Lekki i przyjemny kryminał, ciekawa zagadka kryminalna i sprawiedliwe zakończenie. Ciekawe pojęcia "wypycha" i "turkucia" :) Trochę zazgrzytało mi, że panie w wieku pięćdziesięciu (około) lat nazywa się starszymi, stanowczo się temu sprzeciwiam :) Dobrze przedstawione relacje sąsiedzkie, trochę za mało rozeznania w procedurach policyjnych.

Lekki i przyjemny kryminał, ciekawa zagadka kryminalna i sprawiedliwe zakończenie. Ciekawe pojęcia "wypycha" i "turkucia" :) Trochę zazgrzytało mi, że panie w wieku pięćdziesięciu (około) lat nazywa się starszymi, stanowczo się temu sprzeciwiam :) Dobrze przedstawione relacje sąsiedzkie, trochę za mało rozeznania w procedurach policyjnych.

Gdzie się podziały te sąsiedzkie wściubianie nosa? Ploteczki na ławeczce? A przede wszystkim zażyłość mieszkańców? Jako dziecko, pamiętam było to czymś normalnym, teraz jest to tylko wspomnienie, chyba że się mieszka na wsi, ale już i tam słyszałam każdy zaczyna zajmować się sobą. To właśnie książka Małgorzaty J. Kurskiej, zwróciła mi to wspomnienie o którym zapomniałam, a co dobrze wspominam.

Z jednej strony mamy cztery panie; przyjaciółki Elizę i Malwinę, synową Elizy Lalę oraz Sonię siostrę tej, o której wszyscy mówią „samobójczyni”. Z drugiej strony mamy policję, która już na starcie schrzania sprawę umarzając śledztwo. Przed zakończeniem definitywnie tej kwestii powstrzymuje żyłka poszukiwania prawdy… a także seriale detektywistyczne. Czy faktycznie to było samobójstwo?

Bardzo spodobał mi się ten kobiecy TEAM! Zazwyczaj w książkach, nie potrafię ze wszystkimi bohaterami znaleźć wspólną więź, a tu to mi się udało. Przebieg akcji oraz lekka rozrywka jaką odczułam, sprawiła że bardzo dobrze się przy niej bawiłam. Dialogi były jak najbardziej naturalne, a bohaterowie byli wyraziści i tacy sąsiedzcy. Miałam również wrażenie, że spoglądam przez lufcik i ukradkiem przyglądam się co w danej chwili robią kobiety, albo policjanci. Jedynie co mi przeszkadzało w tej historii, to pewna iluzja dotycząca znajomości policjant-gap, która moim zdaniem nie była do końca realna. Rzeczywistość nie daje takich „możliwości” dla zwykłych obywateli, ale pamiętając, że jest to kryminał z tych humorystycznych postanowiłam przymknąć na to oko.

„Szczęśliwa nieboszczka” to jeden z tych nieskomplikowanych, ciepłych i pocieszających tytułów, które potrafią poprawić humor. Bohaterów mamy tu mnóstwo, ale myślę że z każdym uda wam się coś zbudować, tak jak i mnie. Idealnie wpasowała się jako pozycja, która pozwoliła mi się wyluzować przy innym tytule, który również czytam, a który zdecydowanie jest jednym z tych cięższych. Z pewnością przyda się podobna przerwa i wytchnienie, dlatego chętnie skorzystam z kolejnej części która czeka na regale „Wszystko przez krasnala”, a więc nie na długo żegnam się z Malwiną i Elizą, które z pewnością wpadną na jakiś trop. Polecam!

Gdzie się podziały te sąsiedzkie wściubianie nosa? Ploteczki na ławeczce? A przede wszystkim zażyłość mieszkańców? Jako dziecko, pamiętam było to czymś normalnym, teraz jest to tylko wspomnienie, chyba że się mieszka na wsi, ale już i tam słyszałam każdy zaczyna zajmować się sobą. To właśnie książka Małgorzaty J. Kurskiej, zwróciła mi to wspomnienie o którym zapomniałam, a...

Książka przepełniona dobrym humorem , bogatym zasobem słownictwa. Świetny pomysł na fabułę komedii kryminalnej. Polecam.

