Thorgal: Błękitna zaraza

W tym tomie Thorgal z rodzina porzucają idealne miejsce do osiedlenia się, aby wyruszyć w dalszą drogę ku nieznanym niebezpieczeństwom.
Jak zwykle wpadają w śmiertelne niebezpieczeństwo z którego może ich uratować tylko cud (cud = Thorgal).
Po ucieczce z miejsca z którego nie da się uciec, odnalezieniu człowieka, który mógł być tylko legendą. Znalezieniu brata bliźniaka złego króla i odnalezieniu lekarstwa którego podobno nie ma ;-). Wszystko kończy się szczęśliwie z imprezą na koniec jak u Asterixa.

W tym tomie Thorgal z rodzina porzucają idealne miejsce do osiedlenia się, aby wyruszyć w dalszą drogę ku nieznanym niebezpieczeństwom.
Jak zwykle wpadają w śmiertelne niebezpieczeństwo z którego może ich uratować tylko cud (cud = Thorgal).
Po ucieczce z miejsca z którego nie da się uciec, odnalezieniu człowieka, który mógł być tylko legendą. Znalezieniu brata bliźniaka...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Kolejny ciekawy zwrot akcji i walka ze śmiertelnym niebezpieczeństwem.

Kolejny ciekawy zwrot akcji i walka ze śmiertelnym niebezpieczeństwem.

Pokaż mimo to

Album posiadający kilka nieścisłości. Trochę scenariusz – przyznam, że nie do końca wiem jak ktoś od niemowlęcia wychowany w jakimś społeczeństwie mógł mieć wiedzę naukową przewyższającą to społeczeństwo by gdy już dorośnie móc ją im przekazać. No i te wpadki rysownika. Te deklarowane jako umyślne, jak słynna trzecia nogo dorysowana Thorgalowi na jednym z rysunków specjalnie przez Pana Grzegorza Rosińskiego aby sprawdzić czy czytelnicy zauważą i zareagują.
Jednak od razu muszę zaznaczyć, że to opisywane tutaj wydanie jest bez „trójnogiego” Thorgala. Ale może ktoś trafi na takie z oryginalnym rysunkiem bez poprawki?
A który to niby miałby być rysunek? To ten z planszy 6 gdzie Thorgal sięgając w łodzi po łuk i kołczan mówi „JOLANIE. PRZEJMIJ STER I ZBLIŻ SIĘ DO BRZEGU! AARICIO I LOUVE, KŁADŹCIE SIĘ NA DNIE!” Jeśli nie macie go również w swoim wydaniu to zapewne znajdziecie go w internecie.
Oraz te wpadli przypadkowe jak znikający kojczyk i pierścienie na planszy 15.
Jak widać trudny ma żywot rysownik. Musi zawsze pamiętać o szczegółach aby z rysunku na rysunek zgadzały się ze sobą.

Album posiadający kilka nieścisłości. Trochę scenariusz – przyznam, że nie do końca wiem jak ktoś od niemowlęcia wychowany w jakimś społeczeństwie mógł mieć wiedzę naukową przewyższającą to społeczeństwo by gdy już dorośnie móc ją im przekazać. No i te wpadki rysownika. Te deklarowane jako umyślne, jak słynna trzecia nogo dorysowana Thorgalowi na jednym z rysunków...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Prrr, fabuło, prrr. Chciałoby się po prostu powiedzieć, że to fajny i przyjemny album, który szybko się czyta. Ale jest mały szkopuł: pełno w nim dziur.

Błękitna Zaraza powinna była być rozbita na dwa tomy, które pozwoliłyby pokazać się bohaterom pobocznym. Wyskakiwali, niestety, jak króliki z kapelusza scenarzysty. Przykład z małym spoilerem? Poniżej.

Ot, klasyczna historia, bliźniaki-książęta, dziedzice królestwa. Nic złego w schemacie, zresztą nie pierwszym w Thorgalu. Jednego chłopca się oczywiście pozbyto, wrzucono do rzeki, ale przygarnęło go mówiące dziwnym językiem plemię karłów. Niemowlaka, warto sprecyzować. I tu się zaczynają schody.

