I znowu perełka autorstwa Pani Magdaleny Kordel. Przedpremierowa. Wystana, podpisana na Targach Książki w Krakowie i opatrzona pamiątkowymi fotografiami. Bliska, ciepła, dająca ukojenie, zwłaszcza, gdy dopada nas listopadowe zmęczenie czy przeziębienie.
Bohaterki, które budzą sympatię i których przywary jesteśmy w stanie zaakceptować, tak jak u prawdziwych przyjaciółek. Przeżywają codzienne perypetie i duże próby życiowe. Radzą sobie z nimi, czyniąc dobro, otrzymują je w zwielokrotnionej postaci od siebie nawzajem, od najbliższych, a nawet od obcych dotąd ludzi.
Poruszyła mnie nie tylko historia Jaśminy, jej babi Tomisi oraz nieco zwariowanych przyjaciółek. Moje serce podbił mały wzrostem, niezwykle dojrzały jak na swój wiek i wielki sercem chłopiec – Julek, który zrobił terapię Melisie, bo zajrzał jej w oczy i zobaczył, że tak jak on nie lubi być sama…
Wielokrotnie bawiły mnie dialogi przyjaciółek, zwłaszcza Jaśminy i Bernadetty, np.
„- (…) Kto rano wstaje, to…
- Ten ma przed sobą cały dzień udręki”.
A urzekły mnie piękna opowieść babci Tomisi i płynące z niej przesłanie:
„Bo Wiara, Nadzieja i Miłość doskonale wie, że nigdy nie wolno zasiać w swej duszy zwątpienia. I że nigdy nie wolno się poddawać. I dlatego właśnie, Mineczko, zawsze trzeba być przygotowanym na to, żeby otworzyć przed nią drzwi”.
I najnowsza powieść Pani Magdaleny jest tego potwierdzeniem…

I znowu perełka autorstwa Pani Magdaleny Kordel. Przedpremierowa. Wystana, podpisana na Targach Książki w Krakowie i opatrzona pamiątkowymi fotografiami. Bliska, ciepła, dająca ukojenie, zwłaszcza, gdy dopada nas listopadowe zmęczenie czy przeziębienie.
Bohaterki, które budzą sympatię i których przywary jesteśmy w stanie zaakceptować, tak jak u prawdziwych przyjaciółek....