Stepsister

Dawno, dawno temu za siedmioma górami....

Tak brzmiałby początek każdej baśni. Kopciuszek, czyli Elle wraz z ukochanym księciem odjeżdża na biały koniu, aby żyć w dostatku i szczęściu, pozostawiając za sobą udrękę i nieszczęście. Isabelle wraz z Octavią i ich matką, a macochą Elle, pozostają w podupadającej posiadłości, która kiedyś należała także do nieżyjącego już ukochanego ojca Kopciuszka. Przyrodnie siostry były wstanie zrobić wszystko, aby to na ich stopy pasował szklany pantofelek, z którym, książę wędrował przez cały kraj w poszukiwaniu ukochanej. Dosłownie wszystko, włącznie z okaleczeniem i kalectwem. A to wszystko za sprawą ich okropnej matki, która chce za wszelką cenę wydać swoje dwie córki za wysoko postawionych mężczyzn.

Cieniem na ich życiu kładzie się ślub znienawidzonej Elli z księciem, bo wiedzą że zostanie ona królową. Tak naprawdę ta nienawiść jest napędzana tylko i wyłącznie przez macochę Elli, gdyż jej przyrodnie siostry mają swoje pasje i nie zależy im tak bardzo na wyjściu dobrze za mąż. Isabelle uwielbia bitwy, historię oraz jazdę konną. Octavia natomiast kocha liczby. Matematyka i wszelkie łamigłówki matematyczne to jest jej miłość. Oczywiście matka zabrania im tych przyjemności argumentując, że każda młoda dama powinna myśleć tylko o dobrym zamążpójściu, a nie o głupotach.

Z miesiąca na miesiąc posiadłość popadała w ruinę tak jak i one same, gdyż cały kraj dowiedział się, jak traktowały Ellę. Wszyscy je nienawidzili i nazywali brzydkimi przyrodnimi siostrami. Cały czas były obiektem drwin, znęcania się i wyśmiewania. Można by powiedzieć, że ludzie zgotowali im ten sam los co oni biednej Elli. Kopciuszek została królową, a jej macocha zaczęła tracić zmysły. Przyrodnie siostry nie wiedziały jak sobie poradzić z sytuacją, w której się znajdowały, zwłaszcza że znikąd nie było widać pomocy. W tle ich osobistych problemów toczy się wojna, która nieubłaganie zbliża się do ich miejscowości.

W międzyczasie w miasteczku Isabelle spotyka starsza kobietę, która ratuje ją z opresji. Niedługo później w okolicach jej domu pojawia się markiz Szansa, któremu towarzyszy cała świta, która miała mu zapewniać rozrywkę na wsi. Tak naprawdę nie są oni tymi za kogo się przedstawiają, ale siostry nie wiedzą jaka walka toczy się tuż za ich plecami. Walka na śmierć i życie.

Czy brzydkie siostry zaznają szczęścia i spokoju? Czy uda im się ułożyć swoją przyszłość? Co we wsi robią markiz Szansa i cioteczka? Jaką rolę odegra młoda królowa?

Przyrodnia siostra jest retellingiem baśni o Kopciuszku, lecz opowiedzianym w bardzo realistyczny sposób. Pozwala spojrzeć od nowa na dawne, utarte schematy i motywy. W historii Elli pojawiają się także nowe postacie, których w oryginalnej wersji nie ma, ale dodają one smaczku. Choć pierwotnie historia jest krótka, to w tym wypadku autorka nadaje jej głębi umieszczając w tle widmo wojny i niebezpieczeństwa, a także wyczekiwania.

Główne postacie są bardzo dobre i szczegółowo nakreślone, co pozawala bardzo dobrze je poznać i wyrobić sobie o nich własne zdanie. To, co przypadło mi do gustu to fakt iż jest to historia opowiedziana z perspektywy złych sióstr. Ukazuje ich uczucia, doświadczenie i historię opowiedzianą bezpośrednio przez nie. Widzimy, jak się zmieniają na przestrzeni książki oraz jakie decyzje podejmuję i do czego to je prowadzi. Zdecydowanie Jennifer Donnelly stworzyła wielowymiarowe postacie, choć ich pierwowzór jest zaledwie namiastką tego, co dostajemy w Przyrodniej siostrze. W książce jest również wątek miłosny, lecz jest on niewielki i nie dominuje opowieści. Akcja jest dynamiczna, dzieje się wiele, co sprawia że książkę czyta się naprawdę szybko i przyjemnie. Oczywiście, jak to w każdej baśni jest też morał, który warto wziąć sobie do serca i głęboko przemyśleć.

