Sherlock Holmes. Studium w szkarłacie

Nigdy wcześniej nie czytałam Sherlocka Holmesa, raz za to zetknęłam się z filmem, który bardzo mnie do tej postaci zniechęcił. Holmes wydał mi się wtedy nadętym i zarozumiałym gburem, przekonanym o swoim geniuszu, a ponadto z wybujałym ego. Nie planowałam więcej oglądać tej serii filmów, ale po pewnym czasie zdecydowałam się sięgnąć po książkę - w końcu powieści znanego autora kryminałów, jakim bez wątpienia jest Arthur Conan Doyle, warto znać, to przecież klasyka... Okazało się, że bardzo dobrze zrobiłam. Postać Sherlocka wykreowana w filmie nijak się ma do tej książkowej. Słynny detektyw ma tu przyjazne uosobienie, jest miły dla innych, a jego wypowiedzi są wartościowe i dużo wnoszą do śledztwa. Choć jest w nim nieco pychy (co często się zdarza w przypadku odnoszących sukcesy śledczych), to nie jest to denerwujące, miejscami wręcz powoduje uśmiech na twarzy.

Książka do połowy jest napisana w formie pamiętnika doktora Watsona, który w tej części ma okazję po raz pierwszy spotkać Sherlocka Holmesa. Watson opisuje poszczególne etapy śledztwa, dodając to, co usłyszał od Sherlocka oraz własne spostrzeżenia. Kończąc lekturę pierwszej połowy powieści, dowiadujemy się, kim jest morderca. Natomiast w drugiej połowie książki cofamy się w czasie, by poznać przeszłość mordercy i zrozumieć, co sprawiło, że popełnił niewybaczalną zbrodnię. Czytelnik do ostatnich stron trzymany jest w niepewności, bo nie wiadomo, jak właściwie ta retrospekcja łączyć się będzie z późniejszą sprawą.

Książkę czyta się szybko, a fabuła jest bardzo ciekawa i wciągająca. Jednak żadna opinia nie odda tego, jak niepowtarzalny ten kryminał jest w rzeczywistości - po prostu trzeba go przeczytać.

Nigdy wcześniej nie czytałam Sherlocka Holmesa, raz za to zetknęłam się z filmem, który bardzo mnie do tej postaci zniechęcił. Holmes wydał mi się wtedy nadętym i zarozumiałym gburem, przekonanym o swoim geniuszu, a ponadto z wybujałym ego. Nie planowałam więcej oglądać tej serii filmów, ale po pewnym czasie zdecydowałam się sięgnąć po książkę - w końcu powieści znanego...

Pochłonęła mnie w całości. Sięgam po więcej.

Pochłonęła mnie w całości. Sięgam po więcej.

Opinia ta odnosi się głównie do słuchowiska z 2022 roku, wydanego przez glos-lektora.pl.

Dla mnie „Studium w szkarłacie” do dzisiaj pozostaje chyba najsłabszym utworem o Sherlocku Holmesie, a to ze względu na 2. połowę, która niemal w całości rozgrywa się poza Londynem. Jest to ogromna zmiana względem wszystkich pozostałych powieści i opowiadań. Jednym czytelnikom zapewne taka długa „dygresja” odpowiada, innym (w tym mnie) niekoniecznie, nawet pomimo tego, że ma ona wartości historyczne, o których inaczej można się nie dowiedzieć.

Słuchowisko jednak stanowi wyraźny krok naprzód względem wydanego kilka lat wcześniej „Psa Baskerville’ów”. Przede wszystkim wyraźnie zauważalne jest użycie większej liczby efektów dźwiękowych wykorzystanych jako tło. Aktorzy również grają odrobinę inaczej, przez co chyba nie było sytuacji, kiedy pomyliłem ze sobą Holmesa i Watsona. Podobnie jednak jak w pierwszym słuchowisku, muzyka niekoniecznie zawsze sprawdza się jako dobre tło. Nie zmienia to jednak faktu, że zauważalny – czy raczej słyszalny – jest wyraźny progres względem pierwszego słuchowiska. Jeżeli ta ekipa realizatorów będzie realizowała kolejne powieści i opowiadania o Sherlocku, być może w pewnym momencie w końcu osiągnie poziom w pełni zadowalający. Tego szczerze życzę zarówno sobie, jak i realizatorom, bo moim zdaniem gra – czyli stworzenie polskich słuchowisk na podstawie wszystkich utworów o Holmesie – jest warta świeczki.

Opinia ta odnosi się głównie do słuchowiska z 2022 roku, wydanego przez glos-lektora.pl.

Dla mnie „Studium w szkarłacie” do dzisiaj pozostaje chyba najsłabszym utworem o Sherlocku Holmesie, a to ze względu na 2. połowę, która niemal w całości rozgrywa się poza Londynem. Jest to ogromna zmiana względem wszystkich pozostałych powieści i opowiadań. Jednym czytelnikom zapewne...

Moje pierwsze zetknięcie z Sherlockiem, ale myślę, że nie ostatnie. Bardzo przyjemny styl pisania, pochłonęłam ją w jeden dzień.

Moje pierwsze zetknięcie z Sherlockiem, ale myślę, że nie ostatnie. Bardzo przyjemny styl pisania, pochłonęłam ją w jeden dzień.

Sherlock to Sherlock. Nie bez powodu książki te są już klasykami.

Sherlock to Sherlock. Nie bez powodu książki te są już klasykami.

Trochę ciężko się tą książkę czyta z dość śmiesznego powodu: miałem wrażenie, że to już było, że to niezbyt oryginalne, w niektórych momentach przewidywalne... O tyle to zabawne, że to przecież właśnie Holmes był pierwszy. Odstawiając to przemyślenie na bok: książka bardzo dobra, moim zdaniem przeprowadzona troszkę za szybko, choć fragment z mormonami z kolei ciutkę za długi.
Nie wiem jak opisać to uczucie, ale mimo że to moje pierwsze spotkanie z Sherlockiem Holmesem, to styl pisania był dokładnie taki, jak sobie go wyobrażałem.
Podsumowując: odbiór może być trochę zaburzony przez wysyp mało oryginalnych kryminałów w dzisiejszych czasach, niemniej jednak warta przeczytania, choćby dla renomy protagonisty.

Trochę ciężko się tą książkę czyta z dość śmiesznego powodu: miałem wrażenie, że to już było, że to niezbyt oryginalne, w niektórych momentach przewidywalne... O tyle to zabawne, że to przecież właśnie Holmes był pierwszy. Odstawiając to przemyślenie na bok: książka bardzo dobra, moim zdaniem przeprowadzona troszkę za szybko, choć fragment z mormonami z kolei ciutkę za...

Pierwsze spotkanie z Holmesem powinno być znacznie bardziej wciągające…

Pierwsze spotkanie z Holmesem powinno być znacznie bardziej wciągające…

Co tu dużo mówić - klasyka i nie bez powodu.
Bardzo wciągająca fabuła, ciekawie zarysowani bohaterowie i ich motywacje, a sam Sherlock bezbłędnie błyskotliwy.

Co tu dużo mówić - klasyka i nie bez powodu.
Bardzo wciągająca fabuła, ciekawie zarysowani bohaterowie i ich motywacje, a sam Sherlock bezbłędnie błyskotliwy.

Sherlock na tropie.

Sherlock na tropie.

Początek - dobry, Sherlock nigdy nie zawodzi. Za to z drugiej części nie wyniosłam absolutnie nic.

Początek - dobry, Sherlock nigdy nie zawodzi. Za to z drugiej części nie wyniosłam absolutnie nic.