Może 30 stron "litego" tekstu zawierającego najbardziej trywialne informacje o systemie zapisu w języku japońskim (hiragana, katakana, kanji) oraz kilka informacji o samej sztuce kaligrafii, które kompletnie nic nie wnoszą - np. siedź prosto, nie garb się, a pędzel trzymaj trzema palcami: kciukiem,w skazującym i środkowym. Zadanie konkursowe - proszę złapać dowolne narzędzie do pisania kciukiem, serdecznym i małym i spróbować się nim posługiwać w sposób kontrolowany.

Tyle teoria. Praktyka polega na tym, że po wstępie teoretycznym mamy kilkadziesiąt znaków o różnym stopniu trudności, we wzorcowym stylu kaisho. Czy można się z tej książki nauczyć, jak ładnie pisać po japońsku? Cóż, ze wszystkich książek do kaligrafii, wschodniej i zachodniej, jakie widziałam, ta mówi najmniej - zapomnijcie o radach technicznych, o tym, na co zwrócić uwagę w kształtach i sposobach prowadzenia linii.
Czy dzięki tej książce nagle zrozumiecie, gdzie w eleganckiej kaligrafii stylu trawiastego ukrywają się poszczególne znaki? Tym bardziej nie.
Po co została wydana, skoro nie mówi nic o kaligrafii ani nie wyjaśnia, jak się jej uczyć? Stawiam na satysfakcję autorów.

Może 30 stron "litego" tekstu zawierającego najbardziej trywialne informacje o systemie zapisu w języku japońskim (hiragana, katakana, kanji) oraz kilka informacji o samej sztuce kaligrafii, które kompletnie nic nie wnoszą - np. siedź prosto, nie garb się, a pędzel trzymaj trzema palcami: kciukiem,w skazującym i środkowym. Zadanie konkursowe - proszę złapać dowolne...