Reasumując, Przyrodnia siostra to powieść młodzieżowa, którą powinien przeczytać niejeden dorosły, aby się zatrzymać i przemyśleć czy czegoś nie zatracił i móc odnaleźć siebie.

Dawno, dawno temu za siedmioma górami....

Tak brzmiałby początek każdej baśni. Kopciuszek, czyli Elle wraz z ukochanym księciem odjeżdża na biały koniu, aby żyć w dostatku i szczęściu, pozostawiając za sobą udrękę i nieszczęście. Isabelle wraz z Octavią i ich matką, a macochą Elle, pozostają w podupadającej posiadłości, która kiedyś należała także do nieżyjącego już...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Piękno nie zawsze jest ładne…

Przenieście się w świat baśni; gdzie o zostaniu wybranką królewicza decyduje pasujący pantofelek, gdzie wróżka potrafi przemienić dynie w karocę, a brudne łachy w przepiękną sukienkę. W tym świecie piękne i dobre dziewczynki mogą mieć wszystko. Ale co jeśli nie jesteś ani ładna, ani dobra? Co jeśli jesteś tylko podłą przyrodnią siostrą?

Miałam obawy co do tej pozycji. Zdarzało mi się już czytać inne książki oparte na baśniach i jakoś żadna z nich, do mnie nie trafiała, zawsze coś mi w nich nie pasowało. Były, albo zbyt cukierkowe, albo ich klimat mało wpasowywał się w klimat oryginalnej baśni. Jednak „Przyrodnia Siostra” ma w sobie coś wyjątkowego, co sprawiało, że nie mogłam się od niej oderwać.

Przede wszystkim, ma przesłanie.
Książka jest o sile, o poczuciu własnej wartości i o kierowaniu własnym losem. Piękno powierzchowne nie ma znaczenia, dla tych, którzy nas kochają. Możemy wszystko, jeśli tylko odnajdziemy w sobie siłę i determinację by dążyć do celu. Ludzie mogą nas zranić, tylko wtedy, kiedy im na to pozwolimy. Tyle mądrości w jednej książce, to chyba jeszcze nie miałam okazji znaleźć.

Myślałam że trudniej będzie mi polubić Isabelle, ale było inaczej. Pod maską podłej siostry, kryła się silna dziewczyna, która chcąc sprostać oczekiwaniom matki, oraz ogółu stopniowo traciła cząstki siebie. Kibicowałam jej cały czas. Pozostali bohaterowie, zaskakująco fajnie ukazani, każdy z nich jakoś się wyróżniał. Świetny pomysł z Przeznaczeniem i Szansą jako ludźmi.

Polecam każdemu. Po tej pozycji człowiek zaczyna wierzyć, że może wszystko.

Piękno nie zawsze jest ładne…

Przenieście się w świat baśni; gdzie o zostaniu wybranką królewicza decyduje pasujący pantofelek, gdzie wróżka potrafi przemienić dynie w karocę, a brudne łachy w przepiękną sukienkę. W tym świecie piękne i dobre dziewczynki mogą mieć wszystko. Ale co jeśli nie jesteś ani ładna, ani dobra? Co jeśli jesteś tylko podłą przyrodnią siostrą? ...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Powiedzieli Ci, że jesteś brzydka, prawda?


💎 Dziewczynki tak nie robią.
Dziewczynce tak nie wypada.
Wyglądasz brzydko, nikomu się nie spodobasz.
Jesteś brzydka, kto cię będzie chciał?
Ona jest ładniejsza od ciebie.
Jesteś brzydka...

💎 "Oto od czego umierają dziewczyny: głód, choroby, wypadki, porody i przemoc. Złamane serce to za mało, żeby zabić dziewczynę. One są twarde jak skała."

💎 Ci źli z bajek dostają głos. Zła siostra. Brzydka siostra. Podła siostra. "Przyrodnia siostra" bazuje na historii Kopciuszka. Nie tego lukrowanego, disneyowego. Tej mroczniejszej wersji. Zastanawiało Was kiedyś dlaczego czarne charaktery przesiąknięły gniewem, zazdrością, wstydem, agresją czy pogardą? Co musiało się wydarzyć, że zboczyli ze ścieżki dobra, by przedzierać się przez bagna zawiści? Mnie zawsze to nurtowało. Jennifer Donnelly stwarza świat, w którym zła postać dostaje możliwość podzielenia się swoją perspektywą.

