Spokojna opowieść o Italli, znam Włochy, tym bardziej ciekawie czyta się o kulinariach - nie byłem świadomy tak bogatej mięsnej części kuchni włoskiej. No i ciekawe historie Dolci:-)
Przyczytałem Hiszpanię, Ateny sięgam po Portugalię i Stambuł. Hiszpanię uważam za wibtną!

Spokojna opowieść o Italli, znam Włochy, tym bardziej ciekawie czyta się o kulinariach - nie byłem świadomy tak bogatej mięsnej części kuchni włoskiej. No i ciekawe historie Dolci:-)
Przyczytałem Hiszpanię, Ateny sięgam po Portugalię i Stambuł. Hiszpanię uważam za wibtną!

Italia do zjedzenia to książka-album do zjedzenia. Piękne zdjęcia, piękne wydanie, wykwintne przepisy... ale to nie jej sedno. Najważniejsze są historie, smaczki podróżnicze, opisy tych wszystkich magicznych miejsc i spotykanych ludzi. Jako zagorzały miłośnik wszystkiego, co włoskie - nie mogę nie docenić tej pięknej książki.

Propozycja idealna zarówno na prezent, jak i dla samego siebie na leniwe wieczory przy lampce wina.

Już nie mogę się doczekać, aż sięgnę po kolejne propozycje od Bartka Kieżuna.

Italia do zjedzenia to książka-album do zjedzenia. Piękne zdjęcia, piękne wydanie, wykwintne przepisy... ale to nie jej sedno. Najważniejsze są historie, smaczki podróżnicze, opisy tych wszystkich magicznych miejsc i spotykanych ludzi. Jako zagorzały miłośnik wszystkiego, co włoskie - nie mogę nie docenić tej pięknej książki.

Propozycja idealna zarówno na prezent, jak i...

książkę przeczytałam idealnie przed wycieczką do północnej Italii. szczerze, nawet kupiłam ją żeby wiedzieć, czego szukać na głodnego. daje jej 8/10 ponieważ, przepisy są smaczne i anegdotki ciekawe, chociaż po przeczytaniu Stambułu mam pewniej niedosyt - być może ze względu na moją małą miłość do Turcji, a może historie bardziej się ciągnęły. jednakże ocena nadal wysoka, bo uważam, że książka jest warta przeczytania

książkę przeczytałam idealnie przed wycieczką do północnej Italii. szczerze, nawet kupiłam ją żeby wiedzieć, czego szukać na głodnego. daje jej 8/10 ponieważ, przepisy są smaczne i anegdotki ciekawe, chociaż po przeczytaniu Stambułu mam pewniej niedosyt - być może ze względu na moją małą miłość do Turcji, a może historie bardziej się ciągnęły. jednakże ocena nadal wysoka,...

Italia jest dla mnie o wiele bardziej do zjedzenia niż przeczytany wcześniej Stambuł. Oczywiście jeśli chodzi o kulinaria, bo treść historyczno-turystyczna jest tak samo przyjemna. Oprócz pięknych w swej prostocie przepisów można się też wypisać sobie listę włoskich miejsc-które-chciałoby-się-odwiedzić, w moim przypadku Cortonę i Sant Antimo. I w ogóle całą Toskanię.

Chciałoby się jednak większego rozbudowania części przewodnikowej, brak mi było zdjęć opisywanych obiektów, nuragi czy frapujący herb Colleoniego musiałam szukać w internetach. No i więcej informacji, mówimy wszak o całej Italii, taką książkę można by poświęcić każdemu regionowi, czy większemu miastu i nie mam wątpliwości, że Autor sprostał by zadaniu. Bardzo chętnie przeczytałabym Florencję, Wenecję czy Sycylię do zjedzenia.

Tak czy inaczej jest to książka o wartościowej treści kulinarno-artystycznej, w sam raz do skonsumowania w letnie wieczory.

Italia jest dla mnie o wiele bardziej do zjedzenia niż przeczytany wcześniej Stambuł. Oczywiście jeśli chodzi o kulinaria, bo treść historyczno-turystyczna jest tak samo przyjemna. Oprócz pięknych w swej prostocie przepisów można się też wypisać sobie listę włoskich miejsc-które-chciałoby-się-odwiedzić, w moim przypadku Cortonę i Sant Antimo. I w ogóle całą...

Jak i w poprzednich spotkaniach moich z Bartkiem Kieżunem czyli Portugalia do zjedzenia i Stambuł do zjedzenia tak i teraz nie zawiodłam się i na chwile przeniosłam do słonecznej Italii. Przepisy oczywiście do wypróbowania.

Jak i w poprzednich spotkaniach moich z Bartkiem Kieżunem czyli Portugalia do zjedzenia i Stambuł do zjedzenia tak i teraz nie zawiodłam się i na chwile przeniosłam do słonecznej Italii. Przepisy oczywiście do wypróbowania.

