Dojmująca, uświadamia czym jest wojna, jak jej niszcząca siła wpływa na losy rodziny. Napisana bardzo dobrym językiem, przetłumaczona również świetnie. Naprawdę warto, na pewno zaraz sięgam po kolejną pozycję od tego autora.

Dojmująca, uświadamia czym jest wojna, jak jej niszcząca siła wpływa na losy rodziny. Napisana bardzo dobrym językiem, przetłumaczona również świetnie. Naprawdę warto, na pewno zaraz sięgam po kolejną pozycję od tego autora.

108/180/2023
Piękna opowieść o konfliktach między ludźmi. I tych poważnych, gdy Serb zwalcza Słoweńca, i tych, z perspektywy wielkiej historii, drobnych, gdy dziecko sprzeciwia się rodzicom.
Polecam każdemu.
"Ale przede wszystkim Daniel dokładnie przeszkolił mnie w zasadach nacjonalizmu, które miał w małym palcu. (...) narodowość ustala się po ojcu. (...) Daniel (...) uświadomił mi też, że w klasie mam siedmiu Słoweńców, dwóch Chorwatów, trzech Muzułmanów, ośmiu Serbów, Macedończyka, Siptara [Albańczyka] i kilku pedałów, którzy nie chcą zdradzić, jakie imiona noszą ich ojcowie, i ukrywają, kim są, żeby nikt się do nich nie przypieprzał. Wszystko to było dla mnie nowością, bo w Puli wiedzieliśmy tylko, że dla jednych babcia to nona, dla innych baka, a dla jeszcze innych baba (...)."
"Tutaj w ogóle nie ma naszych ludzi. Tylko Austriacy, Niemcy, Włosi, Czesi. Tak, Vladanie, wygląda historia. Dzisiaj jesteśmy tu my, a jutro będzie ktoś inny."
Zawsze mi się podobały takie wielonarodowe państwa, mam sentyment do Jugosławii i Austro-Węgier (a może i trochę do ZSRR),ale jednak daleko im do idylli. Z drugiej strony, jak nie ma pod ręką innych narodowości, to jakiegoś innego obcego i tak da się znaleźć...

108/180/2023
Piękna opowieść o konfliktach między ludźmi. I tych poważnych, gdy Serb zwalcza Słoweńca, i tych, z perspektywy wielkiej historii, drobnych, gdy dziecko sprzeciwia się rodzicom.
Polecam każdemu.
"Ale przede wszystkim Daniel dokładnie przeszkolił mnie w zasadach nacjonalizmu, które miał w małym palcu. (...) narodowość ustala się po ojcu. (...) Daniel (...)...

Baaaardzo poruszająca powieść do ostatniej strony!!! Obraz wojny bałkańskiej, nagłej utraty dzieciństwa i próbie odnalezienie się w tym wszystkim pomimo upływu lat. Polecam każdemu !

Baaaardzo poruszająca powieść do ostatniej strony!!! Obraz wojny bałkańskiej, nagłej utraty dzieciństwa i próbie odnalezienie się w tym wszystkim pomimo upływu lat. Polecam każdemu !

"Moja Jugosławia" Gorana Vojnovica to wstrząsająca powieść o utraconej młodości, mierzeniu się z trudną przeszłością, zerwanych więziach rodzinnych oraz poszukiwaniu własnych korzeni. Rozgrywa się ona na przełomie XX i XXI w. na terenie byłej Jugosławii, gdzie tworzące ongiś jeden organizm państwowy nacje zwróciły się przeciwko sobie i podzieliły się na walczące między sobą kraje. Krwawa wojna doprowadziła do rozbicia wielu mieszanych rodzin oraz przyjaźni, zaś narody zamieszkujące "kocioł bałkański" musiały na nowo ukształtować swoją tożsamość narodową. Do dnia dzisiejszego rany spowodowane przez wojnę nie zabliźniły się, zaś konflikty między krajami, które tworzyły kiedyś Jugosławię co jakiś czas odżywają na nowo.

Główny bohater powieści Vladan wyrusza w podróż po Bałkanach chcąc odnaleźć swojego ojca, który porzucił go w dzieciństwie i zerwał kontakt z najbliższymi. Podczas wyprawy uświadamia sobie, jak ogromne piętno wojna odcisnęła zarówno na jego rodzinie, jak i na nim samym. Tragedia ta odcisnęła ogromny wpływ na ich relacje oraz sprawiła, że mierzą się z nieodwracalną traumą spowodowaną tęsknotą za mężczyzną, który był uznawany za żywiciela i podporę rodziny. Dla Vladana podróż ta kończy się w najbardziej wstrząsającym dla niego momencie, który potęguje jego cierpienie wywołane przez brak w jego życiu najbliższej dla niego osoby.

"Moja Jugosławia" to emocjonalna i zmuszająca do przemyśleń książka o zerwanych więziach. Poruszyła mnie do głębi swoją narracją i zmusiła mnie do przemyśleń na temat okrucieństwa związanego z wojną i ludzką krzywdą. Polecam.

"Moja Jugosławia" Gorana Vojnovica to wstrząsająca powieść o utraconej młodości, mierzeniu się z trudną przeszłością, zerwanych więziach rodzinnych oraz poszukiwaniu własnych korzeni. Rozgrywa się ona na przełomie XX i XXI w. na terenie byłej Jugosławii, gdzie tworzące ongiś jeden organizm państwowy nacje zwróciły się przeciwko sobie i podzieliły się na walczące między sobą...

