nie wiem co napisać za bardzo, jestem pod dużym wrażeniem.
Bardzo cenna książka, pokazująca wartość pielgrzymowania, wytrwałości, poświęcenia, walki z własnymi słabościami, piękno drugiego człowieka.

Książka dająca nadzieję, przypominająca, że my nie jesteśmy na tym świecie dla siebie, że każdy z nas ma swój cel, zadanie do wykonania, a całe nasze życie jest właśnie taką drogą - wędrówką do celu.
Naszym zadaniem jest trzymaniem się obranej drogi, jeśli jest to droga z Jezusem, ciągłe mówienie "Tak", a On zadba już o wszystko inne.

Wiele rzeczy tzw. "oczywistych" przypomniała mi ta książka.

Cała wędrówka p. Romana pokazała mi, że jeśli nie będziesz się martwił na zapas, a swoją drogę całkowicie powierzysz Jezusowi to On poukłada wszystko tak jak powinno być.

Wielokrotnie wzruszyła mnie ta opowieść, świadectwo polskości w USA, pielęgnowania tradycji, kultury, dumy z naszego kraju i tego, że jest się Polakiem, nawet osoby, które mają odległe korzenie polskie chwalą się tym i są dumne z tego. Piękne to jest. Jak napisał p. Roman, że będąc w centrum ( w Polsce) bardziej dostrzegamy negatywne strony - cechy, naszego kraju, narodu.
Dopiero oddalając się od niego dostrzegamy piękno Polski, Polaków, naszych wartości, tradycji, kultury i historii.
Zapominamy, że Polacy jako naród są bardzo cenieni nie tylko jako pracownicy ale jako ludzie, nasza otwartość, dbanie o rodzinę, że ważne sa dla nas korzenie, że potrafimy się zjednoczyć w trudnych chwilach - na śmierć i życie, nasza sumienność, wartości, które mamy wpojone itd.

Także religia - katolicyzm, chrześcijaństwo jest jakby głębszy, tam nie ma pustych kościołów ( przynajmniej po trasie pielgrzymki),są prężnie działające wspólnoty, młodzież, która szuka wartości.
Możliwe, że ja teraz łapię się na pułapkę "bycia w środku" i u nas też tak jest. Mam taką nadzieję, jednak będąc w kościele widzę ile, jeszcze brakuje, co szwankuje, że wiara niejednokrotnie wynika z tradycji, a nie z osobistego spotkania z Chrystusem w codziennym życiu.
Bardzo zazdroszczę Panu Romanowi tego jasno
wytyczonego szlaku, drogi, którą wie, że ma podążać, ja jeszcze szukam :) Mocnej wiary i ufności.

Tyle myśli mi się kłębi w głowie :)
w sumie można powiedzieć, że to jest miarą dobrej książki, z pewnością wrócę do niej jeszcze bo już wiem, że wiele rzeczy mi uleciało, które chciałam zapamiętać :)
Bardzo polecam książkę, zarówno ludziom wierzącym i niewierzącym, wątpiących czy poszukującym, myślę, że każdy znajdzie w niej coś wartościowego.

" Gdy walą się budynki, ludzie szukają fundamentów"

nie wiem co napisać za bardzo, jestem pod dużym wrażeniem.
Bardzo cenna książka, pokazująca wartość pielgrzymowania, wytrwałości, poświęcenia, walki z własnymi słabościami, piękno drugiego człowieka.

Książka dająca nadzieję, przypominająca, że my nie jesteśmy na tym świecie dla siebie, że każdy z nas ma swój cel, zadanie do wykonania, a całe nasze życie jest właśnie taką...

Bardzo ciekawy dziennik, ma charakter poznawczy. Można się dowiedzieć sporo o poszczególnych Stanach USA, ponieważ autor wiele przeszedł. I co najważniejsze jest tutaj sporo ciekawych przemyśleń, rozważań. Sama historia człowieka jest bardzo poruszająca i skłaniająca do refleksji. Książka napisana bardzo prostym językiem przez co można ją bardzo szybko wchłonąć. Momentami miałam wrażenie, że autor powtarza się w swoich przemyśleniach, ale z racji tego, że jest to dziennik ma do tego prawo. Szczerze polecam.

Bardzo ciekawy dziennik, ma charakter poznawczy. Można się dowiedzieć sporo o poszczególnych Stanach USA, ponieważ autor wiele przeszedł. I co najważniejsze jest tutaj sporo ciekawych przemyśleń, rozważań. Sama historia człowieka jest bardzo poruszająca i skłaniająca do refleksji. Książka napisana bardzo prostym językiem przez co można ją bardzo szybko wchłonąć. Momentami...

Uwielbiam każdą książkę w której są opowieści pielgrzymów. Ta książka jest po prostu wybitna, bo pokazuje pielgrzymowanie jako modlitwę. Widać, że autor nie tylko mówi o relacji z Bogiem, ale on naprawdę modli się krokami. Dla mnie była to nieukrywana uczta i żałuje, że już się skończyła. Polecam każdemu, kto uwielbiam "modlić się stopami".

