Złe dzieci

Kolejne nieznane mi nazwisko i kolejne moje odkrycie. Ta książka już od daty wydania wołała do mnie: przeczytaj mnie i moja intuicja mnie nie zawiodła. Zobaczcie jaki intrygujący opis mają Złe dzieci:

" Kiedy cudze piętno staje się brzemieniem.
Jest zima roku 1984, umęczeni absurdem schyłkowego PRL-u warszawiacy grzęzną w śnieżnej brei. Mietek, student oprowadzający po mieści zagranicznych turystów, odbiera z hotelu parę Norwegów. Szybko staje się jasne, że milczący przybysze nie są zainteresowani zwiedzaniem stolicy i zamierzają się oddać tajemniczym poszukiwaniom. O tym, co było ich przedmiotem, Mieczysław dowie się dopiero trzydzieści lat później. Makabryczna prawda wstrząśnie nim i popchnie ku własnemu śledztwu, które zakończy wizyta w prowincjonalnym norweskim miasteczku. Odpowiedź wcale nie przyniesie ukojenia.
W Złych dzieciach siermięga lat 80 przeplata się z rzeczywistością okupacyjną, która wraca echem w czasach obecnych. Dominik Rutkowski z finezją buduje napięcie, prowokuje zderzenia perspektyw i zręcznie myli tropy. Opowiada o piekle izolacji w trybach historii - tej powszechnej i tej jednostkowej, której towarzyszy niezawinione cierpienie."
Mietka poznajemy jako młodego student, który dorabia oprowadzaniem wycieczek po stolicy. To pod jego opiekę trafia para Norwegów: Judyta i Knut, którzy znają tylko język norweski i są w zasadzie zdani tylko na naszego przewodnika. Ten dwoi się i troi,aby zainteresować przybyszów historią miasta, ale im nie w głowie zabytki, kultura i sztuka. Ich interesują tylko cmentarze. Dlaczego?
Po latach ci sami turyści trafiają po raz drugi do Warszawy i tym razem ujawniają Mieczysławowi, bo już nie Mietkowi, cel swojej podróży i obsesyjne wręcz poszukiwanie grobu. Gdy Mieczysław dowiaduje się czyjego grobu poszukują Judyta z Knutem doznaje szoku, nie wierzy w historię .Nasi norwescy przybysze szukają grobu Franza Kutschera. Myślę, że tego kata Warszawy nie trzeba nikomu przedstawiać, bo to nazwisko wpisało się trwale w historię Polski, Czy rzeczywiści Judyta i Knut są jego potomkami??
Więcej na blogu
https://rudabiblioteczka.blogspot.com/2020/04/dominik-rutkowski-ze-dzieci.html

Kolejne nieznane mi nazwisko i kolejne moje odkrycie. Ta książka już od daty wydania wołała do mnie: przeczytaj mnie i moja intuicja mnie nie zawiodła. Zobaczcie jaki intrygujący opis mają Złe dzieci:

" Kiedy cudze piętno staje się brzemieniem.
Jest zima roku 1984, umęczeni absurdem schyłkowego PRL-u warszawiacy grzęzną w śnieżnej brei. Mietek, student oprowadzający po...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo wciągająca książka. Przeczytałam ją w 3h, nie mogłam się nawet na chwile oderwać. DObrze że mój luby donosił mi herbatę. Zdecydowanie jedna z lepszych powieści tego roku.

Bardzo wciągająca książka. Przeczytałam ją w 3h, nie mogłam się nawet na chwile oderwać. DObrze że mój luby donosił mi herbatę. Zdecydowanie jedna z lepszych powieści tego roku.

Pokaż mimo to

Jak określić niebanalnie historię, która już sama w sobie, swą oryginalnością porusza? Historię, która wzbudza tak skrajne uczucia. Lęk, wzburzenie, odrazę, ciekawość, współczucie, tkliwość, sentyment. I śmiech. Chwilami oczarowuje niezwykłym klimatem, po to żeby zło, bardziej i dotkliwiej poraziło. Absurdy żeby bardziej irytowały a zdawałoby się dobrze znana rzeczywistość zadziwiała zupełnie nieznaną odsłoną. Lektura nie pozwala odetchnąć, trzyma w napięciu, jest nieprzewidywalna. Co jest prawdą a co fikcją? Rozstraja, zmusza do myślenia. Wciągająca, poruszająca, na długo pochłaniająca myśli, niebezpiecznie majstruje w umyśle.
Uzależniający kunszt słowa, niewątpliwy talent do konstruowania równie uzależniających opowieści.
Zdecydowanie polecam, zazdroszcząc jednocześnie tym, przed którymi przygoda jeszcze nieodkryta.