Książka przepełniona dobrym humorem , bogatym zasobem słownictwa. Świetny pomysł na fabułę komedii kryminalnej. Polecam.

Sięgając po tą książkę spodziewałem się czegoś ździebka innego. Myślałem, że książka będzie przepełniona humorem sytuacyjnym i absurdalnymi zdarzeniami. Zamiast tego, książka skupia się (moim zdaniem) na humorze ogólnym, gdzie po prostu czyta się ją z uśmiechem i śmieje się z niektórych sytuacji. Nie jest on wymuszony, a opis na okładce „ciepła i pełna humoru komedia kryminalna” pasuje jak ulał. Książkę przede wszystkim czytało się przyjemnie, a wątek kryminalny też jest bardzo ciekawie rozwiązany. Na pewno sięgnę po kolejne części cyklu!

Sięgając po tą książkę spodziewałem się czegoś ździebka innego. Myślałem, że książka będzie przepełniona humorem sytuacyjnym i absurdalnymi zdarzeniami. Zamiast tego, książka skupia się (moim zdaniem) na humorze ogólnym, gdzie po prostu czyta się ją z uśmiechem i śmieje się z niektórych sytuacji. Nie jest on wymuszony, a opis na okładce „ciepła i pełna humoru komedia...

Trochę kryminał, trochę komedyjka sytuacyjna. Wścibstwo nie popłaca, a może jednak popłaca, bo Malwina i Eliza są nadspodziewanie skuteczne.

Trochę kryminał, trochę komedyjka sytuacyjna. Wścibstwo nie popłaca, a może jednak popłaca, bo Malwina i Eliza są nadspodziewanie skuteczne.

Po pierwszych przeczytanych stronicach pomyślałam sobie… No nie! Znowu jakaś podstarzała „pani Morawiecka” - detektyw od siedmiu boleści. Ale książka zyskuje po bliższym poznaniu… zwłaszcza jeśli podejdziemy do lektury jako do łatwej, lekkiej i przyjemnej. Doceniam wyszukany, różnorodny i bardzo poprawny polski język autorki. Jest w tej krótkiej historii nie tylko dobry humor… ale tez jakiś nietypowy w polskim kryminale polot. Biorę się za Krasnala :)

Po pierwszych przeczytanych stronicach pomyślałam sobie… No nie! Znowu jakaś podstarzała „pani Morawiecka” - detektyw od siedmiu boleści. Ale książka zyskuje po bliższym poznaniu… zwłaszcza jeśli podejdziemy do lektury jako do łatwej, lekkiej i przyjemnej. Doceniam wyszukany, różnorodny i bardzo poprawny polski język autorki. Jest w tej krótkiej historii nie tylko dobry...

„Szczęśliwa nieboszczka” to pierwszy tom serii pt. „Malwina i Eliza na tropie”.
Znam książki Pani Małgorzaty od dawna - jeden z pierwszych moich postów tutaj to była właśnie jej książka. Uwielbiam jej pomysły, styl i poczucie humoru.
Ta seria to przygody i niefortunne przypadki dwóch przyjaciółek. Malwina i Eliza znają się całe życie, są już na emeryturze i mają dużo czasu. Ich pasją jest rozwiązywanie zagadek kryminalnych. I nie ma co ukrywać – są w tym naprawdę świetne.

Mogę tylko dodać, że z tymi domorosłymi paniami detektyw nie będziecie się nudzić i miło spędzicie czas. Polecam!

„Szczęśliwa nieboszczka” to pierwszy tom serii pt. „Malwina i Eliza na tropie”.
Znam książki Pani Małgorzaty od dawna - jeden z pierwszych moich postów tutaj to była właśnie jej książka. Uwielbiam jej pomysły, styl i poczucie humoru.
Ta seria to przygody i niefortunne przypadki dwóch przyjaciółek. Malwina i Eliza znają się całe życie, są już na emeryturze i mają dużo czasu....

Polska wersja angielskiego humoru. Kto lubi, polecam!

Polska wersja angielskiego humoru. Kto lubi, polecam!

Przyjazna dla czytelnika ;)

Przyjazna dla czytelnika ;)

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam

Fajna książka. Krótkie rozdziały. Szybko się czyta. Polecam