Piękne zarazem smutne historie...
Manga którą czyta się w mgnieniu oka
Opracowanie graficzne samo w sobie przyciąga

Piękne zarazem smutne historie...
Manga którą czyta się w mgnieniu oka
Opracowanie graficzne samo w sobie przyciąga

Baśniowe, lecz smutne historie o miłości i stracie.
Przede wszystkim to co od razu rzuciło mi się w oczy to przepiękna kreska. Jedna z ładniejszych, które widziałam w mangach. Mamy tu trzy opowiadania plus prolog i epilog. Trochę szkoda, że te były takie krótkie, ale mimo to podobały mi się.

Baśniowe, lecz smutne historie o miłości i stracie.
Przede wszystkim to co od razu rzuciło mi się w oczy to przepiękna kreska. Jedna z ładniejszych, które widziałam w mangach. Mamy tu trzy opowiadania plus prolog i epilog. Trochę szkoda, że te były takie krótkie, ale mimo to podobały mi się.

Ostatnie zimy w Polsce należały do wyjątkowo łagodnych, jednakże spragnieni mroźnej atmosfery mogą sięgnąć po Opowieści o Białej Księżniczce. Jak głosi legenda, opady śniegu spowodowane są płaczem Białej Księżniczki. I to właśnie śnieg łączy kilka krótkich opowieści, wchodzących w skład omawianej pozycji.

Na początku jednotomówki od wydawnictwa Waneko śledzimy poczynania młodej dziewczyny, opuszczającej osadę, aby odnaleźć i zabić czarnego wilka i w ten sposób pomścić swego ojca. Potem poznajemy jeszcze dzieje kochanków oraz ich przyrzeczenia, a następnie także losy wojownika, próbującego przeżyć w nieprzyjaznych warunkach.

Opowieści te, choć całkiem klimatyczne, łączy jedna – za to dotkliwa – wada. Wszystkie są jednoliniowe i na tyle zwięzłe, a wręcz skrótowe, że ciężko zaangażować się w losy postaci. Jest to tym bardziej dotkliwe zważywszy, że są to historie tragiczne i melancholijne, nastawione na wzbudzenie silnych emocji. Bez trudu mogę wskazać mocne momenty, kiedy to opowiadania dotykają właściwych strun, aczkolwiek w skali całej mangi są to momenty zbyt rzadkie, aby uznać ją za szczególnie udaną.

Więcej recenzji i wieści o powieści do znalezienia na Wypowiemsie.pl:
http://wypowiemsie.pl/recenzja-opowiesci-o-bialej-ksiezniczce/

Ostatnie zimy w Polsce należały do wyjątkowo łagodnych, jednakże spragnieni mroźnej atmosfery mogą sięgnąć po Opowieści o Białej Księżniczce. Jak głosi legenda, opady śniegu spowodowane są płaczem Białej Księżniczki. I to właśnie śnieg łączy kilka krótkich opowieści, wchodzących w skład omawianej pozycji.

Na początku jednotomówki od wydawnictwa Waneko śledzimy poczynania...

Piękne bajkowe opowiadania. Bogini Śniegu jest łączniczką wszystkich trzech historii. Przyjemnie melancholijne tradycyjne japońskie baśnie idealne na wieczór. Szkoda, że są takie krótkie. Polecam

Piękne bajkowe opowiadania. Bogini Śniegu jest łączniczką wszystkich trzech historii. Przyjemnie melancholijne tradycyjne japońskie baśnie idealne na wieczór. Szkoda, że są takie krótkie. Polecam

Bajeczne kadry, co kilka stron prawdziwe działo sztuki w postaci rysunków na całe strony stworzonych przepiękną kreską.

Każda historia wyjątkowa i bardzo prawdziwa. Pouczająca dla tych bez przejść i zrozumiała dla tych z bagażem na plecach

Bardzo ładne wydanie, śliczna obwoluta, przepiękna pocztówka w zestawie.

Od lat bardzo lubię kreskę grupy CLAMP, czytanie tego tomiku było dla mnie bardzo miłym powrotem w czasie do innych tytułów grupy które czytałam lata temu :)
Prawdziwa perełka dla starszych ;) fanów mangi :)

Bajeczne kadry, co kilka stron prawdziwe działo sztuki w postaci rysunków na całe strony stworzonych przepiękną kreską.

Każda historia wyjątkowa i bardzo prawdziwa. Pouczająca dla tych bez przejść i zrozumiała dla tych z bagażem na plecach

Bardzo ładne wydanie, śliczna obwoluta, przepiękna pocztówka w zestawie.

Od lat bardzo lubię kreskę grupy CLAMP, czytanie tego tomiku...

Jakoś nie poruszyły mnie te opowieści, są zdecydowanie zbyt krótkie, zanim człowiek zdąży wczuć się w klimat, jest już koniec. Poza tym, nie ma w nich nic oryginalnego.

Jakoś nie poruszyły mnie te opowieści, są zdecydowanie zbyt krótkie, zanim człowiek zdąży wczuć się w klimat, jest już koniec. Poza tym, nie ma w nich nic oryginalnego.

