Nie wiem nawet co o tym napisać. Dostałam ją kiedyś, więc wypadało przeczytać. Słaba, z połowę to pominęłam. Nic ciekawego. Przerażają mnie niektóre komentarze o kotach autora… Banał, może dla młodzieży, która jeszcze nie wie pewnych rzeczy, to książka napisana w taki sposób będzie odpowiednia. Za to całkiem przyjemnie wygląda w środku, jeśli chodzi o skład :).

Nie wiem nawet co o tym napisać. Dostałam ją kiedyś, więc wypadało przeczytać. Słaba, z połowę to pominęłam. Nic ciekawego. Przerażają mnie niektóre komentarze o kotach autora… Banał, może dla młodzieży, która jeszcze nie wie pewnych rzeczy, to książka napisana w taki sposób będzie odpowiednia. Za to całkiem przyjemnie wygląda w środku, jeśli chodzi o skład :).

Książka "Żyć jak kot" jest zwodnicza, gdyż autor nie opisuje tam zasadniczo kocich cech jako takich tylko głównie "kocie cechy obudowane własną interpretacją, która nie ma nic wspólnego z rzeczywistością". A i nawet przy takim podejściu zdarzają się babole pokroju "kot nigdy nie czuje się nieswojo".
Jako przyczynę tego stanu rzeczy widzę głównie 2 powody:
1. Autor wydaje się mieć tylko jednego kota (w ciągu całego swojego życia) i znikomy, pobieżny kontakt z innymi przedstawicielami tego gatunku - może widział jakiegoś kota u znajomych albo na obrazku (obstawiam to drugie). Wszystkie cechy swojego osobnika próbuje przedstawiać jako wzorzec kota i zdaje się nie przyjmować do wiadomości, że koty w swych zachowaniach i przyzwyczajeniach mogą się diametralnie różnić.
2. Kot jest tu w zasadzie przykrywką i chwytem marketingowym. Autor tak naprawdę zarzuca nas radami "jak żyć", rozpływa się nad swoją filozofią życia i wszystkie kocie zachowania przedstawia tak, by pasowały do tego wzorca.
Ale to zasadniczo tylko połowa książki - drugą stanowi komentarz psychologiczny. Niestety, nie jest on zbyt kompleksowy, gdyż trzyma się wyłącznie psychologii / analizy transakcyjnej. Do tego stopnia, że można mieć wrażenie, że drugi z autorów stara się na siłę rozreklamować ten nurt. Nie twierdzę tutaj, że analiza transakcyjna sama w sobie jest zła czy błędna. Chodzi o to, że jest tu ona omówiona wybiórczo, bez opisania jej sensu czy celu, z pominięciem innych metod analizy psychologicznej, w konsekwencji czego otrzymujemy zbiór mniej lub bardziej interesujących rad, które zasadniczo łączą się w jakąś całość, ale przez to, że odnoszą się zawsze do rozdziałów kocich (każdy rozdział jest w formule "coachingowy bełkot z kotem w tle" a po nim "psychologiczne wyjaśnienia kwestii charakterologicznej poruszonej w rozdziale") nie ma to większego ładu i składu. Żeby było śmieszniej, autor psychologiczny czasem nie zgadza się z autorem coachingowym. Rozdziały przetykane są cytatami różnych osób mniej lub bardziej znanych (zwykle mniej) osób odnośnie kotów.
Ogólnie rzecz biorąc, podstawowym problemem jest to, że autor coachingowy na siłę próbuje personifikować koty. Opisuje je tak, jakby koty miały taki sam wachlarz uczuć i emocji jak ludzie, a także odczuwały i przeżywały je w taki sam sposób jak ludzie. Co, jak się łatwo domyślić, jest bzdurą z punktu widzenia behawiorystyki kotów. Dla przykładu, autor wychwala to jak koty sobie radzą ze stresem i sugeruje, że ludzie powinni je w tym naśladować. Podczas gdy konkluzja przy czytaniu jest taka, że - kot nie czuje stresu (na "ludzki" sposób) bo nie jest do tego zdolny. I schemat ten powtarza się w zdecydowanej większości rozdziałów.
Ciężko stwierdzić czym ta książka jest:
niby jest o kotach, ale w sumie to o jednym i rozumianym przez autora w bardzo subiektywny sposób; niby poradnikiem życiowym, ale bardzo płytkim i mało konkretnym; niby zbiorem porad psychologicznych, ale przedstawionymi w chaotyczny sposób.
Gdy patrzę na swoją gromadę kotów, widzę jedną rzecz, którą powinienem był się zainspirować. Żaden z nich nie przeczytał tej książki i była to z ich strony bardzo dobra decyzja. Wszystkim polecam wziąć z nich przykład i odpuścić sobie tę tendencyjną, męczącą lekturę.

Książka "Żyć jak kot" jest zwodnicza, gdyż autor nie opisuje tam zasadniczo kocich cech jako takich tylko głównie "kocie cechy obudowane własną interpretacją, która nie ma nic wspólnego z rzeczywistością". A i nawet przy takim podejściu zdarzają się babole pokroju "kot nigdy nie czuje się nieswojo".
Jako przyczynę tego stanu rzeczy widzę głównie 2 powody:
1. Autor wydaje...

TAKA SOBIE
Zgadzam się tylko w połowie, chyba że chcesz być egoistycznym narcyzem to poradnik w sam raz dla ciebie.
To tylko moja opinia, bez urazy, ale tak to odebrałem.

TAKA SOBIE
Zgadzam się tylko w połowie, chyba że chcesz być egoistycznym narcyzem to poradnik w sam raz dla ciebie.
To tylko moja opinia, bez urazy, ale tak to odebrałem.

