Cukiernia Pod Amorem. Jedna z nas

To jedna z niewielu serii, której wszystkie tomu utrzymują podobny poziomi - w tym przypadku bardzo wysoki. Być może historie pełne ukrytych koligacji rodzinnych, nieślubnych dzieci i innych "trupów ukrytych w szafie" mogą się wydawać przesadzone, ale z melodramatyzmem telenoweli nie ma to nic wspólnego. Kropelka dowcipu i znacznie hojniej dozowane łzy wzruszenia, niezwykle skomplikowana, wielowątkowa, a przy tym spójna i w pełni logicznie utkana akcja, do tego smakowicie i po mistrzowsku zobrazowane scenerie miast i miasteczek, klimatycznych zakątków, a czasem także zapomnianych dziur gdzieś na końcu wsi. Nie sposób się oderwać, wciąga jak najszlachetniejszy z narkotyków.

To jedna z niewielu serii, której wszystkie tomu utrzymują podobny poziomi - w tym przypadku bardzo wysoki. Być może historie pełne ukrytych koligacji rodzinnych, nieślubnych dzieci i innych "trupów ukrytych w szafie" mogą się wydawać przesadzone, ale z melodramatyzmem telenoweli nie ma to nic wspólnego. Kropelka dowcipu i znacznie hojniej dozowane łzy wzruszenia,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejny tom sagi. Określony na okładce jako "trzecia część drugiej serii" - trochę jak "Dynastia" albo "Klan". Seria od początku mi się bardzo podobała, ostatni tom równiez trzyma poziom. Wielu bohaterów (na szczęście jest ściąga na końcu książki), wiele zdarzeń, historii, radości i smutki. Jak to w tego typu sadze. Idealna na jesienno-zimowe wieczory :-) Polecam

Kolejny tom sagi. Określony na okładce jako "trzecia część drugiej serii" - trochę jak "Dynastia" albo "Klan". Seria od początku mi się bardzo podobała, ostatni tom równiez trzyma poziom. Wielu bohaterów (na szczęście jest ściąga na końcu książki), wiele zdarzeń, historii, radości i smutki. Jak to w tego typu sadze. Idealna na jesienno-zimowe wieczory :-)...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Klasyka, w niczym mnie nie zdziwilo

Klasyka, w niczym mnie nie zdziwilo

Pokaż mimo to

Wydawało mi się, że tak dawno czytałam pierwsze trzy tomy Cukierni pod Amorem Pani Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk. A było to zaledwie 9 lat temu. Tyle się w międzyczasie zmieniło w życiu moim i Rodziny Hryciów. Dorosłam tak jak i bohaterki ostatniego tomu o Gutowie - Monika i Teresa. Mimo, że czytałam książkę tyle lat temu to bez problemu przeniosłam się do lat siedemdziesiątych, kiedy to zaczyna się historia obydwu kobiet.
W „Jednej z nas” borykamy się z losem jaki dotyka Teresę i Monikę. Samotne rodzicielstwo pierwszej z nich, próby zapewnienia dziecku szczęśliwego dzieciństwa, emigracja do Austrii i rozpoczynanie wszystkiego od nowa. Monika jeszcze pod koniec lat sześćdziesiątych emigruje do Stanów, tam wychodzi kolejny raz za mąż, ale nie jest to szczęśliwe małżeństwo. Obie kobiety tracą ze sobą kontakt. Dopiero po latach spotykają się i jedna drugiej wyjawia to, co przez tyle lat tak skrzętnie ukrywała.
„Odkrywał karty powoli i to był najsłuszniejszy krok, bo miała czas przywyknąć do bezmiaru spraw, którymi się zajmował i które musiała poznać. Ale rzeczywiście miała tę biznesową żyłkę. Miała ją chyba od zawsze. Kiedyś opowiedziała Edwinowi swoją przygodę z kupowanym na raty rowerem, który jej ojciec odsprzedał potem za butelkę wódki. Wiele miała dla niego tych historii, a on je uwielbiał. Wciąż kazał sobie opowiadać, jak handlowała grzybami, nosiła nabiał na gutowski rynek, jak robiła zakupy dla towarzyszki Wypych i jak słuchała rad jej rozpolitykowanej matki. Ale najbardziej cenił swoją żonę za jej heroiczne macierzyństwo. Opowiedziała mu o tym, jeszcze zanim się pobrali. Edwin pamiętał tę historię ze szpitala, teraz jednak Tessa rozwinęła ją i przedstawiła ze wszystkimi szczegółami.
- Gdybym cię wcześniej nie pokochał, zrobiłbym to teraz – powiedział. – Moja ty heroino!
- Jestem tylko zwyczajną dziewczyną ze wsi, której wpojono, że pracą dochodzi się do celu. A Elena? Cóż – to był najwspanialszy dar losu.”
Losy kobiet przeplatane są informacjami na temat przygotowań do pogrzebu Waldemara Hrycia – cukiernika z Gutowa. Jego rodzina musi używać podstępu aby położyć go w rodzinnym grobie…
Pomimo ponad 8-9 letniej przerwy w czytaniu losów Rodziny Hryciów, w dalszym ciągu jestem nimi zafascynowana. Dalej jest ten sam nastrój, ciekawa historia rodzinny, trudny czas historyczny i miłość. Ponieważ już trochę zapomniałam co się działo w tych wszystkich tomach, jak tylko znajdę chwilę, planuję przeczytać sagę kolejny raz. Jestem przekonana, że nie będzie to stracony czas.

