Thorgal: Giganci

Gdy albumy Thorgala zahaczały o tego typu fantastykę, wręcz baśniowe przedstawienie mitologii, to seria wtedy mocno traciła (wyjątkiem był album Gwiezdne dziecko) i najmniej mi się podobały.

Gdy albumy Thorgala zahaczały o tego typu fantastykę, wręcz baśniowe przedstawienie mitologii, to seria wtedy mocno traciła (wyjątkiem był album Gwiezdne dziecko) i najmniej mi się podobały.

Pokaż mimo to

Ciekawy tom z odniesieniami do mitologi nordyckiej. Pełen zwrotów akcji i i jak zwykle ciekawa przygoda Thorgala (której nie będzie pamiętał).
Jedynie zachowanie Thorgala jest moim zdaniem naciągane do fabuły. Robi coś niezrozumiałego co później mu się udaje i prowadzi do szczęśliwego zakończenia historii.

Ciekawy tom z odniesieniami do mitologi nordyckiej. Pełen zwrotów akcji i i jak zwykle ciekawa przygoda Thorgala (której nie będzie pamiętał).
Jedynie zachowanie Thorgala jest moim zdaniem naciągane do fabuły. Robi coś niezrozumiałego co później mu się udaje i prowadzi do szczęśliwego zakończenia historii.

Pokaż mimo to

Fantastyczny zwrot akcji. Pomysłów cała garść jak na skromną ilość stron.

Fantastyczny zwrot akcji. Pomysłów cała garść jak na skromną ilość stron.

Pokaż mimo to

Był już „Guliwer w krainie Liliputów”, był też „Jaś i magiczna fasola” to mamy i Thorgala i Gigantów.
Pomysł więc może nie jest nowy ale ciągle ciekawy. Zresztą ja wcale nie zarzucam autorom Thorgala wzorowania się na powyższych. Przecież tu odwołano się do Mitologii nordyckiej a ona chyba jednak jest starsza niż wymienione wyżej baśnie.

Był już „Guliwer w krainie Liliputów”, był też „Jaś i magiczna fasola” to mamy i Thorgala i Gigantów.
Pomysł więc może nie jest nowy ale ciągle ciekawy. Zresztą ja wcale nie zarzucam autorom Thorgala wzorowania się na powyższych. Przecież tu odwołano się do Mitologii nordyckiej a ona chyba jednak jest starsza niż wymienione wyżej baśnie.

Pokaż mimo to

Dobrze się w czasie zbiegło moje czytanie tego tomu z tym, że nie tak dawno przeczytałam mitologię nordycką, bo w tym tomie wiele z tej mitologii się przewinęło. No i wraca Thorgal. Będzie się działo.

Dobrze się w czasie zbiegło moje czytanie tego tomu z tym, że nie tak dawno przeczytałam mitologię nordycką, bo w tym tomie wiele z tej mitologii się przewinęło. No i wraca Thorgal. Będzie się działo.

Pokaż mimo to

Pierwszy prawdziwy komiks mojej młodości (nie licząc Funky Kovala z Fantastyki). Super pomieszanie rożnych wątków i historii (łącznie z Dänikenem i wikingami). Świetna krecha i proporcje, fachowa robota.
Szkoda, że nie można się tam wrócić :-(

Pierwszy prawdziwy komiks mojej młodości (nie licząc Funky Kovala z Fantastyki). Super pomieszanie rożnych wątków i historii (łącznie z Dänikenem i wikingami). Świetna krecha i proporcje, fachowa robota.
Szkoda, że nie można się tam wrócić :-(

Pokaż mimo to

..i w tomie 22 Shaigan nareszcie zmierza do odzyskania swojej pamięci i imienia. I znów mamy kolejny tom, w którym dużo fantastyki. Baśniowa opowieść o tym, jak Thorgal próbując odzyskać rodzinę, godzi się na układ z bogami: w zamian za bezcenny pierścień Draupnir, wszechpotężny Odyn pozwoli Thorgalowi znów zapisać swoje imię i stać się na powrót tym, kim był. Jednakże zdobycie pierścienia będzie niełatwym zadaniem, ponieważ Draupnir należy do króla Gigantów, a władca jest do niego bardzo przywiązany.. Tutaj mamy Thorgala trochę w roli Guliwera, trochę zagubionego herosa. Tom bajkowo-baśniowo-mitologiczny: te przygody także lubię, pomysłowe i nieoczekiwane zwroty akcji-kolejny plus dla duetu Rosiński-Van Hamme. Ciekawy i bardzo udany tom. Polecam! :)

..i w tomie 22 Shaigan nareszcie zmierza do odzyskania swojej pamięci i imienia. I znów mamy kolejny tom, w którym dużo fantastyki. Baśniowa opowieść o tym, jak Thorgal próbując odzyskać rodzinę, godzi się na układ z bogami: w zamian za bezcenny pierścień Draupnir, wszechpotężny Odyn pozwoli Thorgalowi znów zapisać swoje imię i stać się na powrót tym, kim był. Jednakże...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Album o klase gorszy od poprzedniego. Znów dużo fantastyki a to rzadko wychodzi serii na dobre. Jak dla mnie w tym momencie seria zaczyna zjadać własny ogon.

Album o klase gorszy od poprzedniego. Znów dużo fantastyki a to rzadko wychodzi serii na dobre. Jak dla mnie w tym momencie seria zaczyna zjadać własny ogon.

Pokaż mimo to

Czytając ten zeszyt miło było znów powrócić do tego baśniowego, mitycznego świata, do ogrodów Asgardu...
O wiele lepsze są historie, gdy nasz bohater musi stawiać czoła przeciwnościom losu i ludziom. O wiele łatwiej jest bowiem przewidzieć ich zachowanie i konsekwencje takich sytuacji. Walka z bogami to jak donkiszotowska walka z wiatrakami, żmudna, bezsensowna i nieprzynosząca efektów. Zresztą Thorgal doświadczył tego w tak wielu sytuacjach, że juz powinien o tym wiedzieć.
Ciekawa, niebanalna historia z happy endem. Polecam!

Czytając ten zeszyt miło było znów powrócić do tego baśniowego, mitycznego świata, do ogrodów Asgardu...
O wiele lepsze są historie, gdy nasz bohater musi stawiać czoła przeciwnościom losu i ludziom. O wiele łatwiej jest bowiem przewidzieć ich zachowanie i konsekwencje takich sytuacji. Walka z bogami to jak donkiszotowska walka z wiatrakami, żmudna, bezsensowna i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Thorgal odzyskał pamięć tak po prostu – bez specjalnych fajerwerków i postanawia odzyskać rodzinę. Żeby tak się stało musi pójść na kolejny układ z bogami, co oznacza następną wyprawę pełną śmiercionośnych przeszkód. Teraz do krainy gigantów po ich wielki skarb, który niegdyś należał do Odyna. Akcja wciąż się rozkręca i wciąż nie wiemy czy, kiedy i jak Thorgal, Aaricia, Jolan i Louve znów będą razem. Wciągające!

Thorgal odzyskał pamięć tak po prostu – bez specjalnych fajerwerków i postanawia odzyskać rodzinę. Żeby tak się stało musi pójść na kolejny układ z bogami, co oznacza następną wyprawę pełną śmiercionośnych przeszkód. Teraz do krainy gigantów po ich wielki skarb, który niegdyś należał do Odyna. Akcja wciąż się rozkręca i wciąż nie wiemy czy, kiedy i jak Thorgal, Aaricia,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to