Nie zdołałam zaprzyjaźnić się z bohaterami, ale przyczyną jest czytanie od trzeciego tomu. Dużo traci się z warstwy obyczajowej i z wątku historii Julii. Skutkiem jest słaba ocena, nie mam ochoty też sięgać po poprzednie tomy. Mam jednak poczucie, że lepiej dla bohaterów by było gdybym czytała od pierwszego tomu tej opowieści.
Wątek kryminalny w tym tomie nie przekonał mnie. Przerwany w środku powieści, aby skupić się na Julii i podjęty pod koniec z zupełnie absurdalnymi zwrotami akcji. Kilka różnych historii na siłę splecione razem, motywacje niewiarygodne.

Nie zdołałam zaprzyjaźnić się z bohaterami, ale przyczyną jest czytanie od trzeciego tomu. Dużo traci się z warstwy obyczajowej i z wątku historii Julii. Skutkiem jest słaba ocena, nie mam ochoty też sięgać po poprzednie tomy. Mam jednak poczucie, że lepiej dla bohaterów by było gdybym czytała od pierwszego tomu tej opowieści.
Wątek kryminalny w tym tomie nie przekonał...

Bardzo dobry kryminał obyczajowy... Agnieszka Płoszaj wykonała kawał dobrej roboty, czyta się naprawdę z wielką przyjemnością, chociaż książka liczy ponad 600 stron... Niektórych może to przestraszyć, ja jednak szczerze polecam przeczytanie "Bigamista"!

Bardzo dobry kryminał obyczajowy... Agnieszka Płoszaj wykonała kawał dobrej roboty, czyta się naprawdę z wielką przyjemnością, chociaż książka liczy ponad 600 stron... Niektórych może to przestraszyć, ja jednak szczerze polecam przeczytanie "Bigamista"!

Kryminały to niekoniecznie mój target książkowy, ale skoro ten się dzieje w moim rodzinnym mieście, to dałem mu szansę. I nie żałuję - intryga oczywiście nieco zbyt naciągana, postacie dosyć wiarygodne, akcja trzyma w napięciu.
Jednak to, co jest największym atutem powieści, to fakt, że jest ona laurką dla mało znanych bohaterów z okresu hitlerowskiej okupacji. Po zapoznaniu się z historią rodziny Biedermannów jestem szczerze oburzony smutnym faktem, że tak zacni ludzie nie mają nawet ulicy swojego imienia w Łodzi!

Kryminały to niekoniecznie mój target książkowy, ale skoro ten się dzieje w moim rodzinnym mieście, to dałem mu szansę. I nie żałuję - intryga oczywiście nieco zbyt naciągana, postacie dosyć wiarygodne, akcja trzyma w napięciu.
Jednak to, co jest największym atutem powieści, to fakt, że jest ona laurką dla mało znanych bohaterów z okresu hitlerowskiej okupacji. Po...

Nie

Nie

Ok. Choc ilosc bledow ortograficznych! zdumiewa...

Ok. Choc ilosc bledow ortograficznych! zdumiewa...

Zabójstwo trenera fitness. Bardzo przemyślane, bo za pomocą dinitrofenolu (element naukowy: jest to związek chemiczny używany do produkcji amunicji i środków chwastobójczych, a nielegalnie w internecie sprzedawany w celu szybkiej utraty wagi. Nie muszę mówić, że śmiertelnie niebezpieczny).

Porządna cegiełka z tej książki. Ale to kawał dobrej literatury. Chociaż tutaj muszę ostrzec - wątek obyczajowy w tej książce ma naprawdę duże znaczenie i zajmuje sporo miejsca, więc proszę być gotowym, że nie mamy tu do czynienia z “czystym” kryminałem (trochę kojarzy mi się z serią o Lipowie czy o Fjällbace. Ponoć “Bigamista” jest trzecim tomem serii o łódzkich policjantach. Ale zupełnie nie odczułam braku znajomości poprzednich tomów, przynajmniej jeżeli chodzi o wątek kryminalny. Z początku akcja jest dosyć stonowana, stateczna. Ale niech nikogo to nie zwiedzie. Czytelnik wkracza w fabułę całym sobą, przez co ciężko jest “Bigamistę” odłożyć.

