150 lat nas dzieli od tamtych czasów, a jakby to były lata świetlne. Ile taki dzieciak przeżył do 10. roku życia, to się dziś w glowie nie mieści. Ludzie prości, często brutalni i egoistyczni, oddani jak dzieci swoim namiętnościom, nawet żarty sobie nawzajem robili brutalne. Na tym tle dobroć szczególnie się mocno odciskała. Dlatego osoba Babci na całe życie wyratowała Autora z kręgu tej zawziętości i brutalności.
Mnóstwo niezwykle wyrazistych scen, pisanych lakonicznie, prawie jak scenariusz filmu. Ujęły mnie przy tym opisy przyrody - krótkie, stonowane i trafne, w których kilka słów potrafi wybrzmieć wyraziście - np. "jedwabny" brzeg Wołgi jesienią albo dźwięki po zmroku pełne lekkości jak płatki kwiatów opadające z drzewa.

150 lat nas dzieli od tamtych czasów, a jakby to były lata świetlne. Ile taki dzieciak przeżył do 10. roku życia, to się dziś w glowie nie mieści. Ludzie prości, często brutalni i egoistyczni, oddani jak dzieci swoim namiętnościom, nawet żarty sobie nawzajem robili brutalne. Na tym tle dobroć szczególnie się mocno odciskała. Dlatego osoba Babci na całe życie wyratowała...

Ciekawa opowieść o trudnym dzieciństwie autora. Niech Was nie zrazi fakt, że Maksym Gorki był sztandarowym pisarzem ZSRR (Tym bardziej, że zawsze chadzał własnymi ścieżkami). Znakomicie zarysowane są tu postaci Dziadka i Babci, którzy żyją obok siebie, ale w zupełnie innych światach i systemach wartości.

Nie ma tu wiele ckliwości, jest za to mnóstwo brutalności, a mimo to opis losów Cyganka i Grzegorza Iwanowicza wzbudza współczucie. Tragizm położenia głównego bohatera przeplata się z humorem sytuacyjnym. Najbardziej uderza jednak w tych wspomnieniach realizm: tradycje picia, wzajemnego mordobicia, katowania słabszych, nieustanne wojny domowe między mieszkańcami, dręczenie zwierząt, brak miłosierdzia dla niepełnosprawnych. Lektura obowiązkowa dla miłośników starych, dobrych czasów.

Ciekawa opowieść o trudnym dzieciństwie autora. Niech Was nie zrazi fakt, że Maksym Gorki był sztandarowym pisarzem ZSRR (Tym bardziej, że zawsze chadzał własnymi ścieżkami). Znakomicie zarysowane są tu postaci Dziadka i Babci, którzy żyją obok siebie, ale w zupełnie innych światach i systemach wartości.

Nie ma tu wiele ckliwości, jest za to mnóstwo brutalności, a mimo to...

cudowne

cudowne

wspaniała

wspaniała

Wspaniała, pełna nostalgii książka Maksyma Gorkiego, który prezentuje w niej sposób bardzo szczery i subtelny obraz społeczeństwa rosyjskiego. Dla fanów literatury rosyjskiej pozycja obowiązkowa.
A tu fragment, który mnie urzekł:
,,Znacznie później zrozumiałem, że Rosjanie wskutek szarzyzny i ubóstwa swego życia w ogóle lubują się w nieszczęściu, bawią się nim jak dzieci i rzadko wstydzą się tego, że są nieszczęśliwi.
W bezgranicznej szarzyźnie życia i nieszczęście jest świętem, i pożar – zabawą; na pustej twarzy nawet szrama jest ozdobą…"

Wspaniała, pełna nostalgii książka Maksyma Gorkiego, który prezentuje w niej sposób bardzo szczery i subtelny obraz społeczeństwa rosyjskiego. Dla fanów literatury rosyjskiej pozycja obowiązkowa.
A tu fragment, który mnie urzekł:
,,Znacznie później zrozumiałem, że Rosjanie wskutek szarzyzny i ubóstwa swego życia w ogóle lubują się w nieszczęściu, bawią się nim jak dzieci i...