💎 Ale to również opowieść o tobie i o mnie, droga koleżanko. Historia o każdej z nas, która choć raz usłyszała, że coś jej nie wypada, bo... Jest dziewczyną. Od najmłodszych lat społeczeństwo wkłada nas w ramy, które nas ograniczają. To książka skierowana do każdej kobiety, która nie spełnia standardów wszystkich wokół. Która jest oceniana przez pryzmat wyglądu. Której podcinano skrzydła tylko dlatego, że nie jest mężczyzną. Od razu uprzedzę, że nie widzę tu nachalnego schematu, który jest krzywdzący, że kobiety są dobre, a mężczyźni źli. Nie. To opowieść o tym, że kobiety są równie ważne, potrzebne, odważne i niezależne. I o tym czym jest prawdziwe piękno.

Powiedzieli Ci, że jesteś brzydka, prawda?


💎 Dziewczynki tak nie robią.
Dziewczynce tak nie wypada.
Wyglądasz brzydko, nikomu się nie spodobasz.
Jesteś brzydka, kto cię będzie chciał?
Ona jest ładniejsza od ciebie.
Jesteś brzydka...

💎 "Oto od czego umierają dziewczyny: głód, choroby, wypadki, porody i przemoc. Złamane serce to za mało, żeby zabić dziewczynę. One są...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Naprawdę piękna, wciągająca książka. Daje do myślenia. Myślę, że na swój sposób, każdy utożsamia się z główną bohaterką Isabelle. Warto, warto i jeszcze raz warto przeczytać tę opowieść!

Naprawdę piękna, wciągająca książka. Daje do myślenia. Myślę, że na swój sposób, każdy utożsamia się z główną bohaterką Isabelle. Warto, warto i jeszcze raz warto przeczytać tę opowieść!

Pokaż mimo to

Z wielkim zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, pomysł by uczynić ,,brzydką'' siostrę Kopciuszka główną bohaterką był przyciągający. Nie do końca dostałam to czego się spodziewałam, a spodziewałam się rozlewu krwi i nieustającego konfliktu między siostrami. Tak naprawdę to historia o tym, jak zgubne może być postrzeganie się tylko w kategoriach piękna i co jesteśmy w stanie poświęcić by je osiągnąć.
Samo zakończenie widziałabym trochę inaczej, może bez tych cukierkowych pojednań, ale mimo wszystko książkę polecam.
Bo nie raz czytając o odczuciach przyrodniej ,,brzydkiej'' siostry, która uważa, że nie zasługuje na lepsze życie, tego jak społeczeństwo wymaga bycia ładną, miłą i wtłacza w kobiety takie schematyczne myślenie, łapałam się na tym, że prędzej czy później w głowie każdej dziewczyny pojawiają się podobne myśli.

Z wielkim zainteresowaniem sięgnęłam po tę książkę, pomysł by uczynić ,,brzydką'' siostrę Kopciuszka główną bohaterką był przyciągający. Nie do końca dostałam to czego się spodziewałam, a spodziewałam się rozlewu krwi i nieustającego konfliktu między siostrami. Tak naprawdę to historia o tym, jak zgubne może być postrzeganie się tylko w kategoriach piękna i co jesteśmy w...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Historia Kopciuszka z pewnością została już opowiedziana na wszystkie sposoby, na naszym rynku wydawniczym pojawił się niejeden retelling, wiele powstało też filmów opartych na tej baśni, więc sam koncept okropnie traktowanej przez macochę i przyrodnie siostry, osieroconej dziewczyny, na pewno nikomu nie jest obcy. A jednak mimo, że nie można już chyba nic więcej powiedzieć, ja nadal uwielbiam czytać i oglądać retellingi, na swojej półce nadal trzymam moje ulubione książki oparte na Kopciuszku, a dzisiaj przychodzę z recenzją kolejnej. Tyle że tym razem jest trochę inaczej, bo Jennifer Donnelly postanawia podejść do tej historii od zupełnie innej strony i tym razem jako główną bohaterkę obiera sobie jedną z przyrodnich sióstr. I z zaskoczeniem przyznaję, że podobała mi się ona nawet bardziej, niż historia Kopciuszka.

