nigdy za tymi królami nie przepadałem a tu fajne zaskoczenie wcale tacy nudni nie byli

nigdy za tymi królami nie przepadałem a tu fajne zaskoczenie wcale tacy nudni nie byli

Ciekawa pozycja.

Ciekawa pozycja.

Idealna dla fanów historii. W szczególności historii tej odległej.

Idealna dla fanów historii. W szczególności historii tej odległej.

Tak łatwiej się uczyć historii... ;)

Tak łatwiej się uczyć historii... ;)

"Co pewien czas powtarzają się czasy,w których kurwy rządzą królami i sprawami królestwa".
Katarzyna Medycejska

Jako pasjonat historii od dawna zamierzałem przeczytać którąś z licznych pozycji pani Iwony Kienzler.To następna obok Kopera czy Besali
popularyzatorka historii,a zwłaszcza jej mrocznych czy słabo oświetlonych fragmentów i zakamarków-chociaż moim zdaniem robi to taśmowo,powierzchownie i dość niechlujnie-często nie zważając na fakty oparte na źródłach.
Mój wykładowca historii -znakomity prof Jan Drabina- zawsze żałował,że brak jest na polskim rynku wydawniczym pozycji ukazującym wpływ kobiet i alkowy na bieg dziejów całego świata i przyznawał kobietą niebagatelna rolę w jej kształtowaniu.Jeśli więc ktoś twierdzi,że alkowa nie ma nic wspólnego z polityką to jest w wielkim błędzie.
Książka oparta jest na solidnym materiale źródłowym , pasjonująca,często odnosząca się do z pozoru błahych informacji ale jakże w istocie przedmiotu ważnych.(jak chociażby to że Zygmunt III Waza-funkcjonujący w pamięci potomnych jako „nieme monstrum” lub też król„Bardziej nijaki: ni zły, ni dobry. Ot, kukła, nie król”),był hojnym mecenasem sztuki,sam malował,rzeźbił,grał na wielu instrumentach i był zawołanym tancerzem.Był również bardzo utalentowanym złotnikiem.
Uwielbiał ponoć jeździć na łyżwach,puszczać latawce i zajmować się ogrodnictwem i sam szczepił melony.
Przyczynił się bardzo do rozbudowy całej nowej stolicy,a zwłaszcza Zamku Królewskiego.
Parał się namiętnie alchemią i w związku z tym sfajczył prawie cały Wawel co wydaje się,że również nie pozostało bez wpływu na jego decyzję przenosin(scislej spławienia Wisłą) stolicy do Warszawy,albo że jego pierwsza żona-ułomna i garbata Anna Habsburżanka wysłuchiwała dwóch mszy dziennie -jednej za zmarłe dusze,a drugiej za dusze żyjące i zawsze na kolanach.

Spośród trzech panujących nam Wazów jedynie Władysław IV czuł się w pełni Polakiem.Ulubionym jego zajęciem były wszelkiego rodzaju łowy czy też polowania,interesował się też astronomią,kartografią i filozofią,korespondował z Heweliuszem i Kartezjuszem.Był również wielkim miłośnikiem opery.
Pomimo podejrzeń o skłonności homoseksualne(nie wykluczone,że w młodzieńczych latach prawdziwe),król znany był z rozlicznych romansów,częstych wizyt w tzw przybytkach rozkoszy,a więc z bujnego życia seksualnego-nie pozbawionego pewnej frywolności czy wręcz finezji (król udawał myśliwego i gonił po komnatach nagą Katarzynę,która udawała łanię-ach te umiłowania do łowów pod każdą postacią).Był nie tylko rozpustnikiem i lubieżnikiem (król nasz pan miłośćiwy jest cokolwiek lubieżnym w materii miłosnej),ale i ponoć tęgim hulaką- szastającym pieniędzmi na prawo i lewo bez żadnego opamiętania.Za podsumowanie jego życia miłosnego niechaj posłuży słynna wypowiedź samego króla-"Niech to tak będzie,żem ja te kilkakroć sto tysięcy kurwom moim rozdał" i komentarz do tej wypowiedzi pamiętnikarza Bogusława Maskiewicza-"Bo się też w nich ten Pan kochał"
Pod koniec życia schorowany głównie z powodu swojej ogromnej tuszy(jakże w tym wszystkim przypominał Henryka VIII Tudora)musiał być noszony w specjalnej lektyce,lubił użalać się nad własnym losem i obnosić się ze swymi chorobami.

