Dobre żony. Wydanie ilustrowane

Książka utrzymana w stylu ,,Małych kobietek", który kocham. To że autorka zwraca się do czytelnika, tworzy niezwykłą więź, szczególnie, że czasem tak trafnie zwraca uwagę, co w tej chwili możemy myśleć i u mnie się to sprawdza,przez co nieraz śmiałam się do książki i czułam,że ta kobieta mnie zna. Bohaterki oczywiście pokochałam już wcześniej. Josephin to moja idolka,kocham jej intelekt,humor i samosądy,ma najcięższy charakter, a jednak dla mnie emanuje taką mądrością,dojrzałością i pewnością swych uczuć,że ją podziwiam. Meg założyła rodzinę, wszystko wydaje się być poukładane, drobne problemy życia małżeńskiego i rodzicielskiego jej nie omijają,ale wciąż na straży jest pani March. Meg to dla mnie dość mało wyrazista bohaterka,o wiele więcej dzieje się u Jo. Najstarsza w domu, niezakochana,nielubiąca wizyt,wyjeżdża pracować jako guwernantka i tam poznaje swojego przyjaciela niemieckiego profesora Bhaera,a jej podejście do pisania się zmienia,dojrzewa. To ona też jest przy chorej Beth,dzięki której nie jest tak samotna,choć i samotność zajrzy do serca Jo. Największa zmiana jest chyba u Amy,w końcu to ona przestaje być małym dzieckiem,staje się kobietą, interesuje się sztuką,jest miła, nie chowa urazy,idealna dama. Wyjeżdża i prawie całą akcję jest we Francji,Niemczech i Szwajcarii. No i w tej Szwajcarii się dzieje,miejsca,które sama widziałam,a tu są świadkiem rodzącego się uczucia. Trochę inaczej bym ustawiła pary,ale uczuciami się nie bawi, dobrze że Jo to wie,a Lauri w końcu pojmie. Oczywiście się buntowałam, ale prawda jest taka że ta książka ma bardzo wiele mądrych,etycznych,moralnych porad i koniec jest taki, jaki powinien być. I pomysł Jo i jej męża na pomoc dzieciom jest wspaniały,tak bardzo w stylu Josephin...

Książka utrzymana w stylu ,,Małych kobietek", który kocham. To że autorka zwraca się do czytelnika, tworzy niezwykłą więź, szczególnie, że czasem tak trafnie zwraca uwagę, co w tej chwili możemy myśleć i u mnie się to sprawdza,przez co nieraz śmiałam się do książki i czułam,że ta kobieta mnie zna. Bohaterki oczywiście pokochałam już wcześniej. Josephin to moja...

Upłynęło kilka lat i dziewczęta powoli wkraczają w inny świat, dorośleją, zmieniają się, przeżywają smutki i rozczarowania, nawet tragedie, ale jednocześnie życie nie skąpi im także radosnych i szczęśliwych chwil. Cztery siostry-cztery różne drogi życiowe. [..]
📖
Książka "Dobre żony" ma bardzo dużo plusów. Po pierwsze: Powieść ta posiada prostą, przyjemną fabułę, która ma korzenie Małych kobietek.
Dawne czasy zostały wspaniale przedstawione, nie mówiąc już o prostych, zwięzłych wątkach co bardzo ułatwiało czytanie, a ilustracje tak jak w poprzedniej części bardzo mnie zachwyciły.

Muszę jeszcze dodać, że powieść posiada zwroty akcji. Co rozdział książka dawała wiele różnorodnych informacji, które były (tak jak mówiłam) kontynuacją poprzednika, a Jedyne co trochę mi przeszkadzało to to, iż niektóre z nich "odchodziły" (według mnie) od całej powieści i dłużej musiałam sobie układać historię.

Nie było opcji, że po przeczytaniu "Małe Kobietki" zostawię dalsze przygody sióstr na potem, więc pożyczyłam ich dalszą część. Kolejna porcja historii naszej rodzinki znów trzymała mnie w napięciu aż do ostatniej strony. Szybko ją czytałam, po przeczytaniu rozdziału bez chwili na wzięcie oddechu od razu pędziłam szybko jak torpeda.
📖
Nie lubię czytać książek w podróży z wielu powodów, ale ta książka nie dała mi spokoju i musiałam ją przeczytać właśnie gdy jechałam do Ustronia. Nim się zorientowałam, za mną już była cała książka, a niestety resztę książek miałam w bagażniku 😁
Prawdę mówiąc gdyby ktoś zapytał "Która część była lepsza? "Małe Kobietki" czy "Dobre żony"?" Miałabym problem z odpowiedzią, lecz po dłuższym na myśle, mogę stwierdzić, że jednak wiele nowych, wspaniałych, zabierających wdech w piersiach przygód, druga część zwycięża!