Nie wiem ilu z was jest z tym zaznajomionym, ale oryginalna wersja Kopciuszka, nie ta Disney'owska i bajkowa, tak naprawdę wygląda całkiem inaczej i mroczniej. W wersji braci Grimm, czyli tej powstałej jeszcze w XIX wieku, przyrodnie siostry Kopciuszka nie przyjmują tak łatwo tego, że ich stopy nie pasują do szklanego pantofelka. Jedna z nich odcina sobie palce, a druga piętę. Gdy znają sobie sprawę, że ich przyrodnia siostra zostanie królową, postanawiają przymilić się Kopciuszkowi, a w rezultacie ptak wydłubuje im oczy. Mrocznie, prawda? Autorka tej książki zdaje się opierać bardziej na tej wersji, przynajmniej na początku, bo historia "Przyrodniej siostry" rozpoczyna się w momencie, w której książę jeździ po wiosce w poszukiwaniu swojej ukochanej, która na balu zgubiła pantofelek. Podczas gdy Ella zostaje zamknięta przez macochę i siostry, Octavia oraz Isabelle zmuszają się do wykonania rozkazów swojej matki i odcinają sobie części swoich stóp, aby dopasować je do pantofelka. Gdy książę się o tym dowiaduje, Isabelle pali się ze wstydu i zażenowania. Po całej wiosce roznosi się wieść o podłym traktowaniu ich przyszłej królowej i o tym, do czego się posunęły, aby wyjść za księcia. Ludzie zaczynają wytykać siostry palcami, nazywają je brzydkimi i obrzucają jedzeniem. Isabelle całe życie próbowała spełnić wymagania swojej matki i społeczeństwa, ale nigdy nie stała się taka, jak oczekiwano. Nie jest piękna. Nie jest jak Ella. Nie jest słodka, urocza, ani kochana. A z każdą próbą dopasowania się, traciła kawałek siebie. To jest, do czasu, aż dostaje drugą szansę - aby zmienić swoje przeznaczenie i udowodnić, że samo złamane serce nie złamie dziewczyny, a piękno nie opiera się tylko na tym, co jest na zewnątrz.

Wszyscy dobrze wiemy, do jakich rzeczy posuwały się przyrodnie siostry Kopciuszka, aby zamienić jej życie w piekło. Z czystej zazdrości, zawistności, a może po prostu brzydoty swoich serc. W tej wersji autorka jednak przybliża nam ich sytuację z trochę innej strony. Łatwo byłoby je znielubić, nie ma co ukrywać, że zarówno nasza główna bohaterka, Isabelle, jak i Tavi, jej siostra, podejmują okropne decyzje i robią wiele złych rzeczy, ale już od samego początku autorka stara się zagłębić w ich historię o wiele bardziej, dzięki czemu zauważamy, że ich jad ma drugie dno i nic nie jest takie proste, jak mogłoby się wydawać. Od małego wpaja nam się, że piękne osoby są dobre, słodkie, najlepsze, a ich cudowne zewnętrze jest refleksją tego, jak dobre mają serce. Zawsze na koniec dostają swoje szczęśliwe zakończenie. Są księżniczkami, zakochują się w księciu i przezwyciężają wszystkie przeciwności losu. Ale co z tymi "złymi"? Co z osobami, które może nie mają najpiękniejszej figury, które nie odnajdują się w każdej sytuacji towarzyskiej, którym od zawsze wmawia się, że jedyne kobiety, które mają szansę na dobrą przyszłość, muszą być piękne, wyrafinowane i pożądane przez mężczyzn?