Nasz książę-wygnaniec świetnie mówi językiem Thorgala, wie co się dzieje w pałacu - jak? Nikt nie raczył wyjaśnić. Skąd wiedział kim jest? No idea, ale dworski braciszek pojęcia nie miał o istnieniu bliźniaka. Co więcej, nasz podrzutek nauczył prymitywne plemię budowania narzędzi. Skąd to umiał? A kogo to obchodzi, to bohater poboczny. Trza mu tylko dać pełną wiedzę o planach Thorgala, żeby mógł pomóc, ale broń Odynie to uzasadniać.

I lecimy dalej z festiwalem absurdalnych nawet jak na Thorgale zbiegów okoliczności, bo książę z puszczy oczywiście zna legendarnego maga, który umie uleczyć chorobę, na którą zapadła rodzina Thorgala. Te fragmenty z punktu widzenia Jolana/Aarici, na marginesie, były akurat dobre.

Spoilery dalej.

Na miejscu, w kryjówce naszego wszechmocnego maga, oczywiście musiał się znaleźć model lotni, bo by bohaterowie nie wrócili na czas. Banalny w obsłudze, warto dodać, skoro dali radę idealnie wymanewrować nad zamek uznanego księcia. Nie rozróżniam książąt po imionach, bo mają dwie literki w środku przedstawione i tyle z różnic.

A na dokładkę dostajemy zakończenie tak baśniowe, że walnęłabym albumem w łeb, gdybym się nie bała, że wybiję w nim dziurę. Jeszcze jedną, do kolekcji.

I skąd mimo wszystko 6/10? Rysunki fajne. I, bądź co bądź, czyta się szybko i lekko. Zaczynało się naprawdę dobrze, ciekawie opowiadane z perspektywy chorego Jolana.

Dalej, na oko od połowy, jakby się nie wczytywać i nie zastanawiać - spoko. Zresztą Thorgal ma to do siebie, że scenarzyści czasem lubią coś naciągnąć i nie tłumaczyć. Nadal się zastanawiam, jak Kriss przed paroma albumami wróciła do Europy z nieodkrytej jeszcze Ameryki Środkowej.

Podsumowując? Dobry pomysł na dwualbumowy podcykl, źle wykonany na kartach jednego. Szkoda.

Prrr, fabuło, prrr. Chciałoby się po prostu powiedzieć, że to fajny i przyjemny album, który szybko się czyta. Ale jest mały szkopuł: pełno w nim dziur.

Błękitna Zaraza powinna była być rozbita na dwa tomy, które pozwoliłyby pokazać się bohaterom pobocznym. Wyskakiwali, niestety, jak króliki z kapelusza scenarzysty. Przykład z małym spoilerem? Poniżej.

Ot, klasyczna...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia w tym tomie była trochę naciągana, [SPOILER] bo jak to może istnieć potworna śmiertelna zaraza, na którą jest proste lekarstwo, które zna gość znajdujący się niedaleko problemu, a jednak zaraza latami swoje żniwo zbiera? Ale generalnie komiks bardzo dobrze się czytało i oglądało, pomimo tych niedociągnięć.

Historia w tym tomie była trochę naciągana, [SPOILER] bo jak to może istnieć potworna śmiertelna zaraza, na którą jest proste lekarstwo, które zna gość znajdujący się niedaleko problemu, a jednak zaraza latami swoje żniwo zbiera? Ale generalnie komiks bardzo dobrze się czytało i oglądało, pomimo tych niedociągnięć.

Pokaż mimo to

Jedna z gorszych części cyklu, dość banalna historia nie umywająca się do pierwszych kilkunastu tomów cyklu. Polecam tylko dla fanów i kolekcjonerów serii.

Jedna z gorszych części cyklu, dość banalna historia nie umywająca się do pierwszych kilkunastu tomów cyklu. Polecam tylko dla fanów i kolekcjonerów serii.

Pokaż mimo to