Jak określić niebanalnie historię, która już sama w sobie, swą oryginalnością porusza? Historię, która wzbudza tak skrajne uczucia. Lęk, wzburzenie, odrazę, ciekawość, współczucie, tkliwość, sentyment. I śmiech. Chwilami oczarowuje niezwykłym klimatem, po to żeby zło, bardziej i dotkliwiej poraziło. Absurdy żeby bardziej irytowały a zdawałoby się dobrze znana rzeczywistość...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czuć z daleka że Pan Rutkowski zastosował techniki znane z powieści H.P. Lovecraft. Opisał wielkie, niewysłowione i wszechobecne zło, które jednak nie ma swojej cielesnej postaci. Bardzo mocno wyczuwa się klimat tego zła ale cieżko je wysłowić, ciężko stwierdzić z czego ono wynika. Książka bardzo wciąga i sprawie że przez te kilka godzin zapomina się o Bożym świecie.

Czuć z daleka że Pan Rutkowski zastosował techniki znane z powieści H.P. Lovecraft. Opisał wielkie, niewysłowione i wszechobecne zło, które jednak nie ma swojej cielesnej postaci. Bardzo mocno wyczuwa się klimat tego zła ale cieżko je wysłowić, ciężko stwierdzić z czego ono wynika. Książka bardzo wciąga i sprawie że przez te kilka godzin zapomina się o Bożym świecie.

Pokaż mimo to

Niezła lektura. "Złe dzieci" to tytuł koło którego nie przechodzi się obojętnie, więcej, nawet nie czyta się go w zwyczajowy sposób. Akcje podzielona na trzy linie czasowe która łączy mroczna tajemnica. Przeszłość przekłada się na przyszłość. Czy niewinność w postaci dzieci może być genetycznie skażona złem? Dowiedzmy się.

Niezła lektura. "Złe dzieci" to tytuł koło którego nie przechodzi się obojętnie, więcej, nawet nie czyta się go w zwyczajowy sposób. Akcje podzielona na trzy linie czasowe która łączy mroczna tajemnica. Przeszłość przekłada się na przyszłość. Czy niewinność w postaci dzieci może być genetycznie skażona złem? Dowiedzmy się.

Pokaż mimo to

Hmmm, jak dla mnie to jest tytuł który zmusza do myślenia. Jak bardzo zmienił się świat przez ostatnie 80 lat i jak mało zmienili się ludzie którzy go zamieszkują. Lubię takie tytuły które zmuszają do poruszania szarych komórek i refleksji nad światem.

Hmmm, jak dla mnie to jest tytuł który zmusza do myślenia. Jak bardzo zmienił się świat przez ostatnie 80 lat i jak mało zmienili się ludzie którzy go zamieszkują. Lubię takie tytuły które zmuszają do poruszania szarych komórek i refleksji nad światem.

Pokaż mimo to

Naprawdę świetna. Co prawda mocno ponura, nie daje odsapnąć, każde zdanie, każda strona tylko pogłębia stan przygnębienia. Bardzo prawdziwa. Rozpisanie akcji na 3 przestrzenie czasowe wzmacnia wszelkie emocje. Sięga głęboko, przeczołguje nas po okresie PRL, transformacji, wojny....zmusza do myślenia, wyborów i na pewno pozostanie ze mną długo.

Naprawdę świetna. Co prawda mocno ponura, nie daje odsapnąć, każde zdanie, każda strona tylko pogłębia stan przygnębienia. Bardzo prawdziwa. Rozpisanie akcji na 3 przestrzenie czasowe wzmacnia wszelkie emocje. Sięga głęboko, przeczołguje nas po okresie PRL, transformacji, wojny....zmusza do myślenia, wyborów i na pewno pozostanie ze mną długo.

Pokaż mimo to

Boska, nie ma to tamto. Bardzo konkretna lektura, podoba mi się że jest utrzymana cześciowo w klimacie wojny bo ostatnio dużo literatury obozowej czytam więc fajnie ze takie wątki są kontynuowane.

Boska, nie ma to tamto. Bardzo konkretna lektura, podoba mi się że jest utrzymana cześciowo w klimacie wojny bo ostatnio dużo literatury obozowej czytam więc fajnie ze takie wątki są kontynuowane.

Pokaż mimo to

MIAZGA. Rewelacja. 4 godziny, i to w nocy . Skończyłam o 3 nad ranem. Co z tego skoro i tak nie mogłam spać bo mi się kotłowało w głowie. Świetna powieść. Powtórzę się za innymi ale KLIMAT

MIAZGA. Rewelacja. 4 godziny, i to w nocy . Skończyłam o 3 nad ranem. Co z tego skoro i tak nie mogłam spać bo mi się kotłowało w głowie. Świetna powieść. Powtórzę się za innymi ale KLIMAT Pokaż mimo to

Bardzo dobra książka. Czyta się szybko i sprawnie. Napisana prostym językim i nie przekombinowana. Podoba mi się że fabuła łączy wydarzenia rozgrywające się w trzech czasach. Też fajnie że coś świeżego na rynku bo ostatnio tylko literatura obozowa.

Bardzo dobra książka. Czyta się szybko i sprawnie. Napisana prostym językim i nie przekombinowana. Podoba mi się że fabuła łączy wydarzenia rozgrywające się w trzech czasach. Też fajnie że coś świeżego na rynku bo ostatnio tylko literatura obozowa.

Pokaż mimo to