Tego mi było trzeba! Z braku czasu całkowicie niemal porzuciłam nowelistykę Prusa, a przecież czytanie tych krótkich utworów w wersji PDF stało się moją najulubieńszą lekturą na czas pandemii.

"Przygoda Stasia" to piękna, sielankowa wręcz nowela o polskiej wsi drugiej połowy XIX wieku. Pisana pod koniec 1878 roku, ogłoszona drukiem w roku następnym. Znakomity obrazek wiejski, przedstawiający życie zgodne z rytmem natury, w którym przyroda wespół z ludźmi tworzy nierozerwalną więź. Cudne opisy krajobrazu, kwiatów, a nawet warzyw w ogródku to prawdziwy majstersztyk.

I w tym wszystkim malutki Staś - pierworodny syn kowala Józefa Szaraka i jego żony, Małgorzaty ze Stawińskich, córki miejscowego młynarza, ponoć ze szlachty rodem, na co wskazywałoby nazwisko. Niemal wiejska arystokracja, tym bardziej, że młynarzowa była piśmienną kobietą. Prus jakby od niechcenia na marginesie dosyć tragicznego, ale jednak szczęśliwie zakończonego incydentu z dzieckiem pokazuje galerię miejscowych notabli, bynajmniej nie unikając ich swoistych grzeszków. A to burmistrz, nieczuły na rozpacz matki i odpychający błagania o pomoc, a to niewierny małżonce sędzia, a to w końcu organista, który za kołnierz nie wylewał, chociaż okazał się ratunkiem dla Stasia. Doskonały obraz wiejskich stosunków sąsiedzkich, relacji władzy z miejscową ludnością, a nawet i z Żydami.
Niewiarygodnie duża przyjemność czytania.

Tego mi było trzeba! Z braku czasu całkowicie niemal porzuciłam nowelistykę Prusa, a przecież czytanie tych krótkich utworów w wersji PDF stało się moją najulubieńszą lekturą na czas pandemii.

"Przygoda Stasia" to piękna, sielankowa wręcz nowela o polskiej wsi drugiej połowy XIX wieku. Pisana pod koniec 1878 roku, ogłoszona drukiem w roku następnym. Znakomity obrazek...

Dla odmiany Prus na wesoło :)

Dla odmiany Prus na wesoło :)

Matka przywiązuje wózek z dzieckiem do biedki sędziego, która nagle przyspiesza.

Matka przywiązuje wózek z dzieckiem do biedki sędziego, która nagle przyspiesza.

Świetnie napisana nowela. Mamy tutaj świat widziany oczami wiejskiego dziecka i piękną, sielankową opowieść o matczynej miłości. Czy tylko? Nie do końca. Prus przedstawił nam także różnicę pomiędzy prostymi ludźmi,a ludźmi o wyższym statusie społecznym. Mamy tu więc chłopów, którzy żyją miłością do siebie, są beztroscy, czasem mściwi, ale jednak skłonni do przebaczania. Z drugiej strony ukazane zostały zepsute lokalne elity, które daleko gdzieś mają nieszczęście biednej matki, mamy także rozpustnika sędziego i inne ciekawe osobistości.

Świetnie napisana nowela. Mamy tutaj świat widziany oczami wiejskiego dziecka i piękną, sielankową opowieść o matczynej miłości. Czy tylko? Nie do końca. Prus przedstawił nam także różnicę pomiędzy prostymi ludźmi,a ludźmi o wyższym statusie społecznym. Mamy tu więc chłopów, którzy żyją miłością do siebie, są beztroscy, czasem mściwi, ale jednak skłonni do przebaczania. Z...

Świetna! Niesamowita!

Świetna! Niesamowita!

Tę nowelę czytało mi się lekko i przyjemnie.
Ma ona w sobie coś czego brak wielu innym.
Niepowtarzalny, sielankowy styl który przynosi spokój i ukojenie, a z czasem wciąga.

Głównym bohaterem jest maluteńki Staś, który przeżywa serię przygód.
Owe przygody nie trzymały mnie za gardło, przez napięcie czy strach, ale były świetnie opisane.
Pan Bolesław kreśli je z wielką lekkością i smakiem.
Jeszcze teraz pamiętam to lato, zielone łąki, koniki polne wśród nich grające. Tego pieska któremu się wydawało że wszyscy się lenią tylko nie on.
Wciąż to wszystko pamiętam, mimo że 6 z górą lat minęło od sięgnięcia po tą nowelę.
Z tego co pamiętam czytałem ją wczesną wiosną, a mam wrażenie że to był środek lata.
Panie Bolesławie, właściwie Aleksandrze, jest Pan Czarodziejem Czasu.

Miło się patrzyło oczkami dziecka, czyli tytułowego Stasia na ten XIX-wieczny świat. Trochę inny, ale jakże spokojny, poetyczny i sielankowy.
Po noweli zostało mi bardzo miłe wrażenie, więc ocenę daję prawie że najwyższą - 9/10.
Gorąco Polecam.

Tę nowelę czytało mi się lekko i przyjemnie.
Ma ona w sobie coś czego brak wielu innym.
Niepowtarzalny, sielankowy styl który przynosi spokój i ukojenie, a z czasem wciąga.

Głównym bohaterem jest maluteńki Staś, który przeżywa serię przygód.
Owe przygody nie trzymały mnie za gardło, przez napięcie czy strach, ale były świetnie opisane.
Pan Bolesław kreśli je z wielką...