam ja ze stosiku hańby i wiem, że nie mogłam trafić w lepszy czas.
To książka o odwadze, mimo,...

Piękna, mądra, inspirująca książka o przezwyciężaniu strachu, który tak często nas blokuje i powstrzymuje od życia pełnią życia. Przy tym historia jest spójna, ładnie napisana, z ujmującym wątkiem romantycznym, bardzo dobrze się czyta. Szczerze polecam.

Piękna, mądra, inspirująca książka o przezwyciężaniu strachu, który tak często nas blokuje i powstrzymuje od życia pełnią życia. Przy tym historia jest spójna, ładnie napisana, z ujmującym wątkiem romantycznym, bardzo dobrze się czyta. Szczerze polecam.

Bardzo przyjemna książka. Dającą do myślenia. Każdy może utożsamiać się z bohaterką, znaleźć w niej jakąś cząstkę siebie samego. Historia, która uświadamia, że każdy się boi, ale to zależy od nas jak z tym sobie poradzimy.

Bardzo przyjemna książka. Dającą do myślenia. Każdy może utożsamiać się z bohaterką, znaleźć w niej jakąś cząstkę siebie samego. Historia, która uświadamia, że każdy się boi, ale to zależy od nas jak z tym sobie poradzimy.

Piękna opowieść o stawianiu sobie wymagań i życiu zgodnie z wewnętrznymi potrzebami.
Nawet, jeśli momentami opowieść jest jak bajka, to i tak nie mogę jej odmówić wielu walorów. Są nimi: apoteoza optymizmu i przyjaźni, realistyczny obraz konfliktu pokoleń w rodzinie, pamięć o bliskich i przeżywanie żałoby.

Piękna opowieść o stawianiu sobie wymagań i życiu zgodnie z wewnętrznymi potrzebami.
Nawet, jeśli momentami opowieść jest jak bajka, to i tak nie mogę jej odmówić wielu walorów. Są nimi: apoteoza optymizmu i przyjaźni, realistyczny obraz konfliktu pokoleń w rodzinie, pamięć o bliskich i przeżywanie żałoby.

Bardzo ładna i ciepła opowieść o przezwyciężaniu lęku, dorastaniu, przyjaźni i inspiracji. To także opowieść o wychodzeniu ze strefy komfortu własnych i nie tylko własnych schematów blokujących potencjał. Opowieść o przyjaźni sięgającej dalej niż tylko szkolne przygody i wspomnienia.
Historia również o tym, jak sprawiać by być dla siebie wzajemnie inspiracją, która powala przezwyciężać strach. Rozświetla te obszary w nas, które uwidocznione umożliwiają przekraczanie dystansu od siebie do siebie. Od starego do nowego. To opowieść o wsparciu, życzliwości, schematach, bólu i często głębokich ranach nie pozwalających rozkwitnąć nam w pełni.
Książka napisana jest bardzo ładnym językiem, nie wymagającym nadmiernego wytężania, jednak płynnym na tyle, by wejść w świat głównej bohaterki Sole i czuć dylematy nią targające.
Znajdziemy tu pogodę ducha, miłość i kilka głębokich myśli, a sądzę też, że niejeden z nas może nawet odnaleźć jakąś cząstkę siebie. Zwłaszcza, iż autorka zawarła w książce wiele wątków osobistych.

Bardzo ładna i ciepła opowieść o przezwyciężaniu lęku, dorastaniu, przyjaźni i inspiracji. To także opowieść o wychodzeniu ze strefy komfortu własnych i nie tylko własnych schematów blokujących potencjał. Opowieść o przyjaźni sięgającej dalej niż tylko szkolne przygody i wspomnienia.
Historia również o tym, jak sprawiać by być dla siebie wzajemnie inspiracją, która powala...

Uwielbiam 💜

Uwielbiam 💜