Książkę dedykuję dziewczynkom ze względu na główną bohaterkę i cel jej tytułowej podróży – do sąsiadki, by zrobić racuszki. Historia krótka, lecz zabawna, a pewna doza humoru autorki działa korzystnie na odbiór treści. Nie jest za długa, więc nie zmęczy malucha. Napisana rymowanym wierszem, więc to przyciąga uwagę dziecka. Na każdej stronie jest narysowany wizerunek bohaterki (myślę że to jest dość istotne, bo dziecko nie umie jeszcze czytać, literki dla niego mają niewielkie znaczenie, natomiast widzi narysowaną bohaterkę i przeżywa całą historię razem z nią – można by się pokusić o stwierdzenie, że dziecko czyta, bo jest zaangażowane w ten proces i w sumie tak dziecku mówimy, a ono się z tego cieszy) oraz środowisko w którym przebywa w danym momencie. W książeczce jest ogromny przerost ilustracji (autorstwa Renaty Krześniak) nad tekstem – ale to nieuniknione, bo jeśli ma zainteresować dziecko, to musi być w książce kolorowo i obrazowo. Grube, sztywne strony z zaokrąglonymi rogami pozwolą znacznie dłużej przetrwać książce etapy nieuważnej lub uważnej (w zależności od sposobu) eksploatacji przez młodziutkiego czytelnika.

Książkę dedykuję dziewczynkom ze względu na główną bohaterkę i cel jej tytułowej podróży – do sąsiadki, by zrobić racuszki. Historia krótka, lecz zabawna, a pewna doza humoru autorki działa korzystnie na odbiór treści. Nie jest za długa, więc nie zmęczy malucha. Napisana rymowanym wierszem, więc to przyciąga uwagę dziecka. Na każdej stronie jest narysowany wizerunek...