Kurt Vonnegut to świetny pisarz i lubię sięgać po jego powieści. To gwarancja co najmniej dobrze spędzonego czasu. "Recydywistę" przeczytałem szybko w 2 dni, bo to była lekka i przyjemna, ale już tematyka nie była wcale taka komediowa. Główny bohater został rzucony w wir wydarzeń niczym Forrest Gump, od przypadku do przypadku brał udział w ważnych wydarzeniach politycznych, aż w końcu trafił do więzienia. Poznajemy jego narrację już jako starszego pana, który po wyjściu na wolność próbuje się odnaleźć w rzeczywistości. Od opieki bogatego jąkały, po Harvard, bycie komunistą, pracowaniu dla administracji Nixona, aferze Watergate, po bycie szefem największej korporacji. Niczym ostatnio u Doctorowa postacie fikcyjne łączyły się tu z autentycznymi. Przemyślenia bohatera były ciekawe i często dosyć zabawne, tak jak i dialogi i postaci na drugim planie. Ta powieść to klasyczny przykład inteligentnej rozrywki.

Kurt Vonnegut to świetny pisarz i lubię sięgać po jego powieści. To gwarancja co najmniej dobrze spędzonego czasu. "Recydywistę" przeczytałem szybko w 2 dni, bo to była lekka i przyjemna, ale już tematyka nie była wcale taka komediowa. Główny bohater został rzucony w wir wydarzeń niczym Forrest Gump, od przypadku do przypadku brał udział w ważnych wydarzeniach politycznych,...

Tak się dziwnie złożyło, że nigdy nie miałam czasu na Vonneguta. Błąd. Im wcześniej, tym lepiej. Przede wszystkim znakomite pióro, żarty sytuacyjne czasem nawet przekraczające granice dobrego smaku, ale dla mnie jest to właśnie ten idealny rodzaj czarnego humoru, nienachalny, bo równie dobrze zamiast się w duchu śmiać, ktoś może zapłakać czy się skrzywić. Bo taka właśnie jest ta opowieść, słodko-gorzka. Splot wręcz nieprawdopodobnych zbiegów okoliczności kształtuje losy głównego bohatera - pechowca, Waltera Starbuck, który znalazł się w nieodpowiednim czasie w nieodpowiednim miejscu albo jak to wytłumaczył Walterowi pewien miły człowiek: "Wie pan, kto pan jest? Kolejna fujara, która tylko przez to, że trafiła w złym czasie na złe miejsce, cofa ludzkość w rozwoju o całe stulecia!" Dosadnie:)
Tytuł "Recydywista" sugeruje notoryczne powracanie na drogę przestępstwa, jednak, jak się szybko okazuje, nie jest to takie jednoznaczne, co wymownie oddaje inny cytat: "Najważniejsza zasada, której uczą w Harvardzie brzmi tak: Można przestrzegać wszystkich przepisów, a i tak być najgorszym kryminalistą swoich czasów". No najwyraźniej można.
Główny bohater, jak sam o sobie mówi, jest "najbardziej skompromitowanym absolwentem Harvardu w historii" - nie znający języków, z epizodem bycia utrzymankiem żony, znienawidzony przez syna, ośmieszany, zestresowany, palący trzy papierosy na raz, na szczeblach drabiny zawodowej spychany na sam dół, nigdy nie udało mu się awansować na żadne ważne stanowisko, aż w końcu, gdy stracił już wszystko, karty niespodziewanie się odwróciły, jednak as, którego trzymał w kieszeni, parzył coraz mocniej, proroczo wskazując na rychłe nadejście pożaru...
W większości recenzji czy streszczeń wydawniczych, na jakie natrafiłam, podkreślane jest ówczesne tło polityczne wydarzeń (głównie afera Watergate),jednak utwór jest zdecydowanie bardziej uniwersalny, dotyka problemów konsumpcji, siły oddziaływania korporacji, moralności (czy człowiek jest z natury dobry, jak twierdził Rousseau, czy raczej odwrotnie) czy też źle pojętej wdzięczności - na przykład imigrantów wobec "gościnnego" narodu Stanów Zjednoczonych.
Jaki morał płynie z całości? Że uratować nas może "tylko spokój";)
Polecam