Zygmunt III pomimo katolickiego wychowania i niemalże dewockiego katolicyzmu,bardziej czuł się raczej Szwedem ,ubierał się po szwedzku i gardził strojem szlacheckim ,od tronu polskiego wolał bardziej tron szwedzki i temu celowi przyporządkowywał cała swą zagraniczną politykę ze szkodą dla Rzeczpospolitej.
Jan Kazimierz pomimo błędnie wykreowanego-głównie przez Sienkiewicza w trylogi- jego wizerunku jako patrioty po prostu gardził Polakami,pluł na nich i z całej duszy nienawidził.

Czyta się dość dobrze i płynnie i wydaje mi się,że jest napisana z większym polotem niż książki Kopera i z pewnością sięgne po inne pozycje tej autorki.
Z wyczytanych ciekawostek-dowiedziałem się ,że;
-w ówczesnej Polsce imię Maria było zarezerwowane wyłącznie dla matki Chrystusa,a nadawanie go dziewczynką było uważane za świętokradztwo,tak że po przybyciu do Polski Maria Ludwiga Gonzaga,żona Władysława IV,a potem Jana Kazimierza musiała swe imię zmienić na Ludwika Maria.
-na dworze Władysława IV zaprezentowano pierwszą maszynę latającą z ruchomymi skrzydłami zbudowaną z wielorybich kości i tkanin,był to tzw ornitopter Burattiniego,który ku zdumieniu zgromadzonej publiczności wzbił się w górę w roku 1648.
-Władysław IV przeprowadził doświadczenie na istnienie próżni przy użyciu szklanych rurek wykonanych przez królewskiego szklarza,a eksperyment ten wkrótce stał się sławny na cała Europę.
-to Maria Ludwika sprowadziła do Polski zarówno herbatę jak i kawę(więc nie Jan III Sobieski po Odsieczy Wiedeńskiej-jak to się powszechnie uważa),która jednak nie przypadła do gustu naszym rodakom i którą z pogardą nazywano"brzydką trucizną")jak również słodką czekoladę
- w tzw zachodnich krajach uważano Polskę za kraj wiecznie skuty lodem,a Polaków za dzikich Azjatów,sypiających wciąż na skórach zwierząt,nie noszących bielizny ,wiecznie niedomytych brudasów, nie umiejących nawet schludnie spożywać posiłków.
Należy się tym poglądom mocno przeciwstawić,gdyż w istocie w ówczesnym czasie różnice w poziomie higieny pomiędzy Polakami a Francuzami były kolosalne,ale na korzyść naszych rodaków .
Wiecznie zasranym i zaszczanyn siedzibą królów Francji-Fontainebleau, Pałacu Luksemburskim czy też Palais-Royal ( Wersalu jeszcze nie zbudowano,a po jego zbudowaniu długo był jeszcze tak samo zasrany i zaszczany jak wcześniejsze siedziby wiecznie brudnych królów Francji wylewających na siebie hektolitry perfum,aby zabić smród spoconych i śmierdzących ciał) -należy przeciwstawić Zamek Królewski wyposażony łaźnie i łazienki wraz z toaletami z bieżącą wodą co ze zdumieniem odkryła Maria Ludwika i o czym nie omieszkała powiadomić swoich rodaków).Zresztą już wcześniej Henryk Walezzy przybywszy na Wawel , po raz pierwszy zobaczył wychodki, z których nieczystości odprowadzano poza zamkowe mury, i po powrocie do Francji nakazał zbudowanie takich urządzeń w swoich pałacach. Minęło jednak sporo czasu, zanim francuscy panowie i dworzanie przyzwyczaili się do tej nowinki technicznej, zaprzestając załatwiania swoich potrzeb fizjologicznych do kominków i zamkowych sieni. Tak samo sprawa wyglądała z łaźnią (wanna i kurki z ciepłą i zimną wodą),a także widelcem – tych wynalazków Francuzi również nie znali.