Oczywiście jest to bardzo staroświeckie myślenie i nie można zapominać, że akcja tej historii dzieje się dawno, dawno temu, ale czy nie tak samo jest dzisiaj? Czy normą społeczną nie jest mieć piękną, szczupłą sylwetkę, płaski brzuch, nieskazitelną cerę? Autorka za pomocą tej baśni pokazuje, że piękno to coś o wiele więcej, niż wygląd zewnętrzny. Isabelle codziennie żyje z własnymi demonami, które mówią jej, że nie jest wystarczająca, że nie jest ładna, że nigdy nie zazna prawdziwego szczęścia. Ciągłe okropne komentarze matki w niczym nie pomagają. Samo wyjście na miasto wiąże się z licznymi obrzydliwymi komentarzami od ludzi, którzy tak szybko zdolni są ją ocenić (o ironio, potępiając kogoś za złe czyny, sami zniżają się do jeszcze gorszego poziomu). I jak wspomniałam, Isabelle rzeczywiście jest postacią z wadami, robi rzeczy, których nie powinna robić, jest impulsywna i momentami wredna, ale wiemy też, że nie robi tego z czystego zła, a po prostu tak wychowało ją społeczeństwo i to, czego od niej zawsze wymagano. Nawet nie wyobrażam sobie jak niszczące są takie oczekiwania narzucane od młodego wieku. Nie wolno jej było rozwijać swoich pasji, które wiązały się z walką, czy chociażby jazdą na koniu, bo to nie wypadało damie. Autorka przedstawia postać Felixa, jej najlepszego przyjaciela, którego straciła lata temu, bo nie wypadało jej się umawiać z synem pracownika. Krok po kroku odbierano jej wszystko co kochała, zostawiając ją jedynie z zawiścią, że obok siebie ma Ellę, która pomimo tego, że traktowały ją okropnie, ciągle odnajdowała pozytywy w swoim życiu i była dla wszystkich miła - coś, czego Isabelle już od dawna nie potrafiła.

Ta historia daje do myślenia pod tak wieloma względami, zwłaszcza, że pomimo iż jest to fantasy i fabuła kręci się wokół wielu fikcyjnych, bajkowych postaci, każdą sytuację można zinterpretować na swój własny sposób, odnoszący się nawet do naszych czasów. To przede wszystkim historia o przeznaczeniu i szansie, o tym, że każdy z nas ma tak naprawdę prawo zdecydować jak będzie wyglądało nasze życie i tylko nasze osobiste wybory są w stanie zmienić przeznaczenie. Isabelle może i jest przedstawiona jako ta okrutna i brzydka, ale odkrywa w sobie o wiele ważniejsze piękno - wewnętrzną siłę, odwagę, determinację, gotowość do walki o siebie, swoich bliskich i swoje państwo, staje się prawdziwą wojowniczką i udowadnia, że kobiety wcale nie muszą zezwalać na to, aby traktowano je jako gorsze, głupie i niemądre, bo tak przyjęło się w społeczeństwie. To naprawdę jedna z najlepszych feministycznych powieści, jaką miałam okazję przeczytać od długiego czasu.

Nie chcę wchodzić w szczegóły samej fabuły, bo uważam, że najlepiej odkryć ją samemu. Zresztą, nie byłabym w stanie opisać jej w kilku krótkich zdaniach, bo w tej książce po prostu ciągle coś się dzieje, każdy bohater coś sobą reprezentuje, wszystko ma głębsze znaczenie i uważam, że należy samemu przejść z Isabelle tę drogę do odkupienia i ponownego poskładania utraconych kawałków swojego serca. Oczywiście nie mogłoby też zabraknąć tutaj wątku miłosnego, który co prawda nie jest najważniejszy, ale jest i bardzo mi się podobał. Isabelle i Felix dzieli skomplikowana przeszłość i ich relacja napotyka wiele wybojów, ale jest naprawdę bardzo dobrze przedstawiona i wcale nie w ten sposób, w jaki moglibyśmy się spodziewać po retellingu Kopciuszka. Jednym z moich ulubionych cytatów z tej książki jest "Złamane serce to za mało, żeby zabić dziewczynę. One są twarde jak skała." i to chyba idealnie oddaje to, co staram się przekazać. Podobało mi się takie trochę inne podejście do miłości, niż znane nam z typowych romansów, bo w tej historii na pierwszym miejscu postawiona jest przede wszystkim miłość do samego siebie.

"Przyrodnia siostra", chociaż jest retellingiem Kopciuszka, tak naprawdę niewiele ma wspólnego z samą bajką. Autorka wzięła tę dobrze nam znaną historię i stworzyła coś nowego, niesamowitego, potężnego, historię o kobietach, które pełne odwagi i sprytu pokazują gdzie ich miejsce, wbrew temu co mówią im wszyscy naokoło. Jest to bardzo wartościowa książka, dająca mocno do myślenia i demaskująca wszystkie krzywdzące stereotypy, jakie ukształtowały się w naszym społeczeństwie. Może się wydawać, że niewiele ma wspólnego z rzeczywistością, bo żyjemy w XXI wieku i świat bardzo się zmienił, ale przecież kobiety nadal codziennie walczą o to, by traktowano je na równi i nie odbierano im wyboru. A autorka kładzie nacisk na to, aby zawsze walczyć, nie poddawać się i przede wszystkim kochać siebie za to, jakim się jest. Jestem oczarowana tym, w jaki sposób autorka przedstawiła tę historię i jak bardzo mnie poruszyła pewnymi wątkami. Być może jako małe dziewczynki powinnyśmy czytać taką wersję? Która nauczy nas, że największym błogosławieństwem w życiu jest kochanie samej siebie, a nie odnalezienie księcia z bajki, który nas uratuje? Polecam z całego serca!

