"- Hm, nie chcę cię straszyć, ale masz mysz w kieszeni.  
Zerknęła w dół, gdzie Mark wystawił łebek.  
– To szczur – oznajmiła."

Lepsza książka niż pierwsza część. Typowa Shana Galen, dobra na odstresowanie.
Tym razem jednak wyjątkowo nieoryginalnie - podobne historie były już wiele razy. Szkoda.

"- Hm, nie chcę cię straszyć, ale masz mysz w kieszeni.  
Zerknęła w dół, gdzie Mark wystawił łebek.  
– To szczur – oznajmiła."

Lepsza książka niż pierwsza część. Typowa Shana Galen, dobra na odstresowanie.
Tym razem jednak wyjątkowo nieoryginalnie - podobne historie były już wiele razy. Szkoda.

Idealny romans na leniwe popołudnie.

Nie można odmówić chemii występującej między bohaterami. Trzeba przyznać, że nieźle iskrzy między nimi. Napięcie i emocje są długo budowane. Neil przypał mi do gustu i nie pogardziłabym jeżeli zaoferowałby mi pomoc jak głównej bohaterce :)

Plusem książki jest również to, że poznajemy historię miłosną z dwóch perspektyw - Juliany i Neila.

Oczywiście książka jest przewidywalna i trochę naiwna, ale jeżeli szukasz lekkiego romansu na poprawę humoru to jak najbardziej się nada.

Idealny romans na leniwe popołudnie.

Nie można odmówić chemii występującej między bohaterami. Trzeba przyznać, że nieźle iskrzy między nimi. Napięcie i emocje są długo budowane. Neil przypał mi do gustu i nie pogardziłabym jeżeli zaoferowałby mi pomoc jak głównej bohaterce :)

Plusem książki jest również to, że poznajemy historię miłosną z dwóch perspektyw - Juliany i...

Sama nie wiem, co mam sądzić o tej powieści. Z jednej strony miło czytało się ten romans, a z drugiej autorka serwuje takie dyrdymały, że aż się wierzyć nie chce. Ale zacznijmy od plusów chemia pomiędzy Julianą i Neilem to jest to. Można uwierzyć, że są w sobie zadurzeni, że jest pomiędzy nimi przyciąganie. Nawet o dziwo nie przeszkadzał mi ten cały wątek z sierocińcem. Ale, ale tu zaczynają się dziwności i udziwnienia w tej książce... Ja dorosła kobieta mam uwierzyć, że zdrowy 30-letni chłop nigdy nie uprawiał seksu z własnej woli... I niby autorka daje nam racjonalny powód dlaczego nasz główny bohater nigdy "tego" nie robił, ale serio? Zdrowy, normalny mężczyzna prędzej wypiłby miksturę z soku z 10-letnich ogórków kiszonych zaprawianą sfermentowanym mlekiem niż nigdy nic z żadną kobietą, bo się boi i niby jest taki bezinteresowny, i bardziej sprawia mu przyjemność zadowalanie kobiety niż siebie samego.. Pewnie już wierzę.. Także ten można przeczytać, ale jakiś wielkich zachwytów raczej ta powieść nie wywoła.

Sama nie wiem, co mam sądzić o tej powieści. Z jednej strony miło czytało się ten romans, a z drugiej autorka serwuje takie dyrdymały, że aż się wierzyć nie chce. Ale zacznijmy od plusów chemia pomiędzy Julianą i Neilem to jest to. Można uwierzyć, że są w sobie zadurzeni, że jest pomiędzy nimi przyciąganie. Nawet o dziwo nie przeszkadzał mi ten cały wątek z sierocińcem....

Drugi tom "Ocalonych" dotyczy Neila Wraxalla, kolejnego weterana z Dwunastki Dravena.
Oczywiście można ją czytać niezależnie od innych tomów z serii.
Akcja tej części toczy się w sierocińcu, którym steruje Juliana, rudowłosa hrabianka, a major Wraxall ma za zadanie namówić ją do powrotu do domu ojca.
Jak to się kończy, wiadomo. Jednak autorka po raz kolejny miała asa w kieszeni i go nie wykorzystała. W pierwszej części był nim analfabetyzm bohatera, w tej śluby czystości złożone w armii przez Wraxalla.
Prym wiodą losy sierot, chłopców którzy podobnie jak major (bękart),nie mają swojego miejsca w świecie.
O ile Wraxall znajduje swój dom w ramionach Juliety, o tyle dzieciaki już niekoniecznie i właśnie na tej nucie współczucia względem nich, autorka próbowała zagrać.
Mnie nie przekonały ani smutne minki dzieci, ani upór Julietty w dążeniu do zapewnienia im perspektyw i szczerze stwierdzam, że jedynym powodem dla którego czytałam była tajemnicza i poraniona osoba majora o włoskich korzeniach czyli właśnie Wraxalla.

Drugi tom "Ocalonych" dotyczy Neila Wraxalla, kolejnego weterana z Dwunastki Dravena.
Oczywiście można ją czytać niezależnie od innych tomów z serii.
Akcja tej części toczy się w sierocińcu, którym steruje Juliana, rudowłosa hrabianka, a major Wraxall ma za zadanie namówić ją do powrotu do domu ojca.
Jak to się kończy, wiadomo. Jednak autorka po raz kolejny miała asa w...

Całkiem zgrabnie napisany romans z wątkiem obyczajowym, jako że główna bohaterka prowadzi sierociniec dla chłopców. Postacie Juliany i Neila bardzo sympatyczne, trudno ich nie lubić.

Całkiem zgrabnie napisany romans z wątkiem obyczajowym, jako że główna bohaterka prowadzi sierociniec dla chłopców. Postacie Juliany i Neila bardzo sympatyczne, trudno ich nie lubić.

typowy romans historyczny, trochę erotyki, trochę sensacji okraszone prostym językiem. lekka łatwa i przyjemna nic dodać nic ująć.

typowy romans historyczny, trochę erotyki, trochę sensacji okraszone prostym językiem. lekka łatwa i przyjemna nic dodać nic ująć.

Akcja nieco rozwlekle i przewidywalnie napisana ale książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Jest to rodzaj prostej literatury po który można sięgnąć gdy chce się odpocząć i o niczym nie myśleć. Moja chyba pierwsza książka tej autorki i jestem pewna że sięgnę po kolejne.

Akcja nieco rozwlekle i przewidywalnie napisana ale książkę czyta się bardzo szybko i przyjemnie. Jest to rodzaj prostej literatury po który można sięgnąć gdy chce się odpocząć i o niczym nie myśleć. Moja chyba pierwsza książka tej autorki i jestem pewna że sięgnę po kolejne.