Niewolnica Isaura

Jak dla mnie bardzo dobra książka. Narracja prawie że bajkowa i to jest plusem tej książki, bo to przecież jest taka bajka o miłości. Autor mnie po prostu zauroczył stylem opowiadania, jakby mi ktoś czytał bajkę. Sięgnąłem z sentymentu bo chciałem wiedzieć na podstawie czego powstał serial i nie zawiodłem się. Książka nie powala na kolana, ale warto przeczytać dla samego poznania historii na podstawie której kiedyś zwariował cały świat. Czytało się szybko i był to mile spędzony czas.

Jak dla mnie bardzo dobra książka. Narracja prawie że bajkowa i to jest plusem tej książki, bo to przecież jest taka bajka o miłości. Autor mnie po prostu zauroczył stylem opowiadania, jakby mi ktoś czytał bajkę. Sięgnąłem z sentymentu bo chciałem wiedzieć na podstawie czego powstał serial i nie zawiodłem się. Książka nie powala na kolana, ale warto przeczytać dla samego...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Bardzo mi się spodobała historia biednej, wrażliwej Isaury - w porównaniu do 1. odcinka serialu (o zgrozo!), który był nudny jak telenowela brazylijska czy "Moda na sukces". Krótkie, zwięzłe i bardzo romantyczne.

Bardzo mi się spodobała historia biednej, wrażliwej Isaury - w porównaniu do 1. odcinka serialu (o zgrozo!), który był nudny jak telenowela brazylijska czy "Moda na sukces". Krótkie, zwięzłe i bardzo romantyczne.

Pokaż mimo to

Taka brazylijska Trędowata.

Taka brazylijska Trędowata.

Pokaż mimo to

Reżyser serialu był geniuszem. Zrobił świetny serial na podstawie tej rzewnej, prostej historii, pisanej narracją skierowaną chyba dla dzieci;))))



Jednakże.



Czytało się mi to z dużym sentymentem, choć nie ukrywam, że serial darzę o wiele większym uczuciem.

Można czytnąć, króciutkie to to jest.

Reżyser serialu był geniuszem. Zrobił świetny serial na podstawie tej rzewnej, prostej historii, pisanej narracją skierowaną chyba dla dzieci;))))



Jednakże.



Czytało się mi to z dużym sentymentem, choć nie ukrywam, że serial darzę o wiele większym uczuciem.

Można czytnąć, króciutkie to to jest.

Pokaż mimo to

Daję 7 gwiazdek, bo to dobra XIX-wieczna literatura. Po przeczytaniu kilku pierwszych stron, gdzie na cnotę Isaury nastają kolejni adoratorzy, przestałam się dziwić, że z tej cieniutkiej książeczki zmontowano telenowelę ;) Trzeba to było rozłożyć na odcinki, żeby widzowie nie padli trupem z nadmiaru emocji! ;)
No dobrze, trochę sobie dworuję :) ale uważam że jest to opowieść na miarę swoich czasów, poruszająca trudne problemy niewolnictwa, które dziedziczy się po rodzicach (w tym przypadku jedynie po matce), niezależnie od koloru skóry. Do tego dołóżmy okrutnego plantatora, dobrego ojca niewolnicy i miłość szlachetnego pana - abolicjonisty... i mamy całkiem niezłą historię. Abstrahując od serialu ;) Polecam, a jak komuś się nie spodoba, to wiele czasu przy lekturze nie straci, bo to jedynie coś ok. 150 stron.

Daję 7 gwiazdek, bo to dobra XIX-wieczna literatura. Po przeczytaniu kilku pierwszych stron, gdzie na cnotę Isaury nastają kolejni adoratorzy, przestałam się dziwić, że z tej cieniutkiej książeczki zmontowano telenowelę ;) Trzeba to było rozłożyć na odcinki, żeby widzowie nie padli trupem z nadmiaru emocji! ;)
No dobrze, trochę sobie dworuję :) ale uważam że jest to...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Ach, ileż tam ochów!!! Och, ileż tam achów!!!
Jak rzewnie, jak tęsknie, jak łzawo...
Emocji co nie miara 🌞⚡️🌧🌊💥🔥🌪🌈
Ona - piękna, wykształcona, skromna, życzliwa i cnotliwa. Ale... niewolnica.
On - zły, podły, mściwy, kierujący się żądzą. Ale... bogaty.
I jeszcze szlachetny, bogaty i zakochany po uszy... inny adorator.
W tej książce wszystko jest tak cudownie czarno-białe, że... aż się chce to czytać 😁 Tym bardziej, że stron niewiele. Sama nie wiem, jak na podstawie tak cienkiej książeczki powstał serial-tasiemiec. Powieść napisana 150 lat temu. Typowa baśń, tyle że dla dorosłych. I nie ze względu na erotyzm/porno. Tego tam nie znajdziecie. To po prostu historia zaborczej miłości pana do niewolnicy. Jedna z wersji baśni o Kopciuszku, w wydaniu brazylijskim 💃🕺
Wszystko jest tak dokładnie opisane, że nie sposób się pogubić, kto jest kim i o co chodzi. I to jest właśnie ta zupełna inność, która wyróżnia książkę i nadaje jej wyjątkowego uroku. Nigdy nie spotkałam się z taką narracją i choćby z tego względu warto po nią sięgnąć. No, i też po to, żeby sobie powzdychać 😍😍😍
Lektura w sam raz na lato 😎