Recenzja z bloga http://weronikarecenzuje.blogspot.com/2020/12/jennifer-donnelly-przyrodnia-siostra.html

Historia Kopciuszka z pewnością została już opowiedziana na wszystkie sposoby, na naszym rynku wydawniczym pojawił się niejeden retelling, wiele powstało też filmów opartych na tej baśni, więc sam koncept okropnie traktowanej przez macochę i przyrodnie siostry, osieroconej dziewczyny, na pewno nikomu nie jest obcy. A jednak mimo, że nie można już chyba nic więcej...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Czy jest tutaj ktoś, kto nie zna baśni o Kopciuszku? A może macie ochotę na jego bardziej współczesną wersję? Jeśli tak - "Przyrodnia siostra" jest właśnie dla Was!

Praktycznie każda bajka kończy się znanym wszystkim zdaniem "i żyli długo i szczęśliwie". Fajnie. Ale... Co tak naprawdę to znaczy? Co z resztą bohaterów? Jak potoczyło się ich życie?

Kiedy królewicz odkrywa, że Isabella nie jest Kopciuszkiem, którego szuka natychmiast ją odrzuca. Dzięki temu dziewczyna ma szansę, aby na nowo odnaleźć samą siebie. Może spróbować zmienić swoje przeznaczenie i uwolnić się od swojej despotycznej matki. Czy znajdzie w sobie odwagę, aby to zrobić?

"Przyrodnia siostra" to opowieść o miłości i cierpieniu, walce i determinacji. Autorka w swojej powieści udowadnia nam, że piękno nie zawsze jest widoczne na zewnątrz. Często zdarza się tak, że znajduje się ono w środku i trzeba tylko po nie sięgnąć.

W książce znajdziecie szczyptę magii przeplatającej się z brutalną rzeczywistością. Nie zabraknie również przesłania - jak w każdej baśni 😉

Co jeszcze mogę powiedzieć? Na pewno to, że spędziłam miło czas. To była świetna odskocznia od książek, które ostatnio czytam. 🖤

Czy jest tutaj ktoś, kto nie zna baśni o Kopciuszku? A może macie ochotę na jego bardziej współczesną wersję? Jeśli tak - "Przyrodnia siostra" jest właśnie dla Was!

Praktycznie każda bajka kończy się znanym wszystkim zdaniem "i żyli długo i szczęśliwie". Fajnie. Ale... Co tak naprawdę to znaczy? Co z resztą bohaterów? Jak potoczyło się ich życie?

Kiedy królewicz odkrywa,...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

"Martwiła się pustymi wozami i pustymi żołądkami. Niepotrzebnie. Brzuch łatwo zadowolić. To, co nas zabija, to głód w sercach."
.
" - A według ciebie ona jest piękna? Brudna jak stary but? Głośna i zuchwała jak trąba...
- Nie, ale...
- Współczuję mężczyźnie, za którego wyjdzie.
- Ma jaja. Tego jej nie odmówię.
- Prawda. Wyobraźcie sobie, że każda dziewczyna miałaby taką siłę... i umiała ją wykorzystać!
- Mam nadzieję, że kobiety nigdy takie nie będą. Co to byłby za świat, nie?
- Ha! Piekło na ziemi!
- Nie... - wyszeptał chłopiec. - Raj."
.
"Zazdrość. Płonie tak jasno, jest taka gorąca. Trawi cię tak długo, aż stajesz się dymiącą, pustą w środku ruiną."

