Lubię co jakiś czas sięgnąć po coś Aghaty Chrstie - wiadomo- dobry kryminał nie jest zły! Ostatnimi czasy wybieram te tytuły, w których pojawia się Hercules Poirot, tak było i tym razem.

Hastings zostaje zaproszony przez przyjaciela do Styles, aby tam spędził urlop zdrowotny. Niedane było mu jednak zbyt długo cieszyć się sielską atmosferą tego miejsca, gdyż krótko po jego przyjeździe nestorka rodu zostaje otruta. Nie ma wątpliwość, że zbrodni dopuścił się któryś z domowników. Tak się złożyło, że w sąsiedztwie przebywa dobry znajomy Hastingsa, detektyw Hercules Poirot. Na prośbę pasierba zamordowanej, Mały Belg prowadzi śledztwo, w trakcie którego udaje mu się ustalić, kto dopuścił się tej okropnej zbrodni. Jednak sporo się zadzieje, zanim Poirot odkryje wszystkie karty.

Książkę czytało się, jak prawie wszystko spod pióra autorki, szybko. Tajemnica wciąga i jak niemal zawsze, prawie do samego końca nie potrafiłam rozgryźć o co chodzi. Jeśli macie ochotę na odrobinę klasyki w wydaniu kryminalnym, śmiało czytajcie!

Lubię co jakiś czas sięgnąć po coś Aghaty Chrstie - wiadomo- dobry kryminał nie jest zły! Ostatnimi czasy wybieram te tytuły, w których pojawia się Hercules Poirot, tak było i tym razem.

Hastings zostaje zaproszony przez przyjaciela do Styles, aby tam spędził urlop zdrowotny. Niedane było mu jednak zbyt długo cieszyć się sielską atmosferą tego miejsca, gdyż krótko po...

Często wracam do niej myślami, bardzo wciągająca i ciekawie napisana.

Często wracam do niej myślami, bardzo wciągająca i ciekawie napisana.

Fajny klimat starej angielskiej posiadłości, misternie utkana historia, mnóstwo poszlak, rosnąca liczba podejrzanych, nieoczekiwane zwroty akcji skutkujące tym, że zakończenie jest zaskakujące i trudne do przewidzenia. Świetnie się bawiłam podczas słuchania.

Fajny klimat starej angielskiej posiadłości, misternie utkana historia, mnóstwo poszlak, rosnąca liczba podejrzanych, nieoczekiwane zwroty akcji skutkujące tym, że zakończenie jest zaskakujące i trudne do przewidzenia. Świetnie się bawiłam podczas słuchania.

No i w końcu zaczęłam tak jak trzeba, od pierwszej części. Hekules jest tu jeszcze taki trochę wycofany, nie gra głównej roli, ale czuć już potencjał. Sama historia mocno zakręcona, poplątana, czyta się jednak przyjemnie.

No i w końcu zaczęłam tak jak trzeba, od pierwszej części. Hekules jest tu jeszcze taki trochę wycofany, nie gra głównej roli, ale czuć już potencjał. Sama historia mocno zakręcona, poplątana, czyta się jednak przyjemnie.

Kto zamordował bogatą właścicielkę posiadłości w Styles? Czy to możliwe, że ktoś potrafi być tak chciwy by zamordował? A może przyczynaezy gdzie indziej? Hastings razem z Herculesem Poirot chcą dowiedzieć się prawdy i krok po kroku dochodzą do nowych faktów..

Kto zamordował bogatą właścicielkę posiadłości w Styles? Czy to możliwe, że ktoś potrafi być tak chciwy by zamordował? A może przyczynaezy gdzie indziej? Hastings razem z Herculesem Poirot chcą dowiedzieć się prawdy i krok po kroku dochodzą do nowych faktów..

Naprawdę fajnie jest sobie wrócić do takich kryminałów spod pióra Agathy Christie.

Naprawdę fajnie jest sobie wrócić do takich kryminałów spod pióra Agathy Christie.

Postanowiłam swój powrót do Christie zacząć od jej pierwszej powieści. Mordercy nie zgadłam, acz okład na moją dumę stanowi, że poprawnie rozszyfrowałam jedną ze wskazówek. I że badacze Christie zauważają, że w swoich pierwszych powieściach cierpiała na tę samą przypadłość, co cała twórczość Conan Doyle'a, tj. nadmiar przeczących sobie poszlak. Niemniej, dobrze się bawiłam, próbując rozwiązać zagadkę razem z Poirotem.

Ogólnie widać tu grę z konwencją ustaloną przez Conan Doyle'a. Hastings to bardziej parodia Watsona niż hołd dla tej postaci (parodia nieco nadużywana w narracji, muszę przyznać, bo chwilami miałam już nieco dosyć jego głupoty),a ekscentryzm i zagrywki Poirota są opisywane z pewnym przymknięciem oka. W przypadku Christie nie mogę zgadywać mordercy na zasadzie znajomości konwencji, jak z domestic thrillerami, więc myślę, że w najbliższym czasie poczytam sobie trochę więcej jej książek. By zmusić szare komórki do pracy, jak mawia Hercules Poirot

Postanowiłam swój powrót do Christie zacząć od jej pierwszej powieści. Mordercy nie zgadłam, acz okład na moją dumę stanowi, że poprawnie rozszyfrowałam jedną ze wskazówek. I że badacze Christie zauważają, że w swoich pierwszych powieściach cierpiała na tę samą przypadłość, co cała twórczość Conan Doyle'a, tj. nadmiar przeczących sobie poszlak. Niemniej, dobrze się bawiłam,...

Całkiem fajna historia. Dosyć ciekawa, ale z racji tego, że ją słuchałam to nie mogłam się w nią wgryźć tak, jak bym tego chciała. Mimo wszystko Poirot mnie nie zawodzi i kocham go całym sercem.

Całkiem fajna historia. Dosyć ciekawa, ale z racji tego, że ją słuchałam to nie mogłam się w nią wgryźć tak, jak bym tego chciała. Mimo wszystko Poirot mnie nie zawodzi i kocham go całym sercem.

To jedna z tych książek Christie która była po prostu poprawna. Bardzo lubię duet Hastings i Poirot, lubię też Hastingsa jako narratora w powieściach Christie, ale tutaj ten duet jakoś mnie nie porwał, jest zachowany schemat działania, jedynym wyjątkiem jest Poirot, który ma problem rozwiązać tajemniczą historie.
Cieszę się, że sięgnęłam po tą książkę, ale to nie będzie moja ulubiona pozycja.

To jedna z tych książek Christie która była po prostu poprawna. Bardzo lubię duet Hastings i Poirot, lubię też Hastingsa jako narratora w powieściach Christie, ale tutaj ten duet jakoś mnie nie porwał, jest zachowany schemat działania, jedynym wyjątkiem jest Poirot, który ma problem rozwiązać tajemniczą historie.
Cieszę się, że sięgnęłam po tą książkę, ale to nie będzie...

Fajny, lekki kryminał. Nie domyśliłam się do końca kto był sprawcą. Z chęcią przeczytam więcej kryminałów od Agathy Christie.

Fajny, lekki kryminał. Nie domyśliłam się do końca kto był sprawcą. Z chęcią przeczytam więcej kryminałów od Agathy Christie.