Rodzimy rynek w ostatnim czasie przeżywa prawdziwy renesans wydawniczy pozycji tworzonych przez grupę CLAMP. Jednym z tytułów, który ukazał się nakładem Wydawnictwa Waneko są Opowieści o Białej Księżniczce. Piękna manga w upojnym baśniowym klimacie ze sporą dawkę melancholii przebijającą się przez enigmatyczną treść. Stosunkowo krótka pozycja, która obrazuje wszystko to co najlepsze w twórczości popularnych mangaczek.

Według starych podań przemierzając zimowe bezkresne białe pejzaże, czasem można spotkać tajemniczą piękną niewiastę. Biała Księżniczka, przez wielu nazywana Panią Lodu lub Boginią Śniegu, stępuje z nieboskłonu, aby przez chwilę poobserwować zwykłe ziemskie życie. Niektórzy powiadają, że dostrzegając krzywdy ludzi, zaczyna ona płakać, a wtedy z nieba dość obficie zaczynają lecieć śniegowe płatki.

Brzmi to wszystko dość baśniowo, ckliwie i niebywale prosto i dokładnie takie jest. Cała historia to trzy dość krótkie opowieści. Młoda kobieta wyruszająca w góry, aby zgładzić wilka, który zabił jej ojca; mężczyzna po wieloletniej tułaczce powracający do swojej ukochanej; wojownik zagubiony w górach pragnący za wszelką cenę przeżyć. Swoistego rodzaju klamrą fabularną łączącą wspomniane historie jest prolog i epilog mangi, w której czytelnik ma okazję zobaczyć tytułową Białą Księżniczkę, która swoim smutnym spojrzeniem obserwuje świat śmiertelników.


Zarówno fabuła, jak i poszczególni bohaterowie stanowią tutaj tylko ukryte za kurzawą śnieżną tło dla najważniejszego aspekty dzieła, którym są rysunki. Epizodyczny charakter scenariusza oraz objętość całego dzieła nie pozwala na większe rozbudowanie historii czy mocniejsze skupienie się na konkretnych postaciach pokazując ich złożoną osobowość. Struktura kolejnych z pozoru niepowiązanych ze sobą opowiadań jest bardzo prosta bez zbędnego zagłębiania się w szczegóły. Nie oznacza to jednak, że w tytule w ogóle nie mamy żadnego motywu przewodniego. Jest nim człowiek i jego nie zawsze pełna szczęścia egzystencja. Autorki postarały się jednak o to, żeby łącząca fabułę warstwa nie był nazbyt oczywista jak w innych komisach i możliwa do naprawdę szerokiej interpretacji przez poszczególnych odbiorców, za co należą im się słowa uznania. Niestety nie każdy jednak będzie miał ochotę na dogłębną analizę dzieła i doszukiwanie się konkretnych znaczeń.

Jeśli oceniać tytuł pod względem klimatu, mamy tutaj do czynienia z czymś z pogranicza życiowego dramatu (losy poszczególnych postaci) i nutki fantastyki w wymiarze Japońskiego folkloru, do którego CLAMP lubi dość często sięgać. Artystki przyzwyczaiły już swoim fanów do tego, że wykorzystując wierzenia ludowe, dość często kształtują je one do własnych potrzeb. Tak też jest w tym przypadku, tytułowa Biała Księżniczka w kulturze Japońskiej jest utożsamiana ze śnieżnym demonem polującym na zagubionych ludzi i pozbawiających ich życia. Tutaj ukazana jest jako urodziwa niewiasta, której ulotna zimowa ziemska egzystencja ogranicza się do obserwacji śmiertelników i dostrzegania ich cierpienia.


Zdecydowanie najlepszym elementem całego dzieła jest warstwa artystyczna. Już kilka pierwszych kolorowych stron pokazuje, że artystki postanowiły połączyć tutaj dość typową komiksową oprawę graficzną z czymś o wiele bardziej gustownym.

Cała recenzja na PopKulturowy Kociołek

https://gameplay.pl/news.asp?ID=119892

Rodzimy rynek w ostatnim czasie przeżywa prawdziwy renesans wydawniczy pozycji tworzonych przez grupę CLAMP. Jednym z tytułów, który ukazał się nakładem Wydawnictwa Waneko są Opowieści o Białej Księżniczce. Piękna manga w upojnym baśniowym klimacie ze sporą dawkę melancholii przebijającą się przez enigmatyczną treść. Stosunkowo krótka pozycja, która obrazuje wszystko to co...

Piękna obwoluta na fakturowanym papierze. Czegoś tak ładnego jeszcze nie widziałam na polskim rynku mangowym. W środku kilka opowiadań, z których najnudniejsze było na początku. Było takie nijakie i niosło najmniejszy ładunek emocjonalny. Następne podobały mi się bardziej, przy czym były tak króciuteńkie, że nie ma szans, by zrobiły na mnie jakieś większe wrażenie. Nie wiem co myśleć o ostrości druku. Rysunki na niektórych stronach są ostre jak żyletka, w kolorze nasyconej czerni, a sąsiadują z rozmazanymi w kolorze dużo bledszym (nawet ramki kadrów!) Pewnie jest ku temu jakiś powód techniczny, ale wygląda to nieciekawie. "Opowieści" są dla mnie jednorazową lekturą, do której nie wrócę.

