Jak nie spieprzyć życia swojemu dziecku. Edukacja

Polonista dający rady z zakresu psychologii, wychowywania dzieci. Trochę to słabe chyba. Wg. autora trzeba zaufać dziecku, pozwolić mu na rozwijaniu własnych zainteresowań. Może kiedyś była to prawda, ale obecnie kończy to się w większości przypadków 12 godzinami dziennie spędzonymi przed smartfonem. To rozwija? Przygotowuje do bycia dorosłym? Pozwala uniknąć depresji? Wprost przeciwnie. Moim zdaniem rola rodzica jest nieco inna od tego co autor pisze. Rolą rodzica jest właśnie nauczenie dziecka pracowitości. Wykształcenie w dziecku dobrych nawyków. Zachęcam do poczytania np. życiorysu jednego z najwybitniejszych współczesnych skrzypków Davida Garretta. Rozpoczął naukę skrzypiec w wieku lat 4. W uzupełnieniu proszę obejrzeć jakiś względnie ostatni wywiad tj. z Garrettem 40-letnim. Otóż kocha skrzypce, kocha grać i zapewne jest dalece wdzięczy rodzicom za to, że wyrobili w nim taki nawyk. Autorowi (poloniście) wydaje się, że wie jakich pracowników potrzebują firmy. Mantra w książce to "pracownik twórczy". Otóż tak się składa, że jestem przedsiębiorcą i się z tym nie zgodzę. W zdecydowanej większość firm pracownik ma być pracowity i ślepo i profesjonalnie wykonywać polecenia przełożonego. Ma być szeregowcem na placu boju wykonującym dokładnie rozkazy oficera ze sztabu. Szkoła ma właśnie kształcić szeregowców, nie oficerów i tą rolę wykonuje dobrze. A to, że lepiej mieć dziecko oficera jak szeregowca to już inna sprawa. Warto też zdać sobie sprawę, że na 1 oficera powinna przypadać setka szeregowców.