Upłynęło kilka lat i dziewczęta powoli wkraczają w inny świat, dorośleją, zmieniają się, przeżywają smutki i rozczarowania, nawet tragedie, ale jednocześnie życie nie skąpi im także radosnych i szczęśliwych chwil. Cztery siostry-cztery różne drogi życiowe. [..]
📖
Książka "Dobre żony" ma bardzo dużo plusów. Po pierwsze: Powieść ta posiada prostą, przyjemną fabułę, która ma...

Bardzo przyjemnie mi się czytało. Bardzo dobra kontynuacja, miło było wrócić do sióstr March i przeżywać ich rozterki, choć rozumowanie Meg w kwestii małżeństwa mimo mojego tradycyjnego podejścia mnie trochę striggerowało...

Bardzo przyjemnie mi się czytało. Bardzo dobra kontynuacja, miło było wrócić do sióstr March i przeżywać ich rozterki, choć rozumowanie Meg w kwestii małżeństwa mimo mojego tradycyjnego podejścia mnie trochę striggerowało...

Ciężko było mi uporać się z tą częścią. Źle mi się czyta powieść, w której jedyną rolą kobiety jest ostatecznie zostanie matką i żoną. Oczywiście taki znak czasów, w których powieść powstała i zgodne jest to z moralizatorskim charakterem powieści, niemniej czytając tekst dzisiaj aż ciężko się nie skrzywić.
W kontraście do części pierwszej dostajemy tu jasną informację, że jeśli dziewczyna chce podążać jakąkolwiek inną ścieżką, to bardzo szybko tego pożałuje.
Lubię bohaterki tego cyklu, jestem ciekawa ich dalszych losów, więc przeczytam kolejne tomy. Jednak trzeba przyznać, że nie zestarzał się on dobrze.

Ciężko było mi uporać się z tą częścią. Źle mi się czyta powieść, w której jedyną rolą kobiety jest ostatecznie zostanie matką i żoną. Oczywiście taki znak czasów, w których powieść powstała i zgodne jest to z moralizatorskim charakterem powieści, niemniej czytając tekst dzisiaj aż ciężko się nie skrzywić.
W kontraście do części pierwszej dostajemy tu jasną informację, że...

„Dostałeś skarb, młodzieńcze, pamiętaj, żebyś był go godzien.”

Orchard House. Pani March wraz ze swoimi córkami rozpoczynają przygotowania do wielkiego dnia. Meg wychodzi za mąż. Tymczasem pozostałe dziewczęta odkrywają świat, poznają męskie życie oraz smutki choroby. Ta czwórka młodych dziewcząt staje się synonimem tego, co może czekać każdą z kobiet. Jak potoczyły się ich losy?

Wydarzenia w Dobrych żonach następują po trzech latach od zakończenia powieści Małych Kobietek. Akcja toczy się swoim torem. Rozdzielona na cztery strony. Ukierunkowana w danym momencie pod wiatr jednej z sióstr. Fabularnie poznajemy nowe osoby, które rozbudziły emocje wśród panien. Poznajemy jedno wydarzenie z kilku perspektyw. Otrzymujemy jasny obraz sytuacji wraz z wszelakimi mankamentami jak i dobrymi stronami.

Najciekawszym momentem są rozdziały poświęcone głównie Amy oraz Jo. Obie wyruszają w podróż swojego życia. Sposób kontaktu z rodziną jest ograniczony, dlatego autorka postawiła na tradycyjną formę przekazu jaką są listy. Te dwa rozdziały stały się przyjemną przerwą.

Dobre żony to kontynuacja nadająca się dla nastolatków, którzy chcą dorastać wraz bohaterkami, jak również dla dorosłych Czytelników. Umoralniające historyjki Pani March zostały zastąpione prawdziwym życiem sióstr. Właśnie tym różni się drugi tom. Ma w sobie więcej rzeczywistości, otwartości i przyziemności, akuratnej dla ówczesnych czasów.

ladydevi

„Dostałeś skarb, młodzieńcze, pamiętaj, żebyś był go godzien.”

Orchard House. Pani March wraz ze swoimi córkami rozpoczynają przygotowania do wielkiego dnia. Meg wychodzi za mąż. Tymczasem pozostałe dziewczęta odkrywają świat, poznają męskie życie oraz smutki choroby. Ta czwórka młodych dziewcząt staje się synonimem tego, co może czekać każdą z kobiet. Jak potoczyły się...

W mojej opinii kontynuacja jest lepsza od oryginalnej powieści. Zdecydowanie widać rozwój bohaterów. Natomiast postać Laurie'go została przestawiona niekorzystnie, trudno było mi przechodzić przez rozdziały z jego udziałem.

W mojej opinii kontynuacja jest lepsza od oryginalnej powieści. Zdecydowanie widać rozwój bohaterów. Natomiast postać Laurie'go została przestawiona niekorzystnie, trudno było mi przechodzić przez rozdziały z jego udziałem.

