Filozoficzne rozważania o różnych używkach. Wiedzy medycznej tam za wiele nie znajdziemy ale dzięki umiejętnościom pisarza książka ma lekki styl. W moim przypadku dużo dodał lektor w postaci Filipa Kosiora. Książka na przerywnik i raczej na raz.

Filozoficzne rozważania o różnych używkach. Wiedzy medycznej tam za wiele nie znajdziemy ale dzięki umiejętnościom pisarza książka ma lekki styl. W moim przypadku dużo dodał lektor w postaci Filipa Kosiora. Książka na przerywnik i raczej na raz.

wiciu nie krzycz na mnie

wiciu nie krzycz na mnie

Krótka, śmieszna pozycja do której czytania trzeba podejść z dystansem. Najbardziej zaskakująca jest pierwsza część, którą chyba najbardziej polecam. Dzisiaj ma też wartość historyczną, jak wyglądały warunki higieniczne w dużych polskich miastach w międzywojniu.

Krótka, śmieszna pozycja do której czytania trzeba podejść z dystansem. Najbardziej zaskakująca jest pierwsza część, którą chyba najbardziej polecam. Dzisiaj ma też wartość historyczną, jak wyglądały warunki higieniczne w dużych polskich miastach w międzywojniu.

Jest to rzeczywiście ciekawa pozycja, szczególnie w kontekście dzisiejszych czasów i roli, jaką spełniają substancje psychoaktywne. Czuć tu jednak niesamowitą wyższość Witkacego, którą łagodzi sympatyczna ekscentryczność. W ramach eksperymentu - ciekawe. Ogólnie, nic szczególnego.

Jest to rzeczywiście ciekawa pozycja, szczególnie w kontekście dzisiejszych czasów i roli, jaką spełniają substancje psychoaktywne. Czuć tu jednak niesamowitą wyższość Witkacego, którą łagodzi sympatyczna ekscentryczność. W ramach eksperymentu - ciekawe. Ogólnie, nic szczególnego.

Opisy wizji bardzo interesujące. Stosunek Witkacego do używek wiele mówi o autorze, który najpierw wszystko musi przetestować. Najlepsze na końcu - porady : )))

Opisy wizji bardzo interesujące. Stosunek Witkacego do używek wiele mówi o autorze, który najpierw wszystko musi przetestować. Najlepsze na końcu - porady : )))

Bardzo ciekawie napisana książka, przeczytałam ją praktycznie jednym tchem

Bardzo ciekawie napisana książka, przeczytałam ją praktycznie jednym tchem

Lekka pozycja napisana niewymagającym stylem. Zaskoczyło mnie na wskroś negatywne podejście Witkacego do większosci opisywanych substancji. Ton dość pouczający i moralizujący, ale w przypadku nikotyny i alkoholu - jak najbardziej słusznie. Barwny opis peyotlowych wizji i trafna konkluzja - psychodeliki to oddzielna kategoria narkotyków, którą powinniśmy lepiej zbadać i przestać demonizować (książka napisana w latach 30tych a dalej nic w tym temacie nie ruszyło). Przezabawny appendix! Sarkazm na najwyższym poziomie.

Lekka pozycja napisana niewymagającym stylem. Zaskoczyło mnie na wskroś negatywne podejście Witkacego do większosci opisywanych substancji. Ton dość pouczający i moralizujący, ale w przypadku nikotyny i alkoholu - jak najbardziej słusznie. Barwny opis peyotlowych wizji i trafna konkluzja - psychodeliki to oddzielna kategoria narkotyków, którą powinniśmy lepiej zbadać i...

Ciekawostka w zasadzie. WItkacy kręci się wokól dragów, opowiada o nikotynie, alkoholu, kokaina się pojawia. I w sumie, że BE!, że niefajne, niezdrowe.
Ale peyotl super, poleca.

Cóż, wiedzy medycznej nie za dużo, lecz opisy wizji... Dla samych opisów obrazów warto przejrzeć. Aczkolwiek nie jest to książka pełna sensacji. Taka trochę spowiedź, trochę usprawiedliwienie.

Ciekawostka w zasadzie. WItkacy kręci się wokól dragów, opowiada o nikotynie, alkoholu, kokaina się pojawia. I w sumie, że BE!, że niefajne, niezdrowe.
Ale peyotl super, poleca.

Cóż, wiedzy medycznej nie za dużo, lecz opisy wizji... Dla samych opisów obrazów warto przejrzeć. Aczkolwiek nie jest to książka pełna sensacji. Taka trochę spowiedź, trochę usprawiedliwienie.

Interesująca, pouczająca a przy tym lekka i przyjemna.

Interesująca, pouczająca a przy tym lekka i przyjemna.

Książka krótka, lekka i przyjemna, a mimo to niegłupia, więc nadająca się jako relaks w trakcie czytania czegoś wymagającego lub już po tego czegoś przeczytaniu. Nie ma mdłości z racji marności jakościowej. Tak więc relaks - nie refluks! Nie raz się podnieciłem, chichotałem, w pewnych kwestiach przyznałem rację, coś tam coś tam, dobrze spędziłem czas. Uczta stylistyczna, bogactwo językowe na wyżynach doskonałości.

Odnośnie treści, jak najbardziej zadowala. Tematy potraktowane przez Witkacego są znakomicie. Nie za dużo, nie za mało. Między linijkami dygresje na temat społeczeństwa - bez nich nie byłoby to w pełni witkace, ich obecność to dla mnie jak najbardziej pozytyw. Rozdziały pisane przez doktora i przez profesora filozofii ezoterycznej też jakościowe i spełniające swoje funkcje.

I po tym wszystkim podobnie świetny dodatek - Appendix. „O myciu się, goleniu, arystokratomanii, hemoroidach i tym podobnych rzeczach", to są pierwsze słowa wprowadzenia. Absolutnie się nie rozczarowałem, wręcz przeciwnie, obcowanie z tym dopełnieniem było fantastycznym sposobem na spędzenie czasu z uśmiechem na gębie.

„Narkotyki" oceniam bardzo dobrze. Oczywiście znaleźć można traktat bardziej aktualny i dokładniejszy. Ale po ten sięgnąć i tak warto, chociażby (a może przede wszystkim) dlatego, że autorem jest Witkacy. Zachęcam do przeczytania.

Książka krótka, lekka i przyjemna, a mimo to niegłupia, więc nadająca się jako relaks w trakcie czytania czegoś wymagającego lub już po tego czegoś przeczytaniu. Nie ma mdłości z racji marności jakościowej. Tak więc relaks - nie refluks! Nie raz się podnieciłem, chichotałem, w pewnych kwestiach przyznałem rację, coś tam coś tam, dobrze spędziłem czas. Uczta stylistyczna,...