W tej części przeniesienie się do Elżbietańskiej Anglii jest odskocznią od obecnego świata. Odmienności tej części nie czyni z niej mniej ciekawej. Nauka magii,odkrywanie Diany kim jest(ten wątek był ciekawy) poszukiwania książki są pełne przygód. Książka ma dużo opisów, co nie powinno dziwić, Diana wszystko przeżywa na nowo. Ta część to XVI wieczny romans fantasy :)

W tej części przeniesienie się do Elżbietańskiej Anglii jest odskocznią od obecnego świata. Odmienności tej części nie czyni z niej mniej ciekawej. Nauka magii,odkrywanie Diany kim jest(ten wątek był ciekawy) poszukiwania książki są pełne przygód. Książka ma dużo opisów, co nie powinno dziwić, Diana wszystko przeżywa na nowo. Ta część to XVI wieczny romans fantasy :)

W mojej ocenie najlepsza z cyklu.

W mojej ocenie najlepsza z cyklu.

W drugim tomie serii o Dianie i Matthew przenosimy się do XVI-wiecznego Londynu, w poszukiwaniu zaginionej księgi oraz w celu rozwinięcia magicznych umiejętności czarownicy.

Książka zawiera wiele wątków, dzięki czemu jest wciągająca, choć wątek główny rozkręca się dopiero po jakimś czasie - początkowo zostajemy wprowadzeni w kilka wątków oraz poznajemy nowe środowisko.

Cała historia jest pełna magii, wampirów i demonów, dzięki czemu przypadła mi do gustu, choć musiałam przyzwyczaić się do stylu pisania autorki.

W drugim tomie serii o Dianie i Matthew przenosimy się do XVI-wiecznego Londynu, w poszukiwaniu zaginionej księgi oraz w celu rozwinięcia magicznych umiejętności czarownicy.

Książka zawiera wiele wątków, dzięki czemu jest wciągająca, choć wątek główny rozkręca się dopiero po jakimś czasie - początkowo zostajemy wprowadzeni w kilka wątków oraz poznajemy nowe środowisko. ...

Sięgnęłam po nią bo chociaż pierwsz tom nie porywal to skończył się w taki sposób że musiałam się dowiedzieć co będzie dalej, i nie zawiodłam się. Drugi tom lepszy od pierwszego. Polecam.

Sięgnęłam po nią bo chociaż pierwsz tom nie porywal to skończył się w taki sposób że musiałam się dowiedzieć co będzie dalej, i nie zawiodłam się. Drugi tom lepszy od pierwszego. Polecam.

"Cień nocy" autorstwa Deborah Harkness to kontynuacja "Księgi czarownic", którą czytałam już całkiem dawno. Pierwsza część tej serii nie zadowoliła mnie tak jakbym chciała, jednak mimo to dałam szansę również drugiemu tomowi, który już bardziej przypadł mi do gustu. Jednakże zacznijmy od początku.

W poprzedniej części Diana Bishop, która pochodzi z potężnego rodu czarownic odkryła ważny alchemiczny manuskrypt. Zapoczątkowała wówczas wojnę, podczas której związała się z długowiecznym wampirem. To wszystko sprawiło, że pokojowa koegzystencja czarownic, demonów, wampirów oraz ludzi została poważnie zagrożona. W wyniku wydarzeń z poprzedniego tomu Diana ze swoim partnerem szukając bezpieczeństwa przenoszą się do roku 1590. Jednakże dość szybko zdają sobie sprawę, że przeszłość nie może zapewnić im schronienia. Kiedy Matthew odzyskał swoją poprzednią tożsamość poety i szpiega królowej Elżbiety, wampir znalazł oparcie w grupie radykałów znanej jako Nocna Szkoła. Wielu z jej członków to niezdyscyplinowane demony i twórcze umysły tamtych czasów, takie jak dramatopisarz Christopher Marlowe czy matematyk Thomas Harriot. W takich okolicznościach przyszło głównym bohaterom szukać tajemniczego manuskryptu oraz czarownicy, która nauczy Dianę, jak zapanować nad swoją mocą.

