Wreszcie po trzech średnich tomach zrobiło się lepiej. Lepiej się czyta, akcja płynie wartko, postacie przestały być tak irytujące, pióro pisarza już tak nie drażni. Nie wiem jak to jest, że zawsze przy tych opasłych tomiszczach tyle zajmuje rozkręcenie się i unormowanie wszystkiego. Podoba mi się koncepcja ewolucji opętanych i to jak pisarz podszedł głęboko do aspektu moralnego sprawy ich pojawienia się na arenie i wszelkich reperkusji z tym związanych. Robi się naprawę bardzo ciekawie i oby tego nie schrzanił.

Wreszcie po trzech średnich tomach zrobiło się lepiej. Lepiej się czyta, akcja płynie wartko, postacie przestały być tak irytujące, pióro pisarza już tak nie drażni. Nie wiem jak to jest, że zawsze przy tych opasłych tomiszczach tyle zajmuje rozkręcenie się i unormowanie wszystkiego. Podoba mi się koncepcja ewolucji opętanych i to jak pisarz podszedł głęboko do aspektu...

Miło poczytać coś wolnego od lewicowego ideolo, ale jeszcze milej by było, gdyby to była lepsza książka. Mam nadzieję, że to tylko syndrom drugiego tomu trylogii (autor ma pomysł na początek i zakończenie, a że umyślił sobie trylogię, to do części środkowej napcha byle czego) i ostatnia część (Nagi bóg) będzie lepsza.

WIĘCEJ:
https://seczytam.blogspot.com/2021/03/peter-f-hamilton-widmo-alchemika.html

Miło poczytać coś wolnego od lewicowego ideolo, ale jeszcze milej by było, gdyby to była lepsza książka. Mam nadzieję, że to tylko syndrom drugiego tomu trylogii (autor ma pomysł na początek i zakończenie, a że umyślił sobie trylogię, to do części środkowej napcha byle czego) i ostatnia część (Nagi bóg) będzie...

Ła! Mocna rzecz :) Do każdej kolejnej książki z cyklu "Świt nocy" podchodzę z entuzjazmem i obawą. Obawą bo to jednak ponad 600 stron i czytanie zajmuje kilka jeśli nie więcej wieczorów. Może się dłużyć... ale może też zapewnić niezwykłą jazdę bez trzymanki. I stąd mój entuzjazm - dawno nie miałem okazji czytać tak dobrej space opery. Inteligentnej, wielowymiarowej, gdzie techniczna przyszłość nie jest tylko tłem. Elementy techniczne stanowią poważny element fabularny książki. I te błyskotliwe pomysły, świetne! Otwarcie zaświatów jest niezłym chwytem bo można ściągnąć KAŻDEGO by wzbogacił fabułę. Hamilton dokonał dobrego wyboru, aż się palę by poznać dalsze losy bohaterów.... ale chwilo odpocznę od "grubasków". W opiniach widziałem uwagi, że wielowątkowość, wielowymiarowość i zmiana scenerii mogą wprowadzać chaos do odbioru historii. Mogą. Ale mogą też świetnie budować różne perspektywy tej historii, różne ujęcia. Przez co staje się jeszcze bardziej bogata. Uwielbiam ;)

Ła! Mocna rzecz :) Do każdej kolejnej książki z cyklu "Świt nocy" podchodzę z entuzjazmem i obawą. Obawą bo to jednak ponad 600 stron i czytanie zajmuje kilka jeśli nie więcej wieczorów. Może się dłużyć... ale może też zapewnić niezwykłą jazdę bez trzymanki. I stąd mój entuzjazm - dawno nie miałem okazji czytać tak dobrej space opery. Inteligentnej, wielowymiarowej, gdzie...

Cóż mogę rzec po przeczytaniu trzeciego tomu?
Ano, chyba to, że twórczość Hamiltona raczej nie doczeka się poczesnego miejsca na mojej półce "The best of SF"

Oczywiście uniwersum zbudowane przez autora ponownie zwala z nóg!
Rozmach napisanego przez niego wszechświata zaiste godzien jest potomka Brytyjskiego Imperium, którym pisarz w rzeczy samej jest.
Powiem więcej udało mu się osiągnąć mistrzostwo w mnożeniu nowych wątków i wprowadzaniu (a może raczej klonowaniu) postaci na skalę masową...
Tylko czemu to ma służyć?
W mojej opinii stopień nawarstwienia narracji urasta do takich rozmiarów, że powoli zaczynamy gubić poszczególne wątki i zapominać postaci w nich umieszczone.
Znacząco pomaga nam w tym tradycyjna już drobiazgowość opisów wszelakich.

A co na plus?
Zauważalnie bardziej wartka akcja, wyjaśnianie i zazębianie się pewnych wątków opowieści, odejście na dalszy plan historii "miłosnych" i zauważalna poprawa poczucia humoru autora.
Ba, Hamilton wyraźnie puszcza do nas oko wprowadzając postać ni mniej, ni więcej tylko samego Ala Capone :)

Jest poprawa, teraz to mocna szóstka, a nie jak poprzednio naciągana.
Pomimo mych uwag wszelakich, przyznać muszę że w tej opowieści jest coś co mnie intryguje i zmusza do sięgnięcia po kolejny tom.

Zdeklarowanym fanom SF, ten tom mogę polecić :)

Cóż mogę rzec po przeczytaniu trzeciego tomu?
Ano, chyba to, że twórczość Hamiltona raczej nie doczeka się poczesnego miejsca na mojej półce "The best of SF"

Oczywiście uniwersum zbudowane przez autora ponownie zwala z nóg!
Rozmach napisanego przez niego wszechświata zaiste godzien jest potomka Brytyjskiego Imperium, którym pisarz w rzeczy samej jest.
Powiem więcej udało...

Niesamowita kontynuacja gwiezdnej sagi. Wybraźnia Hamiltona powala na kolana. Książka przez całe 1200 stron (w sumie 2 tomów) trzyma w napięciu.
Gorąco polecam!!

Niesamowita kontynuacja gwiezdnej sagi. Wybraźnia Hamiltona powala na kolana. Książka przez całe 1200 stron (w sumie 2 tomów) trzyma w napięciu.
Gorąco polecam!!