Polonista dający rady z zakresu psychologii, wychowywania dzieci. Trochę to słabe chyba. Wg. autora trzeba zaufać dziecku, pozwolić mu na rozwijaniu własnych zainteresowań. Może kiedyś była to prawda, ale obecnie kończy to się w większości przypadków 12 godzinami dziennie spędzonymi przed smartfonem. To rozwija? Przygotowuje do bycia dorosłym? Pozwala uniknąć depresji?...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ciekawe dlaczego sięgnęłam po tą książkę ? Ano dlatego, iż uważam, że polskie szkolnictwo osiągnęło szczyt absurdu. Obserwuję moje dzieci - w 4 i 7 klasie (oboje jako 6 latki w 1 klasie) jak obdzierane są z wolnego czasu, jak kartkówka pogania sprawdzian i odpowiedzi ustne...zaczynam zadawać sobie pytanie - KIEDY nauczyciel realizuje podstawę programową, jak 20 minut lekcji poświęca na pytanie, a co chwilę kartkówka, przy 2 godzinach przedmiotu tygodniowo?? Nasze dzieci uczą się totalnie niepotrzebnych im rzeczy, i jako dorosła osoba to wiem i czuję całym sercem, że nie tak powinno to wyglądać!! Chciałoby się stanąć i krzyczeć "zróbmy coś z tym!!" Tu mam trochę żal do autora, bo tak sobie pisze - róbcie, protestujcie, zwracajcie uwagę....serio?? Ile ja razy zwracałam się do dyrekcji w różnych sprawach i zostałam potraktowana zdawkowo i nigdy nie doprowadzono sprawy do końca. Rodzice dzisiaj nie mają szans się przebić przez system. Mam naprawdę fajne dzieciaki i uczą się super, ale mój syn zapytany w 7 klasie, w którą stronę chciałby pójść dalej, nie potrafi odpowiedzieć na tak proste pytanie!!Nie potrafi powiedzieć, który przedmiot najbardziej go kręci. Zamiast wydobywać z dzieci talenty i szukać ich drogi, karzą uczyć się im definicji i steku niepotrzebnych bzdur, które zapomną zaraz po klasówce. Ja mam propozycję do autora, skoro już napisał taką książkę, jest wykładowcą, ma kontakt z ludźmi, szkołami i wszystkim innym, osiągnął w życiu jakiś sukces - dlaczego nie pociągnie za sznurki ?? Bo trochę czułam się oszukana.... ja byłem taki, nie robiłem tego, tamtego... rodzice super, tolerancyjni i w ogóle...sukces, fajna praca, to może na książce nie można poprzestać ?? Może trzeba pójść krok dalej?? Rodzice dzisiaj boją odzywać się na wywiadówkach, choć przepełnieni są frustracją... a ci co mają odwagę się odezwać ( czytaj ja) wytykani są palcami, że pajac i w ogóle się wychyla i dzieci przerąbane mieć będą.... tak wygląda szkoła naszych dzieci... Dzisiaj w tym specyficznym pandemicznym czasie, nauczyciele zamiast spojrzeć na to z zupełnie innej perspektywy, udowadniają dzieciom, że są oszustami, skracają im czas na kartkówkach, dokładają zadań ( "bo przecież korzystacie z książek" odpowiadają z oburzeniem) doprowadzają dzieci do łez, potęgują ich stres.... tak jakby to była wina dzieci, że uczą się w domu i trzeba je dodatkowo ukarać. Wywiadówka, też mi coś, szkoła wykorzystała moment, by zamknąć rodzicom usta i nie kontaktować się z nimi wcale, po co....jeszcze usłyszeliby co nieco o tym chorym świecie. I jeszcze jedno, autor sugeruje, że oceny nie są ważne... no pewnie drogi autorze - każdy normalny rodzic zdaje sobie z tego sprawę, że nie są... zaczynam się zastanawiać, czy autor ma WŁASNE rzeczywiste dzieci, bo chyba nie wie jak dzisiaj świat wygląda... odpuść dziecku, powiedz mu, że oceny nie są ważne, świadectwo nie jest ważne.... wie szanowny autor co zrobi dziecko?? Usiądzie na kompie i tam pozostanie... do usranej śmierci...bo dzisiaj takie są dzieci, i moje, pomimo że mają bardzo dobre wyniki w nauce, niczym nie różnią się od innych... i jako rodzic 10 latki 13 latka mam trochę inny pogląd na życie, bo można być tolerancyjnym, nie wściekać się o słabszą ocenę, ale nie można mówić że to nie jest ważne, bo dla nich nic już ważne nie będzie. Taka prawda szanowny autorze.

Ciekawe dlaczego sięgnęłam po tą książkę ? Ano dlatego, iż uważam, że polskie szkolnictwo osiągnęło szczyt absurdu. Obserwuję moje dzieci - w 4 i 7 klasie (oboje jako 6 latki w 1 klasie) jak obdzierane są z wolnego czasu, jak kartkówka pogania sprawdzian i odpowiedzi ustne...zaczynam zadawać sobie pytanie - KIEDY nauczyciel realizuje podstawę programową, jak 20 minut...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

W polskiej szkole jest źle: system pruski, oceny, sprawdziany, ławki, odtwórczość. Nie to co w Finlandii, Danii czy jakiejś szkole w Londynie. Każdy rozdział, tej dosyć trafnej diagnozy, kończy się podsumowaniem: "Jak jest?", "Jak mogłoby być?". Proszę jednak nie spodziewać się zbyt wielu wskazówek. Książka, reklamowana jako lektura "dla wszystkich rodziców" wywołała we mnie głównie frustrację. Bo diagnoza to za mało, a " jak mogłoby być", to mżonki. No chyba, że zgodnie z radą autora zdecyduję się na edukację domową, lub np. prywatną szkołę waldorfską. Inne " złote rady" typu idź i powiedz nauczycielowi jak ma oceniać /ustawić ławki/motywować uczniów itp. albo pomysły typu "znieść obowiązek szkolny", po prostu mnie irytowały. Podobnie jak ciągłe nawiązywanie autora do swojego dzieciństwa i wspomnienia z czasów szkolnych oraz pracy wykładowcy.
Można przeczytać i ponarzekać, tylko po co? Książka, jak napisałam we wstępie, zawiera ciekawe elementy i diagnozy, ale jej odbiorcami, powinni być w pierwszej kolejności władze oświatowe, dyrektorzy i nauczyciele. Tylko wtedy " jest" może zmienić się w " mogłoby być".

