Wpadnij na fb! https://www.facebook.com/KsiazkiIlubCzasopisma/

Autor ciekawie przedstawił proces przepraszania i związane z tym dyplomatyczne podchody. Sam cel przeproszenia danego narodu czy osoby tradycyjnie związany jest z pieniędzmi. Nie wiem czy dobrze celuję, ale jak dla mnie to chciał także zobrazować absurd istnienia pewnych organizacji, komitetów i fundacji zajmujących się przedziwnymi sprawami za pieniądze podatników. Nie żebym przepraszanie uznawał za bezsensowne czy absurdalne, ale coś jest na rzeczy. Lekka i pyszna powieść mnie osobiście zainspirowała, by ugotować coś pysznego. Nie wzbudziła (na szczęście) przemożnej potrzeby odnowienia starych kontaktów i przeproszenia za to co mogło być uznane za zachowanie niegodne.

Wpadnij na fb! https://www.facebook.com/KsiazkiIlubCzasopisma/

Autor ciekawie przedstawił proces przepraszania i związane z tym dyplomatyczne podchody. Sam cel przeproszenia danego narodu czy osoby tradycyjnie związany jest z pieniędzmi. Nie wiem czy dobrze celuję, ale jak dla mnie to chciał także zobrazować absurd istnienia pewnych organizacji, komitetów i fundacji...

Powieść, jak głosi tytuł, kręci się wokół przepraszania. Główny bohater, bezwzględny krytyk kulinarny, którego jedna z recenzji spowodowała śmierć restauratora, przeżywa załamanie i zaczyna przepraszać osoby, które skrzywdził w życiu. Zaczyna się długa lista przeprosin. Jeżeli ktoś przebrnął przez tą monotonną część książki, dopiero zaczyna się nieco ciekawsza akcja. Nasz bohater zostaje zatrudniony w ONZ w nowym urzędzie do spraw Przeprosin i Pojednania. Robi karierę, ale najciekawsza akcja pojawia się dopiero pod koniec. Idea ciekawa, książkę można przeczytać ale bez fajerwerków.

Powieść, jak głosi tytuł, kręci się wokół przepraszania. Główny bohater, bezwzględny krytyk kulinarny, którego jedna z recenzji spowodowała śmierć restauratora, przeżywa załamanie i zaczyna przepraszać osoby, które skrzywdził w życiu. Zaczyna się długa lista przeprosin. Jeżeli ktoś przebrnął przez tą monotonną część książki, dopiero zaczyna się nieco ciekawsza akcja. Nasz...

Całkiem niezła książka. Lekko się ją czytało, była ciekawa, momentami bardzo interesująca, w innych momentach wesoła, a jeszcze kiedy indziej bywała smutna.
Warta przeczytania, ale nie jako priorytet na półce z książkami.

Całkiem niezła książka. Lekko się ją czytało, była ciekawa, momentami bardzo interesująca, w innych momentach wesoła, a jeszcze kiedy indziej bywała smutna.
Warta przeczytania, ale nie jako priorytet na półce z książkami.

Mam nieodparte wrażenie iż większość osób czytających tę książkę nie zrozumiała jej puenty.
Przepraszał za napisanie książki we wprowadzeniu a i owszem ale miało to raczej znaczenie retoryczne i tyczyło się całokształtu książki i przygotowywało na to co w niej zastaniemy.

Ze swojej strony myślę że jest dobra - a o zawodzie 'przepraszacza' pierwszy raz usłyszałam :)

Główny bohater czyli krytyk kulinarny - robi sobie niejednokrotnie niezbyt przyjemne żarty ze znajomych i bliskich przez co traci to co najważniejsze. Przez zwykły przypadek zmienia się jego życie ale czy na dobre i co z tego wyniknie mi się wydaje że warto przeczytać.

Mam nieodparte wrażenie iż większość osób czytających tę książkę nie zrozumiała jej puenty.
Przepraszał za napisanie książki we wprowadzeniu a i owszem ale miało to raczej znaczenie retoryczne i tyczyło się całokształtu książki i przygotowywało na to co w niej zastaniemy.

Ze swojej strony myślę że jest dobra - a o zawodzie 'przepraszacza' pierwszy raz usłyszałam :)...

