Dzieci gwiazd i języki ognia

Ta książeczka jest drugą częścią "Dzieci Gwiazd i Lustra Lodu", a zatem znajdziemy w niej kontynuację losów głównych bohaterów. Biorąc do ręki tę część pierwsze co zauważamy, że jest krótsza niż jej poprzedniczka, co w sumie nie często się zdarza. Zazwyczaj mamy do czynienia, że kolejne części stają się coraz grubsze i obszerniejsze, tutaj jednak tak nie jest. Jeśli miałabym się streszczać i powiedzieć coś o tej książce w jednym zdaniu, to stwierdziłabym, że jest to raczej dokończenie do pierwszej książki. Nie jest źle napisana, tylko mi osobiście czegoś zabrakło. Natomiast jeśli chodzi o styl książki, to obie części są napisane na tym samym poziomie. Skupmy się jednak na fabule.

Przygodę z dziećmi gwiazd zakończyliśmy w momencie, kiedy Linsday razem z przyjaciółmi leciała odbić swoją matkę z łap bezwzględnego króla elfów. Wszystko szło po ich myśli, do czasu. Wystarczyła chwila zamieszania i plan się posypał. Mama Lin została uratowana, lecz sama dziewczyna stała się więźniem największego wroga Dzieci Gwiazd. W tym momencie rozpoczynamy przygodę z drugim tomem, który jest opowiedziany z dwóch perspektyw - Linsday oraz Liama. To bardzo ciekawy i sprytny zabieg, ponieważ jako czytelnik możemy śledzić wydarzenia z dwóch miejsc. Dzięki temu cały czas śledzimy przygotowania do akcji ratunkowej, która szykuje się w Pałacu Chmur.

Z perspekrywy Lin mamy szansę poznać twierdzę elfów i ich mieszkańców. Pobyt dziewczyny w tym miejscu nie rozpoczyna się dobrze. Elfy pierwsze co prowadzą ją na przesłuchanie, aby wydobyć z niej największe tajemnice jakie skrywa lizja opiekująca się Dziećmi Gwiazd. Oprócz tego król elfów pragnie poznać jak najlepiej właśnie Dzieci Gwiazd i Pałac Chmur. Lin jednak nie daje się wykorzystać i nie zdradza sekretów swojej rodziny, przez co zostaje poddana torturom. Na szczęście później okazuje się, że wcale nie musi przez to sama przechodzić, a nawet ma sojusznika, dzięki któremu chociaż trochę ból po katuszach staje się nieco lżejszy.

Tak jak wspominałam nieco wyżej, ta część jest krótsza, tak jak byłaby dopełnieniem pierwszego tomu. Nie mam jakiś zarzutów co do fabuły, gdyż tak jak w przypadku "Dzieci Gwiazd i Lustra Lodu", tak i ta część jest bardzo przyjemna i można się przy niej zrelaksować po ciężkim dniu. Na pewno nie jest to długa i wymagająca lektura. Jednak do pewnej rzeczy muszę się przyczepić. Nie wiem czy to zabieg zastosowany przez autorkę, czy być może decyzja wydawnictwa, jednak są w tej części wstawki, które aż się prosiłby, aby zostały poprowadzone z perspektywy innych bohaterów pobocznych. Chodzi mi tu generalnie o momenty w narracji Liama. Tak, jakby na siłę zostały przerobione, aby to właśnie on je opowiadał, szczególnie kiedy weźmiemy pod uwagę, że dotyczą chwil, które przeżyły inne postacie, a on jedynie mógł o nich usłyszeć, bo przecież nie był w stanie przeżyć tego. To był jedyny zgrzyt, który pojawił się podczas czytania tej części.

Cóż na zakończenie mogę powiedzieć?

Pomimo że nie jest to wymagająca lektura, to myślę, że mogę Wam ją polecić, szczególnie na dni, kiedy pragniecie się zrelaksować. Mi osobiście bardzo pomogło, gdyż ostatnio miałam problem z wyborem pozycji do czytania, a ta historia okazała się idealna. Być może i Wam umili czas, kiedy przeniesiecie się do świata smoków i Dzieci Gwiazd.

