Kolejną część i znowu przepadłam. Znowu mnie zachwyciła. Fajnie było spotkać się z bohaterami z Victorii. Dobrze i szybko się czyta. Ciekawy temat. Trochę historii z tamtych rejonów. Polecam. Sięgam po kolejny tom.

Kolejną część i znowu przepadłam. Znowu mnie zachwyciła. Fajnie było spotkać się z bohaterami z Victorii. Dobrze i szybko się czyta. Ciekawy temat. Trochę historii z tamtych rejonów. Polecam. Sięgam po kolejny tom.

Bardzo szybko złapałem się na tym, że moja wysoka ocena tego tytułu spowodowana jest magią miejsca (peryferyjne baskijskie pogórza),oraz sympatią do bohaterów, która zrodziła się w tomie I. Bo, tak naprawdę o historii, czy kryminalnej zagadce - czyli, niby tym co kotki lubią najbardziej - za wiele dobrego powiedzieć nie można. Autorka chciała w drugim tomie zaczarować Czytelnika celtycką mitologią, ale to tak naprawdę jedynie lukier na tekturowy tort. Tym tortem w moim topornym porównaniu jest morderca, i przyczyny jego mordowania.

Nie powiem, historia mordercy jest ciekawie napisana, stopniowo odkrywana, ostatecznie ma solidny wydźwięk emocjonalny i podstawy psychologiczne. Jednak z celtami nie ma żadnego związku. Że morderca ma o nich wiedze? No ma. Że chce się odegrać na tatusiu? Nie przemawia to do mnie, ale widocznie celtyckie rytuały musiał się znaleźć, koniec i kropka.

Poza tym jednak pastwić się nie będę, nawet nad typowością policyjnego śledztwa, które kryminały chyba muszą mieć ustawowo. Policja kręci się w kółko, aż w końcu ktoś na końcu powieści powie coś co nada sens wszystkiemu i sprawca jest już znany! Skoro nie będę się pastwić, to się pozachwycam, np. stylem autorki, lekko melancholijnym (ale bez przesady),czasami depresyjno-cierpiętniczym (postać głównego bohatera),przepełnionym ostatecznie bardzo nienachalną, lekko wyczuwalną - jak czekoladowy aromat prawdziwej kolumbijskiej kawy - mgiełką baśni...jakby całą historia rozgrywała się się za siedmioma górami, za siedmioma lasami, hen, hen, w kraju Basków...

Bardzo szybko złapałem się na tym, że moja wysoka ocena tego tytułu spowodowana jest magią miejsca (peryferyjne baskijskie pogórza),oraz sympatią do bohaterów, która zrodziła się w tomie I. Bo, tak naprawdę o historii, czy kryminalnej zagadce - czyli, niby tym co kotki lubią najbardziej - za wiele dobrego powiedzieć nie można. Autorka chciała w drugim tomie zaczarować...

Dla mnie druga cześć mnie ciekawa niż pierwsza. Trochę się nudziłem podczas czytania. Muszę zrobić sobie przerwę przed kolejnym tomem.

Dla mnie druga cześć mnie ciekawa niż pierwsza. Trochę się nudziłem podczas czytania. Muszę zrobić sobie przerwę przed kolejnym tomem.

Druga część sagi o komisarzu Unai i jego celtyckich śledztwach była dla mnie równie ciekawa jak pierwsza . Całkiem inny wątek , nowi bohaterowie... Książka pobudza wyobraźnię i wciąga w świat poszukiwania zabójcy .

Druga część sagi o komisarzu Unai i jego celtyckich śledztwach była dla mnie równie ciekawa jak pierwsza . Całkiem inny wątek , nowi bohaterowie... Książka pobudza wyobraźnię i wciąga w świat poszukiwania zabójcy .

Na pewno powieść nie jest tak dobra, jak I tom. Jednak również trzyma w napięciu, jest wiele zwrotów akcji, a duża ilość bohaterów daje nam małe prawdopodobieństwo, że domyślimy się zakończenia. Z przyjemnością sięgnę po III tom, aby poznać całość historii.

Na pewno powieść nie jest tak dobra, jak I tom. Jednak również trzyma w napięciu, jest wiele zwrotów akcji, a duża ilość bohaterów daje nam małe prawdopodobieństwo, że domyślimy się zakończenia. Z przyjemnością sięgnę po III tom, aby poznać całość historii.

