To książka piękna i straszna. Najpierw uległam urokowi jej bohaterek, ich marzeniom, delikatności i sile, a zaraz potem przeraziłam się ich krzywdą. Krzywdę wyrządza im historia, społeczność, rodzina, a nawet one same sobie.
Autorka ma niezwykły talent dramatyczny - misternie buduje napięcie, wciąga czytelnika w grę, zapętla akcję, pokazuje różne punkty widzenia. Nie bez powodu sztuki oparte na jej tekstach wystawiane są na teatralnych deskach Kijowa.
Trudnemu zadaniu doskonale sprostała tłumaczka - w języku przekładu wspaniale uchwyciła i brutalność, i rzewność, które stanowią osnowę owej "sagi rodzinnej".
Gdyby szukać literackich pokrewieństw, to można powiedzieć, że trzy "nowele" Marii Matios przypominają niejako detale wyjęte z "Chłopów" Reymonta. Co prawda nie w Lipcach rzecz się dzieje, ale Jagna mogłaby być siostrą bohaterek tych historii. Inne książkowe pokrewieństwo to "Chłopki" Joanny Kuciel-Frydryszak, która w swoim historycznym reportażu kobiece losy ogląda chłodnym, analitycznym okiem. U Matios podobne losy podobnych kobiet rozpalają w czytelniku dojmujące uczucia: radość, nadzieję, smutek, rozpacz.
Po lekturze "... I chyba nigdy nie jest inaczej" pragnie się, by na pewno już nigdy nie było tak samo.

To książka piękna i straszna. Najpierw uległam urokowi jej bohaterek, ich marzeniom, delikatności i sile, a zaraz potem przeraziłam się ich krzywdą. Krzywdę wyrządza im historia, społeczność, rodzina, a nawet one same sobie.
Autorka ma niezwykły talent dramatyczny - misternie buduje napięcie, wciąga czytelnika w grę, zapętla akcję, pokazuje różne punkty widzenia. Nie bez...

W tomie „ …i chyba nigdy nie jest inaczej” Matios zawarte są trzy nowele które układają się w sagę rodzinną. Moim zdaniem jest to rozwiązanie bardzo dobre lub nawet znakomite. Autorka wykazała się świetnym warsztatem pisarskim.
Wielka przyjemność czytania.
Życie w małej, prawie zamkniętej społeczności, gdzie wszelkie działania są związane z uprawą ziemi, zagwarantowaniem wyżywienia rodzinie, gromadzenia dostatku czyli ziemi i dóbr, zapasów, itp. Czyli ważne jest dobrze zawarte małżeństwo, dziedziczenie, dobre imię rodu. O to wszystko trzeba dbać, resztę porządkować lub doprowadzać do porządku, a wstydliwe sprawy - na pewno taić. W życie rodzin dodatkowo wkracza I wojna światowa, która – mimo że odgrywająca się w oddaleniu – wpływa na losy zwłaszcza kobiet. W każdej przedstawionej historii, to jednak nie praca, majątek, zaszczyty ale miłość jest siłą sprawczą. Jest taką siłą i energią, której nie sposób się oprzeć, która – łącznie z wielkim pożądaniem – zaspokaja życiowe potrzeby i tęsknoty. Jest także siłą, która tłumaczy upór i tajemnicę. Niby proste, wiejskie życie, a tyle emocji.
W takim moim szybkim skojarzeniu z „Chłopami” Reymonta, gdzie brak mi czasem dosadności, w ”…i chyba nigdy nie jest inaczej” Matios jest ona doskonale wyważona. Tu nie tylko Antek obłapia w czasie wiejskiej zabawy Jagnę, ale Kuryło naprawdę kocha Marię w tajemniczym legowisku w lesie, Dymytryk pożąda żony innego mężczyzny i daje jej całego siebie z bezbrzeżnej miłości, Petrula wygląda i marzy o dłoniach wojennego gwałciciela … Cóż… czy miłość jest przekleństwem czy darem i kto jest odpowiedzialny za wybuchy pożądania?!
Bardzo dużą rolę, w tych przepięknych fabularnie nowelach, odgrywa także prześwietna kreacja postaci, nie tylko charakteru, ale sposobu komunikowania, języka, wrażliwości i przemyśleń oraz pragnień cielesnych.
Wreszcie jakaś świeżość , mięsistość.

W tomie „ …i chyba nigdy nie jest inaczej” Matios zawarte są trzy nowele które układają się w sagę rodzinną. Moim zdaniem jest to rozwiązanie bardzo dobre lub nawet znakomite. Autorka wykazała się świetnym warsztatem pisarskim.
Wielka przyjemność czytania.
Życie w małej, prawie zamkniętej społeczności, gdzie wszelkie działania są związane z uprawą ziemi, zagwarantowaniem...