Wydawało mi się, że tak dawno czytałam pierwsze trzy tomy Cukierni pod Amorem Pani Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk. A było to zaledwie 9 lat temu. Tyle się w międzyczasie zmieniło w życiu moim i Rodziny Hryciów. Dorosłam tak jak i bohaterki ostatniego tomu o Gutowie - Monika i Teresa. Mimo, że czytałam książkę tyle lat temu to bez problemu przeniosłam się do lat...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Nie podoba mi się taka słodka litratura

Nie podoba mi się taka słodka litratura

Pokaż mimo to

Na początku swej wypowiedzi chciałabym posadzić wydawnictwo Prószyński i S-ka na karnym kut... jeżyku znaczy się za to, że nie udostępnia nowości w ramach abonamentu w Legimi.np. ta książka ukazała się 15 X a nadal jest dostępna poza abonamentem, co uważam za zwykłe propagowanie piractwa. Bo prędzej ściągnę plik nielegalnie z chomika (a ta konkretna książka jest, sprawdziłam), niż ją kupię. Tym razem przeczytałam legalnie z papieru dzięki Narodowemu Programowi Rozwoju Czytelnictwa dzięki któremu biblioteka w której pracuję mogła zakupić tę pozycję. W te sam sposób zapoznam się z "Pokrzykiem" Puzyńskiej, a ostatni tom "Kobiet z ulicy Grodzkiej" przeczytam za pomocą ściągniętego z Internetu pliku i na tym kończę swoje zainteresowanie tym wydawnictwem. Nie będę zamawiała do biblioteki wypuszczanych przez Prószyńskiego książek, nie będę ich czytać w jakiejkolwiek formie. Nie to nie, lachy mi nie robicie, pies na was... wiadomo co.
Co do 6. tomu "Cukierni pod Amorem" - niemal 500 stron weszło we mnie jak masełko. Autorka pięknie zakończyła wszystkie rozpoczęte w poprzednich dwóch tomach wątki, pokazała, że jest znawczynią nie tylko historii, ale i technologi (ach ten Facebook... Czy bez niego nie może się obejść żadna tocząca się współcześnie powieść?). W normalnych okolicznościach napisałabym, że chcę więcej, ale najpierw niech pani Gutowska zmieni wydawcę, bo Prószyński ewidentnie działa na jej szkodę. Mimo to polecam. Choć na Legimi jest poza abonamentem.

