Subiektywnie okiem Eryka.
Ograniczona przestrzeń, a w niej więźniowie najgorszego sortu, rzekłbym „mocno moralnie wątpliwi” ze swoimi słabościami, żądzami i zaburzeniami ludzkiego umysłu oraz „niesprawiedliwej równowadze” w przyrodzie, może trochę przerysowane w stereotypowy sposób np. w postaci tępego osiłka czy socjopaty o wychudzonym wyglądzie. Autor kreując bohaterów, zrobił to w taki sposób, że normalny człowiek nie chcę utożsamiać się z żadnym z nich („Zło to zło”) ale interesuję Nas ich los, trochę jak znanymi przestępcami w telewizji ludzie niby nie identyfikują się z daną osobą, a widząc w wiadomościach, że zatrzymano jakiegoś mordercę i gdy temat jest „wałkowany” przez media to chcą wiedzieć jaką poniósł karę (co z nim było dalej). Dodatkowo, akcja jest na tyle dynamiczna ale nie przytłaczająca i to na tak małej przestrzeni uciśnięto wiele malutkich wątków pobocznych mających wpływ na fabułę, że ta historia naprawdę wciąga. To tyle o pierwszej części książki, którą szczerze gdyby autor rozwinął dodał więcej postaci, mogłoby to być w mojej opinii dobrą fabuła na serial na jakąś platformę streamingową bądź ekranizacje filmową, choć bardziej skłaniałbym się ku tej pierwszej by nie ucinać i nie spłaszczać historii przez bardziej ograniczony czas.
Druga część książki po mocnej i dla mnie wciągającej połowie była „zaciągnięciem ręcznego” gdy nie zauważyło się i już wjechało się z impetem na próg zwalniający, niby można ale już nie warto. Są też dobre strony żeby nie było, ale za dużo wszystkiego ze wszystkim. Aczkolwiek, pomysł takiego rozwiązania w odkrywaniu nowych galaktyk choć kontrowersyjny to sam w sobie naprawdę mi się spodobał i był dość mocno nieszablonowym podejściem. Ze smaczków nawiązania charakterów „bohaterów” drugiej części do bohaterów z części pierwszej ukazane w dość dobry i z początku subtelny sposób, aż do szybszego rozwoju akcji, które później już determinują rozwój wydarzeń.

Książka z gatunku, którą kiedyś chętnie przeczytałbym jeszcze raz ale zostawiła duży niedosyt i lekkie rozczarowanie po pierwszej połowie. Forma i sposób pisania autora przypadł mi do gustu oraz sam pomysł na historię z kosmosem w tle, choć szczerze gdyby ten kosmos został tylko tłem, a to co się dzieje w 1 części było głównym wątkiem to nawet gdyby bohaterowie (a przy tym czytelnicy) nie poznali celu ich podróży, a zostałoby to w strefie domysłów byłoby to o wiele ciekawsze.

Subiektywnie okiem Eryka.
Ograniczona przestrzeń, a w niej więźniowie najgorszego sortu, rzekłbym „mocno moralnie wątpliwi” ze swoimi słabościami, żądzami i zaburzeniami ludzkiego umysłu oraz „niesprawiedliwej równowadze” w przyrodzie, może trochę przerysowane w stereotypowy sposób np. w postaci tępego osiłka czy socjopaty o wychudzonym wyglądzie. Autor kreując bohaterów,...

Bardzo przyjemne SF, z niezłym i pomysłowym twistem w środku :) Końcówka może trochę przegadana, ale koniec końców naprawdę warto sięgnąć po ten tytuł. Oryginalny pomysł, zgrabnie napisany, więc czyta się to błyskiem.

Bardzo przyjemne SF, z niezłym i pomysłowym twistem w środku :) Końcówka może trochę przegadana, ale koniec końców naprawdę warto sięgnąć po ten tytuł. Oryginalny pomysł, zgrabnie napisany, więc czyta się to błyskiem.