~*~

Bardzo lubię historię o czarownicach, wampirach i innych stworzeniach. A jeżeli utrzymane są w klimacie dark academia, albo są osadzone w przeszłości to nie trzeba mnie długo namawiać do lektury tego typu powieści. I mimo tego, że "Cień nocy" wydawał mi się książką, która może świetnie wpisać się w moje gusta to zaczęłam ją czytać jakiś rok temu, a skończyłam niedawno. To dlaczego tak bardzo czytanie tej książki rozciągnęło się w czasie nie jest teraz takie ważne - przyjmijmy, że tak po prostu się zadziało.

Powyższa książka spodobała mi się dużo bardziej niż "Księga czarownic". W "Cieniu nocy" urzekł mnie klimat lokacji osadzonych w XVI w. oraz to, że magia była (przynajmniej w moim odczuciu) bardziej obecna niż w pierwszej części tej serii. Czytając książki pani Harkness nie mogłam oprzeć się wrażeniu, że powstały niejako na kanwie popularności Sagi Zmierzch. Jednak autorka skierowała swoją serię do starszych odbiorców, a inspiracja "Zmierzchem" jest bardzo luźna. Przede wszystkim tu wampiry nie świecą się w słońcu i są dużo bardziej charakterne. I mimo tego, że Matthew czasem mnie irytował, to stał się moim kolejnym książkowym mężem. Nawet pomimo tego, że jego relacje z Dianą bywały dość toksyczne - przynajmniej w moich oczach.

Ciężko jest mi pisać o kolejnym tomie z serii nie ryzykując, że zdradzę Wam za dużo. Mam wrażenie, że mogę jeszcze napisać jedynie tyle, że "Cień nocy" nadal wpisuje się w klimat romansu osadzonego w świecie fantasy. Jednak romansowe wątki tym razem nie przeszkadzały mi jakoś specjalnie. Tym bardziej, że Diana i Matthew spotykali na swojej drodze całkiem sporo przeciwności losu.

Myślę, że mogę polecić tę serię tym z Was, którzy niekoniecznie przepadają za fantastyką, a chcieliby wyjść ze swojej strefy komfortu. A to dlatego, że w książkach pani Harkness znajdą się również wątki romansowe, przygodowe i obyczajowe, co sprawia, że wiele czytelników jest tu w stanie znaleźć coś dla siebie.

"Cień nocy" autorstwa Deborah Harkness to kontynuacja "Księgi czarownic", którą czytałam już całkiem dawno. Pierwsza część tej serii nie zadowoliła mnie tak jakbym chciała, jednak mimo to dałam szansę również drugiemu tomowi, który już bardziej przypadł mi do gustu. Jednakże zacznijmy od początku.

W poprzedniej części Diana Bishop, która pochodzi z potężnego rodu czarownic...

Książka posiada dużo opisów. Przeczytałam książkę w dwa dni. Polecam

Książka posiada dużo opisów. Przeczytałam książkę w dwa dni. Polecam

Od zawsze uwielbiam książki z czarownicami.
Jednak gdy wychodziła Księga wszystkich dusz zaczytywałam się w kryminałach i jakoś nigdy za nią nie chwyciłam. Aż do teraz. Co zaważyło? Przyznaje, że urzekło mnie wydanie, ale główny powód był całkowitym przypadkiem. Trafiłam bowiem na Księgę Czarownic w outlecie i postanowiłam spróbować.
W poprzedniej części Diana swoim odkryciem i rozkwitającym uczuciem do Matthew zapoczątkowała konflikt międzyrasowy. By móc w bezpiecznym miejscu zrozumieć swoje możliwości wraz z Matthew postanawiają ukryć się w czasie. I choć nie jestem fanką podróży w czasie to jednak ta mi się podobała. Czy wpływ na to miał wątek czarownic, niezwykłe towarzystwo w jakim obracają się głowni bohaterowie, a może same postaci zarówno te pierwszo, jak i drugoplanowe? Nie wiem. Jednak Anglia w 1590 roku ma swój niezwykły klimat, a życiorys Matthew też nie jest przeciętny. Oba te czynniki sprawiają, że wpada się w historię i strona po stronie stara się wraz z Dianą zrozumieć otaczający świat.
Czy Diana wreszcie zrozumie i rozwinie swoją moc? Czy Ashmole’a nr 782 odnajdzie się w Londynie za czasów Tudorów? Czy Matthew nadal pozostanie sobą czy może obudzi się w nim Matthew sprzed lat? Czy związek między czarownicą i wampirem uwięzionymi w przeszłości może mieć szansę na przyszłość? Czy nasi bohaterowie niechcący nie zmienią historii i nie spowodują nieodwracalnych szkód?
Przekonajcie się sami!