-nie wiedziałem,że Jan Kazimierz posiadał tytuł kardynalski jednak bez kapelusza,co uniemożliwiało mu zasiadanie w Konklawe(aż do roku 1983 nie trzeba było mieć święceń kapłańskich by móc zostać Kardynałem)

Lubię pozycje popularyzujące historie.
Lekka,miła,przyjemna,gładka w czytaniu.
Polecam nie tylko miłośnikom historii.
Zdjęcie zamieszczone na okładce mogło by być w równym stopniu portretem samej autorki Iwony Kienzler.
Swoja droga w tamtych czasach portreciści doskonale dawali sobie rade w upiększaniu wizerunków bez photoshopa i to z doskonałymi efektami,zwłaszcza gdy portret miał przedstawiać propozycje matrymonialną więc często gęsto namalowany wizerunek niewiele miał wspólnego z oryginalnym wyglądem danej osoby.

"Co pewien czas powtarzają się czasy,w których kurwy rządzą królami i sprawami królestwa".
Katarzyna Medycejska

Jako pasjonat historii od dawna zamierzałem przeczytać którąś z licznych pozycji pani Iwony Kienzler.To następna obok Kopera czy Besali
popularyzatorka historii,a zwłaszcza jej mrocznych czy słabo oświetlonych fragmentów i zakamarków-chociaż moim zdaniem robi to...

Iwona Kienzler ma za sobą już napisanie ponad 80 książek – publikacje non-fiction, z zakresu historii, jak również leksykony i słowniki. Pisze także reportaże z podróży oraz artykuły dotyczące spraw gospodarczych i historii Polski. Jej pasją jest historia, a zwłaszcza rola kobiet i ich często zapomnianemu lub niedocenionemu wpływowi na losy i decyzje mężczyzn rządzących państwami, czy też będącymi wpływowymi politykami lub mężami stanu. Historie opisywane w jej książkach, to historie widziane oczyma kobiet. Do tej pory napisała m.in. historie takich władców: „Stanisław August. Mąż wszystkich żon”, Władysław Jagiełło. Wierny mąż niewiernych żon”, „Mocarz alkowy. August II Mocny i kobiety”.

Historia nigdy nie była moją mocną stroną. Zawsze miałam problem z umieszczeniem w odpowiednim czasie historycznym władców, chociaż daty pamiętałam zawsze. Wynika to może z nie trafienia na odpowiedniego nauczyciela, który zamiast suchych faktów, opowiadałby naprawdę pasjonujące historie? A może po prostu historia to jest moja pięta achillesowa?

Tu było jednak inaczej. „Życie miłosne królów z dynastii Wazów” to książka niesamowita. Wciąga od samego początku. Autorka nie skupia się na detalach, które potencjalny czytelnik powinien znać ze szkoły. Ona ukazuje te fakty, których darmo szukać w książkach szkolnych. To jedna z niewielu książek historycznych, które czytałam z wielką przyjemnością, napisana lekkim piórem z mnogością ciekawych faktów, o których nie miałam pojęcia.

Opowieść rozpoczyna od Zygmunta III Wazy, który poślubił kolejno dwie siostry, księżniczki z dynastii Habsburgów. Pomimo tego, że w tamtych czasach nierzadko śluby były z pobudek czysto politycznych, tak w tym przypadku król kochał obie swoje żony. Jednak o tym wie każdy. A czy ktoś wie, że król przez wiele lat był w nieformalnym związku ze swoją ochmistrzyni i opiekunką swoich dzieci – Urszulą Meierin?

Kolejnym królem, na którego historii skupiła sie autorka był Władysław IV, który w przeciwieństwie do swego ojca łatwo zaznajamiał się z ludźmi i nawiązywał nowe znajomości. Jednak to zbyt bezpośrednie postępowanie, częste dotykanie swego rozmówcy w czasie rozmowy spowodowały wiele plotek, że przyszły król jest homoseksualistą. Jednak jak się z czasem okazuje informacje te były wyssane z palca, gdyż Władysław IV był amatorem kobiecych wdzięków. Pojawiła się Jadwiżka, która tylko dzięki przebiegłej intrydze odwiedziła alkowę króla, i w niedługim czasie urodziła mu syna. Jadwiga wtedy miała 19 lat, Władysław 40. Nie wszystkim podobał się ten związek, jednak król nie zwracał na to uwagi, skoncentrował się na swoim synu – Władysławie Konstantym. Z czasem pod wpływem nacisków Władysław IV postanowił poślubić Cecylię Renatę, córkę cesarza. Cecylia nie była piękną kobietą, i w żaden sposób nie interesowała króla. Monarcha nie zerwał ze swoją młodą faworytą, przeniósł ją jedynie w inne miejsce, aby kobiety się nie spotykały. Królowa wymusiła odesłanie Jadwigi, jednak monarcha wydał ją za Jana Wypyskiego, który miał być tylko figurantem. Czy tak było?

