Straszne rozczarowanie

Straszne rozczarowanie

Niestety jestem rozczarowana moim pierwszym spotkaniem z twórczością tak cenionego amerykańskiego pisarza jakim jest George Saunders. Sielanki to zbiór opowiadań majacych według mnie pokazać obraz prawdziwego społeczeństwa, dosadność życia, nieprzewidywalnośc, jego groteskę i fałsz. Wyrwane z większych całości nie przemówiły do mnie ani razu. Prawdopodobnie obraz amerykańskiego snu zancznie odbiega od tego naszego, europejskiego i pewne sytuacje nas nie bawia a wręcz irytują. Musielibyście jednak sami sprawdzić, na własnej skórze przekonać się czy budzą podskórny lęk. Mnie osobiście wprawiały w osłupienie, niesmak, ale miały prawo bowiem każda z historii jest tu przedstawiona z tej niefortunnej strony, tragicznej, komicznej, ulegającej społecznej ocenie, najczęściej prowadzącej do porażki. Bohaterowie nie powalają, nie kibicujesz im, nie potrafiłam sie z niki utożsamić. Dostałam, poznałam, nie dla wszystkich.

Niestety jestem rozczarowana moim pierwszym spotkaniem z twórczością tak cenionego amerykańskiego pisarza jakim jest George Saunders. Sielanki to zbiór opowiadań majacych według mnie pokazać obraz prawdziwego społeczeństwa, dosadność życia, nieprzewidywalnośc, jego groteskę i fałsz. Wyrwane z większych całości nie przemówiły do mnie ani razu. Prawdopodobnie obraz...

Nie przepadam za opowiadaniami, ale od czasu do czasu mimo wszystko po nie sięgam. Za każdym razem liczę na to, że tym razem trafię na coś wyjątkowego. Do zbioru opowiadań George'a Saundersa "Sielanka" zachęciła mnie przede wszystkim... ciekawa, rzucająca się w oczy okładka.
"Sielanki" to niewielka objętościowo książka, taka na dwa wieczory. Znajduje się w niej sześć opowiadań, podobnych jeśli chodzi o poziom, język, głównych bohaterów. Bardzo podobały mi się pomysły na opowiadania, najbardziej ten o parze neandertalczyków i tancerzu erotycznym, który ma problemy ze swoją niedawno zmarłą ciotką. Bardzo dobrze się przy nich bawiłam. Trochę mniej podobali mi się bohaterowie. We wszystkich opowiadaniach byli to niezbyt inteligentni, niezbyt urodziwi i niezbyt obdarzeni jakimikolwiek talentami ludzie, którzy mimo swoich wad nie mieli litości dla wad i niedoskonałości innych. W życiu raczej nie mam styczności z takimi osobami i dlatego trudno było mi patrzeć na świat ich oczami.
Podobała mi się pewna groteskowość i abstrakcja. Momentami może było ich za dużo (np. w okólnikach otrzymywanych przez neandertalczyków),ale w stopniu niepsującym lekturę. Nie podobało mi się natomiast to, że są to... opowiadania. Po raz kolejny nie mogłam przełamać swojej niechęci do krótkiej formy. Byłam ciekawa, jak historia potoczyłaby się dalej. Praktycznie po każdym opowiadaniu czułam niedosyt.

Nie przepadam za opowiadaniami, ale od czasu do czasu mimo wszystko po nie sięgam. Za każdym razem liczę na to, że tym razem trafię na coś wyjątkowego. Do zbioru opowiadań George'a Saundersa "Sielanka" zachęciła mnie przede wszystkim... ciekawa, rzucająca się w oczy okładka.
"Sielanki" to niewielka objętościowo książka, taka na dwa wieczory. Znajduje się w niej sześć...

Autor posługuje się ostrym sarkazmem. Wszystkie sytuacje - bardzo amerykańskie. A przynajmniej mamy nadzieję, że w naszej Europie tak jeszcze nie jest. Niemniej, trochę brak tu konsekwencji. Autor idzie w sarkazm, ale nie do końca, bo boi się braku wymaganego przez czytelników happy endu.

