Wysoko oceniam tę książkę, bo myślałam, że mało co mnie zaskoczy w bibliotece. Owszem, wyidealizowana rodzina ludzi podporządkowujących swoje życie literaturze czasem mnie irytowała, ale przecież to taka konwencja, a nie reportaż. Tak się składa, że ich ulubione książki i system wartości są bardzo bliskie również mnie i mojej rodzinie. Czytało się więc świetnie. Uważam, że autorka wykazała dużą odwagę, prezentując poglądy tak mało popularne w obecnych czasach. Tak, są jeszcze ludzie, którzy czekają z seksem do ślubu, wiara jest ważnym odniesieniem w ich życiu, a w literaturze szukają wzorców i wartości moralnych.

Wysoko oceniam tę książkę, bo myślałam, że mało co mnie zaskoczy w bibliotece. Owszem, wyidealizowana rodzina ludzi podporządkowujących swoje życie literaturze czasem mnie irytowała, ale przecież to taka konwencja, a nie reportaż. Tak się składa, że ich ulubione książki i system wartości są bardzo bliskie również mnie i mojej rodzinie. Czytało się więc świetnie. Uważam, że...

Już nigdy nie przeczytam żadnej książki z polecenia osoby, która mi ją zarekomendowała. Chciałam oderwać się od tych strasznych wydarzeń wojennych, a dostałam marną literaturę z nachalnym skrętem w katolicko- prawicową stronę. Ale jestem wściekła, że to przeczytałam. Nawet zaczęłam drugą część z nadzieją, że może coś się zmieni, ale jeszcze bardziej nasiąknięta jest kościelnym językiem - wychwalanie seksu dopiero po ślubie, przejście na katolicyzm szkockiego narzeczonego? Naprawdę?!!! 

Już nigdy nie przeczytam żadnej książki z polecenia osoby, która mi ją zarekomendowała. Chciałam oderwać się od tych strasznych wydarzeń wojennych, a dostałam marną literaturę z nachalnym skrętem w katolicko- prawicową stronę. Ale jestem wściekła, że to przeczytałam. Nawet zaczęłam drugą część z nadzieją, że może coś się zmieni, ale jeszcze bardziej nasiąknięta jest...

Śmieszne czytadełko. Dla zabicia czasu lub na czytelniczy zastój jak znalazł. Jeśli ktoś szuka głębszych doznań – omijać szerokim łukiem.
Historia rodziny Niziołków rozkochanych do fanatyzmu w twórczości Tolkiena. Już to brzmi średnio prawdopodobnie, a jeśli dodać do tego wyidealizowany do bólu zębów obrazek rodziny, która i patriotyczna i religijna, z heroiczną przeszłością, gdzie bez lęku walczyło się z komuną, wspierająca, wyrozumiała, ofiarna, akceptująca każdy błąd, potknięcie i nie wiem, co jeszcze...no chwilami po prostu jest to niestrawne. Nie wiem czy takie rodziny istnieją, prawdopodobnie tylko w książkach Małgorzaty Musierowicz, bo to pierwsze skojarzenie, które nasuwa się samo.
Wielu czytelników zarzuca autorce zbytnie popisywanie się swoją erudycją, bo powołuje się nie tylko na Tolkiena, ale na mnóstwo innych tytułów, nie tylko jeśli chodzi o literaturę. Być może, ale ja odniosłam wrażenie, że poza literaturą dziecięcą i młodzieżową, to niewiele pada tam nazwisk autorów innych niż ten biedny, do cna wyeksploatowany Tolkien i nieśmiertelny Sienkiewicz. Nieustanne powoływanie się na "Władcę Pierścieni" nie przeszkadzało mi zbytnio, bo jestem jego fanką, ale szczerze mówiąc, to wolę sobie sięgnąć po teksty źródłowe, aniżeli czytać o rodzinnych kłótniach pod tytułem "o wyższości literackiego pierwowzoru nad filmową adaptacją".
Książka jest średnio zabawna, przesłodzona, rodzinka tyleż sympatyczna, co kompletnie nieprawdopodobna, całość napisana stylem Jeżycjady, raczej dla nastoletnich czytelników (chociaż mam wątpliwości czy przebrną przez te wszystkie literackie nawiązania). Czy sięgnę po kolejne części? Raczej nie. Czy polecam? Fanom Małgorzaty Musierowicz jedynie.

