Cała ta seria trzyma poziom! Są trupy, więc Aleksandra jest zadowolona. Prywata bohaterów ma wpływ na prowadzone sprawy i tworzy jedynie tło, a pierwszy plan. I love it!🖤
Chyba skończy się na tym, że przeczytam każdą książkę Gorzki🙊

Cała ta seria trzyma poziom! Są trupy, więc Aleksandra jest zadowolona. Prywata bohaterów ma wpływ na prowadzone sprawy i tworzy jedynie tło, a pierwszy plan. I love it!🖤
Chyba skończy się na tym, że przeczytam każdą książkę Gorzki🙊

Jak zwykle Zakrzewski wymiata!

Jak zwykle Zakrzewski wymiata!

Ta książka w ogóle nie była na mojej półce! Co za niedopatrzenie. Przeczytałam dwie książki o nadkomisarzu Zakrzewskim z drugiego cyklu i po prostu musiałam sprawdzić, co wydarzyło się wcześniej.

W mieście dochodzi do częstych samobójstw młodzieży, wrocławska policja znajduje zwłoki zamordowanych młodych kobiet, płatny zabójca rozwiązuje problemy w światku handlarzy narkotyków. I najwyraźniej rzuca wyzwanie Marcinowi Zakrzewskiemu.
Kim są Satyr, Śmiercior i Obserwator? Kogo ściga komisarz Zakrzewski? Czy uda mu się znaleźć zabójcę i przeżyć? Czy to będzie jego ostatnie wspólne śledztwo z Pauliną Czerny?

Trzeci tom cyklu to kolejny wciągający i wymagający kryminał, przy którym trzeba się skupić, bo akcja goni akcję, a wątki stale się przeplatają. Niezwykle zaangażowani, ale trudni i często irytujący bohaterowie wprowadzają nas w klimat pracy w policji. Co prawda czytelnik może się trochę zżymać na nieudolność policjantów, którzy nie potrafią oddać jednego celnego strzału, aby unieszkodliwić mordercę, a intryga może się wydawać troszkę przekombinowana, jednak tempo akcji i umiejętnie zbudowane napięcie sprawiają, że książkę naprawdę ciężko odłożyć. Uwielbiam twardogłowego, upartego i dążącego do prawdy Nadkomisarza Zakrzewskiego.
Polecam, zwłaszcza w wersji audio.

Ta książka w ogóle nie była na mojej półce! Co za niedopatrzenie. Przeczytałam dwie książki o nadkomisarzu Zakrzewskim z drugiego cyklu i po prostu musiałam sprawdzić, co wydarzyło się wcześniej.

W mieście dochodzi do częstych samobójstw młodzieży, wrocławska policja znajduje zwłoki zamordowanych młodych kobiet, płatny zabójca rozwiązuje problemy w światku handlarzy...

Mogę prosić Cię do tańca?
***
Funkcjonariusze wrocławskiej policji odnajdują zwłoki kilku kobiet, nieznany sprawca zostawia przy nich niejasne wiadomości. Ponadto wśród młodych ludzi dochodzi do zagadkowych, nagłych i niespodziewanych aktów samobójczej śmierci. Co więcej, w sieci pojawiają się opowiadania dotyczące śmiertelnych zdarzeń, najbardziej niepokoi jednak fakt, że opisywane zdarzenia są łudząco podobne do tych rzeczywistych. Śmierć ogarnia miasto, jest wszechobecna, mroczna, zimna, a towarzyszy jej niemal zawsze tajemnicza postać, obserwator z nienaturalnie długimi rękami…
***
Wielowątkowym dochodzeniem zostaje obarczony komisarz Marcin Zakrzewski, a jego nową partnerką w wyniku całkiem niespodziewanych, ale też wyjątkowo niebezpiecznych zdarzeń staje się Karina. Wspólnie muszą wyjaśnić kryminalną zagadkę Satyra, (Śmieciora) Śmierciora i Obserwatora. Uważam, że sposób jaki autor wybrał na stworzenie antybohatera jest niezwykle interesujący. Dokładnie tak jak w poprzednich częściach serii, tak i w “Totentanz”, przeszłość odegra w śledztwie ogromną rolę. Cienie przeszłości znów będą smętne, nieprzyjemne i bolesne.
***
Nie ulega wątpliwości, że fabuła “Totentanz” jest skomplikowana, pełna zwrotów akcji i sensacji. Przede wszystkim jednak, trzecia część cyklu Cienie przeszłości daje odpowiedź na dręczące od ponad trzydziestu lat rodzinę Zakrzewskich pytanie. Co właściwie stało się z Ryśkiem Zakrzewskim, bratem bliźniakiem Marcina? Czy rozwiązanie tej zagadki da wreszcie ukojenie, czy przyniesie spokój?
***
Oczywiście, nie jest to książka o miłości, jednakże romantyczna cząstka mojej duszy ubolewa nieco nad rozpadem relacji Marcina Zakrzewskiego i Pauliny Czerny. Ucisk w sercu rekompensuje natomiast wątek śledztwa nadzorowanego przez Paulinę, jest doskonały. Kochliwy prokurator Wysocki, znany dość dobrze czytelnikom z poprzednich części serii, odgrywa w dochodzeniu hmm… znaczącą rolę.
***
Nie pierwszy już raz napiszę, że Marcin Zakrzewski to postać, którą darzę sympatią. “Totentanz” mojego zdania nie zmienił, komisarz wciąż daje się lubić. Autor zgromadził w tej książce ogromną ilość wątków. Znów zaskakuje balansując na granicy prawdopodobieństwa, jednak strona po stronie każde z zagadnień zostaje wyjaśnione, tworząc ostatecznie spójną całość. Akcja toczy się niezwykle wartko, wydarzenia następują jedno po drugim w zastraszającym wręcz tempie i… dobrze się to czyta. Ponadto bardzo lubię sposób w jaki autor oprowadza mnie po Wrocławiu i jego okolicach, choć przyznaję, robi to w stosunkowo makabrycznych okolicznościach.

