Kiedyś, w innym czasie, ta książka była dla mnie naprawdę ważna.

Kiedyś, w innym czasie, ta książka była dla mnie naprawdę ważna.

Buddyzm tybetański jest dla przeciętnego Europejczyka czymś zupełnie nieznanym. Kojarzy mu się z mnichami, siedzącymi w pozycji lotosu i powtarzającymi słowo "Om", albo kręcącymi młynkami modlitewnymi. Większość nie odróżnia nawet buddyzmu od hinduizmu, choć to tak, jakby porównać jabłko do ostrygi. Ot, taka sobie egzotyczna religia, w której nie wolno trąbić gorzały, ani jeść mięsa, a po śmierci człowiek się odradza i żyje od nowa.

Niewiedza wynika z faktu, że w przeciwieństwie do katolickich księży, mnisi udzielają nauk Buddy tylko tym, którzy o to poproszą. Nie istnieją buddyjscy misjonarze, szerzący tę religię w świecie. W dodatku, nie każdy, kto zapyta, zrozumie - tak bardzo buddyzm różni się od innych religii. Trzeba było Sogyala Rinpoche, aby przesłanie Buddy stało się zrozumiałe dla przeciętnego zjadacza hamburgerów.

Autor posiada rzadką u lamów umiejętność rozmawiania z ludźmi Zachodu. Potrafi przemówić do nich językiem, który oni rozumieją. Potrafi przy tym wytłumaczyć błędność pochopnie czynionych analogii między buddyzmem a chrześcijaństwem. Tłumaczy dokładnie, o co chodzi w praktykach, skąd one się biorą i dlaczego tak ważne jest zaufanie do mistrza. Z jego opowieści wyłania się prawdziwa wizja buddyzmu - przyjaznej wszelkim stworzeniom, pozbawionej przemocy i do bólu logicznej religii, z której jeden element wynika z drugiego.

Książka zawiera również coś w rodzaju instrukcji, jak należy postępować w kontaktach z umierającymi i jak zachować się w obliczu śmierci. Zatem podejmuje tematy, od których biały człowiek ucieka jak najdalej. Dziwne, zważywszy na fakt, że śmierć jest jedyną pewną rzeczą, jaka człowieka spotka...

Nie trzeba być buddystą, by ją przeczytać. I tak warto. Choćby po to, by w pełni zrozumieć filmowe arcydzieła, jak "Siedem lat w Tybecie", czy "Mały Budda". Choćby po to, żeby wiedzieć jak pocieszyć umierającą bliską nam osobę. Choćby po to, by samemu przyjąć nieuchronne, gdy przyjdzie nasz czas - niekoniecznie na buddyjski sposób. Po lekturze okazuje się bowiem, że mniej się od siebie różnimy, niż nam się wydaje.

Buddyzm tybetański jest dla przeciętnego Europejczyka czymś zupełnie nieznanym. Kojarzy mu się z mnichami, siedzącymi w pozycji lotosu i powtarzającymi słowo "Om", albo kręcącymi młynkami modlitewnymi. Większość nie odróżnia nawet buddyzmu od hinduizmu, choć to tak, jakby porównać jabłko do ostrygi. Ot, taka sobie egzotyczna religia, w której nie wolno trąbić gorzały, ani...

Pan uczynił mnie narzędziem swego pokoju, gdzie jest nienawiść,
pozwól mi siać miłość,
gdzie jest krzywda - wybaczenie,
gdzie jest zwątpienie -wiarę,
gdzie jest rozpacz -nadzieję,
gdzie jest mrok - światło,
gdzie jest smutek- radość.
O Panie spraw, bym nie szukał
wsparcia, lecz wspierał
bym nie szukał zrozumienia,
lecz rozumiał
bym nie szukał miłości
lecz kochał.
Gdy bowiem dajemy, jesteśmy
obdarowywani, gdy wybaczamy ,
jest nam wybaczane, a umierając
rodzimy się do wiecznego życia.

Pan uczynił mnie narzędziem swego pokoju, gdzie jest nienawiść,
pozwól mi siać miłość,
gdzie jest krzywda - wybaczenie,
gdzie jest zwątpienie -wiarę,
gdzie jest rozpacz -nadzieję,
gdzie jest mrok - światło,
gdzie jest smutek- radość.
O Panie spraw, bym nie szukał
wsparcia, lecz wspierał
bym nie szukał zrozumienia,
lecz rozumiał
bym nie szukał miłości
lecz kochał.
Gdy bowiem...

Znakomita Książka nie tylko o doktrynie Buddyzmu Tybetańskiego, ale przede wszystkim o umiejętności towarzyszenia w chwili śmierci, o umiejętności pozwolenia na odejście. Książka dobra dla wszystkich ludzi bez względu na wiarę.

Znakomita Książka nie tylko o doktrynie Buddyzmu Tybetańskiego, ale przede wszystkim o umiejętności towarzyszenia w chwili śmierci, o umiejętności pozwolenia na odejście. Książka dobra dla wszystkich ludzi bez względu na wiarę.

Piękna i wartościowa książka. Pomijając opisy praktyk dzogczen i temat reinkarnacji, które nie każdego interesują, książka ma bardzo dużo do zaoferowania. Pomaga głęboko zastanowić się nad celem życia i tym, co naprawdę się w nim liczy, a także skonfrontować się z tematem śmierci, który w naszej kulturze budzi lęk. Od dzieciństwa próbuje się nas chronić przed widokiem śmierci, co skutkuje tym, że przeraża nas ona, a w kontakcie z umierającą osobą nie wiemy jak się zachować. Umierający są więc osamotnieni, a my nie wyciągamy lekcji i żyjemy byle jak. Autor przekonuje, że świadomość nieuniknionej śmierci pomaga prawdziwie żyć, póki czas. Daje też wskazówki, co robić, gdy ktoś bliski umiera, jak najlepiej go wspierać i być przy nim.

Piękna i wartościowa książka. Pomijając opisy praktyk dzogczen i temat reinkarnacji, które nie każdego interesują, książka ma bardzo dużo do zaoferowania. Pomaga głęboko zastanowić się nad celem życia i tym, co naprawdę się w nim liczy, a także skonfrontować się z tematem śmierci, który w naszej kulturze budzi lęk. Od dzieciństwa próbuje się nas chronić przed widokiem...

Książka niestety niewiele różni się od innych dzieł Tybetańczyków. Jednakowoż oferuje rzeczy, których nie znajdziemy gdzie indziej- warto rzucić okiem.

Książka niestety niewiele różni się od innych dzieł Tybetańczyków. Jednakowoż oferuje rzeczy, których nie znajdziemy gdzie indziej- warto rzucić okiem.

Książka-Kamień Milowy.

Książka-Kamień Milowy.