TEMAT
z pozoru wyświechtany i banalny — miłość klonowanego androida i człowieka, rzecz nie taka niezwykła we współczesnej prozie science fiction, eksploatującej wszelkie możliwe motywy. Dla autora tej mikropowieści jest on wszakże pretekstem, by zająć się ostrożną psychologiczną analizą związku olśniewająco pięknej młodziutkiej kobiety i dużo starszego od niej mężczyzny. Czy w takim stanie rzeczy chodzi tylko o wyuzdanie i seks? Co może łączyć mężczyznę, który łapie ostatnie chwile życia, ze zmysłową laską nieświadomą posiadanych atutów?


JEST TO
ponadto utwór z pewnym niepokojącym przesłaniem, wyraźnym dla bardziej krytycznego czytelnika. Konwencja sf pozwala bowiem autorowi na ukazanie tego, jak dalece będzie można w przyszłości uprzedmiotowić człowieka i zamienić go w kosztowną zabawkę. Roztacza więc wizję niewolnictwa w epoce technologicznej perfekcji, a przy tym niewolnictwa na swój sposób wyrafinowanego. Piękna kobieta z kontrolowaną elektronicznie osobowością jako pociągający «towar» daje bowiem oferującej ją firmie niewiarygodne wręcz możliwości skrytej manipulacji klientem.


AUTOR
przywołuje w tej mikropowieści niedościgły ideał żony. Powinna być ona oddana jak Afrodyta, wybaczać jak Afrodyta, dostarczać mężowi rozkoszy jak Afrodyta i wreszcie bronić go niczym wojownicza mityczna Amazonka. Oczywiście, jak Afrodyta.


MIKROPOWIEŚĆ
«Afrodyta» ukazała się po raz pierwszy (robocza wersja) w 2002 roku na sieciowych łamach Magazynu «Esensja». Następnie trafiła do tomu «Przyloty na Ziemię», wydanego w Chicago (USA) w 2006 r. Kilka lat później znalazła ciąg dalszy w nowej powieści SF Edwarda Guziakiewicza, zatytułowanej «Hurysy z katalogu». Wspomnianą powieść autor zaczął pisać w 2007 r., wprowadzając do akcji drugiego uroczego klona, ognistą Irydę, a ukończył ją w 2010 r. Powieść ukazała się drukiem w 2011 r. nakładem Wydawnictwa «Dreams» i jest jeszcze w sprzedaży.