Ta książeczka jest drugą częścią "Dzieci Gwiazd i Lustra Lodu", a zatem znajdziemy w niej kontynuację losów głównych bohaterów. Biorąc do ręki tę część pierwsze co zauważamy, że jest krótsza niż jej poprzedniczka, co w sumie nie często się zdarza. Zazwyczaj mamy do czynienia, że kolejne części stają się coraz grubsze i obszerniejsze, tutaj jednak tak nie jest. Jeśli...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Sięgnęłam po te książki, bo szukałam czegoś co pozwoli mi się zrelaksować po sesji. Książki spełniły moje oczekiwania. Książki napisane są prostym językiem, ale mi to nie przeszkadza. Nie ma zbyt długich opisów, z czego niezwykle się cieszę. Czytając te książki przeniosłam się do zupełnie innego świata, z którego nie miałam ochoty wracać. Jeżeli lubicie elfy, smoki i inne nadprzyrodzone istoty to te książki są ich pełne. Trochę szkoda, że pierwsza część rozkręca się bardzo powoli, ale za to w drugiej części akcja pędzi już od pierwszych stron. Absolutnie nie żałuję, że sięgnęłam po książki Katarzyny Izbickiej i jeśli autorka wyda kolejne książki, na pewno po nie sięgnę.

Sięgnęłam po te książki, bo szukałam czegoś co pozwoli mi się zrelaksować po sesji. Książki spełniły moje oczekiwania. Książki napisane są prostym językiem, ale mi to nie przeszkadza. Nie ma zbyt długich opisów, z czego niezwykle się cieszę. Czytając te książki przeniosłam się do zupełnie innego świata, z którego nie miałam ochoty wracać. Jeżeli lubicie elfy, smoki i inne...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czytacie fantastykę? Ostatnio miałam okazję przeczytać książkę z tego gatunku. Chodzi o "Dzieci gwiazd i Języki ognia", po przeczytaniu okazało się, że jest to drugi tom serii, pierwszej oczywiście nie czytałam 🙈🙈 Jest to typowa młodzieżówka z elementami fantastyki. W książce znajdziecie wiele magicznych stworzeń: elfy, jednorożec i smoki, możecie również się spodziewać wiele tajemnic, magii i różnych mocy, jakimi obdarzeni są bohaterowie.

Książka jest bardzo krótka a lekki styl autorki sprawia, że książka jest do przeczytania w kilka godzin. Nie znajdziecie tu długich opisów. Autorka zapewniła również nie wielki wątek miłosny.

Czytacie fantastykę? Ostatnio miałam okazję przeczytać książkę z tego gatunku. Chodzi o "Dzieci gwiazd i Języki ognia", po przeczytaniu okazało się, że jest to drugi tom serii, pierwszej oczywiście nie czytałam 🙈🙈 Jest to typowa młodzieżówka z elementami fantastyki. W książce znajdziecie wiele magicznych stworzeń: elfy, jednorożec i smoki, możecie również się spodziewać...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

nigdy nie komentuje książek, ale takiego marnego stylu pisania dawno nie czytałam... pomysł na historię był ciekawy, ale styl pisania autorki to jakaś tragedia... człowiek wznosi oczy do nieba i zastanawia się, czy to jakieś opowiadanie na poziomie podstawówki...

nigdy nie komentuje książek, ale takiego marnego stylu pisania dawno nie czytałam... pomysł na historię był ciekawy, ale styl pisania autorki to jakaś tragedia... człowiek wznosi oczy do nieba i zastanawia się, czy to jakieś opowiadanie na poziomie podstawówki...

Pokaż mimo to

druga część. teraz trzeba uwolnić Lindsay i zakończyć wojnę. Tylko czy to się uda? Po raz kolejny #katarzynaizbicka zabiera nas do krainy, gdzie są Elfy, Jednorożce i Smoki. Typowa seria dla młodzieży, ale powiem wam że wciągnęła mnie przez łączącą więź Lindsay i Liama. Pary, która do siebie idealnie pasuje, a tak się różni. Jednak przeciwieństwa się przyciągają

druga część. teraz trzeba uwolnić Lindsay i zakończyć wojnę. Tylko czy to się uda? Po raz kolejny #katarzynaizbicka zabiera nas do krainy, gdzie są Elfy, Jednorożce i Smoki. Typowa seria dla młodzieży, ale powiem wam że wciągnęła mnie przez łączącą więź Lindsay i Liama. Pary, która do siebie idealnie pasuje, a tak się różni. Jednak przeciwieństwa się przyciągają