Śmieszne czytadełko. Dla zabicia czasu lub na czytelniczy zastój jak znalazł. Jeśli ktoś szuka głębszych doznań – omijać szerokim łukiem.
Historia rodziny Niziołków rozkochanych do fanatyzmu w twórczości Tolkiena. Już to brzmi średnio prawdopodobnie, a jeśli dodać do tego wyidealizowany do bólu zębów obrazek rodziny, która i patriotyczna i religijna, z heroiczną...

Autorka stworzyła ciekawą rodzinę. Czuć łączącą ich więź i miłość. Jednak nudno się o nich czyta. Odniosłam wrażenie, że Autorka chce się pochwalić ilością przeczytanych książek, więcej było wstawek i cytatów z innych powieści niż akcji. Książka spokojna, do przeczytania jak dla mnie tylko raz, nie wrócę do niej

Autorka stworzyła ciekawą rodzinę. Czuć łączącą ich więź i miłość. Jednak nudno się o nich czyta. Odniosłam wrażenie, że Autorka chce się pochwalić ilością przeczytanych książek, więcej było wstawek i cytatów z innych powieści niż akcji. Książka spokojna, do przeczytania jak dla mnie tylko raz, nie wrócę do niej

Dla mnie - rewelacyjna i zachwycająca. Jakbym czytała o swoim domu, dzieciństwie, znajomych.
Wprawdzie w moim domu rodzinnym królował Sienkiewicz i jego Trylogia, ale ja Tolkiena bardzo lubię, "Władcę pierścieni" uwielbiam (choć nie aż tak jak Niziołkowie ...).
Poza tym jest to bardzo ciepła i sympatyczna opowieść o niebanalnej, kochającej się rodzinie, książkowej pasji i życiu z nią, życiowych wartościach i wyborach. No i jest napisana tak, że czyta się sama :D

Dla mnie - rewelacyjna i zachwycająca. Jakbym czytała o swoim domu, dzieciństwie, znajomych.
Wprawdzie w moim domu rodzinnym królował Sienkiewicz i jego Trylogia, ale ja Tolkiena bardzo lubię, "Władcę pierścieni" uwielbiam (choć nie aż tak jak Niziołkowie ...).
Poza tym jest to bardzo ciepła i sympatyczna opowieść o niebanalnej, kochającej się rodzinie, książkowej pasji i...

Książka "wpadła" mi w ręce przypadkowo, ale czytało się świetnie- trochę jak w świecie Musierowicz i zawsze lubię książki o książkach, książki, gdzie ludzie czytają, żyją książkami i są one dla nich punktami odniesienia. Mam zamiar przeczytać całą serię :)

Książka "wpadła" mi w ręce przypadkowo, ale czytało się świetnie- trochę jak w świecie Musierowicz i zawsze lubię książki o książkach, książki, gdzie ludzie czytają, żyją książkami i są one dla nich punktami odniesienia. Mam zamiar przeczytać całą serię :)

Nieodparte skojarzenie z książkami Musierowicz - w stylu, klimacie, bohaterach (no i Poznań). A że Musierowicz lubię (lubiłam?),to chociaż nie ma takich rodzin (ja w każdym razie nie znam),to czytałam i czytałam... :) Bo fajnie by było, jakby istniał taki normalny świat, gdzie ludzie są dla siebie ważni i ważne jest dla nich coś poza kasą i doskakiwaniem do poprzeczki. I książki się czyta i dyskutuje się o nich...
Poza tym masa inspiracji książkowych i filmowych - do nadrobienia, do odświeżenia etc.
No i wisienka na torcie - Walia, Szkocja - moje klimaty :)

