Wielokrotnie tą książkę czytałam i bardzo mi się podobała. Pierwsza część można określić jako nieszczęśliwe przypadki bohatera. W tej części jest zupełnie inaczej. Skupiamy się na miłości.

Wielokrotnie tą książkę czytałam i bardzo mi się podobała. Pierwsza część można określić jako nieszczęśliwe przypadki bohatera. W tej części jest zupełnie inaczej. Skupiamy się na miłości.

Jest to kontynuacja przygód z książki "Porwany za młodu".

O ile w pierwszym tomie mieliśmy zakreślony wątek zabójstwa Cambella o tyle tutaj mamy jego rozwinięcie od początku prac wokół procesu przez proces i jego wynik. W tle pojawia się tytułowa Katriona, która zawraca w głowie głównemu bohaterowi.

"Porwany za młodu" był bardziej w nurcie przygodowo-awanturniczym, "Katriona" według mnie jest romansem przygodowym. Przeczytałem ale w odbiorze była dla mnie 'płaska'. Bardziej dla koneserów niż przeciętnego czytelnika.

Jest to kontynuacja przygód z książki "Porwany za młodu".

O ile w pierwszym tomie mieliśmy zakreślony wątek zabójstwa Cambella o tyle tutaj mamy jego rozwinięcie od początku prac wokół procesu przez proces i jego wynik. W tle pojawia się tytułowa Katriona, która zawraca w głowie głównemu bohaterowi.

"Porwany za młodu" był bardziej w nurcie przygodowo-awanturniczym,...

Autor przenosi nas umiejętnie, w swoim ciut staroświeckim stylu do 18-wiecznej Anglii, a tam ponownie spotykamy znanego
już z powieści ,,Porwany za młodu" trochę naiwnego, ale niezwykle sympatycznego Davida. Jest to fajna książka
przygodowo-historyczna, w której pojawia się też wątek romantyczny, bowiem David zostawszy dziedzicem ziemskim
kupuje odpowiednią dla jego stanu szpadę i wyrusza do Edynburga, gdzie poznaje i zakochuje się na zabój w tytułowej
Katrionie. Młoda szkotka jest dziewczyną uroczą, ale też prawdziwie zadziorną z charakterkiem. A jak Davidowi pójdą
potyczki z życiowymi i sercowymi problemami ? No cóż... proszę spróbujcie przeczytać i ocenić to sami. Osobiście bardzo
lubię Stevensona, więc i tą książkę z przyjemnością przeczytałem sobie nawet po raz drugi.

Autor przenosi nas umiejętnie, w swoim ciut staroświeckim stylu do 18-wiecznej Anglii, a tam ponownie spotykamy znanego
już z powieści ,,Porwany za młodu" trochę naiwnego, ale niezwykle sympatycznego Davida. Jest to fajna książka
przygodowo-historyczna, w której pojawia się też wątek romantyczny, bowiem David zostawszy dziedzicem ziemskim
kupuje odpowiednią dla jego stanu...

Czytałam w latach młodzieńczych. Mama mi podłożyła, że taka przygodowa, fascynująca, ze znanymi bohaterami i trzeba poznać ich dalsze losy, a ponadto zawiera watek romantyczny.
Średnio mi się podobała. Przygoda, porwania, pościgi, namiętność, no niby wszystko jest. Kończy się dobrze, ale... już byłam po Wyspie Skarbów i tu ewidentnie brakowało tego czegoś.

Czytałam w latach młodzieńczych. Mama mi podłożyła, że taka przygodowa, fascynująca, ze znanymi bohaterami i trzeba poznać ich dalsze losy, a ponadto zawiera watek romantyczny.
Średnio mi się podobała. Przygoda, porwania, pościgi, namiętność, no niby wszystko jest. Kończy się dobrze, ale... już byłam po Wyspie Skarbów i tu ewidentnie brakowało tego czegoś.