Nigdy w życiu nie czytałam tak głupiej, niedorzecznej książki. Doczytałam ją tylko dlatego, że większość fragmentów nic nie wnoszących do akcji omijałam lub tylko przelatywałam wzrokiem. Nie rozumiem, jak można było coś takiego napisać i wydać. Co prawda autor na wstępie przyznaje się do swojej nieudolności:

"Jest mi niewymownie przykro, jeżeli nabyliście tę książkę. (...) Niepotrzebnie ścięto piękne drzewa na papier. Godne pożałowania jest również zmarnotrawienie farby drukarskiej produkowanej przecież z ropy naftowej. Nie należy też zapominać o nieprzyzwoicie wysokiej zaliczce, jaką wydawca zapłacił za tę podstępną cegłę (...). No i na koniec schodzi o stratę waszego czasu (...)".

Myślałam, że to jest jakiś topos pokory, który zapowiada coś wręcz przeciwnego, czyli fajną lekturę. Ale nie...

Nie rozumiem, czemu ktoś, kto w sumie nieźle pisze, tworzy tak idiotyczną fabułę - wydumaną, nierzeczywistą, płytką, irytującą. Zapowiadało się nieźle - lubię wątki o recenzjach restauracji, ale jak główny bohater zaczął wszystkich naokoło przepraszać za wszystko i jak ONZ go wyłowiło, aby reprezentował Urząd do Spraw Przeproszeń i Pojednania (!),to robi się to kretyńsko durne.

Omijajcie szerokim łukiem.

Nigdy w życiu nie czytałam tak głupiej, niedorzecznej książki. Doczytałam ją tylko dlatego, że większość fragmentów nic nie wnoszących do akcji omijałam lub tylko przelatywałam wzrokiem. Nie rozumiem, jak można było coś takiego napisać i wydać. Co prawda autor na wstępie przyznaje się do swojej nieudolności:

"Jest mi niewymownie przykro, jeżeli nabyliście tę książkę....

Mimo najszczerszych chęci nie dałam rady przebrnąć przez tę książkę. Wymiękłam po opisie jak to wojskowe samoloty zaangażowały się w dostarczanie składników na lunch... Te przeprosiny autora we wstępie są jak najbardziej uzasadnione...

Mimo najszczerszych chęci nie dałam rady przebrnąć przez tę książkę. Wymiękłam po opisie jak to wojskowe samoloty zaangażowały się w dostarczanie składników na lunch... Te przeprosiny autora we wstępie są jak najbardziej uzasadnione...

Całkiem ciekawa historia, choć fikcyjna!
lekka,przyjemna i z humorem;uświadamia jedno- że zawsze są dwie strony medalu i to, że nigdy nie jesteśmy obiektywni w ocenie sytuacji.
a poza tym podsuwa kilka przepisów kulinarnych- dla odważnych ;)

Całkiem ciekawa historia, choć fikcyjna!
lekka,przyjemna i z humorem;uświadamia jedno- że zawsze są dwie strony medalu i to, że nigdy nie jesteśmy obiektywni w ocenie sytuacji.
a poza tym podsuwa kilka przepisów kulinarnych- dla odważnych ;)

Książka irytująca, wywołująca głównie zażenowanie. Głowny bohater - nir lubi się go od samego początku, a wraz z lekturą uczucie to narasta. Sama historia - mało wiarygodna. Ogólnie książka prezentuje dla mnie niestrawialny poziom ogłupienia.
Chociaż - zauważyć należy, że jakkolwiek wywoływała negatywne emocje, przynajmniej pojawiły się one i to o dużym stopniu intensywności ;)

Książka irytująca, wywołująca głównie zażenowanie. Głowny bohater - nir lubi się go od samego początku, a wraz z lekturą uczucie to narasta. Sama historia - mało wiarygodna. Ogólnie książka prezentuje dla mnie niestrawialny poziom ogłupienia.
Chociaż - zauważyć należy, że jakkolwiek wywoływała negatywne emocje, przynajmniej pojawiły się one i to o dużym stopniu intensywności ;)

Książka o tyle ciekawa, o ile porusza ciekawe zagadnienia. A najlepsze, że porusza je w ciekawy sposób. Polityka, historie różnych krajów, do tego wątek miłosny, a wszystko razem okraszone dużą ilością kulinarnych fantazji.

Książka o tyle ciekawa, o ile porusza ciekawe zagadnienia. A najlepsze, że porusza je w ciekawy sposób. Polityka, historie różnych krajów, do tego wątek miłosny, a wszystko razem okraszone dużą ilością kulinarnych fantazji.