Pokaż mimo to

Od samego początku styl autorki przypadł mi do gustu. Nie było lania wody, nie było zbędnych zapychaczy, ani wulgaryzmów. Autorka pisze lekko i przyjemnie, a dialogi są naturalne i nie wymuszone. Opisów jest tyle ile potrzeba, by zrozumieć akcję (co w tym gatunku jest wskazane), ale nie znajdziemy tutaj epopei, co jest absolutnym plusem.
Akcja wciąga nas do swojego świata, już od pierwszych zdań i wprost nie można się oderwać. Wszystkie wydarzenia zazębiają się ze sobą tworząc całość, więc jeśli będziemy znać historię z pierwszego tomu, to z łatwością się odnajdziemy.
Okładka tej części jest piękna, tak jak i poprzedniczka. Ta utrzymana jest w ciemnych kolorach, ale równie mocno przyciąga wzrok i pasuje do treści. W środku znajdziemy podział na rozdziały i czcionkę, przez którą książkę czyta się błyskawicznie.

Lindsay podczas ostatniej akcji zostaje schwytana przez Elfy. Doświadcza z ich strony cierpienia, ponieważ, by wydobyć z niej informacje poddają ją różnym torturom. Dziewczyna jest twarda i nie zdradza niczego, co mogłoby doprowadzić jej oprawców do celu. W lochach napotyka się na osobę, która jest uznawana za nieżywą. Dzięki temu nie czuje się, aż tak bardzo samotna. W Pałacu Chmur wszyscy obmyślają plan, jak odbić zakładniczkę Elfów, ale w Pałacu jest szpieg. Nie wiadomo kto nim jest. Czy uda się ocalić Lindsay? I jaki będzie finał? Lindsay jest silną kobietą, która nie ugięła się, pomimo iż tortury były naprawdę straszne. Wiele razy serce zamierało mi na kilka chwil, by móc zacząć bić mocno, z przerażenia. Autorka wykreowała świetną bohaterkę, która nie denerwuje, a jest naprawdę dobrą towarzyszką w tym innym świecie.

Ale nie pomyślcie, że ta książka to tylko, ból i cierpienie. Nie! znajdziemy tutaj również wątek miłosny, który sprawia, że uśmiech wykwita na nasze usta.
Znajdziemy tutaj mityczne postaci, które tak uwielbiam: elfy, smoki. Szkoda tylko, że jednorożców nie było tutaj dużo, a i moje serce pękało czytając niektóre sceny. Ale jak na fantastykę przystało, było to coś niesamowitego. Ten świat jest zupełnie inny od każdego, jaki do tej pory mogłam poznać. A, co najważniejsze? Kontynuacja jest równie świetna, co pierwszy tom. Jest cieńsza, co trochę mnie smuciło, ale akcja ani na chwilę nie zwalnia. Coś się dzieje, pociąga to następne konsekwencje i książkę dosłownie połykamy w całości, by dowiedzieć się co będzie dalej. Uwielbiam ten świat i serdecznie Wam go polecam.