Mam duży dylemat z tą książką. Pomysł genialny, dobór doskonały, ale niestety zawiodłem się na treści. Po książce spodziewałbym się, że zabierze mnie w podróż ze sztuką i kulinariami, że opowie mi coś więcej. A tymczasem jest to trochę "wyciągacz pieniędzy", bo jeśli by wycisnąć z tej książki samo gęste, to zostaje niewiele. Z drugiej jednak strony jest ona doskonałym motywatorem do tego, żeby samemu się dokształcić, poszperać, poszukać, zwizualizować. Być może mam wygórowane wymagania, ale chciałbym po lekturze takiej książki nie musieć niczego szukać. Żeby nie pozostawać w sferze tyleż ogólnych, co niewiele znaczących postulatów, trochę pobożnych życzeń względnie lektury:
- Chciałbym zobaczyć gdzie opisywane miejsca się znajdują. Przydałaby się jakaś mapa, marszruta, bo miejsca cudne, ale trzeba dopaść mapy, by wiedzieć.
- Chciałbym móc zobaczyć te cuda sztuki, które opisuje autor. Nazwiska, z których część mówi mi sporo (bo jako osoba ogólnie wykształcona, byłbym zawstydzony niewiedzą),ale część zagadkowa.
- Jeden przepis na jedno miejsce to za mało. Stanowczo za mało.
Ogólnie zatem jak dla mnie to zajawka. Genialna, ale zajawka. Tak lizanie przez szybę... A szkoda, bo wiedza autora jest ewidentna, więc czemu się nią dzieli jak reżyser zwiastunem?

Mam duży dylemat z tą książką. Pomysł genialny, dobór doskonały, ale niestety zawiodłem się na treści. Po książce spodziewałbym się, że zabierze mnie w podróż ze sztuką i kulinariami, że opowie mi coś więcej. A tymczasem jest to trochę "wyciągacz pieniędzy", bo jeśli by wycisnąć z tej książki samo gęste, to zostaje niewiele. Z drugiej jednak strony jest ona doskonałym...

Bartek Kieżun, ze swoją „Italia do zjedzenia” został wyróżniony Nagrodą Magellana w 2018 roku w kategorii „przewodnik kulinarny” i… książka zniknęła z półek do chwili, aż ukazało się drugie, poprawione i rozszerzone, wydanie. Autorem znany jako Krakowski Makaroniarz, ma już na swoim autorskim koncie trzy przewodniki kulinarne, ale Italia na zawsze pozostanie „tą pierwszą”.
Do czynienia mamy przede wszystkim z książką, która wygląda ładnie na półce i przyjemnie trzyma się ją w rękach. Będąc już na fali estetycznej przyjemności płyniesz w podróż po Italii, poprzez góry i morza, lasy i łąki. Podróż wydaje się być nieco chaotyczna, ale może lepiej jest powiedzieć że spontaniczna. Nie odbierałem tej książki jako zamkniętej całości, cały jej urok tkwił właśnie w możliwości delektowania się kolejnymi rozdziałami, jako zamkniętą formą. Rozpoczynając od opowieści turystycznej, Kieżun powoli prowadzi czytelnika do meritum, czyli konkretnego przepisu, mającego swoje korzenie i tradycje w poszczególnych regionach Włoch. Podróżnik i obżartuch? Pewnie tak, ale to fajne gdyż z takimi wycieczkami i ja sobie dobrze radzę.
Bardzo sympatyczny towarzysz przy wieczornym kanapingu, dobrze zaspokaja potrzebę eksploracji świata w tych dziwnych czasach.

Bartek Kieżun, ze swoją „Italia do zjedzenia” został wyróżniony Nagrodą Magellana w 2018 roku w kategorii „przewodnik kulinarny” i… książka zniknęła z półek do chwili, aż ukazało się drugie, poprawione i rozszerzone, wydanie. Autorem znany jako Krakowski Makaroniarz, ma już na swoim autorskim koncie trzy przewodniki kulinarne, ale Italia na zawsze pozostanie „tą...

Świetna pozycja traktująca o regionalnej kuchni Włoch. Od klasycznych antipasti po wysublimowane desery. Wszystko jak to u Bartka okraszone odrobiną historii sztuki.

Świetna pozycja traktująca o regionalnej kuchni Włoch. Od klasycznych antipasti po wysublimowane desery. Wszystko jak to u Bartka okraszone odrobiną historii sztuki.

Idealna książka żeby odpłynąć na południe w pochmurną niedzielę. Połączenie podróży jedzenia i sztuki (czy może być coś lepszego?) Zazdroszczę autorowi jego włoskiego doświadczenia. Polecam. Ps. Nie na głodniaka

Idealna książka żeby odpłynąć na południe w pochmurną niedzielę. Połączenie podróży jedzenia i sztuki (czy może być coś lepszego?) Zazdroszczę autorowi jego włoskiego doświadczenia. Polecam. Ps. Nie na głodniaka

Podróż, która przestawia nam nie tylko kuchnię, ale także całą Italię - od architektury po zwyczaje. Autor z zamiłowaniem oddaje się bowiem nie tylko włoskiej kuchni, ale także podróżom, pokazując nam świat przez pryzmat swoich własnych doświadczeń. Pełna anegdot, przepisów i ciekawostek książka, która zachwyca rozmachem i klimatem.

Bardziej wyczerpującą opinię o książce dodałam na blogu Redhead in Wonderland, gdzie serdecznie zapraszam:

http://redhead-in-wonderland.blogspot.com/2018/05/italia-do-zjedzenia.html

Podróż, która przestawia nam nie tylko kuchnię, ale także całą Italię - od architektury po zwyczaje. Autor z zamiłowaniem oddaje się bowiem nie tylko włoskiej kuchni, ale także podróżom, pokazując nam świat przez pryzmat swoich własnych doświadczeń. Pełna anegdot, przepisów i ciekawostek książka, która zachwyca rozmachem i klimatem.

Bardziej wyczerpującą opinię o książce...