Od zawsze uwielbiam książki z czarownicami.
Jednak gdy wychodziła Księga wszystkich dusz zaczytywałam się w kryminałach i jakoś nigdy za nią nie chwyciłam. Aż do teraz. Co zaważyło? Przyznaje, że urzekło mnie wydanie, ale główny powód był całkowitym przypadkiem. Trafiłam bowiem na Księgę Czarownic w outlecie i postanowiłam spróbować.
W poprzedniej części Diana swoim...

Cień nocy, to drugi tom z cyklu „Księga wszystkich dusz”. Cykl opowiada historię zakazanej miłości dwóch bytów – czarownicy i wampira. W pierwszej części jesteśmy świadkami początku relacji pomiędzy Dianą Bishop i Matthew Clairmontem. Druga część to ciąg dalszy walki, o ich wspólną przyszłość.

Główni bohaterowie przemieszczają się do 1950 roku, żeby odnaleźć zaginiony egzemplarz Ashomole’a nr 782. Znalezienie tej konkretnej książki, nie tylko uchroni Dianę przed Kongregacją, ale przybliży prawdę o ich pochodzeniu. Odpowie na pytania, które pozwolą zjednoczyć wszystkie byty i zapobiegną wymieraniu gatunku. Dodatkowo w czasach Elżbietańskiej Anglii żyły jedne z najpotężniejszych czarownic, które mogły pomóc Dianie zapanować nad drzemiącymi w niej mocami.

Fabuła to połączenie fantasty z nauką i historią. Losy demonów, czarownic i wampirów zostały przedstawione na tle historycznym. Nie jest to więc zwykły romans opowiadający o oddanym wampirze i jego niewinnej ukochanej. Nie znajdziemy tu miłości, takiej jak u Edwarda i Belli. Tu uczucie miłości przeplata się ze strachem, chęcią dominacji, tajemnicą i mrokiem. Dochodzi do tego wiele istotnych wątków historycznych i naukowych. Drugoplanowi bohaterzy, to w większości znane nazwiska z dziedziny kultury i nauki.

Podsumowując mamy miłosną historię, byty nadprzyrodzone, nierozwiązaną zagadkę, naukę w postaci alchemii i działania związków chemicznych, a także niemałą dawkę lekcji historii.

Czy polecam? Tak! Z niecierpliwością zabieram się za kolejny tom, aby poznać dalsze losy Diany i Matthew.
Co mi się nie podobało? Jedyny minus, to początkowo zbyta duża ilość wprowadzonych postaci. Byłam lekko zagubiona kto jest kim, kto dobry, kto zły i dlaczego. Mnożność stanowisk, tytułów i talentów wampira, także może nieco skołować czytelnia.

Aby dobrze zrozumieć tą opowieść, należy przenieść się w czasie i wsiąknąć w nią całkowicie… Po przeczytaniu drugiego tomu nasuwa się pytanie… Czy dobro zawsze zwycięża? Czy można być zarówno dobrym i złym? Gdzie pojawia się granica, której nie powinno się przekraczać?

Cień nocy, to drugi tom z cyklu „Księga wszystkich dusz”. Cykl opowiada historię zakazanej miłości dwóch bytów – czarownicy i wampira. W pierwszej części jesteśmy świadkami początku relacji pomiędzy Dianą Bishop i Matthew Clairmontem. Druga część to ciąg dalszy walki, o ich wspólną przyszłość.

Główni bohaterowie przemieszczają się do 1950 roku, żeby odnaleźć zaginiony...

Druga część serii trochę mnie zawiodła. Historia wydawała się rozmyta. Nie należała do najgorszych, ale nie była świetną kontynuacją.

Może zacznijmy od pozytywów. Podoba mi się, że bohaterowie są starsi, nie 18 latkowie, tylko profesorowie z wiedzą, oczytani. W drugiej części może trochę mniej to widać, ale nadal jest ten aspekt, szczególnie kiedy wspomina się o Dianie i jej miłości do alchemii. Książka jest napisana naprawdę dobrym stylem. Nawet jeśli miała przeczytać rozbudowany opis to nie był jakoś dla mnie straszny. Podobała mi się również kreacja epoki z wampirami, demonami i czarownicami żyjącymi pomiędzy ludźmi. Gdzieś tam w tle mowa o polowaniach na czarownice i tu pojawia się historyczny umysł głównej bohaterki, która wiedziała, gdzie i kiedy. Naprawdę fajny wątek.