Piękna obwoluta na fakturowanym papierze. Czegoś tak ładnego jeszcze nie widziałam na polskim rynku mangowym. W środku kilka opowiadań, z których najnudniejsze było na początku. Było takie nijakie i niosło najmniejszy ładunek emocjonalny. Następne podobały mi się bardziej, przy czym były tak króciuteńkie, że nie ma szans, by zrobiły na mnie jakieś większe wrażenie. Nie wiem...

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/12/manga-tez-ksiazka-opowiesci-o-biaej.html

„Śnieg to łzy Białej Księżniczki”.


Grupa CLAMP fanom mang nie jest obca. Wydawnictwo Waneko z okazji swojego dwudziestolecia, co chwilę pokazuje nam coraz większe bomby mangowe, które u mnie należą do grona MUST READ. Kiedy zobaczyłam „Opowieści o Białej Księżniczce” wiedziałam, że muszę je przeczytać, choćbym miała niebo i piekło poruszyć. I przeczytałam.

FABUŁA

Młoda dziewczyna, została wysłana do lasu, aby zabić wilka, który zabił jej ojca. Fubuki, bo tak ma na imię dziewczyna, kiedy spotyka wilka stwierdza, że nie chce go zabić. Między zwierzęciem, a kobietą rodzi się prawdziwa przyjaźń.
Innym razem młodzieniec opuszcza miłość swojego życia i zgubiony w lesie każdego dnia przypomina sobie, że musi do niej wrócić, że obiecał jej swój powrót. Gdy wraca do swojej ukochanej, znajduje ją wierną i czekającą na niego... tyle, że nie do końca prawdziwą.
„Opowieści o Białej Księżniczce” to cztery opowiadania, które zachwycają swoim pomysłem, a także lekkością.

OPRAWA GRAFICZNA

Moja miłość zaczęła się od okładki. Kiedy zobaczyłam polskie wydanie wpadłam w zachwyt, a kiedy dotknęłam matowej, chropowatej okładki, całkiem zostałam kupiona.
To jednak był dopiero przedsmak przed wnętrzem.
Urzeczona zewnętrznym wyglądem tej mangi, zaczęłam ją czytać i jeszcze bardziej (o ile się da) zakochałam się w tych rysunkach. Widać, że mangaczki z grupy CLAMP wiedzą, jak zachwycić czytelnika i rozbudzić jego uczucia do historii, raptem jednym rysunkiem. Te delikatne, miękkie i subtelne linie nadają każdej historii polot. Przyznam szczerze, że chociaż w dymkach nie ma za dużo do czytania, to ta manga zajęła mi znacznie więcej czasu, bo wiele razy zatrzymywałam się, właśnie na rysunkach, podziwiając je. Tak po prostu. „Opowieści o Białej Księżniczce” to manga nie tylko pięknie wydana z zewnątrz, ale także świetnie dopieszczona wewnątrz.

OPINIA OGÓLNA

Łączącym wszystkie opowiadania elementem jest Pani Śniegu, czyli japońska yuki-onna, który oznacza demona z wampirycznymi skłonnościami. Tutaj jednak, grupa CLAMP zdecydowała się pokazać ów demona, jako piękną, delikatną kobietę, która tak naprawdę nie jest wroga wobec ludzi. Sama manga to uczta dla oczu pod względem rysunków, o czym już pisałam. Jeżeli szukacie tutaj konkretnej historii, to takowej nie znajdziecie. W „Opowieściach o Białej Księżniczce” chodzi o podziwianie rysunków, a nie czytanie i poznawanie tytułowych opowieści. Muszę przyznać, że autorkom wyszedł zamiar mangi. Ja podziwiałam ją przez bardzo długi czas i na pewno jeszcze nie raz będę podziwiać. W sumie, to mogłabym Wam zrobić zdjęcie wewnątrz tej mangi, ale nie będę Wam zabierać przyjemności z oglądania rysunków w tej pozycji. Sami to sprawdźcie i sami delektujcie się tą mangą.

https://podrugiejstronieokladki6.blogspot.com/2019/12/manga-tez-ksiazka-opowiesci-o-biaej.html

„Śnieg to łzy Białej Księżniczki”.


Grupa CLAMP fanom mang nie jest obca. Wydawnictwo Waneko z okazji swojego dwudziestolecia, co chwilę pokazuje nam coraz większe bomby mangowe, które u mnie należą do grona MUST READ. Kiedy zobaczyłam „Opowieści o Białej Księżniczce”...

Zbiór kilku historii, które łączy motyw śniegu. Są to dość dziwne i smutne historie. Jednak niczym mnie nie zauroczyły.

Zbiór kilku historii, które łączy motyw śniegu. Są to dość dziwne i smutne historie. Jednak niczym mnie nie zauroczyły.