Mimo, że sama fabuła mnie wybitnie nie ujęła, książkę czytało się nad wyraz dobrze. Chciałoby sie powiedzieć, że takich książek już się nie pisze, jednak prawdą jest, że niegdyś też się takich nie pisało. Wspaniały kunszt literacki dawnych klasyków, w zupełnie nowym wydaniu. Genialne manewrowanie środkami stylistycznymi we współczesnym, należnym czasowi akcji języku.

Mimo, że sama fabuła mnie wybitnie nie ujęła, książkę czytało się nad wyraz dobrze. Chciałoby sie powiedzieć, że takich książek już się nie pisze, jednak prawdą jest, że niegdyś też się takich nie pisało. Wspaniały kunszt literacki dawnych klasyków, w zupełnie nowym wydaniu. Genialne manewrowanie środkami stylistycznymi we współczesnym, należnym czasowi akcji języku.

Obraz schyłkowej Jugosławii, nakreślenie relacji międzyetnicznych i historia poszukiwania zbrodniarza wojennego, który przypadkiem okazał się być członkiem rodziny. Autor naszpikował historię imionami, sytuacjami, nieco chaotyczny strumień świadomości, w którym tonie wiele istotnych elementów. Choć z początku rzucenie w wir wojny, toczącej się gdzieś na granicy świadomości dorastającego dziecka, jest w porządku, tak potem narracja grzęźnie w poszukiwaniach ojca. Nie żałuję, że przeczytałem, ale też niczego nowego do mojego życia nie wniosła, a podczas czytania odczuwałem pewien rodzaj zmęczenia.

Obraz schyłkowej Jugosławii, nakreślenie relacji międzyetnicznych i historia poszukiwania zbrodniarza wojennego, który przypadkiem okazał się być członkiem rodziny. Autor naszpikował historię imionami, sytuacjami, nieco chaotyczny strumień świadomości, w którym tonie wiele istotnych elementów. Choć z początku rzucenie w wir wojny, toczącej się gdzieś na granicy świadomości...

Książka uzupełniła moją wiedzę o konflikcie bałkańskim o perspektywę słoweńską. Sama wojna dziesięciodniowa nie spowodowała narodowej traumy, ale dziesięciolecia obecności w Jugołosławii odcisnęły swoje piętno nawet na najmłodszym pokoleniu urodzonym w federacji.

Książka uzupełniła moją wiedzę o konflikcie bałkańskim o perspektywę słoweńską. Sama wojna dziesięciodniowa nie spowodowała narodowej traumy, ale dziesięciolecia obecności w Jugołosławii odcisnęły swoje piętno nawet na najmłodszym pokoleniu urodzonym w federacji.

Bardzo(!) poruszająca powieść o utraconym dzieciństwie, wojnie na Bałkanach i poszukiwaniu własnej tożsamości

Bardzo(!) poruszająca powieść o utraconym dzieciństwie, wojnie na Bałkanach i poszukiwaniu własnej tożsamości

O kurde, dawno mnie żadna książka tak bardzo nie poruszyła jak "Moja Jugosławia". Przy samym jej końcu nie byłem w stanie się oderwać, całkowicie pochłonęła mnie lektura.

Nostalgiczny obraz utraconego raju w postaci dawnej Jugosławii. Problemy z rozliczeniem się z przeszłością kolejnych pokoleń jej mieszkańców. Rozbite życiorysy, ograniczone perspektywy, utracone marzenia i niemożność odnalezienia siebie w tym wszystkim. Doświadczenie, które nie było w żaden sposób doświadczeniem wszystkich mieszkańców kraju, ale swoją intensywnością wybija się na pierwszy plan i zagarnia ich umysły.

Główny bohater poszukuje swojego ojca, zbrodniarza wojennego, co do którego przez ostatnie kilkanaście lat był przekonany, że nie żyje. Każdy kolejny krok przybliża go do odpowiedzi, ale pozostawia coraz więcej pytań. Już do tej pory nie był on w stanie poradzić sobie ze swoim życiem. Nowe informacje jeszcze bardziej rozbijają jego osobowość. Nie stara się ojca zrozumieć, bo też w tym wielokulturowym bałkańskim kotle nie ma żadnego języka umożliwiającego porozumiewanie. Każdy komunikuje się po swojemu, nie słysząc co do przekazania ma druga osoba. Każdy żyje własnym życiem, nieoglądając się na innych. Upadek Jugosławii to także upadek struktur rodzinnych, wzrastającego zacietrzewienia jej członków, nie mogących uporać się z przeszłością. Problemem nie są już rzeczywiste zdarzenia, ale wyobrażenia o minionym czasie. Mieszające się uczucia nostalgicznego szczęścia i bolesnej straty.

O kurde, dawno mnie żadna książka tak bardzo nie poruszyła jak "Moja Jugosławia". Przy samym jej końcu nie byłem w stanie się oderwać, całkowicie pochłonęła mnie lektura.

Nostalgiczny obraz utraconego raju w postaci dawnej Jugosławii. Problemy z rozliczeniem się z przeszłością kolejnych pokoleń jej mieszkańców. Rozbite życiorysy, ograniczone perspektywy, utracone marzenia...

Świetna historia, która ocieka bardzo mocnymi emocjami.

Świetna historia, która ocieka bardzo mocnymi emocjami.