Śledzia jako autora znam wyłącznie z komiksów, które rysował do czasopism growych. WR to fajna antologia złożona z 4 zeszytów. Opowiada o szalonej rodzince. Ojciec pracuje w wojsku, matka ogólnie nie robi nic, bo jej obowiązki przejmuje pomoc domowa z Ukrainy. Dwójka dzieciaków z kolei ma swoje problemy i swój świat. Nie wszystko jest jednak takie jak widać na pierwszy rzut oka, bo potem następuje tak szalona przygoda, w której biorą udział, że aż żal ją spoilerować. Bardzo ładna oprawa, żywe kolory, humor, trochę nawiązań i ironii. Bardzo fajnie mi się to czytało.

Śledzia jako autora znam wyłącznie z komiksów, które rysował do czasopism growych. WR to fajna antologia złożona z 4 zeszytów. Opowiada o szalonej rodzince. Ojciec pracuje w wojsku, matka ogólnie nie robi nic, bo jej obowiązki przejmuje pomoc domowa z Ukrainy. Dwójka dzieciaków z kolei ma swoje problemy i swój świat. Nie wszystko jest jednak takie jak widać na pierwszy rzut...

Zaznaczę na samym starcie - nie prosiłem Kultury Gniewu o ten komiks, nie jestem fanem prac Michała Śledzińskiego (z wyjątkiem pierwszego tomu zbiorczego Osiedla Swoboda),nie przepadam za tego rodzaju humorem, choć czasem lubię obejrzeć w podobnym stylu filmy. Dlatego byłem dość mocno zaskoczony gdy wydanie zbiorcze "Wartości rodzinnych" wpadło w moje ręce. Powiedziałem sobie jednak, że może po tytlu latach inaczej do tego podejdę, gdyż seria była pierwotnie wydawana od 2008 roku, a wiadomo że człowiek się rozwija (teoretycznie),gust mu się zmienia i tak dalej. Zatem usiadłem mając pod ręką, jak przystało na rasowego Polaka, gazowany napój pod ręką i coś do zagryzania.

Jeśli ktoś jest fanem Śledzińskiego, to w zasadzie może sobie odpuścić moje narzekanie, bo z pewnością ma już ten komiks, a być może nawet i pojedyncze wydania, które są w nim zawarte. Od siebie muszę dodać na wstępie, że doceniam, szczerze bez żadnego krętactwa, masę odwołań do naszej polskiej codzienności zawartych w tych komiksach oraz to, jak autor umie je poddać osobliwej karykaturze. Tutaj jest bowiem, przynajmniej w moim wypadku, pies pogrzebany. Mi ten styl ani forma zwyczajnie nie podchodzą. Nie robi mi postać Jezusa, która zapewne przez spore grono osób nie czytających komiksów i zapatrzonych w kościelną ambonę niczym ćma w ogień, byłaby odebrana jako obrazoburstwo. Zdaję sobie też sprawę, że Śledziński w swoich pracach odnosi się w zasadzie tylko do naszego podwórka, zatem nie oczekuję od niego podobnej zagrywki np. z Mahometem w roli głównej. Niemniej ostatnio tak się bluzga na chrześcijan, wybielając grzechy wszystkich innych religii, że zwyczajnie mnie męczy taki obraz.

Nie podszedł mi również sam rysunek i przedstawienie postaci, w tym pierwszoplanowej rodzinki. Miałem wrażenie, że wszystko jest tam aż za bardzo na wyrost. Wręcz, na swój komediowy sposób, przesłodzone. Brakowało mi takiego swoistego wyważenia jak w Osiedlu Swoboda, gdzie był ostry humor, chlanie, uliczne pawie i tak dalej, ale jakoś... miało to bardziej sens. Tutaj w pewnym momencie po prostu zaczęło mnie to nużyć, bo wyglądało to dla mnie, jakby autor w kółko klepał ten sam odcinek, tylko pokazywał go w różnych lokacjach.

Podsumowując. Jeśli kochacie prace Śledzińskiego, to dawno wyśmialiście ten materiał i poszliście czytać jego komiksy. Jeśli tak jak ja macie do nich mieszane podejście, to raczej "Wartości rodzinne" nie zmienią waszego zdania, ale możecie spróbować. Zaś co się tyczy osób, które nigdy nie zetknęły się z komiksami tego autora, to polecam pierwszy album Osiedla Swoboda, który w mojej opinii wyszedł mu najciekawiej.