Tak naprawdę książka zaczęła mi się tak naprawdę podobać na stronie 370 stronie. 370. I jeszcze słownie. Trzysta siedemdziesiątej. To dużo stron. Za dużo na rozkręcanie historii, no ale od wtedy czytało się znacznie lepiej.

Niestety było dużo potknięć, które w pewnym momencie zaczęły być trochę nudne.

TUTAJ TROCHĘ SPOILERY.
Matt był wszystkim i każdym z osobna. Księciem? Szpiegiem? Wysłannikiem? Lordem? Wróżką zębuszką? Wielkim poetą? Człowiekiem związanym z Kongresją? Przydupasem papieża? Założycielem zakonu? Przyjacielem Szekspira? Tak. Na to wszystko odpowiedź brzmi tak. I ja po trzecim grand reveal już się znudziłam. No spoko fajnie fajnie, ale po co?

Po drugie na pierwszych 30 stronach poznajemy chyba z 15 nowych bohaterów. I ja byłam tak zgubiona i myślałam, że może się to wyklaruje i niektóre postacie znikną, ale nie. Było tylko więcej i więcej.

Po trzecie ich związek. *tutaj musze wziąć głęboki wdech*
Było wspomniane, że wampiry są bardzo opiekuńcze co do swoich „własności” i tak naprawdę rozumiałam, czemu ten związek tak wygląda. Czemu Matt cały czas zabrania czegoś Dianie, mówi za nią, decyduje za ich dwoje. To było do przewidzenia. Ja tylko nie rozumiałam czemu ona chciała z nim być mimo tego. Bo w sumie jej się też to nie podobało, a potem miała takie, a chuj. I wielka miłość. Jeszcze jak w pierwszej części rozumiałam ten związek i wydawał mi się momentami uroczy (scena picia wina przez bohaterów),to tutaj ani troszkę.

Druga część serii trochę mnie zawiodła. Historia wydawała się rozmyta. Nie należała do najgorszych, ale nie była świetną kontynuacją.

Może zacznijmy od pozytywów. Podoba mi się, że bohaterowie są starsi, nie 18 latkowie, tylko profesorowie z wiedzą, oczytani. W drugiej części może trochę mniej to widać, ale nadal jest ten aspekt, szczególnie kiedy wspomina się o Dianie i...

To jest jedna z lepszych książek czytanych dla przyjemności na lepszy humor. Typowo eskapistyczna. Zazwyczaj takie książki tylko poprawiaja humor, ale nie zostają nam w głowie na dłużej. Czytamy i zapominamy. Ot takie szmirki. Z ta książka jest inaczej. Została napisana przez historyczkę i to czuć. Książka jest przepełniona historycznymi postaciami, naukowcami i literatami. Znajdziemy w niej też inne smaczki historyczne dotyczące strojów, budynków i życia codziennego w średniowieczu. Bardzo to lubię i doceniam. Słucham audiobooka i sprawdzam te fakty, artefakty i osoby w internecie. Uważam, że trzeba za to docenić tę książkę. Sama fabuła bardzo mi się podobała. Ten tom jest lepszy od poprzedniego. Wcześniejsze mankamenty w tym tomie prawie zanikają. Jedynym minusem, zwłaszcza jak się słucha, jest ogromna ilośc nazwisk, pseudonimów i można się zgubić. Ja mimo, że przewijałam kilka razy już nie wiem kto jest synem Mathew, który wyrzekł się rodziny. Myśle, że dowiem się w kolejnym tomie, który zamierzam wysłuchać. To fajna lektura na wakacje:)

To jest jedna z lepszych książek czytanych dla przyjemności na lepszy humor. Typowo eskapistyczna. Zazwyczaj takie książki tylko poprawiaja humor, ale nie zostają nam w głowie na dłużej. Czytamy i zapominamy. Ot takie szmirki. Z ta książka jest inaczej. Została napisana przez historyczkę i to czuć. Książka jest przepełniona historycznymi postaciami, naukowcami i literatami....