Złe dzieci

Nie zachwyciła mnie ta książka - przeplatające się wątki PRL-owskie, czasy współczesne i odległy okres II wojny światowej są mieszanką dla mnie całkiem niestrawną. Nakładanie się wydarzeń miało zapewne spiętrzać napięcie, a w efekcie było efekciarskie i irytujące. Postać domorosłego detektywa Mietka - mało wiarygodna, ale zarazem nudnie marudna. Samotni detektywi rzadko bywają wiarygodni, a ich przygody są zazwyczaj wydumane - ale jeśli towarzyszy temu świetna zabawa, to wiele można im wybaczyć. W tym przypadku jakoś to nie zagrało.
O tragediach wojennych i szarości PRL powstało już tyle złych i dobrych książek, że trzeba niestety więcej wysiłku, żeby stworzyć coś oryginalnego i dobrego jednocześnie. A trywializowanie działalności kata Warszawy poprzez włączenie jego postaci do średniego kryminału - kompletnie nie przypadło mi do gustu. Dzielnie dotrwałam do ostatniej strony. Niepotrzebnie.

Nie zachwyciła mnie ta książka - przeplatające się wątki PRL-owskie, czasy współczesne i odległy okres II wojny światowej są mieszanką dla mnie całkiem niestrawną. Nakładanie się wydarzeń miało zapewne spiętrzać napięcie, a w efekcie było efekciarskie i irytujące. Postać domorosłego detektywa Mietka - mało wiarygodna, ale zarazem nudnie marudna. Samotni detektywi rzadko...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobra książka. Konsekwentnie i na poziomie napisana. Przy takiej formule jaką przyjął autor - wymieszane perspektytwy i plany czasowe - nie jest łatwo dobrnąć do końca utrzymując wciąż zainteresowanie czytelnika.
Nie zgadzam się z opiniami, że powieść na poczatku trudna, lub niejasna. Nie bardziej niż każda inna powieść. Moim zdaniem bardzo dobrze zawiązana akcja, mimo pozornego chaosu.
Zgadzam się natomiast z innymi opiniami, i to w zasadzie mój jedyny zarzut. Autor nie wykorzystał potencjału. Wątków do rozwinięcia jest tu sporo, a każdy jakby nie został dokończony czy wyczerpany. Jakby książka skończyła się 300 stron za wcześnie, bo autorowi się znudziło. A mogło być +1 lub +2 do oceny.

Dobra książka. Konsekwentnie i na poziomie napisana. Przy takiej formule jaką przyjął autor - wymieszane perspektytwy i plany czasowe - nie jest łatwo dobrnąć do końca utrzymując wciąż zainteresowanie czytelnika.
Nie zgadzam się z opiniami, że powieść na poczatku trudna, lub niejasna. Nie bardziej niż każda inna powieść. Moim zdaniem bardzo dobrze zawiązana akcja, mimo...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powieść mimo odwróconej i nieliniowej narracji jest dość przewidywalna. Ma kilka dobrych chwil ale jakby czegoś brakowało. Autor umieścił za wiele wątków w dość prostej historii przez co całość traci.
Duży plus dla autora za brak moralizatorstwa

Powieść mimo odwróconej i nieliniowej narracji jest dość przewidywalna. Ma kilka dobrych chwil ale jakby czegoś brakowało. Autor umieścił za wiele wątków w dość prostej historii przez co całość traci.
Duży plus dla autora za brak moralizatorstwa

Pokaż mimo to

Zbyt duży chaos na początku książki, pomieszanie wątków odbiera niestety przyjemność czytania i uniemożliwia pełne "wejście" w świat wymyślony przez autora. A jest to świat ciekawy w którym fikcja miesza się z rzeczywistością. Bardzo ciekawe są opowieści o Warszawie, które opowiada jeden z bohaterów.
Ale mimo ciekawej fabuły książkę czytało mi się czasami ciężko. Szkoda, że autor dość pobierznie potraktował to jak zamknięcie dzieci i odcięcie ich od świata może wpłynąć na ich psychikę i dorosłe życie. I bardzo żałuję, że rozczarowałam się zakończeniem.

Zbyt duży chaos na początku książki, pomieszanie wątków odbiera niestety przyjemność czytania i uniemożliwia pełne "wejście" w świat wymyślony przez autora. A jest to świat ciekawy w którym fikcja miesza się z rzeczywistością. Bardzo ciekawe są opowieści o Warszawie, które opowiada jeden z bohaterów.
Ale mimo ciekawej fabuły książkę czytało mi się czasami ciężko. Szkoda,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Doceniam czas poświęcony na zgłębienie tematyki, ale książki nie czyta się z przyjemnością, nie czuję się po niej bardziej świadoma perspektywy innych, niczego nowego się z niej nie dowiedzialam. Irytujące były również, wciskane na siłę i zwyczajnie absurdalne, docinki w stosunku do Polski i Polaków.