Autor posługuje się ostrym sarkazmem. Wszystkie sytuacje - bardzo amerykańskie. A przynajmniej mamy nadzieję, że w naszej Europie tak jeszcze nie jest. Niemniej, trochę brak tu konsekwencji. Autor idzie w sarkazm, ale nie do końca, bo boi się braku wymaganego przez czytelników happy endu.

Groteska miesza się z refleksją na temat kondycji człowieka. Pozornie odjechane i momentami naprawdę zabawne historie dotykają tematu wykluczenia i statusu ludzi zepchniętych na margines - żałosnych w swych marzeniach i wyobrażeniach o sobie. To zbiór stylistycznie zwięzły i dynamiczny, a przez to kuszący szybką lekturą, ale jednocześnie zostawiający ci w duszy małe ziarenka, z których z czasem wyrasta chwast, by już zawsze ci przypominać, o beznadziejnym położeniu, w jakim jako gatunek się znajdujemy. Czasem Saunders odpływa w klimaty bliskie "Black Mirror", bo przecież można by zrobić wspaniały odcinek o rezerwatach umożliwiających oglądanie życia ludzi pierwotnych "na etacie"; innym razem realizuje komiczny koncept, którego nie powstydził by się Mrożek (ciotka powracająca z groby w dosyć kontrowersyjnej wersji),ale najczęściej jego bohaterem jest odpowiednik komiksowego Jimmiego Corrigana - postać nieprzystosowana, stłamszona i błądząca w wyobrażeniach, które są lata świetlne od obiektywnej oceny własnej sytuacji. Cholernie dobra literatura, a dla mnie to zaledwie początek, jeśli chodzi o tego autora

Groteska miesza się z refleksją na temat kondycji człowieka. Pozornie odjechane i momentami naprawdę zabawne historie dotykają tematu wykluczenia i statusu ludzi zepchniętych na margines - żałosnych w swych marzeniach i wyobrażeniach o sobie. To zbiór stylistycznie zwięzły i dynamiczny, a przez to kuszący szybką lekturą, ale jednocześnie zostawiający ci w duszy małe...

Co to były za opowiadania! I piszę to ja, osoba, która opowiadań nie lubi. Zarówno doskonały przykład, jak i tematyka, wszystko zachwyca, wciąga i nie pozwala przejść obojętnie wobec tego, co się przeczytało. Świetna literatura.

Co to były za opowiadania! I piszę to ja, osoba, która opowiadań nie lubi. Zarówno doskonały przykład, jak i tematyka, wszystko zachwyca, wciąga i nie pozwala przejść obojętnie wobec tego, co się przeczytało. Świetna literatura.

Lato upływa mi pod nazwiskiem Saundersa na książkowej półce. No uwielbiam tego gościa - kunszt pisarski spotyka się tu z wybitną wyobraźnią, poczuciem humoru i zgrabnym komentarzem o kondycji człowieka współczesnego. Odjechana to książka, ale spójna i rzekłbym, rozrywkowa :D

Lato upływa mi pod nazwiskiem Saundersa na książkowej półce. No uwielbiam tego gościa - kunszt pisarski spotyka się tu z wybitną wyobraźnią, poczuciem humoru i zgrabnym komentarzem o kondycji człowieka współczesnego. Odjechana to książka, ale spójna i rzekłbym, rozrywkowa :D

Pierwsze wrażenie: ze względu na hype wokół Saundersa miałam nadzieję, że ta książka będzie bardziej. To jednak nie jest jeszcze ta dekonstrukcja liberalnego języka sukcesu i coachingu, na którą czekam, a nadal (jedynie) satyra.

