Ciężko tą książkę przypisać jakiejś jednej konkretnej kategorii, trochę to reportaż, trochę to książka historyczna, może trochę to "groch z kapustą":),nie za dobra ale też nie zła.... ot taka książka do przeczytania, z dużą ilością ciekawostek historycznych z trenów obecnej Gruzji.

Mnie osobiście zaskoczyło to, że chrześcijaństwo bardzo szybko rozprzestrzeniło się na obszarach obecnej Gruzji i Kaukazu, nie tylko w Gruzji "właściwej", gdzie przetrwało do czasów współczesnych, ale też w Abchazji i Czerkiesji, gdzie później pod naporem Islamu (głównie Osmanów) zostało wyeliminowane. Tym większy mam podziw dla Gruzinów, że wytrwali przy swojej kulturze i wierze, skoro jeszcze pod koniec w XVII w. z samej Megrelii wywożono rocznie po 12 tyś. niewolników (bo byli niewiernymi) do Persji i Turcji (str.32). Tych niewolników z obszaru Gruzji (który był głównym terenem " łowów" niewolników/niewiernych) musiało być naprawdę dużo skoro w języku awarskim zakorzeniło się słowo "gorgi" (Gruzin) na określenie jeńca czy niewolnika (str. .69). Tym bardziej to smutne, że często organizatorami tych niechlubnych "łowów" byli Adżarowie (gruzińska grupa etniczna),którzy sami wcześniej ulegli Osmanom i musieli wyprzeć się chrześcijaństwa na rzecz Islamu i "polować" na niewiernych niewolników a wcześniej współbraci ..... Jak wysoko była rozwinięta kultura Gruzji w średniowieczu świadczy to, że w XI w. do Kijowa w celu budowy świątyni przybyli Grecy i Abchzi. Abchazi z Gruzinami zbudowali silne państwo które od XI do początków XIII w. sukcesami opierało się Tukom Seldżuckim i brało czynny udział w polityce bliskowschodniej. Natomiast Abchazi Islamowi ulegają dopiero w XVII-XVIII w. ponieważ przejście na Islam stanowiło silną "polisę ubezpieczeniową od sprzedania do Tureckiej niewoli. Jak widać nie tylko Rzeczpospolita w tym okresie była dostarczycielem niewolników do Imperium Osmańsego, ale wszystkie graniczne tereny zamieszkane przez innowierców.

Dlatego w tym kontekście nie dziwi mnie, że podbój Kaukazu i Gruzji, a później utrzymanie tych terenów o czym głownie rozpisuje się autor tej książki, przychodziło Rosjanom stosunkowo łatwo jak na tak trudny teren, dotyczy to zwłaszcza w pierwszego okresu, czyli od końca XVIII w. i początku XIX w. Nie dziwi mnie, że Gruzja mając za sąsiada Turcję wolała wpaść w Rosyjską orbitę wpływów, przynajmniej mieli względnie dużą walność wyznania, a proceder handlu niewolnikami był bardzo ograniczony - czasami tyle i aż tyle wystarczy.
Książka warta przeczytania, ale jak dla mnie trochę za bardzo chaotyczna, ale za to z dużą ilością ciekawostek, które sprawiają, że czyta się szybko i przyjemnie.

Ciężko tą książkę przypisać jakiejś jednej konkretnej kategorii, trochę to reportaż, trochę to książka historyczna, może trochę to "groch z kapustą":),nie za dobra ale też nie zła.... ot taka książka do przeczytania, z dużą ilością ciekawostek historycznych z trenów obecnej Gruzji.

Mnie osobiście zaskoczyło to, że chrześcijaństwo bardzo szybko rozprzestrzeniło się na...