Dobry pomysł na fabułę, ale niestety nudziłam się przez większość książki. Dosyć szybko można się domyślić zakończenia.

Dobry pomysł na fabułę, ale niestety nudziłam się przez większość książki. Dosyć szybko można się domyślić zakończenia.

Pierwsza połowa nie zachęca. Wydaje się być nudną kopią "gone girl", w której od początku znamy zakończenie. Początkowo myślałam, że w książce nie ma żadnej zagadki do rozwiązania ale na szczęście autorka wybrnęła z tego problemu. Styl pisania jest bardzo lekki, choć momentami aż zbyt prosty. Brakowało mi większego rozbudowania bohaterów. Postaci sprawiały wrażenie płytkich, wręcz jednowymiarowych

Pierwsza połowa nie zachęca. Wydaje się być nudną kopią "gone girl", w której od początku znamy zakończenie. Początkowo myślałam, że w książce nie ma żadnej zagadki do rozwiązania ale na szczęście autorka wybrnęła z tego problemu. Styl pisania jest bardzo lekki, choć momentami aż zbyt prosty. Brakowało mi większego rozbudowania bohaterów. Postaci sprawiały wrażenie...

Nie od razu wpadłam o co i o kogo chodzi. Czyli chyba była nie zła 😁

Nie od razu wpadłam o co i o kogo chodzi. Czyli chyba była nie zła 😁

Czytało się przyjemnie i z zaciekawieniem :)
Od połowy książki wiadomo jak potoczą się dalsze losy bohaterki, jednak to nie przeszkadza w dalszym czytaniu.

Czytało się przyjemnie i z zaciekawieniem :)
Od połowy książki wiadomo jak potoczą się dalsze losy bohaterki, jednak to nie przeszkadza w dalszym czytaniu.

Wciągnęła od pierwszych stron, jednak "im dalej w las" tym słabiej.

Wciągnęła od pierwszych stron, jednak "im dalej w las" tym słabiej.

"Idealna żona" wpisuje się w trend powieści w typie "Zaginiona dziewczyna", nie oferując nic ponad znaną już formułę. Kimberly Belle zbyt szybko wytrąca sobie asy z rękawa, podsuwając rozwiązanie zagadki i samo zakończenie (nie mówiąc już o tym, że polskie wydanie zdradza już od początku rozwiązanie, więc łatwiej jest poskładać wskazówki; kto wpadł na ten pomysł i uznał go za dobry?). To, w połączeniu z faktem, że całość jest niezrozumiała psychologicznie (nie wymagałaby takich reakcji i takich zachowań ze strony bohaterów),sprawia, że "Idealna żona" staje się czytadłem, nie dającym absolutnie nic. Ani to dobrze napisane, ani nie ma bohaterów, którym można kibicować, ani ciekawej zagadki, którą można śledzić, ani - wreszcie - napięcia, które trzymałoby czytelnika przy lekturze.

"Idealna żona" wpisuje się w trend powieści w typie "Zaginiona dziewczyna", nie oferując nic ponad znaną już formułę. Kimberly Belle zbyt szybko wytrąca sobie asy z rękawa, podsuwając rozwiązanie zagadki i samo zakończenie (nie mówiąc już o tym, że polskie wydanie zdradza już od początku rozwiązanie, więc łatwiej jest poskładać wskazówki; kto wpadł na ten pomysł i uznał go...

Czasem jest tak, że otwierasz jakąś książkę, czytasz kilkanaście, potem kilkadziesiąt stron i już czujesz to całym sobą - tak, ten autor (czy, jak w tym wypadku, ta autorka) ma dobry warsztat pisarski. Umie konstruować... cóż, nawet niekoniecznie poszczególne sceny czy postacie, tylko po prostu sam tekst tak, że chce się to czytać, że człowiek dobrze bawi się z daną lekturą, że zwyczajnie ma się z tejże lektury to coś, co zwiemy czytelniczą satysfakcją. No to to jest właśnie ten przypadek. Czytamy, bawimy się, jesteśmy w tej opowieści.

Jest w tym też oczywiście pewien literacki naddatek, od początku czujemy, że całość tej historii nie jest taka prosta, jak mogłoby się na pierwszy rzut oka wydawać (rzuca się to w oczy miejscami aż za bardzo, prawdę mówiąc),możemy wpaść na pewne tropy na sekundę przed tym, jak pisarka wprost nam je podaje, możemy wczuć się w postacie (naprawdę sugestywna, pierwszoosobowa narracja trójki bohaterów),dotykamy też ważnego społecznego zagadnienia przemocy domowej, po części nawet czegoś głębszego, problematyki mechanizmów jej dziedziczenia, tego, "po jakich liniach" ono biegnie, jak się psychologicznie (oczywiście wciąż jest to w znacznej części "podwórkowa psychologia" z powieści sensacyjnej) odbywa.

Z tym sygnalizowaniem przez autorkę tropów to w ogóle jest ciekawa sprawa. Część mamy podaną bardzo bezpośrednio (kwestia wypłat z karty kredytowej),części znacząco trudniej się domyślić (myk z zameldowaniem). I są one podane tak jakby na dwóch sąsiadujących stronach :) I czytelnik nijak nie czuje, by była to jakaś gra ze strony Belle, byśmy mieli jakoś inaczej odbierać te sygnały. Ot, tak się napisało, takie były pomysły na detale tej historii i tyle - zdaje się do nas uśmiechać pisarka. Ale, umówmy się, to są szczególiki.