Doceniam czas poświęcony na zgłębienie tematyki, ale książki nie czyta się z przyjemnością, nie czuję się po niej bardziej świadoma perspektywy innych, niczego nowego się z niej nie dowiedzialam. Irytujące były również, wciskane na siłę i zwyczajnie absurdalne, docinki w stosunku do Polski i Polaków.

Pokaż mimo to

Świetna książka.
Rutkowski jest jednym z tych nielicznych pisarzy, którzy nie zamykają się w jednej konwencji, kolejna książka nie jest kalką poprzedniej, i którzy mają wiele ciekawego do przekazania. Poruszana tematyka jest dość szeroka, choć nie da się nie zauważyć, że "konikami" autora są czasy II WŚ, PRL, Ziemie Odzyskane i Warszawa (autor zresztą jest stołecznym przewodnikiem). Pisarstwo Rutkowskiego cechuje się doskonałymi spostrzeżeniami socjologicznymi, dobrze przeprowadzoną kwerendą historyczną i umiejętnością wyciągania wniosków z historii i polityki.
"Złe dzieci" to w zasadzie miks kryminału, powieści historycznej, powieści obyczajowej, socjologicznej i przewodnika turystycznego. Akcja osadzona jest w Warszawie i w Norwegii, w różnych czasach (IIWŚ, lata '80, współczesność), historia opowiedziana jest przez pięcioro bohaterów, całkowicie odmiennych, z całkowicie różną przeszłością i poglądami - by pod koniec połączyć się w całość.
Mamy więc spojrzenie na te same sprawy z różnych perspektyw (dla jednych Warszawa jest piękna, dla innych jest kurewskim, zasranym miastem; dla niektórych członkowie państwa podziemnego są bohaterami, dla innych bandytami). Nie jest to powieść jednoznaczna, zmusza do refleksji.
Książka obfituje w "niemiłe", naturalistyczne, turpistyczne wręcz opisy, ale zaznajomionych już z twórczością Rutkowskiego mogę pocieszyć (lub zmartwić;)), że jest mniej hardkorowa niż "Pozostał gniew".
A niektórych "antypolskich" rozważań nie powstydziłby się Twardoch (a raczej bohaterowie jego powieści;)).
Powieść napisana sprawnym językiem, czyta się dobrze, wciąga, choć wymaga uwagi i skupienia. Jest duża zmienność czasu i miejsca akcji, ale idzie to ogarnąć. Choć pierwsze, powiedzmy, 30 stron jest ciężkie, ale warto przebrnąć, potem z każdą stroną jest lepiej.
Opinie o kiepskim pisarstwie Dominika Rutkowskiego pominę milczeniem (nie wiem co szanowne panienki czytają...), zaś jeżeli ktoś nie potrafi połapać się w lekturze, gdzie zmienia się często miejsce i czas akcji proponuję klasyczne pozycje tragedii greckiej ;) Bo już takiego "Dracha" Twardocha polecić takiej osobie nie mogę, lektura mogłaby się skończyć przegrzaniem styków ;)
Ze swej strony bardzo polecam.

Świetna książka.
Rutkowski jest jednym z tych nielicznych pisarzy, którzy nie zamykają się w jednej konwencji, kolejna książka nie jest kalką poprzedniej, i którzy mają wiele ciekawego do przekazania. Poruszana tematyka jest dość szeroka, choć nie da się nie zauważyć, że "konikami" autora są czasy II WŚ, PRL, Ziemie Odzyskane i Warszawa (autor zresztą jest stołecznym...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Na początku lektury zdecydowałam dać tej książce mocne 5. Na szczęście, w miarę czytania moja opinia polepszała się a zainteresowanie rosło.
Pierwszą Negatywna rzeczą, na którą zdecydowanie chcę zwrócić uwagę jest sam początek książki. Chaotyczne rozpoczęcie historii z kilku różnych perspektyw różnych bohaterów (i w różnych czasach!) niezmiernie mnie irytowało, trzeba przeczytać kilkanaście pierwszych stron aby dojść do ładu co z czym, kto z kim i jak.
Drugim minusem dla mnie były nużące opisy miasta Warszawy, niektórych zabytkow czy budowli.
Nie twierdzę, że nie są te miejsca warte zobaczenia, jednak odczuwałam tu aż nadto, że autor jest także przewodnikiem Warszawskim co możemy zauważyć w zbyt obszernych i niekiedy nie potrzebnych opisach.
Poza tym nie mam zastrzeżeń.
Ciekawie poprowadzone perspektywy naszych bohaterów jak i humorystyczne wątki dotyczące rodziny funkcjonującej w ówczesnym PRLu.
Przeskoki w czasie są do przełknięcia, i już tak nie irytują kiedy historia zaczyna nam się rozwijać a losy bohaterów zaczynają się schodzić i dążą do wspólnego końca jednak trzeba włożyć sporo wysiłku by nie zniechęcić się na początku..
Plus, za ciekawe wmanewrowanie w historię postaci Franza Kutschera oraz liźnięcie jakże ciekawego wątku rytualnych obrządków SS, o których nie od dziś wiadomo, że takowe faktycznie miały miejsce.
Ogółem jest ok. 👌