Ach, ileż tam ochów!!! Och, ileż tam achów!!!
Jak rzewnie, jak tęsknie, jak łzawo...
Emocji co nie miara 🌞⚡️🌧🌊💥🔥🌪🌈
Ona - piękna, wykształcona, skromna, życzliwa i cnotliwa. Ale... niewolnica.
On - zły, podły, mściwy, kierujący się żądzą. Ale... bogaty.
I jeszcze szlachetny, bogaty i zakochany po uszy... inny adorator.
W tej książce wszystko jest tak cudownie czarno-białe,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

O święta naiwności. Ona piękna, wykształcona, utalentowana, szlachetna i cnotliwa, on przystojny, młody, niezłomny, bogaty i postępowy. Ta historia jest tak nieprawdopodobna, że nie da się tego opisać. Jednak żeby być obiektywnym trzeba zauważyć, że książka ma bardzo ciekawą narrację, ot taka łyżka miodu w beczce dziegciu, bo to są proporcje właściwe tej książce :)

O święta naiwności. Ona piękna, wykształcona, utalentowana, szlachetna i cnotliwa, on przystojny, młody, niezłomny, bogaty i postępowy. Ta historia jest tak nieprawdopodobna, że nie da się tego opisać. Jednak żeby być obiektywnym trzeba zauważyć, że książka ma bardzo ciekawą narrację, ot taka łyżka miodu w beczce dziegciu, bo to są proporcje właściwe tej książce :)

Pokaż mimo to

Dwie przyczyny skłoniły mnie do przeczytania tej skromnej powieści ( 150 str)-sentyment do serialu mojego dzieciństwa i zainteresowanie kwestią niewolnictwa, przyznam, że mile się zaskoczyłam, jak na romans napisany w 1875 czyta się go zdecydowanie lepiej niż współczesne Greye itp. Mam wrażenie, że to był bestseller ówczesnych czasów jako lekka lektura dla guwernantek i kobiet niższego stanu. Isaura to XIX wieczny brazylijski kopciuszek piękny ciałem i duchem walczący o swoje dziewictwo z kwintesencją zła czyli Leonciem. Ten schemat był i chyba zawsze będzie pod różnymi postaciami istniał w literaturze. 6 daje Izaurze za lekki styl i ciekawą historię z egzotycznej Brazylii.

Dwie przyczyny skłoniły mnie do przeczytania tej skromnej powieści ( 150 str)-sentyment do serialu mojego dzieciństwa i zainteresowanie kwestią niewolnictwa, przyznam, że mile się zaskoczyłam, jak na romans napisany w 1875 czyta się go zdecydowanie lepiej niż współczesne Greye itp. Mam wrażenie, że to był bestseller ówczesnych czasów jako lekka lektura dla guwernantek i...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Książka dużo różni się od filmu i to mnie bardzo cieszy, gdyż dzięki temu, mogłam włączyć swą wyobraźnię, a nie czytać i mieć przed oczami film :)

Książka dużo różni się od filmu i to mnie bardzo cieszy, gdyż dzięki temu, mogłam włączyć swą wyobraźnię, a nie czytać i mieć przed oczami film :)

Pokaż mimo to

Pamiętam, że w latach osiemdziesiątych powstał serial, telenowela, na podstawie tej książki, znacznie bardziej rozbudowany. Cieszył się u nas taką popularnością, że nawet aktorzy grający Isaurę i Leoncia przylecieli do Polski.
I nie można było się dziwić. Tematyka ważna i ciekawa, gdyż dotyka niewolnictwa, niecodzienna sceneria brazylijskiej haciendy i tragiczne losy białej niewolnicy.
Po latach pomyślałam żeby przeczytać książkę i skonfrontować ją z serialem i muszę przyznać, że wypada znacznie lepiej. Serial to rozwleczone perypetie okrutnego i zakochanego bez pamięci młodego plantatora do niewolnicy, która odziedziczyła po ojcu białą skórę. W książce znacznie lepiej ukazano charaktery bohaterów, maniakalne postepowanie Leoncia, Isaurę - zaszczutą kobietę, która nie ulega żądzy swojego pana oraz żonę Leoncia, niby dobrą a jednocześnie pośrednio przyczyniając się do nieszczęścia niewolnicy. A także zarys społeczeństwa, które popierało niewolnictwo i tych, którzy zaczynają buntować się przeciwko brutalności białych.
Książkę czyta się bardzo szybko i lekko,ma zaledwie sto pięćdziesiąt stron. Po raz pierwszy opublikowano ją w 1875 roku, a więc w epoce romantyzmu. Stąd nieco górnolotne przedstawienie zalet i urody bohaterki, służące do podkreslenia nieszczęścia, które ją spotkało. Autor cieszył się dużą sympatią czytelników, mniejszą natomiast krytów i historyków literatury.

Pamiętam, że w latach osiemdziesiątych powstał serial, telenowela, na podstawie tej książki, znacznie bardziej rozbudowany. Cieszył się u nas taką popularnością, że nawet aktorzy grający Isaurę i Leoncia przylecieli do Polski.
I nie można było się dziwić. Tematyka ważna i ciekawa, gdyż dotyka niewolnictwa, niecodzienna sceneria brazylijskiej haciendy i tragiczne losy...

więcej

mniej

Pokaż mimo to