No właśnie, "uśmiechać się". Nie da się ukryć, że całość jest napisana nader lekko. To zresztą kolejny objaw tego, wzmiankowanego na początku tej mojej recenzji dobrego warsztatu autorki. Bez odautorskiego śmieszkowania, bez szarżowania jest lekko, czy aby... nie zbyt lekko? I paradoksalnie nie mam tu w pierwszym rzędzie na myśli tego, że tematyką tak przyjemnie napisanej powieści jest coś o tak olbrzymim ciężarze gatunkowym (i coś po prostu tak strasznego) jak przemoc domowa. To powiedzmy jest okej, niech tego typu wątki znajdują się w książkach czysto rozrywkowych. Niech w ten sposób trafiają pod strzechy, super. Bardziej mam tu na myśli coś trochę innego - przez tą lekkości i sprawność, także po prostu przez to, jak szybko się to czyta, pewne rzeczy zdają się przelatywać nam przez palce. Psychologia i złożoność postaci (a nikt mi nie wmówi, że jednym z głównych celów i ambicji Belle nie było ukazanie obu głównych męskich bohaterów jako niezwykle złożonych i wycieniowanych wewnętrznie i mentalnie),ciekawe osoby z tła (Miss Sally! Komendant!),miejsca akcji itd.

Ej, czy jakaś historia może paść ofiarą dobrego warsztatu opisującej ją osoby? Ależ to by był literacki paradoks nad paradoksy, prawda?

Okej, daję 8/10, było to wszystko bardzo dobrze pomyślane, bardzo sprawnie napisane, był ten mega plot twist około 65% tekstu, prawie nie było wpadek (choć z tym cudownie włączonym w odpowiednim momencie GPSem to trochę naciąganie wyszło),była też ważna problematyka społeczna. Naprawę jest to dobra powieść sensacyjna.

Czasem jest tak, że otwierasz jakąś książkę, czytasz kilkanaście, potem kilkadziesiąt stron i już czujesz to całym sobą - tak, ten autor (czy, jak w tym wypadku, ta autorka) ma dobry warsztat pisarski. Umie konstruować... cóż, nawet niekoniecznie poszczególne sceny czy postacie, tylko po prostu sam tekst tak, że chce się to czytać, że człowiek dobrze bawi się z daną...

Czyta się jak napisano " tak sobie" No może zakończenie dużo bardziej zaskakujące.

Czyta się jak napisano " tak sobie" No może zakończenie dużo bardziej zaskakujące.

Od razu po przeczytaniu opisu książki stwierdziłam, że wiem co z tym jest nie tak i myślałam, że już znam zakończenie.. I z taką właśnie myślą czytałam tę książkę do połowy i już byłam naprawdę zawiedziona, że autorka napisała tak przewidywalną książkę.


Ale jednak naszła mnie taka piorunująca myśl kilkadziesiąt stron przed końcem i parę stron przed tym jak autorka zaczęła kierować czytelnika na prawidłowe wyjaśnienie tego wszystkiego, że może jednak się mylę. Może jednak autorka nie poszła najłatwiejszą drogą i wyjaśnienie jest totalnie inne... I tak właśnie było.. Od tego momentu akcja była świetna i ja byłam dalej w szoku, że autorka wymyśliła tak wielki plot twist. Naprawdę świetnie to wyszło i gdyby nie to zaskakujące wyjaśnienie, to dałabym 6 gwiazdek. A tak jest 7 za to.

Od razu po przeczytaniu opisu książki stwierdziłam, że wiem co z tym jest nie tak i myślałam, że już znam zakończenie.. I z taką właśnie myślą czytałam tę książkę do połowy i już byłam naprawdę zawiedziona, że autorka napisała tak przewidywalną książkę.


Ale jednak naszła mnie taka piorunująca myśl kilkadziesiąt stron przed końcem i parę stron przed tym jak autorka...

Niestety to bardzo słaba książka. Żeby ją ocenić musiałam przeczytać opinię zawierającą spojler pomimo, że audiobook odsłuchałam 2 tygodnie temu. Książka opowiada o 2 kobietach, które łączy tak wiele, że po jakimś czasie nie wiedziałam o kim czytam. Z książki nie nauczyłam się niczego, nie porwała mnie, nie była odkrywcza, nie rozbudziła we mnie empatii, kompletnie bezwartościowe czytadło. Końcówka może i była odrobinę bardziej burzliwa ale byłam już tak zmęczona i zagubiona, że z radością wysłuchałam notę wydawcy.

Nie polecam, nie przeczytam ponownie. Strata czasu.

Niestety to bardzo słaba książka. Żeby ją ocenić musiałam przeczytać opinię zawierającą spojler pomimo, że audiobook odsłuchałam 2 tygodnie temu. Książka opowiada o 2 kobietach, które łączy tak wiele, że po jakimś czasie nie wiedziałam o kim czytam. Z książki nie nauczyłam się niczego, nie porwała mnie, nie była odkrywcza, nie rozbudziła we mnie empatii, kompletnie...