Od samego początku styl autorki przypadł mi do gustu. Nie było lania wody, nie było zbędnych zapychaczy, ani wulgaryzmów. Autorka pisze lekko i przyjemnie, a dialogi są naturalne i nie wymuszone. Opisów jest tyle ile potrzeba, by zrozumieć akcję (co w tym gatunku jest wskazane), ale nie znajdziemy tutaj epopei, co jest absolutnym plusem.
Akcja wciąga nas do swojego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kilka miesięcy temu miałam okazję recenzować dla Was książkę Katarzyny Izbickiej „Dzieci Gwiazd i Lustra Lodu”, która opowiadała o pewnej dziewczynie, której życie się zmieniło i skomplikowało. Doskonale pamiętam, jakie duże wrażenie zrobiła na mnie okładka, dałam się ponieść własnej ciekawości, którą nade wszystko chciałam zaspokoić. Udało mi się tą książkę pozyskać, co sprawiło mi dużą przyjemność, mogłam przenieść się do świata elfów, gdzie nie każdy z nich był istotą czystą i dobrą. Między nimi toczył się spór, a nad nimi w podniebnym pałacu chciałam uwić sobie swoje własne gniazdko. Przyjemnie było powspominać, nastoi się do przekazania Wam informacji, które sprawią, że będziecie mogli zdecydować, czy książka jest dla Was, czy to jednak nie te klimaty. Autorka przychodzi do nas z drugim tomem powieści o poznanych nam wcześniej bohaterach, nosi on tytuł „Dzieci Gwiazd i Języki Ognia”, musicie przyznać, że okładka jest doskonale wkomponowana do poprzedniego tomu. Nie sposób zauważyć, że mimo wszystko zmieniło się Wydawnictwo, które wypuściło dla nas na rynek powieść.
Lindsay jest nastolatką, która nie wyróżniała się niczym szczególnym, taki typ samotniczki, która unika plotek, ponieważ najzwyczajniej w świecie ich nie lubi. Jej pasją od zawsze był taniec, w którym odnosiła sukcesy, co sprawiało, że rówieśnicy jej tego bardzo zazdrościli. To dobra dziewczyna, która rozwijała swoje pasje nie robiąc tym krzywdy nikomu innemu. Nie udawała, nie naginała się zmuszając do zachować, na które nie miała najmniejszej ochoty. Wszystko wydawało się mieć swój normalny rytm, każdy dzień, rutyna, dzięki której twardo stąpamy po ziemi. Wszystko się zmieniło, kiedy kuzyn dziewczyny zniknął, a ona sama spotkała Liama, który odmienił jej życie. Wprowadził ją w inny świat, który rozpostarł przed bohaterką skrzydła możliwości, ale także wyzwania, którym musiała sprostać. Odkryła w sobie moc, którą starała się rozwijać, dobrze poznać. W poprzedniej części wraz z Dziećmi Gwiazd, Lin wyrusza na misję do zamku Pallatino, co nie zakończyło się dla niej zbyt dobrze. Dlaczego? Została pojmana, jej zwłoka umożliwiła jej przyjaciołom ucieczkę, jednak cena, która za to zapłaciła była okrutna. Lindsay została uwięziona w elfickim więzieniu i skazana na bestialskie tortury, ponieważ nie współpracowała z przesłuchującym ją dla króla elfem. Nie była przecież głupiutką gąską, powiedziała tyle ile mogła, podając wiedzę, która nie była ryzykowna, nie zamierzała być zdrajczynią. Swój upór o mały włos nie odkupiła własnym życiem. Jeden z pilnujących ją elfów wykazał się zdrowym rozsądkiem i miłosierdziem niosąc ją do medyka, który starał się utrzymać ją przy życiu. Martwi przecież nie mówią, prawda? Bywają nieprzydatni, grunt to każde zachowanie odpowiednio wytłumaczyć. W najciemniejszym mroku zawsze istnieje nikłe i delikatne światełko nadziei, w tym przypadku także sprawdziła się ta dewiza. Lindsay zdaje sobie sprawę, że to dopiero początek, a król jest niezwykle zdeterminowany, aby pozyskać skrupulatnie skrywane tajemnice dziewczyny. Czy Lindsay się złamie? Czy w końcu będzie na tyle wyniszczona, że rozwiążą jej się usta, aby tylko uzyskać spokój od bólu?
Utratę Lindsay najdotkliwiej przeżył Liam, który rozbudził w sobie agresywne zdolności, zwłaszcza, kiedy w najbliższej okolicy pojawił się chłopak, któremu przypisywał winę za pojmanie dziewczyny. Pałac Chmur jednak nie próżnował, Dzieci Gwiazd nie zamierzały ukrywać się i pozostawić Lin na pastwę losu elfów. Zaczyna się walka z czasem, własnymi słabościami i poszukiwanie szpiega, który sprytnie się maskuje. Przyjaciele Lindsay nie zamierzają się poddać, za wszelką cenę chcą ją odzyskać, nawet jeśli to odbędzie się za zasłoną niewiedzy najważniejszej osoby w Pałacu Chmur. Ryzykowne? No pewnie! Lista potencjalnych szpiegów jest bardzo długa, tylko, czy typują odpowiednio? Czy długość uszu będzie odpowiednim wyznacznikiem, na którym się opierają? Jak myślicie? Czy Dzieci Gwiazd odzyskają Lindsay? Czy uda im się dowiedzieć, kim jest szpieg? Co jeszcze przygotowała dla nas autorka?
„Dzieci Gwiazd i Języki Ognia” jest bardzo udaną kontynuacją poznanej wcześnie historii. Poraża czytelnika swoją magią i kreacją świata przedstawionego. Zastanawiałam się, czy nie można by się było wprowadzić do tego Pałacu Chmur na stałe, musiałabym to przedyskutować z autorką, bardzo mi się to miejsce spodobało. Liczę na pozytywną odpowiedź na złożony tutaj przed Wami wniosek.
Katarzyna Izbicka ma bardzo przyjemny styl, widać, że nie próżnuje i stara się nad nim pracować. Ma głowę pełną pomysłów, które dobrze współgrają z fabułą, nie wydają się być przekombinowane, czy zbyt ciężkie.
„Dzieci Gwiazd i Języki Ognia” pod względem objętościowym jest znacznie mniejsza od swojej poprzedniczki, ale to nie oznacza niczego złego, jest treściwa, poza tym pochłania się ją w ekspresowym tempie i chce o wiele więcej. Akcja rozgrywa się non stop, nie ma tutaj miejsca na przestoje, czy rozwlekanie nieuniknionego. Autorka potrafi wzbudzać w czytelniku emocje, sceny miłosne nie są jej obce. W powieści ukazana jest wartość prawdziwej przyjaźni, która jest niczym nierozerwalny łańcuch, kiedy jedno ogniwo poluzuje się, zniknie, reszta zareaguje. Powstała luka będzie zbyt dotkliwie o nim przypominać, przyjaciele nie spoczną dopóki wszyscy znowu nie będą razem. Nikt nikogo nie opuści, nie zostawi na pastwę losu.
„Dzieci Gwiazd i Języki Ognia” jest fantastyczną powieścią przepełnioną magią, smokami, elfami, wszystkim, co naprawdę lubię. Mam nadzieję, że znajdzie szerokie grono odbiorców, ponieważ jest tego warta i każdej spędzonej z nią chwili. Gorąco Wam ją polecam.