Do wątku Julii mam jakieś ale, bo nie zainteresował mnie bardzo. Natomiast intryga związana z zabójstwem trenera fitness była dla mnie prawdziwą ucztą. Przemyślana, nieprzerysowana, z charakterystycznymi bohaterami (pani patolog to najciekawsza postać w moim odczuciu) - którzy są “jacyś”, a nie nijacy.

Bardzo podobał mi się styl pisarki. Nieprzeciągnięte opisy, dialogi, które wypadają naprawdę naturalnie - czytelnik czuje się, jakby naprawdę stał obok policjantów i razem z nimi dyskutował o potencjalnych podejrzanych. Zakończenie całkiem zaskakujące, bo naprawdę do ostatniej chwili ciężko domyślić się, kto stoi za zabójstwem.

www.instagram.com/zaczytana_olcia/

Zabójstwo trenera fitness. Bardzo przemyślane, bo za pomocą dinitrofenolu (element naukowy: jest to związek chemiczny używany do produkcji amunicji i środków chwastobójczych, a nielegalnie w internecie sprzedawany w celu szybkiej utraty wagi. Nie muszę mówić, że śmiertelnie niebezpieczny).

Porządna cegiełka z tej książki. Ale to kawał dobrej literatury. Chociaż tutaj muszę...

Świetna kontynuacja. Mamy trupa, mamy śledztwo, mamy historie sprzed lat, czyli mamy wszystko co dobry kryminał powinien mieć. Dodatkowo wpleciony jest wątek obyczajowy, który idealnie pasuje do całości. Książka objętościowo może przestraszyć, jednak czyta się ją szybko. Polecam i czekam na dalsze losy Julki, Tomka, Kuby i wszystkich bohaterów :)

Świetna kontynuacja. Mamy trupa, mamy śledztwo, mamy historie sprzed lat, czyli mamy wszystko co dobry kryminał powinien mieć. Dodatkowo wpleciony jest wątek obyczajowy, który idealnie pasuje do całości. Książka objętościowo może przestraszyć, jednak czyta się ją szybko. Polecam i czekam na dalsze losy Julki, Tomka, Kuby i wszystkich bohaterów :)

Żartobliwie rzecz ujmując "Bigamista" to spora "cegła".
Książka liczy ponad 600 stron i pisana jest naprawdę drobnym drukiem.
Mimo to dosłownie ją "pochłonęłam".
Akcja, choć rozwija się stopniowo, to tak wciąga, że żal odkładać książkę...
Autorka umiejętnie stopniuje emocje, przez co zyskuje maksymalną uwagę czytelnika. Ponadto okazuje się, że przedstawiona w książce intryga miała swoje początki w przeszłości, o czym świadczą liczne retrospekcje. Taki zabieg stosowany jest przez wielu twórców. Znajdziemy go chociażby u Camilli Läckberg w jej słynnej sadze o Fjällbace.
Ale wróćmy do tematu.

Jak już wspomniałam, Agnieszka Płoszaj starannie i z wielką wprawą buduje i stopniuje napięcie, które jest tak znamienne w dobrym kryminale. Emocje towarzyszą nam od pierwszych akapitów i z każdą kolejną przeczytaną stroną tylko się nasilają. Również kreacja bohaterów zasługuje na uznanie. Autorka właściwie tworzy zarys psychologiczny przedstawionych postaci. Nie podaje wszystkiego na przysłowiowej tacy, a jedynie zręcznie pobudza naszą ciekawość, przez co lektura staje się fascynująca i intrygująca zarazem. Kolejnym aspektem, który przykuł moją uwagę to sposób, w jaki autorka prezentuje Łódź. Urzekła mnie jej ewidentna miłość do tego miasta- znajomość topografii, historii i zmian, które zaszły na przestrzeni wieków. Autorka tak plastycznie ją przedstawiła, że można chwilami zamknąć oczy i siłą wyobraźni przenieść się na uliczki miasta, w którym rozgrywa się akcja "Bigamisty". To już nie to samo miasto, które znamy z kart "Ziemi obiecanej" Władysława Reymonta... Pani Agnieszka okazuje się być baczną obserwatorką otaczającej ją rzeczywistości. Nie tylko obserwuje, ale i wysuwa ciekawe konkluzje i wnioski.

