Autor to Słowak z wyboru, syn czeskiego dysydenta z czasów komunistycznych, mieszkającego w Bratysławie. Za to jego żona i dzieci są "Słowakami z urodzenia".
Šimečka za czasów opozycji antysystemowej poznał jej czołowych przedstawicieli nie tylko z dawnej Czechosłowacji, ale także Polski i Węgier. Dlatego przybliża problemy swojej ojczyzny poprzez porównania z problemami sąsiadów, które celnie diagnozuje.
Rzecz dotyczy okresu pomiędzy 1968 a 2017 rokiem (rozdział o zabójstwie Kuciaka i porażce Fico dodano do polskiego wydania).
Spośród krajów tzw. Grupy Wyszehradzkiej Słowacja budzi u nas najmniej emocji. Nasi południowi sąsiedzi nie mają długiej tradycji własnego państwa, zwycięstw i podbojów a ich opór wobec komuny w 1968 i w 1989 roku przebiegał w cieniu wydarzeń w Czechach. Mieli za sobą dwa okresy rządów populistów i jeden neoliberalnego kolejarza. Zaś najbardziej znany polityk z tego kraju jest premierem... Czech.
Mimo tego jako pierwsi z "wyszehradczyków" przyjęli Euro, a w rankingu wolności mediów biją resztę na głowę (co w stosunku do naszego kraju a przede wszystkim Węgier nie jest trudne).
Jak to się stało? Autor stawia pewne hipotezy i trzeba mu przyznać, że robi to w sposób przekonywujący. Szczególnie analizując podobieństwa i różnice z poszczególnymi sąsiadami (w największym stopniu z Czechami).
Jednym z kluczowych słów jest tytułowa obojętność. Autor pokazuję, skąd się wzięła, jak się przejawiała oraz co najważniejsze - kiedy i jak była przełamywana.
Stawia swoje tezy co do przyczyn upadku reżimów komunistycznych, rozpadu Czechosłowacji czy normalizacji po "praskiej wiośnie", łagodniejszej na Słowacji niż w Czechach a także najmniejszego eurosceptycyzmu w kraju Janosika.
Dzięki temu czytelnik otrzymuje dużą dawkę wiedzy (daty, nazwiska, wydarzenia) ale i wniosków z niej płynących.
Bo któż zrozumie Słowację lepiej niż (Czecho)Słowak? Który przy tym potrafi przekonać, że "chwalebna" historia jest głównie balastem i zamiast pomagać rozwiązywać współczesne, realne problemy, tworzy tylko nowe.

Autor to Słowak z wyboru, syn czeskiego dysydenta z czasów komunistycznych, mieszkającego w Bratysławie. Za to jego żona i dzieci są "Słowakami z urodzenia".
Šimečka za czasów opozycji antysystemowej poznał jej czołowych przedstawicieli nie tylko z dawnej Czechosłowacji, ale także Polski i Węgier. Dlatego przybliża problemy swojej ojczyzny poprzez porównania z problemami...

Šimečka to znane na Słowacji nazwisko - rozsławił je najpierw ojciec, udzielający się politycznie krytyk literacki, potem syn, dziennikarz i publicysta, autor "Słowacji. Dziejów obojętności". Jego rodzice uważali się za Czechów, on sam - urodzony w Bratysławie - czuł się Słowakiem. Nie robiło to różnicy do momentu, gdy Czechosłowacja podzieliła się na dwa kraje, a każdy z nich poszedł swoją drogą. Šimečka analizuje zachowanie rodaków wobec najważniejszych wydarzeń ostatnich lat - upadek komunizmu, rozpad Czechosłowacji, powolne kształtowanie się nowego państwa, dołączenie do NATO i Unii Europejskiej... Jako punkt odniesienia autor stawia sąsiednie Czechy, Węgry i Polskę - kraje, które z jednej strony miały podobne doświadczenia, ale z drugiej... Słowacja nigdy nie miała swojej chlubnej, samodzielnej przeszłości, nie buduje tej historycznej narracji, do której non stop odwołują się jej sąsiedzi. Dla Šimečki jest to jasne - złoty czas Słowacji trwa właśnie teraz. Jest pokój, jest pewien dobrobyt, jest współpraca gospodarcza i polityczna z innymi państwami, ludziom nigdy nie żyło się tak dobrze jak teraz. Na ile rozumieją to sami Słowacy?
Autor dowodzi, że coraz lepiej. Naród słowacki się zmienia, w kraju mieszka już nowe pokolenie, urodzone po upadku komunizmu, w niepodległej Słowacji. Nie ma w nim tej obojętności wymuszonej przez sowieckie wpływy, nie ma już przyzwolenia dla polityków robiących, co im się tylko podoba. Kraj był już tam, gdzie obecnie zmierzają Polska i Węgry i ludziom się to nie spodobało. Šimečka wierzy, że Słowacy nauczyli się na swoich błędach, wiedzą już lepiej, czego chcą i jak o to walczyć. Wszystkie te analizy są przedstawione w krótkich tekstach, ułożonych w chronologicznej kolejności - od komunistycznej Czechosłowacji po dzisiejszą Słowację, której prezydentką została prawniczka Zuzana Čaputová. Styl Šimečki jest lekki i przystępny, a krótka forma tekstów sprawia, że czyta się je bardzo szybko - zwłaszcza, że i sama książka jest dość krótka. Bardzo polecam - szczególnie tym nieśledzącym szczegółowo słowackiej polityki, sporo ciekawego można się dowiedzieć o sąsiednim kraju :)

Šimečka to znane na Słowacji nazwisko - rozsławił je najpierw ojciec, udzielający się politycznie krytyk literacki, potem syn, dziennikarz i publicysta, autor "Słowacji. Dziejów obojętności". Jego rodzice uważali się za Czechów, on sam - urodzony w Bratysławie - czuł się Słowakiem. Nie robiło to różnicy do momentu, gdy Czechosłowacja podzieliła się na dwa kraje, a każdy z...

