Historyczno-przygodowa Powieść Wacława Gąsiorowskiego z czasów napoleońskich napisana w sienkiewiczowskim stylu. Czytana w podstawówce robiła wrażenie, aczkolwiek wydawała się dość rozwlekła.
Fabuła obejmuje oczywiście obowiązkowy romantyczny wątek romansowy fikcyjnych bohaterów w realnych okolicznościach historycznych i z udziałem ich prawdziwych uczestników (a tu najciekawsza jest – mimo parady słynnych wojskowych – markietanka Żubrowa – plus dla Gąsiorowskiego za zwrócenie uwagi na postacie podążające za wojskiem, aczkolwiek tylko te nie budzące emocji). Czyli schemat jakby z trylogii naszego noblisty, ale przed I wojną światową powszechnie stosowany w powieściach pisanych nie tylko ku pokrzepieniu serc. Oczywiście główny bohater, jako odpowiedzialny wzór dla młodzieży, przedkłada obowiązki patriotyczne i żołnierskie nad skonsumowanie obopólnego afektu, ale dzięki temu czytelnicy otrzymują bardzo ciekawy opis jego potyczek m.in. w Hiszpanii – chociażby szarża w wąwozie Somosierry czy oblężenie Saragossy.
Zaskoczyła mnie informacja, że autor zrobił skrót „dla młodzieży” w sytuacji, gdy tak naprawdę to jest właśnie młodzieżowa powieść historyczno-przygodowa, dla jeszcze młodszych czytelników niż sienkiewiczowska trylogia. I w tej kategorii (10-11 lat) robiła wrażenie i z tych czasów pochodzi ocena.

Historyczno-przygodowa Powieść Wacława Gąsiorowskiego z czasów napoleońskich napisana w sienkiewiczowskim stylu. Czytana w podstawówce robiła wrażenie, aczkolwiek wydawała się dość rozwlekła.
Fabuła obejmuje oczywiście obowiązkowy romantyczny wątek romansowy fikcyjnych bohaterów w realnych okolicznościach historycznych i z udziałem ich prawdziwych uczestników (a tu...

Pierwsza powieść Gąsiorowskiego, którą przeczytałem. Po niej wyszukiwałem na domowych i bibliotecznych półkach wszystko, co było napisane przez niego.

Pierwsza powieść Gąsiorowskiego, którą przeczytałem. Po niej wyszukiwałem na domowych i bibliotecznych półkach wszystko, co było napisane przez niego.

Jako młody chłopak, w latach 70. ubiegłego wieku zaczytywałem się Gąsiorowskim.

„Huragan” należał do moich ulubionych jego książek, bo kto wtedy z mojego pokolenia nie marzył o byciu szwoleżerem gwardii cesarskiej .

Obawiam się tylko, że obecnie to ramota już nie do czytania – nie tylko przez dzisiejszą młodzież, ale i mnie samego…

Jako młody chłopak, w latach 70. ubiegłego wieku zaczytywałem się Gąsiorowskim.

„Huragan” należał do moich ulubionych jego książek, bo kto wtedy z mojego pokolenia nie marzył o byciu szwoleżerem gwardii cesarskiej .

Obawiam się tylko, że obecnie to ramota już nie do czytania – nie tylko przez dzisiejszą młodzież, ale i mnie samego…

Tytuł powieści doskonale oddaje klimat wojen napoleońskich, jakie przetoczyły się przez Europę i ziemie polskie, będące pod trzema zaborami. Polacy zaciągali się do armii napoleońskiej, widząc w niej szansę na odzyskanie wolności.
W 1807 powstaje Księstwo Warszawskie, formalnie niepodległe, faktycznie zależne od Cesarstwa Francuskiego i z królem saskim na czele. Niektóre ziemie oddawane są znów zaborcom ( np. Warmia),zależnie od humoru i kaprysu Cesarza. Książę Józef Poniatowski, zdawał sobie sprawę z tego, że Polacy są wykorzystywani przez Napoleona, jednak był wierny danemu słowu.
Polacy uwielbiając Cesarza, uczestniczyli w zaciekłych bojach, dochodząc aż do Królestwa Hiszpanii.
Na kanwie tych wydarzeń autor osnuł przygodową opowieść o szwoleżerach, ich bohaterstwie i oddaniu Cesarzowi. Plastycznie opisał bitwę pod Somosierrą i oblężenia Saragossy. Oczywiście mamy tu także wątek romansowy i humorystyczne postaci w osobie markietanki Żubrowej i jej męża.
Niektórzy , zaczynają dostrzegać imperialne zapędy Cesarza, walcząc na nie swojej ziemi z ludźmi broniącymi swojego kraju.
Dialogi w powieści napisane językiem archaicznym, momentami dziwacznym a pewne sytuacje naiwne , jednak całość barwna i żywa. Polecam ją szczególnie młodzieży jako lekcję patriotyzmu. Napisana w 1901 roku, klimatem podobna do "Trylogii " sienkiewiczowskiej, ku pokrzepieniu serc.
Bardzo ciekawy jest prolog Waldemara Łysiaka, wyjątkowego znawcę i miłośnika okresu napoleońskiego.