Nieodparte skojarzenie z książkami Musierowicz - w stylu, klimacie, bohaterach (no i Poznań). A że Musierowicz lubię (lubiłam?),to chociaż nie ma takich rodzin (ja w każdym razie nie znam),to czytałam i czytałam... :) Bo fajnie by było, jakby istniał taki normalny świat, gdzie ludzie są dla siebie ważni i ważne jest dla nich coś poza kasą i doskakiwaniem do poprzeczki. I...

Idealna na chandrę i podły nastrój. Nie dość, że przesycona klimatem tolkienowskim, to jeszcze mnogość nawiązań do tego, co mi bliskie - Chmielewskiej, Musierowicz, Makuszyńskiego, Kaczmarskiego i mnóstwa innych. Piękny plastyczny język, genialny humor sytuacyjny. Stwierdziłam, że ani chybi jestem w czytelniczym niebie.

Idealna na chandrę i podły nastrój. Nie dość, że przesycona klimatem tolkienowskim, to jeszcze mnogość nawiązań do tego, co mi bliskie - Chmielewskiej, Musierowicz, Makuszyńskiego, Kaczmarskiego i mnóstwa innych. Piękny plastyczny język, genialny humor sytuacyjny. Stwierdziłam, że ani chybi jestem w czytelniczym niebie.

Rodzina Niziołków mieszka w Poznaniu, na ulicy Pamiątkowej. Seniorzy rodu, zaszczepili w swoich dzieciach i wnukach ogromną miłość do książek. W szczególności do rewelacyjnej serii „Władcy pierścieni”. Poznajemy ich życie, codzienność, bywa ono zaskakujące, pełne dziwnych sytuacji, które w większości spowodowane są ich ogromną miłością do literatury. Książki nadają sens ich życiu, każdą wolną chwilę poświęcają na czytanie. Tolkien i jego saga są w ich domu traktowane bardzo szczególnie.

„My, Niziołki, umiemy ścierpieć wszelkie niedogodności, kiedy dążymy do celu, i to lepiej od niejednych dużych ludzi”.

Autorka zadziwiła mnie swoją pomysłowością. Jest to powieść zupełnie inna od tych, które do tej pory czytałam. Widzimy kolejne etapy życia Róży i Roberta, ich miłość, studia, przyjście na świat dzieci. Wychowują swoje dzieci z miłością i mądrością. W poszanowaniu do wolności słowa, wyrażaniu swoich myśli, kreatywności. Nie zakazują, nie moralizują, namawiają do realizowania swoich pasji. Zawsze i wszędzie wspierają. Ciepłe relacje rodzinne, czuć między nimi miłość, zrozumienie, szacunek, wyrozumiałość. Dzieci, jak to dzieci ich postrzeganie świata, ciekawość i głód wiedzy często prowadzi do bardzo dziwnych, zabawnych i wzruszających historii. Samo życie, pełne wzlotów i upadków, smutków i radości, narodzin i śmierci. Przyjaźń, różne oblicza miłości. Pięknie to wyszło.

Z powieści płynie mądrość, szczerość, otwartość na życie. Ogromne poczucie humoru autorki powodowało moje głośne wybuchy śmiechu. Ciepła, rodzinna, przyjazna. Zakończenie spowodowało moje głębokie wzruszenie, zostałam pozytywnie zaskoczona zachowaniem Roberta. Ogromnie się cieszę, że mam drugą cześć i za chwilę ponownie wkroczę w świat Niziołków. Polecam :)

http://tatiaszaaleksiej.pl/?p=2516

Rodzina Niziołków mieszka w Poznaniu, na ulicy Pamiątkowej. Seniorzy rodu, zaszczepili w swoich dzieciach i wnukach ogromną miłość do książek. W szczególności do rewelacyjnej serii „Władcy pierścieni”. Poznajemy ich życie, codzienność, bywa ono zaskakujące, pełne dziwnych sytuacji, które w większości spowodowane są ich ogromną miłością do literatury. Książki nadają sens ich...