W polskiej szkole jest źle: system pruski, oceny, sprawdziany, ławki, odtwórczość. Nie to co w Finlandii, Danii czy jakiejś szkole w Londynie. Każdy rozdział, tej dosyć trafnej diagnozy, kończy się podsumowaniem: "Jak jest?", "Jak mogłoby być?". Proszę jednak nie spodziewać się zbyt wielu wskazówek. Książka, reklamowana jako lektura "dla wszystkich rodziców" wywołała...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Moje marzenie - szkoła bez ocen i bez ścigania się z podstawą programową. Z wieloma tezami zgadzam się z autorem. Jednakże, jako nauczycielka w szkole państwowej, zadaję sobie pytanie: czy to aby jest możliwe? czy system, w który jesteśmy wciśnięci nam na to pozwoli?

Moje marzenie - szkoła bez ocen i bez ścigania się z podstawą programową. Z wieloma tezami zgadzam się z autorem. Jednakże, jako nauczycielka w szkole państwowej, zadaję sobie pytanie: czy to aby jest możliwe? czy system, w który jesteśmy wciśnięci nam na to pozwoli?

Pokaż mimo to

O matko! Jaka to piękna książka! Prawie się popłakałam czytając ją. Naprawdę. Wywalone jest wszystko to, co niszczy dzieci w polskiej szkole i wskazane są drogi naprawy. Tylko... no właśnie. Wszyscy wiemy, że materiał szkolny jest przeładowany i wiele się o tym mówi, ale nikt z tym naprawdę nic nie robi. Każdy wie, że ocenianie i egzaminy tak naprawdę nic nie pokazują i nie dzieje się nic by od tego odejść. Co więcej, pętla się zaciska, bo osławiony klucz to moim zdaniem nic innego jak kaganiec nałożony na otwarte umysły. Można nie odrabiać prac domowych. Skutkuje to wysypem ocen niedostatecznych. Więc teoria swoje, a życie swoje. Wie to rodzic każdego ucznia, bo kto ma dziecko w podstawówce ten się w cyrku nie zaśmieje.
Ale ogromnie potrzeba takich książek, które pokazują, że edukacja może być przyjazną przygodą. Potrzeba też głośnej dyskusji nad modelem szkoły, bo ten obecny w żaden sposób nie przystaje do dzisiejszego świata. I w końcu potrzeba mądrych zmian systemowych. Wierzę, że takie książki mogą być ich początkiem.

O matko! Jaka to piękna książka! Prawie się popłakałam czytając ją. Naprawdę. Wywalone jest wszystko to, co niszczy dzieci w polskiej szkole i wskazane są drogi naprawy. Tylko... no właśnie. Wszyscy wiemy, że materiał szkolny jest przeładowany i wiele się o tym mówi, ale nikt z tym naprawdę nic nie robi. Każdy wie, że ocenianie i egzaminy tak naprawdę nic nie pokazują i nie...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Fantastyczna! Must have dla rodziców nauczycieli i dyrektorów szkół. Powinni ja także przeczytać uczniowie
Mega polecam

Fantastyczna! Must have dla rodziców nauczycieli i dyrektorów szkół. Powinni ja także przeczytać uczniowie
Mega polecam

Pokaż mimo to

Tytuł może niezbyt adekwatny do treści. To nie jest pozycja tylko dla rodziców, lecz dla każdego z nas. Męczyłam ją chyba ze dwa tygodnie... Ale to nie dlatego, że to zła książka, po prostu była dla mnie zbyt bolesna. Nagromadzenie argumentów na niekorzyść obecnego systemu edukacji dobijało mnie z każdym rozdziałem coraz mocniej. Jestem ofiarą toksycznego systemu. Większość z nas jest...