Tytuł powieści doskonale oddaje klimat wojen napoleońskich, jakie przetoczyły się przez Europę i ziemie polskie, będące pod trzema zaborami. Polacy zaciągali się do armii napoleońskiej, widząc w niej szansę na odzyskanie wolności.
W 1807 powstaje Księstwo Warszawskie, formalnie niepodległe, faktycznie zależne od Cesarstwa Francuskiego i z królem saskim na czele. Niektóre...

Okres wojen napoleońskich. Młody porucznik Florian Gotartowski poznaje piękną i charakterną pannę Zosię Dziewanowską. Młodzi zakochują się w sobie, lecz nie jest im dane wspólne życie. Czasy są niespokojne. Przez spływające krwią, wymazane z mapy ziemie polskie przetaczają się armie wrogich wojsk. Florian na pierwszym miejscu stawia obowiązek wobec ojczyzny...

Więcej na:
http://www.zapomnianabiblioteka.pl/2018/08/huragan.html

Okres wojen napoleońskich. Młody porucznik Florian Gotartowski poznaje piękną i charakterną pannę Zosię Dziewanowską. Młodzi zakochują się w sobie, lecz nie jest im dane wspólne życie. Czasy są niespokojne. Przez spływające krwią, wymazane z mapy ziemie polskie przetaczają się armie wrogich wojsk. Florian na pierwszym miejscu stawia obowiązek wobec ojczyzny...

Więcej...

6,5/10

6,5/10

To jedna z ukochanych książek mojego dzieciństwa, traktująca o wspaniałej Epoce Napoleońskiej. Barwna i żywa, była dla mnie też chyba źródłem wychowania patriotycznego. Jednak powrót po latach jest trochę jak powrót do domu dzieciństwa, który nagle wydaje się ciasny, a tajemniczy ogród wokół to malutkie podwórko... Książkę szczerze polecam, zwłaszcza dla ludzi młodych.

To jedna z ukochanych książek mojego dzieciństwa, traktująca o wspaniałej Epoce Napoleońskiej. Barwna i żywa, była dla mnie też chyba źródłem wychowania patriotycznego. Jednak powrót po latach jest trochę jak powrót do domu dzieciństwa, który nagle wydaje się ciasny, a tajemniczy ogród wokół to malutkie podwórko... Książkę szczerze polecam, zwłaszcza dla ludzi młodych.

Mimo że uwielbiam epokę napoleońską, ta książka pomimo tylu gorących opinii kompletnie mnie nie wciągnęła. Zaczyna się świetnie, ale im dalej tym gorzej. W sumie tylko końcówka pierwszego tomu i opisana Somosierra jakoś mnie wciągnęły. Oj bardzo daleko do Sienkiewicza. Sztuczne dialogi, i omijanie praktycznie wszystkich najważniejszych zdarzeń to dla mnie też minus w pewnym sensie. 'Popioły' o wiele wiele lepsze

Mimo że uwielbiam epokę napoleońską, ta książka pomimo tylu gorących opinii kompletnie mnie nie wciągnęła. Zaczyna się świetnie, ale im dalej tym gorzej. W sumie tylko końcówka pierwszego tomu i opisana Somosierra jakoś mnie wciągnęły. Oj bardzo daleko do Sienkiewicza. Sztuczne dialogi, i omijanie praktycznie wszystkich najważniejszych zdarzeń to dla mnie też minus w pewnym...

Powieść zaczyna się pięknym cytatem ze Słowackiego i ... jest taka jak ten cytat: wzruszająca, romantyczna, patetyczna, sentymentalna- piękna:). Krzepi serce niczym Sienkiewicz. Polecam.

Powieść zaczyna się pięknym cytatem ze Słowackiego i ... jest taka jak ten cytat: wzruszająca, romantyczna, patetyczna, sentymentalna- piękna:). Krzepi serce niczym Sienkiewicz. Polecam.

Czytana teraz książka dzieciństwa śmieszy wieloma archaizmami i naiwnościami, ale jest wciąż w kanonie książek każdego Polaka. Za to ocena:)

Czytana teraz książka dzieciństwa śmieszy wieloma archaizmami i naiwnościami, ale jest wciąż w kanonie książek każdego Polaka. Za to ocena:)