Zaznaczę na samym starcie - nie prosiłem Kultury Gniewu o ten komiks, nie jestem fanem prac Michała Śledzińskiego (z wyjątkiem pierwszego tomu zbiorczego Osiedla Swoboda),nie przepadam za tego rodzaju humorem, choć czasem lubię obejrzeć w podobnym stylu filmy. Dlatego byłem dość mocno zaskoczony gdy wydanie zbiorcze "Wartości rodzinnych" wpadło w moje ręce. Powiedziałem...

Dla mnie najsłabszy - ale ciągle naprawdę dobry! - Śledziu. Za jakiś czas dam jej drugą szansę, kto wie - może lepiej siądzie.

Dla mnie najsłabszy - ale ciągle naprawdę dobry! - Śledziu. Za jakiś czas dam jej drugą szansę, kto wie - może lepiej siądzie.

Taki trochę nasz "Family Guy". Przerysowany obraz rodzinki z licznymi popkulturowymi odniesieniami i całkiem sprawnie poprowadzoną fabułą. Pan J. pomieszkujący w domu bohaterów to jedna z najfajniejszych postaci, jakie odnalazłem w rodzimym komiksie.

Taki trochę nasz "Family Guy". Przerysowany obraz rodzinki z licznymi popkulturowymi odniesieniami i całkiem sprawnie poprowadzoną fabułą. Pan J. pomieszkujący w domu bohaterów to jedna z najfajniejszych postaci, jakie odnalazłem w rodzimym komiksie.

Chciałbym tak dobrą i kreatywną polską komedię zobaczyć w kinie...

Chciałbym tak dobrą i kreatywną polską komedię zobaczyć w kinie...

WOJNA DOMOWA

Po zbiorczych wznowieniach Osiedla Swobody i Na szybko spisane nadszedł czas na kolejny tom od Kultury Gniewu zbierający prace Śledzia. Tym razem w nasze ręce trafia album z kompletem czterech zeszytów Wartości rodzinnych. Od poprzednich pozycji jest to lektura lżejsza i bardziej skupiona na stricte rozrywkowym wymiarze. Bardziej rzecz dla miłośników klimatów w stylu kolorowego Osiedla Swobody niż wczesnych prac Śledzia, ale i tak po raz kolejny udowadniająca, że Śledziński to bezsprzecznie jeden z najlepszych współczesnych polskich komiksiarzy i po jego prace warto sięgać w ciemno.

Głównym bohaterem całej opowieści jest niejaki Edgar, facet jakich wielu, mąż charakternej, ale znudzonej nim żony i ojciec dwójki dzieci – nastoletniego syna i młodszej córki. Na co dzień pracuje w wojsku, w domowym sejfie trzyma służbowe dokumenty, których nikt nie powinien oglądać, a na jego życie wpływają traumy z przeszłości spędzonej na wsi. Wszystko wydaje się normalne, ale to tylko pozory. Lokator, który zajmuje piętro domu Edgara, a zarazem obecny najlepszy przyjaciel jego żony, Elżbiety, ubiera się i zachowuje jak Jezus, a sprzątaczka ciocia Masza za wszelką cenę stara się dobrać do zawartości sejfu. Nurzając się w ogłupiającej papce lejącej się z telewizyjnych ekranów, rodzina nie ma jeszcze pojęcia, w jak niezwykłych wydarzeniach przyjdzie jej już za chwilę wziąć udział…

Całość mojej recenzji na portalu NTG:https://nietylkogry.pl/post/recenzja-komiksu-wartosci-rodzinne/

WOJNA DOMOWA

Po zbiorczych wznowieniach Osiedla Swobody i Na szybko spisane nadszedł czas na kolejny tom od Kultury Gniewu zbierający prace Śledzia. Tym razem w nasze ręce trafia album z kompletem czterech zeszytów Wartości rodzinnych. Od poprzednich pozycji jest to lektura lżejsza i bardziej skupiona na stricte rozrywkowym wymiarze. Bardziej rzecz dla miłośników klimatów...

Sympatyczne, dobrze skrojone czytadło, a jednocześnie ciekawy produkt swoich czasów. Brakuje trochę polskich komiksów tej "kategorii wagowej", więc zawsze witam je z otwartymi rękami.

Sympatyczne, dobrze skrojone czytadło, a jednocześnie ciekawy produkt swoich czasów. Brakuje trochę polskich komiksów tej "kategorii wagowej", więc zawsze witam je z otwartymi rękami.

Pomysłowe i zabawne! Jest to praktycznie mój pierwszy długi komiks Śledzia więc nie wiem jak wypada w stosunku do innych.

Pomysłowe i zabawne! Jest to praktycznie mój pierwszy długi komiks Śledzia więc nie wiem jak wypada w stosunku do innych.