Tytuł może niezbyt adekwatny do treści. To nie jest pozycja tylko dla rodziców, lecz dla każdego z nas. Męczyłam ją chyba ze dwa tygodnie... Ale to nie dlatego, że to zła książka, po prostu była dla mnie zbyt bolesna. Nagromadzenie argumentów na niekorzyść obecnego systemu edukacji dobijało mnie z każdym rozdziałem coraz mocniej. Jestem ofiarą toksycznego systemu. Większość...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobra książka, wartościowa!
Polecam po nią sięgnąć dla samej idei, bo warto.
Pokazuje ułomność polskiego systemu edukacji i podsuwa wiele pomysłów co można z tym zrobić...
Z czystym sumieniem polecam każdemu. Nie koniecznie rodzicom, czy opiekunom, ale każdemu :)

Dobra książka, wartościowa!
Polecam po nią sięgnąć dla samej idei, bo warto.
Pokazuje ułomność polskiego systemu edukacji i podsuwa wiele pomysłów co można z tym zrobić...
Z czystym sumieniem polecam każdemu. Nie koniecznie rodzicom, czy opiekunom, ale każdemu :)

Pokaż mimo to

Nie przepadam za poradnikami, niemniej do tego skusiły mnie dwie rzeczy, przewrotny tytuł, po którym oczekiwałam co prawda czego innego oraz to, że miałam możliwość przesłuchania go jako audiobooka. I powiem szczerze gdyby nie głos Bartosza Głogowskiego, który prowadził mnie przez meandry twórczości autora to nie dałabym rady skończyć owej książki. Nie powiem, dowiedziałam się ciekawych rzeczy o szkolnictwie, jego rodzajach i możliwych zmianach ale cała reszta była nudna. Miałam wrażenie, że siedzę na wykładzie, gdzie co n-te zdanie jest warte uwagi. Cóż może to kwestia mojego nastawienia do poradników, może tego, że oczekiwałam czegoś innego a może po prostu ujęcie tematu mi nie podeszło. Nie wiem.

“Jak nie spieprzyć życia swojemu dziecku. Wszystko, co możesz zrobić, żeby edukacja miała sens” to poradnik dla rodziców, który porusza kwestie obecnego systemu edukacji. Autor uwypukla nam jego wady i pokazuje co można zmienić by było lepiej. Znajdziemy tu wskazówki, które mogą nam pomóc w wychowaniu naszego dziecka i dostosowaniu go do obecnej rzeczywistości. Jeśli chcecie posłuchać wykładu autora na ten temat to śmiało sięgnijcie po ową pozycję.

więcej: https://sweeciak.pl/ksiazki/jak-nie-spieprzyc-zycia-swojemu-dziecku-wszystko-co-mozesz-zrobic-zeby-edukacja-miala-sens-mikolaj-marcela-recenzja/

Nie przepadam za poradnikami, niemniej do tego skusiły mnie dwie rzeczy, przewrotny tytuł, po którym oczekiwałam co prawda czego innego oraz to, że miałam możliwość przesłuchania go jako audiobooka. I powiem szczerze gdyby nie głos Bartosza Głogowskiego, który prowadził mnie przez meandry twórczości autora to nie dałabym rady skończyć owej książki. Nie powiem, dowiedziałam...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka wskazująca kierunki, w których można podążyć, żeby coś zmienić. Z jednym nie do końca się zgadzam - ja bym nie rezygnowała z matury. Uważam, że każdy powinien potrafić swobodnie i poprawnie wypowiedzieć się w swoim języku. A matematyka rozwija umysł ;)
Tak czy inaczej, książka tylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że dobrze zrobiliśmy decydując się na edukację domową.

Bardzo dobra książka wskazująca kierunki, w których można podążyć, żeby coś zmienić. Z jednym nie do końca się zgadzam - ja bym nie rezygnowała z matury. Uważam, że każdy powinien potrafić swobodnie i poprawnie wypowiedzieć się w swoim języku. A matematyka rozwija umysł ;)
Tak czy inaczej, książka tylko utwierdziła mnie w przekonaniu, że dobrze zrobiliśmy decydując się na...

więcej

mniej

Pokaż mimo to