Sięgając po "Charyzmatyka" Bartosza Geislera miałam pragnienie zagłębienia się w historię bohaterów, przeżycia przygody i doświadczenia dreszczyku emocji. Chciałam dać porwać się książce z fabułą, by odskoczyć na chwilę od książek pełnych notatek do wzrostu mojej wiary. Czy się wciągnęłam?

Głównym bohaterem jest Paweł, tytułowy charyzmatyk. Akcja dzieje się wokół rekolekcji prowadzonych przez Pawła, w miasteczku słynącym z prostytutek i klubów nocnych. Bohater nie unika kontaktów z ludźmi o trudnej przeszłości, więc jak łatwo się domyśleć ktoś z nich musi w końcu trafić na rekolekcje Pawła. Zło jednak nie pozwoli tak łatwo wyrwać sobie ze szponów Dzieci Bożych. Jak daleko posunie się każda ze stron by wygrać?

Bohaterowie mają skrajnie różne charaktery, co sprawia, że ich konfrontacje ze sobą wywołują na twarzy szeroki uśmiech. Najbardziej polubiłam relację pomiędzy Pawłem, a jego żoną. Bez spoilerów! Dla mnie akcja dłużyła się przez większość książki. Lubię gdy w książce panuje dynamika wydarzeń, tutaj odczułam ją dopiero w ostatnich rozdziałach. Charyzmatyk jest powieścią scenariuszową co jest niewątpliwie na plus w ocenie tej książki. Opis z tyłu okładki według mnie zdradza, aż za dużo, nie czytajcie go😉(max 3 pierwsze zdania).

Książkę czytałam przez pryzmat tego, że autor zainspirował się prawdziwymi wydarzeniami z życia Witka Wilka. Faktycznie, część sytuacji wydarzyła się naprawdę, co podnosi ciśnienie krwi w górę.

Charyzmatyka polubiłam przez sceny wzruszające, dramatyczne, które dzięki strukturze książki łatwo sobie wyobrazić. Wciągnęłam się w końcówkę akcji, a oczekiwałam po tytule i oryginalnej postaci, że będzie tak od początku do końca. Mimo wszystko polecam przeczytać. Lekki kryminał, w którym można się zarówno pośmiać jak i wzruszyć.

Sięgając po "Charyzmatyka" Bartosza Geislera miałam pragnienie zagłębienia się w historię bohaterów, przeżycia przygody i doświadczenia dreszczyku emocji. Chciałam dać porwać się książce z fabułą, by odskoczyć na chwilę od książek pełnych notatek do wzrostu mojej wiary. Czy się wciągnęłam?

Głównym bohaterem jest Paweł, tytułowy charyzmatyk. Akcja dzieje się wokół...

Cześć! Jako autor tejże powieści niezręcznie jest mi wystawiać sobie samemu opinę. Dobre sobie! Właśnie zaznaczyłem 10 czerwonych gwiazdek... Wybaczcie brak samokrytycyzmu w tym względzie. No dobra, niech będzie 9, zmieniam, zawsze można napisać coś lepiej, nieprawdaż?
Tak naprawdę, to wypada jedynie podzielić się z Wami swoimi przemyśleniami z procesu twórczego. Pomysł na spisanie niezwykłych historii jakie przytacza tytułowy Charyzmatyk, pojawił się pod wpływem wsyłuchania wielu godzin i osobistego spotkania Witka Wilka, współczesnego, katolickiego i świeckiego kaznodziei, perkusisty, ojca rodziny, obdarzonego również niezwykłem darem poczucia humoru i dystansu do samego siebie! Z początku był inspiracją do napisanego w 2018 roku scenariusza filmowego (obecnie trwa develompent filmowy),a przerodził się w pełnokrwistą powieść. Niektórzy zarzucają mi, że zbyt ostra, momentami brutalna, ale chwyta za serce. "...płakałam kilka razy..." - wyznała mi przyjaciółka. I choć fabuła całej historii jest fikcyjna, to większość przytaczanych przez współczesnego apostoła Pawła historii jest prawdziwa. Wzrusza, drażni, zmusza wręcz do zerwania się z kanapy i działania! Do odważenia się realizacji swoich dobrych pragnień.
Poniżej zamieszczam, krótką recenzję koleżanki, która zgodziła się przeanalizować i zredagować tekst. Dodam jeszcze tylko, że jestem bardzo wdzięczny panu Krzysztofowi Zanussiemu, z którym miałem okazję odbyć długą i piękną rozmowę, i który znalazł i poświęcił swój czas, by zapoznać się z lekturą CHARYZMATYKA i wyrazić swoją opinię.

RECENZJA POWIEŚCI: CHARYZMATYK

Powieść scenariuszowa "Charyzmatyk" Bartosza Geislera to prawdziwa multimedialna hybryda. Filmowe środki wyrazu zastosowane w charakterze zabiegu literackiego czynią z powieści utwór prekursorski w zakresie swobodnego przemieszczania się pomiędzy gatunkami czy wręcz dziedzinami sztuki.
Wyraziste, obrazowo oddane sceny, ułożone w sekwencje i tworzące wartką, nieprzewidywalną akcję, żywy - chwilami dosadny - język, bohaterowie z krwi i kości reprezentujący rozmaite środowiska sprawiają, że trudno oderwać się od czytania.
Autor z niezwykłą lekkością żongluje nastrojem, burząc patos podniosłych scen szelmowskim humorem bądź obdarzając duchową głębią bohaterów, skądinąd o nią nie podejrzewanych.
Niezwykle ciekawe osadzenie wątku nadprzyrodzonego w realiach współczesnego świata, sprawia, że powieść staje się prawdziwym moralitetem: apoteozą przylgnięcia do chrześcijańskich wartości (jeśli oczywiście udało się je odnaleźć w gąszczu współczesnych modeli zachowań) i cudotwórczej siły wiary, jedynego źródła ocalenia, dla każdego, kto szczerze chciałby zmienić swoje życie na lepsze.

Maria Różańska – Włodarczyk
Literaturoznawca,filolog,tłumacz,krytyk filmowy

Cześć! Jako autor tejże powieści niezręcznie jest mi wystawiać sobie samemu opinę. Dobre sobie! Właśnie zaznaczyłem 10 czerwonych gwiazdek... Wybaczcie brak samokrytycyzmu w tym względzie. No dobra, niech będzie 9, zmieniam, zawsze można napisać coś lepiej, nieprawdaż?
Tak naprawdę, to wypada jedynie podzielić się z Wami swoimi przemyśleniami z procesu twórczego. Pomysł...