Tak się dziwnie złożyło, że nigdy nie miałam czasu na Vonneguta. Błąd. Im wcześniej, tym lepiej. Przede wszystkim znakomite pióro, żarty sytuacyjne czasem nawet przekraczające granice dobrego smaku, ale dla mnie jest to właśnie ten idealny rodzaj czarnego humoru, nienachalny, bo równie dobrze zamiast się w duchu śmiać, ktoś może zapłakać czy się skrzywić. Bo taka właśnie...

nie wiem kim zostanę kiedyś
ile jeszcze muszę przeżyć
w co uwierzyć , który raz
kto mi jeszcze plunie w twarz

nie ma zmian
świat ciągle jest ten sam
a ja . a ja ...
ja mam czas

Nie zrozum mnie źle SEXBOMBA

Czasem bywa źle...i to nawet bardzo ... a czasem jest jeszcze gorzej niż czasem i bardziej bardzo niż zazwyczaj...i Vonnegut wtedy? sól na rany?...moja babcia zawsze mówiła ogień na ogień...ale nie chciała być skremowana...a masz już wybraną gałąź...i trafiasz na zdanie...Nasze istnienie nie ma żadnego celu i sensu....i jesteś jak Zygfryd de L. , ale jeszcze czytasz...i kolejne zdanie...No , chyba ,że coś sobie wymyślisz....Hosanna!!! ...wracasz...masz sznur więc robisz kocią kołyskę i jest tak pięknie jak dawno nie było...siła literatury....

nie wiem kim zostanę kiedyś
ile jeszcze muszę przeżyć
w co uwierzyć , który raz
kto mi jeszcze plunie w twarz

nie ma zmian
świat ciągle jest ten sam
a ja . a ja ...
ja mam czas

Nie zrozum mnie źle SEXBOMBA

Czasem bywa źle...i to nawet bardzo ... a czasem jest jeszcze gorzej niż czasem i bardziej bardzo niż zazwyczaj...i Vonnegut wtedy? sól na rany?...moja babcia zawsze...

Znowu bawiłem się świetnie. Znowu bo było to moje drugie po "Rzeźni nr. 5" zetknięcie się z twórczością Kurta Vonneguta. Po raz kolejny również miałem wrażenie, że autor pakuje dość niezdarnego bohatera w najbardziej zawiłe wydarzenia i wychodzi z tego niezła komedia.

Znowu bawiłem się świetnie. Znowu bo było to moje drugie po "Rzeźni nr. 5" zetknięcie się z twórczością Kurta Vonneguta. Po raz kolejny również miałem wrażenie, że autor pakuje dość niezdarnego bohatera w najbardziej zawiłe wydarzenia i wychodzi z tego niezła komedia.

Po raz kolejny Vonnegut zachwycił mnie swoim połączeniem żartobliwego, niefrasobliwego stylu z przejmującym smutkiem, goryczą i rozczarowaniem.

Opis książki na tym portalu zaczyna się zdaniem: "Ostra i celna satyra na politykę i polityków."- a ja myślę, że to wcale nie o tym była ta książka. Opowieść W.F.S. jest co prawda osadzona w wątku politycznym, ale to tylko jeden z wielu tematów, które są poruszane. Czytając "Recydywistę", czułam powplatane między zdaniami zgorszenie światem- nie tylko polityką, ale też wojną, albo tym, jak pieniądz rządzi wszystkim.

Na jednej z ostatnich stron czytamy: "Nasze bycie tutaj nie ma żadnego celu, chyba że coś sobie sami wymyślimy" - ja podsumowałabym "Redycywistę" jako smutną refleksję o świecie, podaną w zaskakująco lekkiej i humorystycznej formie.

