Czasami zdarzają się tytuły, które jadą mocno na pewnych politycznych schematach (wiecie zła prawica i dobra lewica),ale całość jest tak umiejętnie napisana, że scenariusz pochłania mnie bez reszty. Tak właśnie miałem z pierwszym tomem "Czasu nienawiści", który pożyczyłem od kolegi, gdyż wahałem się czy go kupić. Teraz widzę, że niepotrzebnie, a obecnie leci do mnie tom drugi i jeśli całość utrzyma poziom, to ta mini seria niechybnie trafi do mojej prywatnej kolekcji. Dlaczego? Bo świetnie żongluje czytelnikiem i ten do samego końca nie wie, która z postaci mówi prawdę, a która kłamie.

Mamy rok 2022, w USA panują nieciekawe nastroje społeczne, rząd stał się w zasadzie totalitarny, inwigilując obywateli pod pretekstem zwalczania terroryzmu, jak tylko się da, a grupy paramilitarne sieją spustoszenie. Tutaj mamy element, który nie do końca mi się podoba, czyli ten zły rząd białych, wspierany przez tych "prawicowych" faszystów/nazistów. Po drugiej stronie barykady mamy natomiast ludzi o bardziej otwartych, liberalnych poglądach i różnych odcieniach skóry. Szczerze, taka retoryka mnie już męczy, bo jest zwykłym zakłamywaniem rzeczywistości. Z drugiej strony mamy tutaj fikcyjną serię wydarzeń, alternatywną wizję USA i tutaj wcześniej prezentowane podejście ma jak najbardziej sens. Zatem mamy byłą parę lesbijek, z których jedna się zradykalizowała i walczy z rządem wysadzając nazistów w powietrze, a druga stara się poskładać jakoś swoje życie po utracie dziecka i partnerki. Do tego pewien agent śledczy pracujący dla rządu zaczyna ją obserwować i przepytywać o byłą partnerkę, zamieniając powoli całe życie w koszmar.

Jednak prawda jest o wiele bardziej skomplikowana i dopiero na sam koniec tego albumu poznajemy drugie dno całej historii. Kto tutaj jest tak naprawdę potworem, kto ofiarą. Do tego jest pokazany szereg innych zagadnień, jak wierność małżeńska, walka o ochronienie najbliższych przed chaosem, noszenie różnych masek, aby zakryć swoją prawdziwą twarz, czy też wieczna wojna z ideałami, nieraz służącymi jako zwykły pretekst w prywatnej wendecie. W tym chaosie żadna ze stron zdaje się nie liczyć ofiar, a walka o słuszną sprawę i wolność szybko przeradza się w krwawą łaźnię. Bo przecież gdyby zamienić ich wszystkich rolami, gdyby to ci liberalni byli u władzy, a ci radykalni po drugiej stronie barykady, to czy ci pierwsi nie prześladowaliby tych drugich w imieniu prawa? W imieniu porządku publicznego i jedynej słusznej ideologii? Obstawiam, że tak, a w takim świecie łatwo zranić kogoś, łatwo odebrać mu coś na tyle cennego, co popchnie go w przepaść szaleństwa, będąc gotowym zabić każdego na swej drodze do zemsty.

Czasami zdarzają się tytuły, które jadą mocno na pewnych politycznych schematach (wiecie zła prawica i dobra lewica),ale całość jest tak umiejętnie napisana, że scenariusz pochłania mnie bez reszty. Tak właśnie miałem z pierwszym tomem "Czasu nienawiści", który pożyczyłem od kolegi, gdyż wahałem się czy go kupić. Teraz widzę, że niepotrzebnie, a obecnie leci do mnie tom...

Naprawdę, bardzo chciałem, żeby ta seria mi się spodobała, bo uwielbiam komiksy społecznie zaangażowane. Tymczasem dostałem bite 400 stron pełne gadających głów przerzucających się topornymi monologami, z których na dobrą sprawę nic nie wynika. Niby jakaś intryga tu jest, ale do jej rozwiązania nie prowadzi żaden sensowny łańcuch przyczynowo-skutkowy, tylko tzw. "ręka scenarzysty". Raczej nie polecam.

Ocena dla obu tomów.

instagram.com/polishpopkulture

Naprawdę, bardzo chciałem, żeby ta seria mi się spodobała, bo uwielbiam komiksy społecznie zaangażowane. Tymczasem dostałem bite 400 stron pełne gadających głów przerzucających się topornymi monologami, z których na dobrą sprawę nic nie wynika. Niby jakaś intryga tu jest, ale do jej rozwiązania nie prowadzi żaden sensowny łańcuch przyczynowo-skutkowy, tylko tzw. "ręka...

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/12/czas-nienawisci-akt-pierwszy-danijel.html

Każde ruchy dozwolone.


„Czas nienawiści” miałam na oku, jak zobaczyłam okładkę. Prosta, a tak wiele mówiąca, z dłoni połączonych drutem kolczastym rzuca się w oczy i przykuwa uwagę. W końcu nadszedł czas. „Czas nienawiści”.