Książka o Słowakach autorstwa bardzo znanego na Słowacji dziennikarza, publicysty i literata, Czecha, który prawie całe życie mieszka w tym kraju. Autor, na przykładzie wydarzeń politycznych ostatnich 40 lat, stara się wytłumaczyć, dlaczego Słowacy nie mają kontroli nad własnym państwem i dlaczego pozwalają, by politycy robili u nich, co chcą. Wynika to, jego zdaniem, z obojętności Słowaków wobec polityki i wielkiej historii oraz zamknięciem się w swoim własnym kręgu. Wytłumaczenie zbyt upraszczające, bo naród słowacki jest o wiele bardziej skomplikowany niż się wydaje. To, że Słowacy pozwalają okradać się swoim politykom i podejmować im decyzję w imieniu państwa bez porozumienia z obywatelami, wynika, moim zdaniem, z trochę innych powodów, których obojętność, o której pisze Šimečka, jest tylko jednym z ich objawów.
W każdym razie poleciłabym tę książkę wszystkim Słowakom, nawet jeśli z niektórymi opiniami autora zupełnie się nie zgadzam. A do tego jest świetnie napisana!
Na poziomie bardziej uniwersalnym to książka o politykach, ogólnie, bez podziału na opcje. I na tym poziomie jest okrutna, zwłaszcza gdy czyta się ją na dwa dni przed wyborami parlamentarnymi w swoim kraju. Šimečka (w sposób chyba zupełnie niezamierzony),jeśli idzie o polityków, mówi nam: Nie bądźcie naiwni! Przestańcie się łudzić! I z tym akurat absolutnie się zgadzam. Niestety.

Książka o Słowakach autorstwa bardzo znanego na Słowacji dziennikarza, publicysty i literata, Czecha, który prawie całe życie mieszka w tym kraju. Autor, na przykładzie wydarzeń politycznych ostatnich 40 lat, stara się wytłumaczyć, dlaczego Słowacy nie mają kontroli nad własnym państwem i dlaczego pozwalają, by politycy robili u nich, co chcą. Wynika to, jego zdaniem, z...

Nazwisko autora jest mi doskonale znane, ponieważ to jedna z ważniejszych postaci czeskiego i słowackiego rynku medialnego po upadku komunizmu. Nie mogę więc ukrywać, że spodziewałem się podobnych treści, choć miałem niewielką nadzieję, iż wypuścił on na rynek coś nieco ciekawszego.

Tak się jednak nie stało. Większość książki Simecki to zasadniczo narzekanie starego liberała na społeczeństwo, które wpierw nie broniło jego ojca wyrzuconego z partii komunistycznej, a po upadku komunistycznej Czechosłowacji nie przyjęło światłych poglądów jego i innych liberalnych demokratów. Oczywiście niekiedy jest to krytyka słuszna, ponieważ rządy Vladimira Meciara czy Roberta Fico urągały wszystkim cywilizowanym standardom. Co mnie w sumie zdziwiło, Simecka ma tez nienajlepsze zdanie o centroprawicowym premierze Mikulasie Dzurindzie, choć był on faworytem "aroganckiej Bratysławy" jak pogardliwie nazywa się słowackie elity.


W tym kontekście należy zauważyć, że Simecka ma pewne rozdwojenie jaźni. Z jednej bowiem strony dostrzega zwłaszcza wady współczesnego kapitalizmu oraz pogardę dla zwykłego człowieka ze strony elit. Z drugiej sam wielokrotnie używa określenia "motłoch" wobec większości Słowaków nie podzielających jego poglądów, a swojej niechęci do konserwatywnej i nacjonalistycznej prawicy (określanej przez niego wprost mianem "faszystów" nawet nie ukrywa).

Nie odmawiam autorowi całkiem niezłego pióra, ale treść może być przystępna jedynie dla kogoś w podobnym wieku (skończy on w tym roku 63 lata),kto także ma pretensje, iż "głupi motłoch" nie przyjmuje z dobrodziejstwem inwentarza jego poglądów.

Nazwisko autora jest mi doskonale znane, ponieważ to jedna z ważniejszych postaci czeskiego i słowackiego rynku medialnego po upadku komunizmu. Nie mogę więc ukrywać, że spodziewałem się podobnych treści, choć miałem niewielką nadzieję, iż wypuścił on na rynek coś nieco ciekawszego.

Tak się jednak nie stało. Większość książki Simecki to zasadniczo narzekanie starego...

Spojrzenie na historię Słowacji z perspektywy obojętności jako przyzwolenia na zło. Bardzo interesujące i poruszające.

Spojrzenie na historię Słowacji z perspektywy obojętności jako przyzwolenia na zło. Bardzo interesujące i poruszające.

Bełkot frustrata, który ludzi dookoła dzieli na "elitę" (to on!) oraz "pospólstwo" (cała reszta, oprócz Adama Michnika!).
Biedny, zgorzkniały ojkofob.
Nie czytajcie tego, strata czasu.

Bełkot frustrata, który ludzi dookoła dzieli na "elitę" (to on!) oraz "pospólstwo" (cała reszta, oprócz Adama Michnika!).
Biedny, zgorzkniały ojkofob.
Nie czytajcie tego, strata czasu.