Kilka miesięcy temu miałam okazję recenzować dla Was książkę Katarzyny Izbickiej „Dzieci Gwiazd i Lustra Lodu”, która opowiadała o pewnej dziewczynie, której życie się zmieniło i skomplikowało. Doskonale pamiętam, jakie duże wrażenie zrobiła na mnie okładka, dałam się ponieść własnej ciekawości, którą nade wszystko chciałam zaspokoić. Udało mi się tą książkę pozyskać, co...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Najbardziej ranimy tych, których kochamy.”
„Każdy trafia w swoim życiu na kogoś, kogo nie zastąpi nikt inny. Na kogoś, przy kim czuje się wszystko wyraźniej, mocniej. Na kogoś, kto potrafi poprawić humor jednym uśmiechem. Każdy spotyka swoją drugą połówkę.”
.
.
Lindsay z pozoru wydaje się zwykłą nastolatką, jednak w pewnym momencie jej życie zostaje wywrócone do góry nogami. Dziewczyna odkrywa kim jest i powoli poznaje swoją moc. Ma też do wykonania misję. Niestety wyprawa Dzieci Gwiazd do zamku Pallatino kończy się dla Lindsay uwięzieniem w elfickim więzieniu, gdzie jest okrutnie torturowana. Całe szczęście ma kogoś, na kogo może liczyć, aby to przetrwać. Czy Elfy ją złamią i wydobędą potrzebne im informacje? Czy nastolatce uda się opuścić więzienie? Odpowiedzi na te pytania znajdziecie w najnowszej książce Katarzyny Izbickiej.
.
.
Od czasu do czasu zdarza mi się czytać fantastykę, aby móc zagłębić się w magicznym świecie pełnym jednorożców, elfów, smoków i innych niezwykłych stworzeń. W każdym z nas tkwi przecież trochę z dziecka. Pierwsza część pt. ”Dzieci Gwiazd i Lustra Lodu” bardzo mi się spodobała, więc z wielką przyjemnością objęłam patronatem medialnym drugi tom przygód Lindsay i Dzieci Gwiazd. Po zakończeniu, z jakim zostawiła nas Autorka wprost nie mogłam doczekać się tego, co wydarzy się w drugim tomie.
Tym razem Dzieci Gwiazd podejmują walkę z Elfami, którymi rządzi okrutny król Filirian. Ich zadaniem jest uwolnienie Lindsay, która podczas ostatniej akcji została przez nich uwięziona. Bez pomocy przyjaciół dziewczyna na pewno sama by sobie nie poradziła. Może na nich liczyć w każdej, nawet najtrudniejszej sytuacji.
Autorka opisuje niezwykle brutalne sceny tortur na Lin, ale oprócz cierpienia, którego dziewczyna doświadcza, znajdziecie tutaj również wątki miłosne. Mamy tu więc całą gamę uczuć. Od strachu, przez ból, cierpienie, aż po nadzieję i radość.
Akcja książki przeplatana jest wydarzeniami opowiadanymi z perspektywy Lindsay oraz Liama, czyli jej bliźniaczego wysłannika, dzięki czemu mamy pogląd na to, co działo się zarówno w Pałacu Chmur, jak i zamku Pallatino. Książka jest magiczna i już od pierwszej strony wiele się dzieje. Akcja ani na chwilę nie zwalnia. Jest tajemnica, jest i zaskoczenie i to całkiem spore, ale nie będę Wam więcej zdradzać.
Jedynym zarzutem jaki mam jest to, że ta część była zdecydowanie za krótka. Jeżeli więc lubicie czasem zagłębić się w świat magii i baśni, to ta pozycja jest dla Was idealna. Ja ze swojej strony bardzo ją polecam.