Uwielbiam każdą książkę w której są opowieści pielgrzymów. Ta książka jest po prostu wybitna, bo pokazuje pielgrzymowanie jako modlitwę. Widać, że autor nie tylko mówi o relacji z Bogiem, ale on naprawdę modli się krokami. Dla mnie była to nieukrywana uczta i żałuje, że już się skończyła. Polecam każdemu, kto uwielbiam "modlić się stopami".

Dobrrze napisana i ważna książka. Wciągający dziennik z pieszej wędrówki przez USA, czuć że pisany w drodze. Można niemal usłyszeć chrzęst żwiru pod nogami autora. Prawdziwe repozytorium wiedzy o współczesnych Stanach zebrane "z pierwszej ręki" - w codziennej żywej konfrontacji z ludźmi, przyrodą, wielkimi metropoliami Ale pod codziennymi wpisami z wędrówki kryją się myśli o współczesnym świecie,
o człowieku szukającym kierunku i pytania… Dokąd zmierzamy? Co jest prawdziwą treścią życia człowieka? Jaka jest duchowa przyszłości naszej cywilizacji?

Znalazłem ciekawą I obszerną recenzję tej książki na tym blogu…

https://daughterofholygod.pl/2019/10/20/krzyz-ameryki-dziennik-z-pieszej-drogi-przez-kontynent/

fragment:

"Z książki wypływa głównie dobro, które widzimy podczas spotkań z mieszkańcami Ameryki, pasjonujących opisów przyrody oraz wielu sytuacji, które wydawały się być bez wyjścia, a przez które zawsze przebijała niewysłowiona wierność Stwórcy i Jego Opatrzność chroniąca człowieka. Autor z wielką wrażliwością na drugiego człowieka i z zachwytem wolnym od uprzedzeń opowiada o spotkaniach z ludźmi wyznającymi inne poglądy polityczne, będących w różnym wieku, stanie życia, o różnych wykonywanych zawodach, pochodzących z innych miejsc zamieszkania, a także będących wyznawcami wielu religii. Nie ma tu podziałów, a jest zjednoczenie. Jest ciekawość inności, a nie postawa uprzedzenia i zamknięcia. Nie ma upartej i nieroztropnej samodzielności, a jest wdzięczność za każdą pomoc. Nie ma egoizmu, a tęsknota za innymi i pamięć w modlitwie o potrzebujących. Nie ma osamotnienia, a jest samotność, która pokazuje jak wiele kryje się w duszy człowieka i jak wiele potrafi przed nami samymi odkryć czas na odosobnieniu. Nie ma pokazanej iluzji pobożności na pielgrzymce, widzimy natomiast żywą relację z Bogiem, gdzie nawet każdy kolejny postawiony krok w milczeniu może być ofiarowany jako modlitwa. Nie ma żądań, jest ufność i wdzięczność.
Jakże dalekie od widzianej na co dzień rzeczywistości jest to o czym czytam… Dlaczego jednak dalekie? Bo często ja zapominam, że jestem na tym świecie jedynie przechodniem, że nie należy mi się nic, a moje życie jest łaską darmo daną. Dalekie, bo tak często oceniam drugiego człowieka zanim dobrze go poznam i postaram się zrozumieć motywacje kierujące jego zachowaniem. Tak często staram się mówić Bogu co ma robić, lub co jeszcze gorsze nic do Niego nie mówię i udaję, że jest obojętny mojemu sercu. Każdego dnia odmawiam tym, którzy chcą udzielić mi pomocy i uparcie brnę w bezproduktywną bezradność, która chroni mnie przed upadkiem wyobrażonej idealnej mnie (a im szybciej ten obraz runie, tym szybciej uzyskam pomoc i rzeczywiście stanę na nogi, bez pozornego udawania). A najbardziej dalekie jest to od rzeczywistości, bo zbyt rzadko doświadczam niedostatku i nie umiem dziękować za wszystko co mam. Jestem pełna podziwu dla autora tej książki, że otworzył przed nami tak dużą przestrzeń swojego serca i wzbudził refleksję, że w pielgrzymce nie są najważniejsze kilometry na asfalcie, a droga 40 cm, którą musimy pokonać z naszego mózgu do serca."

Dobrrze napisana i ważna książka. Wciągający dziennik z pieszej wędrówki przez USA, czuć że pisany w drodze. Można niemal usłyszeć chrzęst żwiru pod nogami autora. Prawdziwe repozytorium wiedzy o współczesnych Stanach zebrane "z pierwszej ręki" - w codziennej żywej konfrontacji z ludźmi, przyrodą, wielkimi metropoliami Ale pod codziennymi wpisami z wędrówki kryją się...

Nadzieja w Bożą opatrzność. Właśnie to bije z kart tej książki. A poza tym zaskoczenie, czasem niedowierzanie, ciekawość. Po prostu wciąga Cię w całości tak, że poświęcisz jej każdą wolną chwilę. Chciałoby się podelektować nią, ale nagle zaczynasz pożerać ją łapczywymi kęsami. Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Tak prawdziwej.

Nadzieja w Bożą opatrzność. Właśnie to bije z kart tej książki. A poza tym zaskoczenie, czasem niedowierzanie, ciekawość. Po prostu wciąga Cię w całości tak, że poświęcisz jej każdą wolną chwilę. Chciałoby się podelektować nią, ale nagle zaczynasz pożerać ją łapczywymi kęsami. Dawno nie czytałam tak dobrej książki. Tak prawdziwej.