Aby przebrnąć przez tę książkę należy naprawdę kochać... no dobra, przynajmniej mocno lubić, Roberta Louisa Stevensona. Ja się do takich osób zaliczam iiiii pomimo tego uczucia było mi naprawdę trudno pokonać to tomisko.
Uffff udało się!
Sama nie wiem czy mnie ta pozycja zawiodła? Chyba nie, nieco wymęczyła i z pewnością do niej nie wrócę.
Czy warto? Jak już wspomniałam ... dla Stevensona WARTO.
6/10 na tę ocenę składa się i moja sympatia do autora i podziw dla jego talentu oraz wyobraźni, lecz czy fabuła mnie zachwyciła - nie.

Aby przebrnąć przez tę książkę należy naprawdę kochać... no dobra, przynajmniej mocno lubić, Roberta Louisa Stevensona. Ja się do takich osób zaliczam iiiii pomimo tego uczucia było mi naprawdę trudno pokonać to tomisko.
Uffff udało się!
Sama nie wiem czy mnie ta pozycja zawiodła? Chyba nie, nieco wymęczyła i z pewnością do niej nie wrócę.
Czy warto? Jak już wspomniałam...

"Katriona" to dalsze losy głównego bohatera z książki "Porwany za młodu".
David Balfour, dorosły już mężczyzna, powraca do Anglii, aby zaświadczyć, iż jego przyjaciel Alan Breck Stewart, poszukiwany przez wymiar sprawiedliwości, nie jest zamieszany w zabójstwo poddanego króla Jerzego Colina Campbella z Glenure, jak również uwięziony James Stewart z Glen.
Na swojej drodze spotyka Katrionę, córkę jednego uwięzionego także szlachcica. Losy Davida ściśle związały się z piękną acz skromną dziewczyną. Szlachetny młodzieniec przeżywa dramatyczne chwile, zostaje wplątany w intrygę pewnego prokuratora, by w końcu walczyć o cześć i miłość swojej ukochanej.
Kto czytał poprzednią część, zauważy że " Katriona" nieco odbiega tempem i brawurą akcji.
Mimo wszystko na tyle ciekawa, że czyta się z przyjemnością , język nieco archaiczny lecz bardzo przystępny w świetnym tłumaczeniu Jana Meysztowicza.
Autor w powieści ukazuje społeczeństwo XVIII wiecznej Anglii, zwalczające się klany wigów i szkockich jakobitów.
Książka przeznaczona lubiącym przygodę z historią w tle.

"Katriona" to dalsze losy głównego bohatera z książki "Porwany za młodu".
David Balfour, dorosły już mężczyzna, powraca do Anglii, aby zaświadczyć, iż jego przyjaciel Alan Breck Stewart, poszukiwany przez wymiar sprawiedliwości, nie jest zamieszany w zabójstwo poddanego króla Jerzego Colina Campbella z Glenure, jak również uwięziony James Stewart z Glen.
Na swojej drodze...

Świetna kontynuacja awanturniczej powieści przygodowej "Porwany za młodu"

Świetna kontynuacja awanturniczej powieści przygodowej "Porwany za młodu"

Lektura "Katriony" była dla mnie prawdziwą przyjemnością. Podoba mi się poczucie humoru autora i język, którym napisano książkę. Niejeden dialog ubawi czytelnika, a lekka nieporadność głównego bohatera może przywołać wspomnienia nas samych w okresie dorastania, kiedy to brakowało zupełnie doświadczenia życiowego, ale nietrudno było się zapalić do jakiejś dobrej idei.

Lektura "Katriony" była dla mnie prawdziwą przyjemnością. Podoba mi się poczucie humoru autora i język, którym napisano książkę. Niejeden dialog ubawi czytelnika, a lekka nieporadność głównego bohatera może przywołać wspomnienia nas samych w okresie dorastania, kiedy to brakowało zupełnie doświadczenia życiowego, ale nietrudno było się zapalić do jakiejś dobrej idei.