Żartobliwie rzecz ujmując "Bigamista" to spora "cegła".
Książka liczy ponad 600 stron i pisana jest naprawdę drobnym drukiem.
Mimo to dosłownie ją "pochłonęłam".
Akcja, choć rozwija się stopniowo, to tak wciąga, że żal odkładać książkę...
Autorka umiejętnie stopniuje emocje, przez co zyskuje maksymalną uwagę czytelnika. Ponadto okazuje się, że przedstawiona w książce...

właśnie się dowiedziałam, że to 3 cześć, chyba nie sięgnę jednak po 2 wcześniejsze. Momentami nuda, końcówka się rozkręciła, ale za późno, raczej nie dam szansy.

właśnie się dowiedziałam, że to 3 cześć, chyba nie sięgnę jednak po 2 wcześniejsze. Momentami nuda, końcówka się rozkręciła, ale za późno, raczej nie dam szansy.

Łódzka pisarka Agnieszka Płoszaj wydała w tym roku trzecią część serii o komisarzu Jakubie Karskim i podkomisarzu Tomku Mielczarku oraz ich partnerkach, Julii i Ginger – „Bigamista”.

W stawie na Księżym Młynie znaleziono zwłoki młodego trenera personalnego, Patryka Raweckiego. Ofiara nie utonęła, tylko się „ugotowała”. Przyczyną zgonu był Dinitrofenol, środek na odchudzanie, działający przez wewnętrzne spalanie tkanki tłuszczowej.

Do tego dochodzą problemy Julii Bronickiej, przyjaciółki komisarza Karskiego z mafią ukraińską oraz tajemnicą jej biologicznych rodziców.

Śledztwo prowadzą policjanci z komendy miejskiej w Łodzi, którzy na dodatek dostają nową szefową, inspektor Grażynę Wąsik, która wprowadza swoje porządki, budzące sprzeciw podwładnych. Tu należy się duży plus za rzetelne przedstawienie pracy policjantów. Autorka miała naprawdę dobrych „niebieskich konsultantów”. Ujęła mnie scena konferencji prasowej inspektor Wąsik przed świeżo odremontowanym I Komisariatem w Łodzi na Retkini. W rzeczywistości ten komisariat był remontowany i policjanci ponownie wprowadzili się do niego w czerwcu tego roku.

Agnieszka Płoszaj stworzyła wielowątkową powieść i włożyła w nią dużo pracy.
W roli głównej obsadziła miasto Łódź, co mnie, jako jego mieszkance, bardzo się podoba i zrobiła to o wiele lepiej, niż Katarzyna Bonda w powieści „Lampiony”.

Umiejętnie wplotła wątki historyczne, czy współczesne fakty związane z miastem w fabułę powieści kryminalnej. Przykład seniorek Babuszek z książki. W Łodzi naprawdę są „Latające Babcie” - seniorki, wolontariuszki, które piszą bajki i wierszyki dla dzieci, a potem prezentują swoje bajkowe przedstawienia w domach dziecka, czy przedszkolach. W ten sposób realizują swoje literackie pasje i teatralne marzenia.

Jestem bardzo ciekawa, czy „Bigamista” to ostatnie spotkanie z dzielnymi policjantami z Łodzi: Kubą, Tomkiem i Kaśką, czy będzie ciąg dalszy ?

Łódzka pisarka Agnieszka Płoszaj wydała w tym roku trzecią część serii o komisarzu Jakubie Karskim i podkomisarzu Tomku Mielczarku oraz ich partnerkach, Julii i Ginger – „Bigamista”.

W stawie na Księżym Młynie znaleziono zwłoki młodego trenera personalnego, Patryka Raweckiego. Ofiara nie utonęła, tylko się „ugotowała”. Przyczyną zgonu był Dinitrofenol, środek na...