Tak. To prawda. Koty potrafią sprawić, być świat kręcił się wokół nich. Wie o tym doskonale każdy właściciel kota. Ale idę o zakład, że żyjąc obok takiego osobnika/osobników pewnie niewielu z nas pomyślało, o tym aby spróbować przenieść co nieco z tego życia na swoje własne.
I jak się okazuje to błąd, bo jak uczyć się to tylko od mistrzów!
Bardzo sympatyczna książka podzielona została przez autora na wiele krótkich rozdziałów pokazujących postawę kota, a później wskazówki dla człowieka – Przejdź do działania! I tak dowiadujemy się jak podbudować swoją niezależność, jak nie pozwolić sobie na zabranie swojego miejsca, jak zachować swoją wolność i wiele, wiele innych. A to czy postanowimy wprowadzić jakieś rady w życie, czy nauczymy się czegoś od naszych kotów, czy zdobędziemy ich umiejętności… to już zależy od nas samych.
Żyć jak kot! to bardzo przyjemna książka. Lekka, radosna, napisana przyjaznym językiem, z całą masą rad i porad podanych w dostępnej formie. To książka do podczytywania. Jeden rozdział i odkładamy ją na półkę. Mamy wolną chwilę, czytamy kolejny rozdział i znowu na półkę. To znakomity sposób na wykorzystanie tych małych chwil czasu zbyt krótkich na cokolwiek dłuższego do czytania.
Polecam, bardzo przyjemna lektura niekoniecznie dla posiadaczy kotów, choć ta grupa może dodatkowo mieć sporo przyjemności przyrównując zachowania swojego kota do opisywanych zwierzaków.

Tak. To prawda. Koty potrafią sprawić, być świat kręcił się wokół nich. Wie o tym doskonale każdy właściciel kota. Ale idę o zakład, że żyjąc obok takiego osobnika/osobników pewnie niewielu z nas pomyślało, o tym aby spróbować przenieść co nieco z tego życia na swoje własne.
I jak się okazuje to błąd, bo jak uczyć się to tylko od mistrzów!
Bardzo sympatyczna książka...

Ciekawa, lekka, przyjemna. Można się zdumieć uświadamiając sobie, że nawet kot potrafi kierować swoim życiem lepiej niż ludzie i faktycznie możemy się od niego dużo nauczyć. Zabawna forma przykuwająca uwagę, niemalże ośmieszająca człowieka, co jednocześnie daje do myślenia ,, nie będę gorszy/gorsza od kota!" ,, Nie dam się!, zawalczę o siebie". Nie jest to ambitny poradnik, ale dzięki swej formie mogący zdziałać więcej niż nie jeden gruby poradnik jakiegoś wybitnego psychologa. Cytaty oryginalne, ciekawe, mądre. Poradnik taki jak wszystkie inne, a jednak inny. A w nawale wydawanych teraz poradników wolę już coś bardziej nietypowego jak ,,Żyć jak kot"

Ciekawa, lekka, przyjemna. Można się zdumieć uświadamiając sobie, że nawet kot potrafi kierować swoim życiem lepiej niż ludzie i faktycznie możemy się od niego dużo nauczyć. Zabawna forma przykuwająca uwagę, niemalże ośmieszająca człowieka, co jednocześnie daje do myślenia ,, nie będę gorszy/gorsza od kota!" ,, Nie dam się!, zawalczę o siebie". Nie jest to ambitny...

Bardzo fajna pozycja, lekka i przyjemna. Taka terapia ale w zabawnej formie opatrzonej kocimi anegdotami. Introwertycy i ekstrawertycy znajdą materiały idealne dla siebie i pracy nad sobą, natomiast ambiwertycy muszą sobie te treści troszkę wybrać.

Najfajniejsze jest to, że nie ma tutaj takiego zbędnego śmieszkowania. Te rodziały są bardzo krótkie i faktycznie merytoryczne. Jestem naprawdę tą pozycją mile zaskoczona.

Bardzo fajna pozycja, lekka i przyjemna. Taka terapia ale w zabawnej formie opatrzonej kocimi anegdotami. Introwertycy i ekstrawertycy znajdą materiały idealne dla siebie i pracy nad sobą, natomiast ambiwertycy muszą sobie te treści troszkę wybrać.

Najfajniejsze jest to, że nie ma tutaj takiego zbędnego śmieszkowania. Te rodziały są bardzo krótkie i faktycznie...

lekka, nienachalna , może mało odkrywcza, ale fajnie się ją czytało

lekka, nienachalna , może mało odkrywcza, ale fajnie się ją czytało

Dałbym 5 jako przeciętna, bo nic bardzo odkrywczego tu nie ma jeśli ktoś już jest zaznajomiony z podstawowymi konceptami psychologii, jednakże dałem 6 za cały motyw z kotami, jakoś milej się to czytało.

Dałbym 5 jako przeciętna, bo nic bardzo odkrywczego tu nie ma jeśli ktoś już jest zaznajomiony z podstawowymi konceptami psychologii, jednakże dałem 6 za cały motyw z kotami, jakoś milej się to czytało.

lekka książka, pozwala w nienachalny sposób zastanowić się nad sobą, niczego nie narzuca, bo przecież wiadomo, że każdy z nas jest inny

lekka książka, pozwala w nienachalny sposób zastanowić się nad sobą, niczego nie narzuca, bo przecież wiadomo, że każdy z nas jest inny

Przyjemna, lekka książka do poczytania ;)

Przyjemna, lekka książka do poczytania ;)