"Nadir" to powieść składająca się z dwóch powiązanych ze sobą części. Fabuła pierwszej to przede wszystkim połączenie brutalnego kryminału i mrocznego thrillera rozgrywającego się wśród więźniów na statku kosmicznym. Druga część to science fiction z naukowcami w roli głównej. Powieść porusza kwestie moralne i etyczne dotyczące wykorzystywania więźniów do celów naukowych. Padają takie pytania, jak: czym jest człowieczeństwo?, czy ludzie z natury są źli? Książkę czytało mi się znakomicie, mimo iż nie polubiłam ani nie kibicowałam żadnej postaci. Zdecydowanie jest to lektura, która pobudza do refleksji.

"Nadir" to powieść składająca się z dwóch powiązanych ze sobą części. Fabuła pierwszej to przede wszystkim połączenie brutalnego kryminału i mrocznego thrillera rozgrywającego się wśród więźniów na statku kosmicznym. Druga część to science fiction z naukowcami w roli głównej. Powieść porusza kwestie moralne i etyczne dotyczące wykorzystywania więźniów do celów naukowych....

Mam mieszane odczucia po przeczytaniu tej powieści. Ogólnie książka mi się podobała, ale jakoś mnie nie porwała. Dwie, jakby odrębne jej części, "dobrze się" czyta a zastosowany styl nie jest przeintelektualizowany. Historia jest ciekawa, opisy działają na wyobraźnię, zakończenie trochę zawodzi. Brakowało mi więcej szczegółów w opisie bohaterów (i w jednej i drugiej części).
Warto przeczytać, ale nie spodziewać się "fajerwerków".

Mam mieszane odczucia po przeczytaniu tej powieści. Ogólnie książka mi się podobała, ale jakoś mnie nie porwała. Dwie, jakby odrębne jej części, "dobrze się" czyta a zastosowany styl nie jest przeintelektualizowany. Historia jest ciekawa, opisy działają na wyobraźnię, zakończenie trochę zawodzi. Brakowało mi więcej szczegółów w opisie bohaterów (i w jednej i drugiej...

Zaskakująca i całkiem niezła. O ile część pierwsza jest mocna, rzekłbym nawet "soczysta" - zwłaszcza jeśli idzie o język, o tyle druga trochę zawodzi, bo jednak sci-fi to ten pierwszy człon trochę zobowiązuje. Mimo to czyta się naprawdę dobrze, pierwsza częśc zahacza nieomal o horror ( sam statek więzienny skojarzył mi się trochę z Strażnikami galaktyki, gdy trafili do kosmicznego więzienia, ale przy Nadirze, tam to było ledwie głaskanie ),postacie to nie drobne rzezimieszki, ale naprawdę banda charakterystycznie nakreślonych zwyroli razem z zaszytą na statku intrygą. Równie ciekawie zapowiadała się druga część - "Wojna instynktów", ale tu gdzieniegdzie brakuje trochę logiki, a z drugiej strony mamy deus ex machina. Książka trochę na tym traci, a szkoda, bo pomysł prześwietny - no i wplecenie rzeczywistych układów gwiezdnych - 55 Cancri ( osobiście uwielbiam takie smaczki ) dodaje ciekawego kolorytu całości.
Początek powieści - to hardcore i zapewne nie każdy przezeń przebrnie, ale już dawno nie natknąłem się na tak sugestywny opis kosmicznego więzienia. Gdyby druga część dorównywała pierwszej - ocena z pewnością byłaby dużo wyższa.

Zaskakująca i całkiem niezła. O ile część pierwsza jest mocna, rzekłbym nawet "soczysta" - zwłaszcza jeśli idzie o język, o tyle druga trochę zawodzi, bo jednak sci-fi to ten pierwszy człon trochę zobowiązuje. Mimo to czyta się naprawdę dobrze, pierwsza częśc zahacza nieomal o horror ( sam statek więzienny skojarzył mi się trochę z Strażnikami galaktyki, gdy trafili do...