Po raz kolejny Vonnegut zachwycił mnie swoim połączeniem żartobliwego, niefrasobliwego stylu z przejmującym smutkiem, goryczą i rozczarowaniem.

Opis książki na tym portalu zaczyna się zdaniem: "Ostra i celna satyra na politykę i polityków."- a ja myślę, że to wcale nie o tym była ta książka. Opowieść W.F.S. jest co prawda osadzona w wątku politycznym, ale to tylko jeden z...

Ta książka pokazuje, co jest źródłem supremacji kultury amerykańskiej - zdolność do bezlitosnej autokrytyki. Vonnegut to robi mistrzowsko.

Ta książka pokazuje, co jest źródłem supremacji kultury amerykańskiej - zdolność do bezlitosnej autokrytyki. Vonnegut to robi mistrzowsko.

Vonnegut po raz kolejny w swojej powieści tworzy doskonałe studium współczesnego świata. Świata, w którym naczelne wartości zdają się stanowić pieniądze i władza. Opisując jednak świat okrutny, nie zapomina o tym, że mimo wszystko są w nim ludzie dobrzy. Dzięki temu książka ta stwarza miejsce na łzy wzruszenia, łzy szczęścia, łzy smutku, łzy żalu, ale i na płącz ze śmiechu, bo to przecież wciąż Vonnegut.

Vonnegut po raz kolejny w swojej powieści tworzy doskonałe studium współczesnego świata. Świata, w którym naczelne wartości zdają się stanowić pieniądze i władza. Opisując jednak świat okrutny, nie zapomina o tym, że mimo wszystko są w nim ludzie dobrzy. Dzięki temu książka ta stwarza miejsce na łzy wzruszenia, łzy szczęścia, łzy smutku, łzy żalu, ale i na płącz ze śmiechu,...

"Recydywista" to książka typowo vonnegutowska. Mocno polityczna (w tym kontekście zalecana znajomość historii USA XX wieku),trochę fantastyczna, żeniąca wyobraźnię autora z realnymi wydarzeniami, miejscami, markami itp. Wypełniona czarnym humorem, niezwykłymi personami drugoplanowymi, absurdalno-gorzkimi sytuacjami i podobnymi refleksjami. Znów główną postacią jest antybohater i zarazem narrator powieści. Niestety książka istotnie jest nieco chaotyczna, z nieoczywistym rozwinięciem treści i dlatego błądzimy w niej, trochę po omacku szukając głównego przesłania. Fani twórczości pisarza powinni być jednak ukontentowani.

"Recydywista" to książka typowo vonnegutowska. Mocno polityczna (w tym kontekście zalecana znajomość historii USA XX wieku),trochę fantastyczna, żeniąca wyobraźnię autora z realnymi wydarzeniami, miejscami, markami itp. Wypełniona czarnym humorem, niezwykłymi personami drugoplanowymi, absurdalno-gorzkimi sytuacjami i podobnymi refleksjami. Znów główną postacią jest...

Rewelacyjna książka, świetnie opierająca się na aferze Watergate, a także znakomicie piętnująca kwestie związane z nadużywaniem władzy czy też chęci związane z pomnażaniem zysków, jak również jak w przypadku Vonneguta napisana z polotem oraz dużym poczuciem humoru.

Rewelacyjna książka, świetnie opierająca się na aferze Watergate, a także znakomicie piętnująca kwestie związane z nadużywaniem władzy czy też chęci związane z pomnażaniem zysków, jak również jak w przypadku Vonneguta napisana z polotem oraz dużym poczuciem humoru.

Chaotyczna i nie do końca zrozumiała. Zmęczyła mnie. Rzeźnia nr 5 to to nie jest niestety.

Chaotyczna i nie do końca zrozumiała. Zmęczyła mnie. Rzeźnia nr 5 to to nie jest niestety.