Autorka ponownie oddaje w ręce czytelników kompletny kryminał. Jest tajemnica, morderstwo sprzed lat, nieuchwytny morderca, wielu podejrzanych oraz kluczenie wśród tropów. Eva García Sáenz de Urturi wie jak to wszystko połączyć i zmieszać tak, by na końcu wszystko miało sens, ale w trakcie czytania trafiać na ślepe zaułki i krążyć wkoło. Idealnie buduje również napięcie, poczucie niepokoju i równoważy wątki obyczajowe z tymi kryminalnymi. To nadal emocje, którym daleko do serdeczności i ciepła. Tutaj trzeba wierzyć na słowo, że coś jest, trwa i ma w sobie dobro. Warto zwrócić uwagę, że równie ważne są tutaj informacje o kulturze regionu. Sporo dowiadujemy się o architekturze oraz historii kraju Basków, ale również mitologii celtyckiej.

Całość na
https://zapatrzonawksiazki.pl/index.php/2020/07/15/rytualy-wody-eva-garcia-saenz-de-urturi/

Autorka ponownie oddaje w ręce czytelników kompletny kryminał. Jest tajemnica, morderstwo sprzed lat, nieuchwytny morderca, wielu podejrzanych oraz kluczenie wśród tropów. Eva García Sáenz de Urturi wie jak to wszystko połączyć i zmieszać tak, by na końcu wszystko miało sens, ale w trakcie czytania trafiać na ślepe zaułki i krążyć wkoło. Idealnie buduje również napięcie,...

Pierwsza część trylogii była świetna.

Ta? Trochę gorsza. Mam wrażenie, że historia była bardziej przewidywalna. Wydaje mi się, że zaczęłam się domyślać prawdy już w pierwszej połowie książki.

Niepotrzebnie zrobiłam sobie taką długą przerwę. W międzyczasie przeczytałam kilka innych lektur i na początku ciężko było mi się wkręcić w historię i język. Wkrótce potem wciągnęłam się bardzo mocno i przeczytałam książkę jednym tchem.

Rozczarowało mnie trochę zakończenie, było takie... niedomknięte. Zabrakło mi podsumowania całej historii.

Niemniej jednak na pewno - tym razem prędzej niż później - sięgnę po trzeci tom, który kończy tę trylogię. Już nie mogę się doczekać, aż cała prawda wyjdzie na jaw.

Pierwsza część trylogii była świetna.

Ta? Trochę gorsza. Mam wrażenie, że historia była bardziej przewidywalna. Wydaje mi się, że zaczęłam się domyślać prawdy już w pierwszej połowie książki.

Niepotrzebnie zrobiłam sobie taką długą przerwę. W międzyczasie przeczytałam kilka innych lektur i na początku ciężko było mi się wkręcić w historię i język. Wkrótce potem wciągnęłam...

Absolutnie przeciętna pozycja. Znacznie słabszy poziom niż w pierwszym tomie. Zagadka z gatunku naprawdę prostych, a główny bohater jeszcze bardziej nie przypadł mi do gustu niż poprzednio - tym razem nie dość, że jest irytujący, to dodatkowo zwyczajnie niemądry - zarówno życiowo, jak i zawodowo. Zbyt wielka ilość głupotek, aby dać wyższą ocenę.

Absolutnie przeciętna pozycja. Znacznie słabszy poziom niż w pierwszym tomie. Zagadka z gatunku naprawdę prostych, a główny bohater jeszcze bardziej nie przypadł mi do gustu niż poprzednio - tym razem nie dość, że jest irytujący, to dodatkowo zwyczajnie niemądry - zarówno życiowo, jak i zawodowo. Zbyt wielka ilość głupotek, aby dać wyższą ocenę.

Książka warta przeczytania ale w mojej ocenie słabsza od poprzedniej, zatem muszę odpocząć od tych bohaterów zanim sięgnę po kolejną część.

Książka warta przeczytania ale w mojej ocenie słabsza od poprzedniej, zatem muszę odpocząć od tych bohaterów zanim sięgnę po kolejną część.

Dla mnie słabsza od poprzedniej, niemniej podoba mi się niezmienna konwencja połączenia kryminału z wątkami historyczno-kulturowymi.

Dla mnie słabsza od poprzedniej, niemniej podoba mi się niezmienna konwencja połączenia kryminału z wątkami historyczno-kulturowymi.