Do dziś mało wiadomo o tym, jak ważny jest czas spędzony w brzuchu matki dla dalszego życia człowieka. Co dziesiąta osoba na początku ciąży nie jest tam sama. Jeśli w łonie matki są bliźnięta i jedno z nich umiera, drugie przeżywa silny szok, którego później nie jest świadome. W duszy pozostaje dziura. Dręcząca tęsknota, samotność i niezrozumiałe poczucie winy mogą być skutkami tej wczesnej straty. Ten, który przeżył, będzie szukał swojego bliźniaka wszędzie. Wielu sławnych muzyków oraz twórców filmów takich jak „Nell” lub „Wielki Błękit” czerpie z poszukiwania tej utraconej jedności.

Być może na początku ciąży nie byłeś sam w brzuchu swojej matki. Czujesz obecność swojego brata lub siostry. Słyszysz bicie jego lub jej serca, poruszasz się i bawisz z nim albo z nią w oceanach wód płodowych. Któregoś dnia ten drugi przestaje rosnąć. Jego serce staje się coraz słabsze i umiera. Wtedy zostajesz sam. Po narodzinach pył zapomnienia pokrywa to, czego doświadczyłeś do tej pory. Czy wszystko to, co wtedy przeżyłeś, zniknęło bez śladu i zostało rozwiązane?