„Najbardziej ranimy tych, których kochamy.”
„Każdy trafia w swoim życiu na kogoś, kogo nie zastąpi nikt inny. Na kogoś, przy kim czuje się wszystko wyraźniej, mocniej. Na kogoś, kto potrafi poprawić humor jednym uśmiechem. Każdy spotyka swoją drugą połówkę.”
.
.
Lindsay z pozoru wydaje się zwykłą nastolatką, jednak w pewnym momencie jej życie zostaje wywrócone do góry...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Druga część tej serii jest dużo krótsza od swojej poprzedniczki, jednak wcale nie gorsza. Lin, próbując w ostatniej części odbić matkę z rąk Elfów, niestety sama zostaje pojmana. Trafia do piekła, czyli lochów swoich oprawców. Jest torturowana, lecz nie zdradza swojej rodziny. W lochach okazuje się, że jest tam osoba, którą wszyscy uznają za zabitą z rąk Elfów. Dzięki niemu Lin daje radę przetrwać to wszystko.

Natomiast w Pałacu Chmur wszyscy obmyślają plan jak odbić dziewczynę. Jednak większość z nich chce to zrobić jak najszybciej i robią własny plan za plecami Nestorii, czyli najważniejszej osoby w tym Pałacu. Okazuje się również, że w Pałacu Chmur jest szpieg. Nie mogą dojść, kto nim jest. Każdy nauczyciel, który ich uczy, jest Elfem, więc tak naprawdę mogą podejrzewać każdego.

Lin, będąc w lochach dowiaduje się zarówno kto jest owym szpiegiem oraz dlaczego to robi. Gdy w końcu idzie wszystko zgodnie z planem i Dzieciom Gwiazd udaje się ją odbić, wraz z osobami, które zostały odnalezione, wracają do domu. Teraz mogą planować jak zrobić, żeby na świecie znów był spokój i nikt nie musiał się ukrywać, a także jak załatwić króla Elfów i zerwać pakt między wszystkimi rasami.

Książka jest jak pierwsza część magiczna. Można się zatracić w tym świecie i zniknąć na parę godzin, bo książka jest na tyle krótka, że wystarczy dosłownie jeden wieczór na jej przeczytanie. Tym razem okładka jest ciemna z elementami ognia oraz mamy mężczyznę, a nie kobietę jak na okładce pierwszej części. Kto czytał pierwszą część, może się domyślić kim jest owy pan. Przyznam, że książka jest fenomenalna, akcja dzieje się bez przerwy. Jak już ją zaczniecie, to zrobicie wszystko, aby ją skończyć. Podzielona jest na rozdziały, gdzie mamy opisy od strony Lin oraz ze strony Liam, bliźniaczego wysłannika Lin. Pochwalę się również, że mam zaszczyt być patronem tej części, także bardzo dziękuję Autorce za taką możliwość :)

Druga część tej serii jest dużo krótsza od swojej poprzedniczki, jednak wcale nie gorsza. Lin, próbując w ostatniej części odbić matkę z rąk Elfów, niestety sama zostaje pojmana. Trafia do piekła, czyli lochów swoich oprawców. Jest torturowana, lecz nie zdradza swojej rodziny. W lochach okazuje się, że jest tam osoba, którą wszyscy uznają za zabitą z rąk Elfów. Dzięki niemu...

więcej

mniej

Pokaż mimo to