FABUŁA

2022 rok. Ameryka rozdarta między władzę, a ludzi walczących przeciwko niej, każdego dnia chyli się ku powolnemu upadkowi. Kto ma odwagę się zbuntować i walczyć, przeciwko systemowi, musi liczyć się z tym, że jeden zły krok i trafi do swoistego obozu pracy. Amanda, dziennikarka i Huilan, architektka, kiedyś będące w związku, który miał szansę, nie tylko na szczęśliwe zakończenie, ale też na powiększenie duetu w trio, rozpadł się, a kobiety trafiły na dwie strony barykady. Amanda postanowiła dołączyć do walczących z systemem, a Huilan poddała się i dołączyła do systemu.
Która z nich ma rację?
A przed wszystkim, jak będzie wyglądać ich ponowne spotkanie, po wszystkim, co się wydarzyło?


OPRAWA GRAFICZNA

Okładka, o której pisałam na początku zaciekawia, nawet wręcz namawia do sięgnięcia po komiks i sprawdzenia, jak prezentuje się środek. Cały ten komiks jest brudny. Mroczne kadry, rozjaśnione jednym, czy dwoma neonami. Czarne obramowania postaci, niechlujne, chociaż tutaj w dobrym tego słowa znaczeniu pociągnięcia ołówka, które pokazują twardość, a także trudność sytuacji, w jakich znalazły się obie bohaterki. Dystopia bije po oczach z każdego zakamarka tego komiksu i muszę przyznać, że w całej tej fabule jest wiele racji.


OPINIA OGÓLNA

Opis komiksu, który jest na stronach internetowych wskazywał na nieco inną lekturę, chociaż może to ja sobie coś innego wyobraziłam. Mimo tego, nie jestem zła, że nie sprawdziły się moje przewidywania, bo „Czas nienawiści” to historia, w której widać potencjał i mam nadzieję, że w kolejnych tomach będzie on wykorzystany. Oby, bo historia zapowiada się naprawdę dobrze, a i oprawa graficzna, o której także już pisałam jest przyjemna dla oka. Z bohaterek zdecydowanie bardziej polubiłam Huilan, czyli amerykankę chińskiego pochodzenia. Jej wątek wydaje mi się znacznie bardziej ciekawszy, niż Amandy, chociaż podejrzewam, że to właśnie blondyna miała przykuć większą uwagę.
„Czas nienawiści” to dobrze rozpoczynająca się historia, która wciąga i wywołuje przemyślenia o świecie. Śmiejcie się, ale rok 2022 już prawie za dwa lata i co, jak okaże się, że autorzy tego komiksu mieli rację? Stanisława Lema też nikt nie doceniał z robotami, a teraz proszę. Na porządku dziennym mamy drony, a roboty potrafią robić drinki.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/12/czas-nienawisci-akt-pierwszy-danijel.html

Każde ruchy dozwolone.


„Czas nienawiści” miałam na oku, jak zobaczyłam okładkę. Prosta, a tak wiele mówiąca, z dłoni połączonych drutem kolczastym rzuca się w oczy i przykuwa uwagę. W końcu nadszedł czas. „Czas nienawiści”.

FABUŁA

2022 rok. Ameryka rozdarta między władzę, a...

JAK TO DYSTOPIA

Ten komiks urzekł mnie swoją okładką na tyle, że postanowiłem sięgnąć po niego w ciemno. O treści wiedziałem tylko tyle, że prezentuje nam dystopijną wizję przyszłości, a takie zawsze lubiłem, nawet jeśli temat wydawał się być wyczerpany lata temu. I co? I trochę się zawiodłem, bo owa wizja przyszłości nie zdołała mnie przekonać. Wciąż jednak „Czas nienawiści” to niezły komiks, który dobrze się czyta.

Jest rok 2022. Ameryka jest rozdarta między opresyjną władzę i walczących z nią ludzi. Kto nie pasuje do systemu, trafia do swoistych obozów pracy. Amanda i Hulian, niegdyś żony, obecnie stoją po dwóch stronach barykady. Ta pierwsza zajęła się partyzantką, ta druga, choć ze względu na swoją ex podejrzana, opowiedziała się za państwem. Gdy walka trwa, jak będzie wyglądało ponowne spotkanie ich obu?

Całość mojej recenzji na blogu: https://ksiazkarniablog.blogspot.com/2019/12/czas-nienawisci-tom-1-danijel-zezelj.html

JAK TO DYSTOPIA

Ten komiks urzekł mnie swoją okładką na tyle, że postanowiłem sięgnąć po niego w ciemno. O treści wiedziałem tylko tyle, że prezentuje nam dystopijną wizję przyszłości, a takie zawsze lubiłem, nawet jeśli temat wydawał się być wyczerpany lata temu. I co? I trochę się zawiodłem, bo owa wizja przyszłości nie zdołała mnie przekonać. Wciąż jednak „Czas...

Douszne neo-noir, drobne zabawy narracyjne i wyważone, niegłupie political fiction. Trochę boli prostota postaci drugoplanowych ale całość robi bardzo dobre wrażenie.
Kudosy dla NSC za wydawanie rzeczy politycznie zaangażowanych i zdecydowaną postawę w SM

Douszne neo-noir, drobne zabawy narracyjne i wyważone, niegłupie political fiction. Trochę boli prostota postaci drugoplanowych ale całość robi bardzo dobre wrażenie.
Kudosy dla NSC za wydawanie rzeczy politycznie zaangażowanych i zdecydowaną postawę w SM