"Przyrodnia siostra" to magiczna opowieść o Isabelle, brzydkiej, upartej, zarozumiałej siostrze bajkowego Kopciuszka. Jaki los czeka dziewczynę, która przez całe lata uprzykrzała życie pięknej Elli, opuszczającej właśnie rodzinną posiadłość z królewiczem? Czy dziewczyna, która podjudzana przez matkę ma szansę odzyskać samą siebie i serce, które straciła lata temu? Jestem szczerze zauroczona tą powieścią. To nie tylko bajkowa historia pełna magii i cudów, to również piękna opowieść o odkrywaniu samego siebie, o dawaniu samemu sobie szansy na zmianę, o motywach które owe zmiany powinny prowokować i konekwencjach jakie przynoszą. Podobał mi się kierunek, w którym autorka poprowadziła fabułę, duża ilość dialogów sprawiła, że książkę czytało mi się dość szybko, a strony umykały jedna za drugą. Główna bohaterka to postać niedoskonała, ale budząca sympatię, zyskująca przy bliższym poznaniu. Taka, która w trakcie swoich niełatwych przeżyć odkrywa, co jest prawdziwym pięknem i która pozwala odkryć to również czytelnikowi.

"Martwiła się pustymi wozami i pustymi żołądkami. Niepotrzebnie. Brzuch łatwo zadowolić. To, co nas zabija, to głód w sercach."
.
" - A według ciebie ona jest piękna? Brudna jak stary but? Głośna i zuchwała jak trąba...
- Nie, ale...
- Współczuję mężczyźnie, za którego wyjdzie.
- Ma jaja. Tego jej nie odmówię.
- Prawda. Wyobraźcie sobie, że każda dziewczyna miałaby taką...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Każdy z nas pamięta bajki z dzieciństwa, które zawsze kończyły się szczęśliwie. A co, gdyby losy bohaterów potoczyły się zupełnie inaczej? Książka Jennifer Donnelly „Przyrodnia siostra” jest na nowo opowiedzianą historią Kopciuszka, ale widzianą z perspektywy macochy oraz dwóch sióstr, które w pierwotnej wersji dręczyły biedną dziewczynę. A gdy ta została wybranką królewicza ktoś zastanowił się, co stało się z resztą jej rodziny? Ten wątek rozwinęła w swojej powieści autorka. Ella ma to szczęście, że pantofelek pasował na jej stopę, zostaje żoną księcia i przeprowadza się do jego zamku, aby tam wieść szczęśliwe życie – to już znamy. W „Przyrodniej siostrze” głównej roli nie odgrywa jednak Kopciuszek. Tu główną bohaterką jest Isabelle, czyli przyrodnia siostra Elli. Dziewczyna była w stanie poświęcić bardzo wiele, aby to ją wybrał książę. Kierowana poniekąd zachłannością własnej matki, Isabelle robiła wszystko, aby zostać królową. Kiedy jej plan nie wypala, Elle, jej siostra Octavia oraz ich matka zostają same, ludzie odwracają się od nich. Ich życie zmienia się diametralnie, majątek znika, a kobiety nie potrafią znaleźć się w nowej rzeczywistości. Czy jednak los Isabelle, Octavii oraz ich matki jest przesądzony? Nie do końca, ponieważ pojawia się Szansa i Przeznaczenie – wytworny markiz oraz stara kobieta, którzy zakładają się… o to, jak dalej potoczy się życie trzech kobiet. A jak się potoczy? O tym musicie przekonać się sami, czytając „Przyrodnią siostrę”. Autorka stworzyła baśniową historię z elementami magii, która w żadnym stopniu nie jest bajeczką dla dzieci. Jest to książka dla starszego czytelnika, która ukazuje wartości, jakimi powinniśmy kierować się w życiu. Przekazuje nam, że piękno zewnętrzne nie jest rzeczą najważniejszą, a liczy się to, co mamy w środku, oraz że nasze życie zależy tylko i wyłącznie od nas samych i od wyborów, jakich dokonujemy, a także że tych wyborów powinniśmy dokonywać samodzielnie, nie bacząc na zdanie i oczekiwania innych. Polecam książkę - rewelacja!

Każdy z nas pamięta bajki z dzieciństwa, które zawsze kończyły się szczęśliwie. A co, gdyby losy bohaterów potoczyły się zupełnie inaczej? Książka Jennifer Donnelly „Przyrodnia siostra” jest na nowo opowiedzianą historią Kopciuszka, ale widzianą z perspektywy macochy oraz dwóch sióstr, które w pierwotnej wersji dręczyły biedną dziewczynę. A gdy ta została wybranką...

więcej

mniej

Pokaż mimo to

Jeszcze chyba nie czytałam takiej baśniowej historii ( pomijając dzieciństwo) Nawet ciekawa :)

Jeszcze chyba nie czytałam takiej baśniowej historii ( pomijając dzieciństwo) Nawet ciekawa :)

Pokaż mimo to