Na początku lektury zdecydowałam dać tej książce mocne 5. Na szczęście, w miarę czytania moja opinia polepszała się a zainteresowanie rosło.
Pierwszą Negatywna rzeczą, na którą zdecydowanie chcę zwrócić uwagę jest sam początek książki. Chaotyczne rozpoczęcie historii z kilku różnych perspektyw różnych bohaterów (i w różnych czasach!) niezmiernie mnie irytowało, trzeba...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Dobra, rzecz, acz... wymaga wysiłku, żeby się nie zniechęcić już na początku. Tajemnice toczące się w 4(?) czasach, z tymi samymi bohaterami, wprowadzają w głowie lekki zamęt i zbyt mało wyjaśnień, by obudzić ciekawość i zwyczajnie "wciągnąć". Jednak gdy w końcu bohaterowie nabierają realnych kształtów i zaczynamy ich kojarzyć, powieść staje się bardziej zrozumiała i interesująca. Myślę, że problemem był dla mnie również zbyt współczesny język zaglądający do czasów komuny, który sprawiał, że... gubiłam się w czasoprzestrzeni :)
Dodam, że niestety sama końcówka mnie totalnie wkurzyła i rozczarowała. Ale... o tym możecie przekonać się sami.
Całkiem dobra rzecz z potencjałem. Polecam.

Dobra, rzecz, acz... wymaga wysiłku, żeby się nie zniechęcić już na początku. Tajemnice toczące się w 4(?) czasach, z tymi samymi bohaterami, wprowadzają w głowie lekki zamęt i zbyt mało wyjaśnień, by obudzić ciekawość i zwyczajnie "wciągnąć". Jednak gdy w końcu bohaterowie nabierają realnych kształtów i zaczynamy ich kojarzyć, powieść staje się bardziej zrozumiała i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Tragedia, jeden wielki chaos...Wymęczyłam mniej więcej do połowy. Niczego się nie dowiedziałam, niczym mnie nie wciągnęła na tyle, żeby przymknąć oko na kiepskie pisarstwo i poznać zakończenie.
Do tego obrzydliwe opisy wynaturzonego seksu...

Tragedia, jeden wielki chaos...Wymęczyłam mniej więcej do połowy. Niczego się nie dowiedziałam, niczym mnie nie wciągnęła na tyle, żeby przymknąć oko na kiepskie pisarstwo i poznać zakończenie.
Do tego obrzydliwe opisy wynaturzonego seksu...

Pokaż mimo to

Mam bardzo mieszane uczucia, co do tej książki.
Z jednej strony ciekawa i tajemnicza. Chętnie czytałam o czasach PRL-u. Autor rewelacyjnie opisał charaktery ludzi, wieczną szarość i niezadowolenie, oraz szereg absurdów. Ciekawa była również tajemnicza dama i powód jej przybycia do Warszawy w czasie wojny.
Jednak losy bliźniaków jakoś mnie nie wciągnęły. Ciężko było też przebrnąć przez ciągłe skoki w czasie.
Daję 5 gwiazdek.

Mam bardzo mieszane uczucia, co do tej książki.
Z jednej strony ciekawa i tajemnicza. Chętnie czytałam o czasach PRL-u. Autor rewelacyjnie opisał charaktery ludzi, wieczną szarość i niezadowolenie, oraz szereg absurdów. Ciekawa była również tajemnicza dama i powód jej przybycia do Warszawy w czasie wojny.
Jednak losy bliźniaków jakoś mnie nie wciągnęły. Ciężko było też...

więcej

mniej

Pokaż mimo to