Oryginalny, konsekwentnie doprowadzony do końca pomysł, postaci o uzasadnionych motywacjach, wart uwagi wątek obyczajowy czy też psychologiczny. Druga część trochę słabsza od pierwszej, momentami troszeczkę zbyt długo się ciągnęło, błędy w korekcie (to już wina wydawcy),ale to mankamenty prawie bez znaczenia, bo i tak pochłonęłam jednym tchem. Nie mam wielkich doświadczeń ze science fiction, ale po prostu historia mi się podobała. Warto, zdecydowanie warto!

Oryginalny, konsekwentnie doprowadzony do końca pomysł, postaci o uzasadnionych motywacjach, wart uwagi wątek obyczajowy czy też psychologiczny. Druga część trochę słabsza od pierwszej, momentami troszeczkę zbyt długo się ciągnęło, błędy w korekcie (to już wina wydawcy),ale to mankamenty prawie bez znaczenia, bo i tak pochłonęłam jednym tchem. Nie mam wielkich doświadczeń...

Pierwsza część dawała nadzieję na naprawdę ciekawą lekturę. Niestety w drugiej autor zdołał zatrzeć skutecznie poprzednie wrażenie. Nudno i banalnie a koniec na zasadzie - "Grażyna piwo wyszło".

Pierwsza część dawała nadzieję na naprawdę ciekawą lekturę. Niestety w drugiej autor zdołał zatrzeć skutecznie poprzednie wrażenie. Nudno i banalnie a koniec na zasadzie - "Grażyna piwo wyszło".

Czy istnieje fantastyka polska?
Przyznam, że uwiodła mnie obietnica, ze do czynienia będziemy mieć z połączeniem kryminału i science fiction...

Pamiętam recenzję jednego z polskich filmów, gdzie recenzent użył pewnego ciekawego sformułowania. W stylu, że jeżeli mówimy o filmie jako dobrym na polskie warunki, to zazwyczaj mamy na uwadze film o słabych parametrach w skali światowej.
Odnośnie książki „Nadir” powiem, że jak na polskie warunki jest niezła…
Całość jest wyraźnie podzielona fabularnie na dwie części. Przy czym nie tylko treścią, ale i stylem. Pierwsza jednoznacznie skojarzyła mi się ze stylem, który w kinie zwie się slasher’em (zabrakło jednak dreszczyku) niż obiecanym kryminałem. Drugiej zdecydowanie bliżej do fantastyki socjologicznej (zabrakło teoretycznego i światopoglądowego zakorzenienia).
O ile w pierwszej części niedopowiedzenia z zakresu „wiedzy inżynieryjnej i histerycznej” raczej nie przeszkadzają, o tyle w drugiej wyraźnie przeszkadzają w budowaniu obrazu. Do tego całość wydaje się być nieco pourywana i chaotyczna. SF ma do siebie to, że wręcz wymaga pewnego teoretycznego ugruntowania, bo wtedy przestaje nim być. Przyznam, że wolałbym bardziej rozbudowaną pierwszą część i bardziej płynne przejście do drugiej z wytłumaczeniem jak jednak te ślady powstały... I co dzieje się na Ziemi...
Pomysł ciekawy, zapowiadało się nieźle, natomiast „wykon” na poziomie pierwszego odcinka n-tego sezonu „Tańca z gwiazdami” – „jest potencjał, ale sporo jeszcze pracy przed wami”.

#zaaqazaneczytanie

Czy istnieje fantastyka polska?
Przyznam, że uwiodła mnie obietnica, ze do czynienia będziemy mieć z połączeniem kryminału i science fiction...

Pamiętam recenzję jednego z polskich filmów, gdzie recenzent użył pewnego ciekawego sformułowania. W stylu, że jeżeli mówimy o filmie jako dobrym na polskie warunki, to zazwyczaj mamy na uwadze film o słabych parametrach w skali...

Pierwsza książka którą udało mi się skończyć od kilku miesięcy..

Pierwsza książka którą udało mi się skończyć od kilku miesięcy..

Bardzo dobrze się czytało. Ciekawa, oryginalna fabuła że zwrotami akcji. Często nieoczywistymi. Szczerze polecam:)

Bardzo dobrze się czytało. Ciekawa, oryginalna fabuła że zwrotami akcji. Często nieoczywistymi. Szczerze polecam:)