Kolejnym królem wartym uwagi był Jan Kazimierz, równie skupiony na kobietach, co jego poprzednik. Wśród kobiet, którym poświęcał swoje względy była Ludwika Maria, która dość często podejmowała decyzje za męża.

Celowo nie zdradzam wszystkich niuansów. Ileż ciekawego z tej niewielkich gabarytów książki można się dowiedzieć. To, że romanse Wazów były komentowane na wszystkich dworach, nieślubne dzieci monarchów były traktowane, jako samo zło, a kochanki monarchów potępiane. Co robili monarchowie w alkowach, jak wyglądało ich prawdziwe życie – o tym wszystkim mówi Iwona Kienzler.
Gdybym w latach szkolnych, była uczona z takich książek, napisanych w tak interesujący sposób, historii opowiedzianych pięknym, plastycznym językiem, to jestem skłonna wrócić do szkoły.

Iwona Kienzler ma za sobą już napisanie ponad 80 książek – publikacje non-fiction, z zakresu historii, jak również leksykony i słowniki. Pisze także reportaże z podróży oraz artykuły dotyczące spraw gospodarczych i historii Polski. Jej pasją jest historia, a zwłaszcza rola kobiet i ich często zapomnianemu lub niedocenionemu wpływowi na losy i decyzje mężczyzn rządzących...

Zygmunt III Waza rozpoczął długotrwałe wojny ze Szwecją, Władysław IV dowodził armią polską podczas bitwy pod Chocimiem, a za panowania Jana Kazimierza miał miejsce potop szwedzki. To znane fakty historyczne, o których można przeczytać w podręcznikach do historii.

Są jednak fakty o których szkolne podręczniki milczą. To eksperymenty alchemiczne Zygmunta III Wazy i wywołany przez niego groźny pożar na Wawelu stały się jedną z przyczyn przeniesienie stolicy z Krakowa do Warszawy, a Jan Kazimierz otwarcie manifestował swą niechęć do Polaków i mawiał, że woli patrzeć na psa niż na Polaka.

Iwona Kienzler w fascynujący sposób opisuje kulisy polskiej polityki XVII wieku i pisze o tym, o czym inni historycy wolą milczeć. Książka ukazuje inną stronę historii Polski – historię życia prywatnego i jej wpływu na politykę. W szczególności książka ukazuje w jaki sposób kobiety – matki, siostry, żony i kochanki władców Polski – wpłynęły na wydarzenia historyczne.

Mało kto wie, że to dzięki intensywnym wysiłkom Anny Jagiellonki jej siostrzeniec Zygmunt III Waza został królem Polski oraz, że to Maria Ludwika, przybywając do Polski by zostać żoną Władysława IV przywiozła ze sobą, jako członkinię swego dworu czteroletnią Marię Kazimierę. Do historii przeszła ona później jako Marysieńka Sobieska, która jako żona Jana III Sobieskiego wywarła znaczący wpływ na historię Polski.

Jest to pasjonująca książka, która „od kuchni” ukazuje życie i decyzje władców Polski z dynastii Wazów oraz pokazuje, co naprawdę leżało u podstaw niektórych kontrowersyjnych decyzji politycznych. Autorka udowadnia, że historia to nie tylko bitwy i wojny, ale też ciekawa historia życia prywatnego.

Zygmunt III Waza rozpoczął długotrwałe wojny ze Szwecją, Władysław IV dowodził armią polską podczas bitwy pod Chocimiem, a za panowania Jana Kazimierza miał miejsce potop szwedzki. To znane fakty historyczne, o których można przeczytać w podręcznikach do historii.

Są jednak fakty o których szkolne podręczniki milczą. To eksperymenty alchemiczne Zygmunta III Wazy i wywołany...