Robert i Róża to pierwsza część pięciotomowej serii Niziołków z ulicy Pamiątkowej Małgorzaty Klunder. Okładka aż zachęca do sięgnięcia po lekturę. Dawno nie widziałam tak subtelnej i romantycznej okładki.
Autorka przedstawia nam w swojej powieści dzieje rodziny Niziołków: Roberta i Róży czyli mamy t taty, a także trójki ich potomstwa: Gośka zwana Perełką, Jan Peregryn i Elanora Pulcheria dla rodziny i przyjaciół, Elka. Zapytacie skąd takie niecodzienne imiona. Otóż senior rodu i ojciec trójki jest wielbicielem Tolkiena, więc nie wypadało nazwać swoich pociech inaczej niż w nawiązaniu do tolkienowskiej sagi.
Losy rodziny opowiedziane są oczami córki Róży i Roberta, a musicie wiedzieć, że to niezwykła rodzina, w której pierwsze skrzypce gra literatura. W tej rodzinie czyta każdy i to czyta gdzie może i kiedy może. Wszyscy są niesamowitymi miłośnikami słowa pisanego.Pewnie dlatego też książkę czytało mi się bardzo dobrze. Autorka nie szczędzi czytelnikowi cytatów, tytułów czy nawet wierszy. Jednak pierwsze skrzypce w rodzinie Niziołków gra Władca pierścieni, który jest dla wszystkich członków rodziny niczym Biblia. Nie brak również twórczości Kaczmarskiego, który dla mnie jest najlepszym z bardów, niezapomnianym i chętnie słuchanym. Do dla mnie byłą nie lada gratka poczytać o ulubionym bardzie i to nie zawsze przedstawianym w korzystnym świetle.
Musze jednak przyznać, że sięgając po Niziołków spodziewałam się czegoś zupełnie innego. Wyobrażałam sobie wielopokoleniową sagę wpleciona w historię Polski,a dostałam sagę wplecioną w literaturę. To prawdziwa uczta dla każdego miłośnika literatury kiedy może na kartach powieści odnaleźć ulubione tytuły książek albo odkrywać te, o których nie miał pojęcia. Przyznaje bez bicia, że kilka tytułów sobie wynotowałam po to, aby się z nim zapoznać. Pomijając Tolkiena, bo z nim nie jest i myślę, że nie będzie mi po drodze. Ja nawet filmu nie widziałam i pewnie dlatego początkowo książka nie przypadła mi do gustu, ale na szczęście szybko to minęło i z przyjemnością przemierzałam z członkami rodziny Niziołków Tatry i Walię, leciałam z nimi samolotem i miałam okazję uczestniczyć w najbardziej niezwykłej lekcji matematyki.
To książka zupełnie inna od tych, które dotychczas czytałam i .. mam to szczęście, że czekają na mnie jeszcze dwa tomy, za które się niezwłocznie zabieram, bo jestem niezmiernie ciekawa jak potoczą się dzieje Niziołków, a musicie wiedzieć, że na świat przyszło kolejne pokolenie.

Robert i Róża to pierwsza część pięciotomowej serii Niziołków z ulicy Pamiątkowej Małgorzaty Klunder. Okładka aż zachęca do sięgnięcia po lekturę. Dawno nie widziałam tak subtelnej i romantycznej okładki.
Autorka przedstawia nam w swojej powieści dzieje rodziny Niziołków: Roberta i Róży czyli mamy t taty, a także trójki ich potomstwa: Gośka zwana Perełką, Jan Peregryn i...