Mogę prosić Cię do tańca?
***
Funkcjonariusze wrocławskiej policji odnajdują zwłoki kilku kobiet, nieznany sprawca zostawia przy nich niejasne wiadomości. Ponadto wśród młodych ludzi dochodzi do zagadkowych, nagłych i niespodziewanych aktów samobójczej śmierci. Co więcej, w sieci pojawiają się opowiadania dotyczące śmiertelnych zdarzeń, najbardziej niepokoi jednak fakt, że...

Tylko 6/10. Nie wiem czy inne pozycje Mieczysława Gorzki są lepsze, są bardziej realne, czy ma on po prostu taki styl...
Z przymrużeniem oka można tą książkę przeczytać, ale jeżeli mamy traktować to na poważnie to niestety, ale w moim odczuciu się nie da.
Nie powiem czyta się dobrze, ale z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej mnie śmieszyła (mimo dość makabrycznych opisów zbrodni) - ta niezniszczalność komisarza, mnogość wątków, i sporo nielogiczności. Być może inne cykle są lepsze, ten taki ogólnie mocno średni.

Tylko 6/10. Nie wiem czy inne pozycje Mieczysława Gorzki są lepsze, są bardziej realne, czy ma on po prostu taki styl...
Z przymrużeniem oka można tą książkę przeczytać, ale jeżeli mamy traktować to na poważnie to niestety, ale w moim odczuciu się nie da.
Nie powiem czyta się dobrze, ale z każdą przeczytaną stroną coraz bardziej mnie śmieszyła (mimo dość makabrycznych...

Co mi sie podobalo: jak zwykle sposob pisania pana Gorzki, rewelacyjne dialogi i nawiązanie akcji, swietnie nakresleni bohaterowie, jak sie słucha w audiobooku to oczywiscie jeszcze pan Filip Kosior🙂, który powoduje, ze człowiek modli się żeby książka sie nie kończyła, mozna sluchac w nieskonczonosc.

Co mi sie jednak nie podobało: przesada w wymyslaniu niepotrzebnych wątków jak postac Dawidka i morderstwa dziewczyn, gwałt na Wysockiej, atak "terrorystyczny" przy uzyciu betoniarki, watek prokuratora, zdjec, zaginionej Hondy i urodzin Włodka. .. Zupelnie zbędne jak dla mnie, bez tego nic by ksiazce nie ubyło, no moze poza kilkuset stronami 😂
Nieudolnosc policji, mundurowi nie potrafiący oddac jednego celnego strzału w strone zawodowego mordercy zeby go unieszkodliwic. Zbiorowe nagłe upośledzenie, nikt nie odważy się strzelić albo jak już to i tak spudłuje.
Ucieczka Satyra z wiezniarki... Znowu policjanci niczym banda patałachów.
Niekończące sie zmianki o niebieskich oczach i o twarzy bez wyrazu... Czy ktoś policzył ile razy autor powtarza te wyrażenia?

Co mi sie podobalo: jak zwykle sposob pisania pana Gorzki, rewelacyjne dialogi i nawiązanie akcji, swietnie nakresleni bohaterowie, jak sie słucha w audiobooku to oczywiscie jeszcze pan Filip Kosior🙂, który powoduje, ze człowiek modli się żeby książka sie nie kończyła, mozna sluchac w nieskonczonosc.

Co mi sie jednak nie podobało: przesada w wymyslaniu niepotrzebnych...

Świetna,jak i poprzednie...ach ten Zakrzewski;)

Świetna,jak i poprzednie...ach ten Zakrzewski;)

Rewelacyjna książka! Akcja płynie wartko, a trup ściele się gęsto. Intryga jest zawiła, a o to przecież chodzi w dobrym kryminale. Na pewno sięgnę po kolejne książki Mieczysława Gorzki o komisarzu Zakrzewskim. Polecam!

Rewelacyjna książka! Akcja płynie wartko, a trup ściele się gęsto. Intryga jest zawiła, a o to przecież chodzi w dobrym kryminale. Na pewno sięgnę po kolejne książki Mieczysława Gorzki o komisarzu Zakrzewskim. Polecam!

Bardzo fajna, polecam.

Bardzo fajna, polecam.

Co tu dużo pisać,książka rewelacyjna. 🔥🔥

Co tu dużo pisać,książka rewelacyjna. 🔥🔥