Na początku swej wypowiedzi chciałabym posadzić wydawnictwo Prószyński i S-ka na karnym kut... jeżyku znaczy się za to, że nie udostępnia nowości w ramach abonamentu w Legimi.np. ta książka ukazała się 15 X a nadal jest dostępna poza abonamentem, co uważam za zwykłe propagowanie piractwa. Bo prędzej ściągnę plik nielegalnie z chomika (a ta konkretna książka jest,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Oceniam ta część tylko jako dobrą, bo trochę mnie rozczarowała, Chyba oczekiwałam czegoś bardziej ciekawego, bardziej wciągającego a nie opowiadanie w kółko o tym samym.
To co dzieje się obecnie w Zajerzycach jest czasami strasznie nudne i dotyczy przede wszystkim posła Hrycia i jego miłosnych podbojów. Mało o żałobie wśród rodziny, niektóre wątki niedokończone.
Natomiast bardzo ciekawa jest część dotycząca Teresy i Moniki które w latach osiemdziesiątych wyjechały jedna do stanów, druga do Austrii i tu już pozostały. Szczególnie losy Teresy przypadły mi do gustu bo odzwierciedlają to co działo się w Polsce w tamtych latach np. wyjazdy na Węgry żeby sprzedać chodliwe tam polskie towary i wraca z dolarami.
Powieść jak zwykle dobrze się czyta ale to dobrze, że autorka postanowiła jednak zakończyć sagę bo po części współczesnej już było widać, że nie ma pomysłu na dalsze losy bohaterów.

Oceniam ta część tylko jako dobrą, bo trochę mnie rozczarowała, Chyba oczekiwałam czegoś bardziej ciekawego, bardziej wciągającego a nie opowiadanie w kółko o tym samym.
To co dzieje się obecnie w Zajerzycach jest czasami strasznie nudne i dotyczy przede wszystkim posła Hrycia i jego miłosnych podbojów. Mało o żałobie wśród rodziny, niektóre wątki niedokończone.
Natomiast...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

„Jedna z nas” to trzeci tom drugiej serii „Cukierni pod Amorem” Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk.
Okazuje się, że ostatni. Szkoda. Wspaniała seria z niepowtarzalnym klimatem.
Tak jak w poprzednich częściach akcja toczy się w dwóch przestrzeniach czasowych. Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. To co dzieje się współcześnie w życiu bohaterów jest konsekwencją ich wcześniejszych wyborów.
Historię rodziny Hryciów nie czyta się, ale pochłania. Poznani wcześniej bohaterowie są czytelnikowi tak bliscy jakby stanowili część jego dalszej rodziny. Mniej lub bardziej lubiani. Jednak wszyscy z ciekawą przeszłością, którą poznajemy na tle prawdziwej historii.
„Jedna z nas” Małgorzaty Gutowskiej –Adamczyk to literatura piękna w dosłownym tego słowa znaczeniu. Ciekawa, barwna, intrygująca historia. Prawdziwa przyjemność czytania. GORĄCO POLECAM!

„Jedna z nas” to trzeci tom drugiej serii „Cukierni pod Amorem” Małgorzaty Gutowskiej-Adamczyk.
Okazuje się, że ostatni. Szkoda. Wspaniała seria z niepowtarzalnym klimatem.
Tak jak w poprzednich częściach akcja toczy się w dwóch przestrzeniach czasowych. Przeszłość nie daje o sobie zapomnieć. To co dzieje się współcześnie w życiu bohaterów jest konsekwencją ich...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Może minimalnie mi brakuje dopowiedzenia paru spraw... za to za dużo politycznych dialogów starszych bohaterek. Ale saga jak najbardziej godna polecenia :)

Może minimalnie mi brakuje dopowiedzenia paru spraw... za to za dużo politycznych dialogów starszych bohaterek. Ale saga jak najbardziej godna polecenia :)

Pokaż mimo to

Kolejna świetnie napisana książka od której nie mogłam się oderwać. Do bohaterów Cukierni wracam jak do starych znajomych, ciekawa co u nich się zmieniło kiedy się nie widzieliśmy. Uwielbiam klimat całej serii, taki ciepły, przyjazny a jednocześnie tak wciągający. Mam nadzieję, że jednak będzie jeszcze jakiś dalszy ciąg tej historii.

Kolejna świetnie napisana książka od której nie mogłam się oderwać. Do bohaterów Cukierni wracam jak do starych znajomych, ciekawa co u nich się zmieniło kiedy się nie widzieliśmy. Uwielbiam klimat całej serii, taki ciepły, przyjazny a jednocześnie tak wciągający. Mam nadzieję, że jednak będzie jeszcze jakiś dalszy ciąg tej historii.

Pokaż mimo to