Z drugiej strony. To nie jest książka tylko o tym języku; raczej o niskiej klasie społecznej, co doskonale widać w kompozycji zbioru. Kolejność opowiadań jest bardzo dobra. Perspektywa przekręca się dokładnie pośrodku (opowiadanie "Morszczyn") z tego fałszywego, infekującego, cudzego języka na jego bezwolne ofiary, tych obrzydłych, odpychających, głupich biedaków. Zasłona zrzucona na nich z góry odkrywa się i zaczynamy bardziej widzieć ich samych; podoba mi się, że od tego momentu akcja w coraz większej mierze dzieje się w marzeniach (głupich, płytkich marzeniach, też zrobionych z najtańszej popkultury - ale będących o wiele bardziej emanacją ich wnętrza i potrzeb niż frazesy samorozwoju). No i kiedy są już bardziej widoczni, osamotnieni, bardziej i wstydliwiej sobą, to koniec końców Saunders ich ocala. Dobrze.

Pierwsze wrażenie: ze względu na hype wokół Saundersa miałam nadzieję, że ta książka będzie bardziej. To jednak nie jest jeszcze ta dekonstrukcja liberalnego języka sukcesu i coachingu, na którą czekam, a nadal (jedynie) satyra.

Z drugiej strony. To nie jest książka tylko o tym języku; raczej o niskiej klasie społecznej, co doskonale widać w kompozycji zbioru. Kolejność...

Po opowiadania George'a Saundersa sięgnęłam ze względu na piękną okładkę i opinie o jego powieści "Lincoln z Bardo", której nie czytałam. Nie znam więc języka narracji autora, ani jego fantazji. Być może właśnie dlatego nie potrafię po przeczytaniu książki napisać, że była genialna, albo beznadziejna, albo przeciętna. Bohaterowie kolejnych opowiadań to zwykli ludzie, których życie toczy się niejako poza nimi. Ale nie jest nudne. Odniosę się do konkretnych opowiadań, które spodobały mi się najbardziej.

Pierwsze, tytułowe "Sielanki" to opowieść o neandertalczykach w parku rozrywki, gdzie główny bohater broni swoimi codziennymi raportami beznadziejną Janet przed zwolnieniem. Drugie opowiadanie to "Morszczyn" - główny bohater pracuje jako tancerz erotyczny i utrzymuje całą rodzinę. Gdy umiera ciotka Bernie, jej duch próbuje zmienić życie rodziny za pomocą dobrych rad. Wydawać by się mogło, że rady Bernie na nic się zdadzą, jednak dzieje się zupełnie inaczej. W tych opowiadaniach nie ma łatwych rozwiązań, nie ma prostych sytuacji, nie ma lepszego jutra. No chyba, że się postarasz. Saunders z przymrużeniem oka, ale jednak, wyśmiewa ludzi, uwypukla ich słabości i opowiada o samotności. Pokazuje, jaki jest człowiek XXI wieku - zagubiony, bezradny i pozbawiony perspektyw. Te opowieści o ludziach są często groteskowe, ale często groteskowe jest przecież życie. Zanurzyć się w świat Saundersa było w sumie łatwo, historie jego bohaterów wciągnęły mnie bardzo, choć cały czas podczas czytania powtarzałam, że są dziwne. Teraz sami musicie sprawdzić, czy Wam też "Sielanki" przypadną do gustu.

Po opowiadania George'a Saundersa sięgnęłam ze względu na piękną okładkę i opinie o jego powieści "Lincoln z Bardo", której nie czytałam. Nie znam więc języka narracji autora, ani jego fantazji. Być może właśnie dlatego nie potrafię po przeczytaniu książki napisać, że była genialna, albo beznadziejna, albo przeciętna. Bohaterowie kolejnych opowiadań to zwykli ludzie,...

Rewelacja, mistrzowskie obrazy postaci i takie to aktualne, dzisiejsze. Sięgam po następne pozycje tego autora bo nic tak mnie nie przyciąga jak inteligencja twórcy.

Rewelacja, mistrzowskie obrazy postaci i takie to aktualne, dzisiejsze. Sięgam po następne pozycje tego autora bo nic tak mnie nie przyciąga jak inteligencja twórcy.