Rok 2014 zakończyłem lekturą pamiętników generała Kirchmayera. Postaci trochę zapomnianej, choć wiele uczyniła dla rozwoju służby historycznej. Piękna wojskowa karta nie stanowiła żadnej przeszkody dla zniszczenia jego kariery pod koniec lat 40-tych XX wieku. Dziś mało kto pamięta, ale jego prace historyczne zostały w całości wycofane z bibliotek w mrocznych latach pięćdziesiątych. Ten obszerny tom wspomnień to podsumowanie życia autora do momentu kampanii wrześniowej. Nie zobaczył ich wydanych drukiem, ukazały się bowiem kilka lat po jego śmierci w szpitalu w Otwocku. Pierwsze wydanie (niezwykle solidne: płócienna oprawa osłonięta obwolutą) tej publikacji z 1962 roku trafiło do moich rąk.
Wspomnienia szeroko poruszają wątki zarówno rodzinne – te dotyczące posiadłości rodowej w Krzesławicach chyba prezentują się najciekawiej. Dominują jednak tematy związane z wieloletnią służbą wojskową. Autor nie stroni również od uwag natury ogólnej odnośnie sytuacji w kraju, zwłaszcza w kontekście nadciągającej II wojny światowej. Czyta się nieźle, choć zdaję sobie sprawę, że osoby średnio zainteresowane historią raczej z rzadka po nią sięgną.

Rok 2014 zakończyłem lekturą pamiętników generała Kirchmayera. Postaci trochę zapomnianej, choć wiele uczyniła dla rozwoju służby historycznej. Piękna wojskowa karta nie stanowiła żadnej przeszkody dla zniszczenia jego kariery pod koniec lat 40-tych XX wieku. Dziś mało kto pamięta, ale jego prace historyczne zostały w całości wycofane z bibliotek w mrocznych latach...

Rok 2014 zakończyłem lekturą pamiętników generała Kirchmayera. Postaci trochę zapomnianej, choć wiele uczyniła dla rozwoju służby historycznej. Piękna wojskowa karta nie stanowiła żadnej przeszkody dla zniszczenia jego kariery pod koniec lat 40-tych XX wieku. Dziś mało kto pamięta, ale jego prace historyczne zostały w całości wycofane z bibliotek w mrocznych latach pięćdziesiątych. Ten obszerny tom wspomnień to podsumowanie życia autora do momentu kampanii wrześniowej. Nie zobaczył ich wydanych drukiem, ukazały się bowiem kilka lat po jego śmierci w szpitalu w Otwocku. Pierwsze wydanie (niezwykle solidne: płócienna oprawa osłonięta obwolutą) tej publikacji z 1962 roku trafiło do moich rąk.
Wspomnienia szeroko poruszają wątki zarówno rodzinne – te dotyczące posiadłości rodowej w Krzesławicach chyba prezentują się najciekawiej. Dominują jednak tematy związane z wieloletnią służbą wojskową. Autor nie stroni również od uwag natury ogólnej odnośnie sytuacji w kraju, zwłaszcza w kontekście nadciągającej II wojny światowej. Czyta się nieźle, choć zdaję sobie sprawę, że osoby średnio zainteresowane historią raczej z rzadka po nią sięgną.

Rok 2014 zakończyłem lekturą pamiętników generała Kirchmayera. Postaci trochę zapomnianej, choć wiele uczyniła dla rozwoju służby historycznej. Piękna wojskowa karta nie stanowiła żadnej przeszkody dla zniszczenia jego kariery pod koniec lat 40-tych XX wieku. Dziś mało kto pamięta, ale jego prace historyczne zostały w całości wycofane z bibliotek w mrocznych latach...