Co zaczynam - to kończę. Książkowa pedantka ze mnie, więc było oczywiste, że skoro przeczytam ,,Małe kobietki" - to z pewnością sięgnę po kolejne części. I tak też się stało.
Niestety o kontynuacji ,,Małych kobietek" nie mam już tak dobrej opinii, jak o pierwszym tomie. Gdybym bowiem miała polecić ten tom feministkom - to tylko i wyłącznie po to, by go spaliły na stosie. Spora część książki na pewno bym im się mocno nie spodobała.
Pełno tu moralizatorstwa - to akurat było do przewidzenia. W końcu o ,,Małych kobietkach" mogłabym powiedzieć to samo. Jednak tak, jak w pierwszym tomie mamy do czynienia z ważnymi, skłaniającymi nas do myślenia spostrzeżeniami - tak niestety tutaj zdarzyło mi się niejednokrotnie oburzyć. Z jednego, konkretnego powodu: niemalże całość książki traktuje o byciu ,,dobrą żoną", której najważniejszym celem powinno być... dogadzanie swojemu mężowi (!).
Wzorowa małżonka powinna dobrze gotować, należycie sprzątać, zawsze czekać na męża - i to najlepiej z wyśmienitym obiadem. Jeżeli mężowi zdarzy się wpaść na pomysł przyprowadzenia znienacka w gościnę przyjaciela (podkreślam - bez zapowiedzi), małżonka powinna być zawsze uśmiechnięta, schludna i z radością usługująca przybyłym panom. I jak Wam się podoba? Jestem pewna, że w tym momencie nie tylko feministki prychnęły ironicznie...
No cóż, takie czasy możnaby powiedzieć. W końcu dzieło Louisy May Alcott nie jest dziełem współczesnym. To jednak mimo wszystko nie sprawiło, że czytałam ,,Dobre żony" z przyjemnością. Owszem, oprócz tego typu ,,cennych" porad znalazło się tam tradycyjnie wiele wesołych perypetii z życia sióstr March, ale niestety żadna z nich nie była w stanie zniwelować mojego niesmaku.
Czy to znaczy, że odpuściłam sobie kolejne tomy? Oczywiście, że nie ! I to nie tylko dlatego, że już je kupiłam ;-) Mogę już Wam zdradzić, że jestem po lekturze wszystkich części przygód sióstr March i cieszę się, że się na to zdecydowałam. Kolejne tomy na szczęście mnie tak nie rozczarowały, ale o tym napiszę już następnym razem ;-)

sowazwieruszowa.blogspot.com

Co zaczynam - to kończę. Książkowa pedantka ze mnie, więc było oczywiste, że skoro przeczytam ,,Małe kobietki" - to z pewnością sięgnę po kolejne części. I tak też się stało.
Niestety o kontynuacji ,,Małych kobietek" nie mam już tak dobrej opinii, jak o pierwszym tomie. Gdybym bowiem miała polecić ten tom feministkom - to tylko i wyłącznie po to, by go spaliły na...

Tą książkę czytałam dwa tygodnie. Małe kobietki czytałam 3 lata temu i specjalnie czytałam jeszcze raz żeby przeczytać ,,Dobre żony'. Od 200 strony nie wiedziałam co się stało bo leciałam wzrokiem po kartce bo chciałam już skończyć. Nudaaaaa. Szkoda czasu...

Tą książkę czytałam dwa tygodnie. Małe kobietki czytałam 3 lata temu i specjalnie czytałam jeszcze raz żeby przeczytać ,,Dobre żony'. Od 200 strony nie wiedziałam co się stało bo leciałam wzrokiem po kartce bo chciałam już skończyć. Nudaaaaa. Szkoda czasu...

Muszę przyznać, że "Dobre Żony" podobały mi się bardziej niż "Małe Kobietki". Książka jest przede wszystkim dojrzalsza tak, jak siostry March. To co mnie uwierało podczas lektury to nieco archaiczny język i wielce rozbudowane zdania.

Muszę przyznać, że "Dobre Żony" podobały mi się bardziej niż "Małe Kobietki". Książka jest przede wszystkim dojrzalsza tak, jak siostry March. To co mnie uwierało podczas lektury to nieco archaiczny język i wielce rozbudowane zdania.

8.5/10
Podobała mi się niestety mniej niż ,,Małe Kobietki". Gorzej bawiłam się podczas czytania, a wątki romantyczne nie przypadły mi do gustu. Natomiast siostry March są na tyle sympatycznymi postaciami, że nie jestem w stanie ocenić tej książki niżej

8.5/10
Podobała mi się niestety mniej niż ,,Małe Kobietki". Gorzej bawiłam się podczas czytania, a wątki romantyczne nie przypadły mi do gustu. Natomiast siostry March są na tyle sympatycznymi postaciami, że nie jestem w stanie ocenić tej książki niżej